(σκέψεις ἑνός ἐπαρχιακοῦ γιατροῦ)
‘’.. στίς μέρες μας δέν εἶναι λίγοι οἱ ὑγιεινιστές πού παθιάζονται τόσο πολύ μέ τήν ὑπεράσπιση τῶν θεωριῶν τους, ὥστε νά μοιάζουν παράφρονες σέ ὅποιον δέν ἔχει χάσει ἐντελῶς τά λογικά του, λίγο ἀκόμα καί θά ἔφταναν νά σκοτώσουν κάποιον ἄνθρωπο γιά νά τόν διατηρήσουν ὑγιῆ. Ἔτσι, φανερώνουν μικρότερη συναίσθηση τῶν πραγμάτων ἀπό τήν Ἱερά Ἐξέταση, πού ἔκαιγε τούς ἀνθρώπους γιά νά τούς σώσει τήν ψυχή.’’
Βιλφρέντο Παρέτο
( Ἄνοδος καί πτώση τῶν ἐλίτ)
Τί καιρός!
Ἐν μέσῳ φόβου, τρόμου, πανικοῦ ὅλοι τότε ἐπικαλοῦνταν τήν λογική.
Μεγαλόσχημοι ἔστω μά ἀτάλαντοι δημοσιογράφοι, ἀπαιτοῦσαν ἀπό τόν ἀρχιεπίσκοπο νά ἀναλάβει τίς εὐθύνες του καί νά κλείσει τούς ναούς τόν Μάρτιο τοῦ 2020, ὅταν τό μετρό μέ τά ὑποπολλαπλάσια σέ ὄγκο ἀέρα βαγόνια του, ἔφερε καθημερινῶς ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀνθρώπους στοιβαγμένους.
Ὅλοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, γιατροί σπάραζαν γιά τήν τρίτη ἡλικία, γιά τούς παπποῦδες καί τίς γιαγιάδες μας.
Ὄχι ὅμως γιά τό σαδισμό τῶν τραπεζῶν, πού ἐξέθεταν στό κρύο καί στόν ἥλιο στίς τιμωρητικές οὐρές τους τά ἀναλφάβητα ἠλεκτρονικῶς γηρατειά!
Ὄχι γιά τή πολύωρη ἀναμονή καί τό ξενύχτισμα στά κρύα καί σκληρά ράντσα τῶν νοσοκομείων!
Ὄχι γιά τά ρημαγμένα ἀσφαλιστικά ταμεῖα!
Στά διαγγέλματα τό βλέμμα τοῦ ἐξοχώτατου δέ ἄφηνε περιθώρια..
..΄Ἔτσι, γιά τό καλό τῶν ἡλικιωμένων ἀλλά καί ὅλων μας, δέν κάναμε Πάσχα, φορέσαμε στά παιδιά μας μάσκες, ὥστε νά μήν μποροῦν νά ἀντικρύσουν οὔτε τά χαμογελά τους, δεχτήκαμε πώς ὁ ἀέρας εἶχε γίνει ἐπικίνδυνος, ἔπρεπε νά τόν παίρνουμε μέ δόσεις, συγκεκριμένες ὧρες καί αὐτές εἰ δυνατόν μέ μάσκα!
Οἱ ὑγειονομικοί εἰσέπραξαν τά παλαμάκια, λίγο χαρτζιλίκι καί σιωπή..
Καλοκαίρι, Φθινόπωρο.
Ἦρθαν τά κύματα τοῦ covid, χάθηκε ἀλήθεια πολύς κόσμος
-εὐτυχῶς μειώθηκε ὁ ἐπιπολασμός τῶν ἄλλων ἀσθενειῶν!
Κάναμε γενναία ὑπομονή, ἄξιζε μᾶς εἶπαν.
Ἔπειτα, κατέφθασε τό πολυπόθητο ἐμβόλιο.
Ἐξάλλου μᾶς τό εἶχαν τάξει, πολιτική εἶναι νά προνοεῖς. Γιά αὐτό καί ἡ κυβέρνηση εἶχε λάβει μέτρα μέ πράξη νομοθετικοῦ περιεχομένου γιά ὑποχρεωτικό ἐμβολιασμό τόν Φεβρουάριο τοῦ 2020, πρίν ὁ ΠΟΥ κηρύξει τόν covid19 πανδημία!
Βλέπετε, δέν φτάνει μόνο ἡ λογική.
Ἅμα τῇ ἐμφανίσει τοῦ ἐμβολίου, ἀλλάξαμε ἀγωνία, ξεχάσαμε τούς ἡλικιωμένους, τώρα τό ζητούμενο τό ὀνόμαζαν ‘’τεῖχος ἀνοσίας’’.
Βέβαια ἡ λογική ἦταν πάλι ἀπαραίτητη.
-‘’Δέν ἔχει σημασία πού τά ἐμβόλια εἶναι λίγων μηνῶν, εἶναι ἕνα δῶρο τῆς ἐπιστήμης καί πρέπει νά τό λάβουμε ὅλοι .’’
-‘’Μά θά τά ἐφαρμόσουμε σέ πλανητική κλίμακα σέ ὅλες τίς ἡλικίες ἐμβόλια λίγων μηνῶν, κι ἄν παρουσιάσουν μία σοβαρή ὄψιμη παρενέργεια;’’
Δέν σταθήκαμε ἀχάριστοι.
Οἱ ὑγειονομικοί καί κυρίως οἱ γιατροί, τρομοκρατημένοι ἀπό τίς ἀληθινά δύσκολες συνθῆκες τῶν κυμάτων τοῦ covid ἀλλά καί ἐθισμένοι στήν ὑπακοή τῶν guidelines (κατευθυντήριων ὁδηγιῶν) τῶν συνεδρίων, λησμόνησαν τήν ἰατρική λογική τοῦ “ὠφελέειν ἤ μή βλάπτειν” καί υἱοθέτησαν αὐτήν τῶν ΜΜΕ καί τῶν εἰδικῶν πού συμφωνοῦσαν μέ αὐτά, ἔπρεπε νά ἐμβολιαστοῦν πρῶτοι.
Ἡ λογική, ὄχι μόνο τῆς Ἰατρικῆς, εἶχε πολλά νά περάσει.
Ὅσοι ἦταν ὑπέρ τοῦ ἐμβολιασμοῦ εἶχαν τό ἀλάθητο, τό ἀκαταδίωκτο καί κάποιοι ἀνάγκη ἀρκετῶν χρημάτων.
Οἱ ἄλλοι, πού εἶχαν ἐνδοιασμούς γιά τόν καθολικό ἐμβολιασμό, γιά τόν ἐγκλεισμό, γιά τήν ἀκατάπαυστη μασκοφορία, ἀπέκτησαν ἕνα παράξενο προσωνύμιο, τούς ἀποκαλοῦσαν ‘’ψέκες’’!
Τί κι ἄν νοσοῦσαν καί οἱ ἐμβολιασμένοι, τί κι ἄν μετέδιδαν καί οἱ ἐμβολιασμένοι, τί κι ἄν πέθαιναν καί οἱ ἐμβολιασμένοι (ποιά ἐλευθερία, ποιά δικαιώματα, ποιά λογική).
Τό ἐμβόλιο ἔπρεπε νά ὑποστηριχθεῖ ἀπό ὅλους.
Ὁ ἀρχιεπίσκοπος δέν μίλησε οὔτε γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, οὔτε γιά τό αὐτεξούσιο, ἀλλά ἔθεσε τό δίλλημα: ἐμβόλιο ἤ τάφος,
-’’ἀγαπητέ πλησίον, κάνε πιό κεῖ’’.
Οἱ ἀνώτατοι δικαστές καί εἰσαγγελεῖς, ἀπό τήν νεφέλη τῶν θώκων τους, ἐπιτηροῦσαν τόν δημόσιο λόγο μή τυχόν καταφερθεῖ κανείς ἐναντίον τοῦ ἐμβολιασμοῦ. Τό Σύνταγμα, ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ πολίτη, ἡ αὐτοδιάθεση τοῦ σώματος, οἱ θάνατοι (ἀπό ἐμβόλιο ἤ μέ ἐμβόλιο), οἱ σοβαρές παρενέργειες, οἱ χειροκροτούμενοι ἀνεμβολίαστοι ἀλλά γι’ αὐτό καί καταδικασμένοι νά πεινάσουν ὑγειονομικοί, δέν τούς ἀφοροῦσαν.
Οἱ δημοσιογράφοι δέν εἶχαν μάτια νά μετρήσουν τόν κόσμο στίς συγκεντρώσεις καί στίς πορεῖες, δέν ἔδιναν τόν λόγο -μέ σχεδόν ἀνύπαρκτες ἐξαιρέσεις τοῦ κανόνα- στούς πολῖτες πού διαφωνοῦσαν (ἐξάλλου ἦταν ἐπαγγελματίες καί πληρώθηκαν γιά τήν δουλειά).
Οἱ καθηγητές ἰατρικῆς, οἱ πρόεδροι τῶν ἰατρικῶν συλλόγων τῆς χώρας (σέ πρωτοφανῆ ὁμοφωνία), εἴτε σιωποῦσαν εἴτε ἀπειλοῦσαν ὅσους διαφωνοῦσαν μέ τόν ὑποχρεωτικό ἐμβολιασμό, ἀπειλοῦσαν συναδέλφους τους μέ πρόστιμα καί πειθαρχικά ἄν μιλήσουν γιά παρενέργειες τῶν ἐμβολίων.
Τό πράσινο πιστοποιητικό ὅριζε τά πράγματα, ὅπως μέ τήν πράσινη γραμμή τῆς Κύπρου, ἡ Δημοκρατία μας εἶχε γίνει κατεχόμενη, εἶχε χωριστεῖ στά δυό.
Οἱ πολῖτες ἐνεπλάκησαν ἐνεργά στό κοινωνικό ρῆγμα, ἀπολύσεις, ἀπειλές, διαζύγια, προπηλακισμοί, ξυλοδαρμοί. Πῆραν ὅλοι θέση, ὁ μέχρι προχθές φίλος ἔγινε ἐχθρός. Λέγανε εἶναι λογικό, πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ δημόσια ὑγεία, νά πάρουμε πίσω τήν ζωή μας (ἄραγε ποιός μᾶς τήν στέρησε;).
Τί κι ἄν αὐξανόταν ἡ γενική θνησιμότητα τοῦ πληθυσμοῦ, οἱ καθηγητές ἐπιδημιολογίας, οἱ ἰατρικοί σύλλογοι, οἱ ἀνώτατοι δικαστικοί (οἱ ὑπουργοί ὑγείας εἶχαν τήν ἀσυλία τους) δέν εἶχαν παρατηρήσει τό ἀδιαχώρητο τῶν νεκροταφείων, τήν συμβολή στήν αὔξηση τοῦ ΑΕΠ τῶν γραφείων τελετῶν τῆς χώρας.
Ἐμβολιάσαμε νέους, παιδιά, πεθάναν νέοι, πέθαναν παιδιά. Θά ἀρρωστήσουν πολλοί; Θά πεθάνουν πολλοί; Ἀκόμα.
Γιά νά γίνουμε πάλι ἐλεύθεροι..
Ἄραγε, αὐτό ἦταν ὅλο ἤ ἡ ἀγέλη ὁδηγοῦνταν βῆμα βῆμα σέ μιά ἄλλη ἀναπόδραστη κατάσταση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου