ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΥΘΩΝ
Η ΤΡΩΪΚΗ ΕΣΚΤΡΑΤΕΙΑ
Είναι προφανές ότι οι μύθοι και μάλιστα οι ελληνικοί έχουν ιστορικό υπόβαθρο. Πίσω δηλαδή από κάποιο μύθο κρύβεται κάποιο ιστορικό γεγονός άλλοτε εμφανές και άλλοτε κρυμμένο στο βάθος του χρόνου. Και είναι λογικό ότι όσο πιο παλιό είναι το ιστορικό γεγονός τόσο περισσότερα μυθολογικά στοιχεία έχει. Το θέμα είναι πώς θα ξεχωρίσουμε την ιστορία από τον μύθο, για να βλέπουμε κάθε φορά μέχρι πού φτάνει ο μύθος και από πού αρχίζει η ιστορία. Ένα άλλο πάλι ερώτημα είναι γιατί η ιστορία εμπλέκεται με τον μύθο.
Η εξήγηση είναι η εξής: όσο περνάει ο χρόνος, αν δεν υπάρχουν ιστορικές πηγές, τότε τα ιστορικά γεγονότα ξεθωριάζουν, δεν τα θυμούνται οι άνθρωποι και έτσι αναπληρώνουν τα ξεχασμένα πράγματα με την φαντασία τους.
Άλλος λόγος είναι ότι είτε δεν υπάρχουν ιστορικοί να αποθανατίσουν τα γεγονότα, να τα διατηρήσουν στην μνήμη των ανθρώπων, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος στον πρόλογό του, είτε υπάρχουν αλλά αυτοί είναι ποιητές, οι οποίοι με την ποιητική τους φαντασία πλάθουν ιστορίες με βάση αυτά τα ιστορικά γεγονότα.
Ένας ακόμη λόγος είναι ότι, επειδή τα γεγονότα αυτά είναι πολύ σημαντικά, ο λαός τα υπερβάλλει, για να δείξει από τη μια τον θαυμασμό του και από την άλλη να διδάξει και τις επόμενες γενιές τα ηρωικά κατορθώματα των προγόνων τους.
Ένα είναι γεγονός: ότι πίσω από το μυθικό στοιχείο υπάρχει πάντα ένα ιστορικό με λιγότερα ή περισσότερα μυθικά στοιχεία. Θα σας αναφέρω μερικές περιπτώσεις για διευκρίνιση των όσων λέμε. Η πρώτη αναφέρεται στους Κύκλωπες, η δεύτερη στους Πελασγούς, η Τρίτη στον Διγενή Ακρίτα και η τέταρτη στον κλέφτη Κατσαντώνη.
Οι Κύκλωπες με την περιγραφή του Ομήρου στην Οδύσσεια μας φαίνονται υπερφυσικά όντα και μάλιστα με ένα μάτι, όπως του Πολύφημου, που το τύφλωσε ο Οδυσσέας. Κι όμως ορισμένοι αρχαιολόγοι στην Κοζάνη της Δυτικής Μακεδονίας βρήκαν στις ανασκαφές τους κεφάλι με μία κόγχη στη μέση, που σημαίνει ότι είχε ένα μάτι, και υπέθεσαν ότι μπορεί να είναι κεφάλι Κύκλωπα.
Οι Πελασγοί που είναι Πρωτοέλληνες πιστεύεται ότι είχαν τεράστια σωματική δύναμη, με την οποία έκτισαν τείχη με τεράστιες πέτρες, όπως στις Μυκήνες, και τα τείχη αυτά ονομάστηκαν Πελασγικά ή Κυκλώπεια. Βέβαια και στην κλασική εποχή έχουμε τείχη και κολόνες με τεράστιες πέτρες, που δεν είναι τόσο μεγάλες, όπως των Πελασγικών τειχών, και εν πάση περιπτώσει στην κλασική εποχή έχουμε μεγάλη ανάπτυξη της τεχνολογίας. Γι’ αυτό και τα Πελασγικά ή Κυκλώπεια τείχη κινούνται μέσα στη σφαίρα του μύθου.
Τον Διγενή Ακρίτα τον παρουσιάζουν τα ακριτικά δημοτικά τραγούδια σαν έναν υπεράνθρωπο. Προφανώς πρόκειται για κάποιον άντρα με μεγάλη σωματική διάπλαση και με πολλές ικανότητες, αλλά όχι σε αυτόν τον υπερβολικό βαθμό. Κι όμως το δεχόμαστε λόγω ποιητικής φαντασίας, η οποία εξυπηρετεί τον τονισμό της ανδρείας αυτού του ήρωα.
Στα ακριτικά δημοτικά τραγούδια υπάρχει μυθικό στοιχείο αλλά ακόμη και στα ιστορικά δημοτικά τραγούδια δεν λείπει. Ο Κίτσος και ο Μπουκουβάλας, γνωστοί σε όλη την Κλεφτουριά, περιγράφονται και αυτοί με υπερβολικό τρόπο, που αποσκοπεί στον τονισμό του ηρωισμού του Κίτσου και του Μπουκουβάλα.
Όσο προχωρούμε προς το απώτερο παρελθόν τόσο το μυθικό στοιχείο αυξάνει εις βάρος του ιστορικού. Έτσι για την Τρωική εκστρατεία ξέρουμε πολλά αλλά τα περισσότερα από τον Όμηρο και τους τραγικούς ποιητές, ενώ για την Αργοναυτική εκστρατεία ξέρουμε πολύ λιγότερα και ακόμη λιγότερα έως ελάχιστα για τον μύθο της Ατλαντίδας.
Με τους μύθους ασχολείται η μυθολογία, ενώ η ιστορία με γεγονότα της ζωής του ανθρώπου. Οι μύθοι θεωρούνται ότι είναι φανταστικοί, ενώ τα ιστορικά γεγονότα, επειδή υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία, θεωρούνται αληθινά. Τα πρώτα αποδεικτικά στοιχεία είναι τα γραπτά μνημεία. Δεν επαρκούν όμως μόνο αυτά. Για παράδειγμα για την Ομηρική εποχή έχουμε τα έργα του Ομήρου. Όμως αυτά μας παραδίδονται, όπως λένε, γραπτά μόλις από την εποχή του Πεισιστράτου, ο οποίος φρόντισε για την καταγραφή τους. Μέχρι τότε υπήρχαν οι παραδόσεις και ο προφορικός λόγος, που τα διέσωζε. Επομένως η ιστορία δεν αρχίζει από τότε που υπάρχουν γραπτά μνημεία αλλά από τότε που υπάρχουν αρχαιολογικά λείψανα για μια περίοδο.
Όσο δεν έχουμε επαρκείς αποδείξεις αλλά απλώς ενδείξεις για μια περίοδο δεν έχουμε ιστορία αλλά προϊστορία. Προϊστορία όμως είναι και η μυθολογία, η οποία δεν έχει βέβαια επαρκείς αποδείξεις αλλά και αυτή έχει αρκετές ενδείξεις άλλοτε λιγότερες και άλλοτε περισσότερες. Επομένως η μυθολογία δεν είναι μεν ιστορία, για να έχουμε επαρκή ιστορικά στοιχεία, ώστε να σχηματίσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα για κάποιον λαό ή κάποιον πολιτισμό, αλλά έχουμε αρκετές ενδείξεις, τις οποίες δεν πρέπει να τις παραθεωρούμε.
Τα σχολικά εγχειρίδια αναφέρουν ως πρώτο ελληνικό πολιτισμό την Μυκηναϊκό και παραλείπουν τον Μινωικό και τον Κυκλαδικό, όπως και άλλους πολιτισμούς για παράδειγμα των Μινύων, τους οποίους τους αποδίδουν σε μεσογειακούς όχι ελληνικούς λαούς. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Και από την προϊστορία έχουμε αρχαιολογικά ευρήματα και επιγραφές που ανεβάζουν την αρχή της ιστορίας των Ελλήνων χιλιάδες χρόνια πριν, όπως ο αρχάνθρωπος των Πετραλώνων, που ανακάλυψε ο Πουλιανός, ο οποίος τον χρονολογεί με σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους στο 70.000 π.Χ. , ο πολιτισμός του Σέσκλου της Θεσσαλίας 5.000 π.Χ., η πινακίδα του Δισπιλιού της Καστοριάς 5.000 π.Χ.
Από μια άποψη η μυθολογία ενός λαού θα μπορούσε να ενταχθεί στην προϊστορία του, την οποία μπορεί να υποβοηθήσει και η αρχαιολογία και οι άλλες συγγενείς επιστήμες, όπως γεωλογία, αστρονομία κλπ., για να φτάσουμε στην ιστορία.
Ας δούμε τώρα τρία πολύ σημαντικά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας που πέρασαν στο μύθο και έγιναν μυθικές διηγήσεις. Οι μυθικές αυτές διηγήσεις έχουν να κάνουν με εκστρατείες, με την εξάπλωση δηλαδή των ελληνικών πόλεων στην ευρύτερη περιοχή και προπαντός σε παράλια μέρη, όπου από τη μια κατέληγαν οι εμπορικοί δρόμοι των ιθαγενών πληθυσμών και από την άλλη η ναυσιπλοΐα τους έδινε την δυνατότητα να εμπορευτούν τα προϊόντα αυτά και να πλουτίσουν.
 |
| Ο Διομήδης |
Τέτοιες ιδανικές ακτές ήταν οι ακτές της Μαύρης Θάλασσας, δηλαδή του Άξενου πόντου λόγω των βίαιων ανέμων και των τρικυμιών, που ονομάστηκε στη συνέχεια Εύξεινος Πόντος λόγω του πλούτου των ακτών. Στις ακτές αυτές εύρισκαν μέταλλα κυρίως χρυσό, δέρματα, σιτάρι, ξυλεία κλπ. Με την εξερεύνηση αυτής της πλουτοφόρας θάλασσας σχετίζεται η Αργοναυτική εκστρατεία, η οποία δηλώνει την προσπάθεια των ελληνικών πόλεων να ιδρύουν εκεί αποικίες. Και πράγματι οι περισσότερες ελληνικές πόλεις έκτισαν εκεί πολλές αποικίες.
Η πρόσβαση σε αυτήν την θάλασσα εξαρτιόταν από τον έλεγχο του στενού του Ελλησπόντου και των Δαρδανελίων. Τα στενά του Ελλησπόντου αλλά και των Δαρδανελίων ήλεγχαν και ελέγχουν ακόμη και σήμερα όλα τα πλοία που πήγαιναν προς και από τον Εύξεινο πόντο, την Αζοφική θάλασσα και την Χερσόνησο της Κριμαίας. Αυτός ο έλεγχος των στενών παρακίνησε και τις ισχυρότερες Μυκηναϊκές πόλεις να πάρουν μέρος στην Τρωική εκστρατεία και τους Μυκηναίους και να επιμείνουν για πολλά χρόνια στην πολιορκία της Τροίας, η οποία ήλεγχε τα στενά, ώσπου την κατέλαβαν και την κατέστρεψαν.
 |
| Ο Εκτωρας |
Απήχηση όλων αυτών των γεγονότων είναι τα ομηρικά ποιήματα, τα οποία κυκλοφορούσαν προφορικά, ώσπου κάποιος σημαντικός ποιητής, ίσως ο Όμηρος, τα συγκέντρωσε και έγραψε το έπος της Τρωικής εκστρατείας. Φυσικά πρόκειται για ποίηση και μάλιστα επική, στην οποία το μυθικό στοιχείο «ποιητική αδεία» είναι έντονο. Υπάρχουν όμως αλήθειες που κρύβονται πίσω από αυτήν την επική διήγηση.
Η εκστρατεία του Ηρακλή στην μυθική ήπειρο της Ατλαντίδας, είναι πολύ παλιότερη και σχετίζεται με κατακλυσμούς, καταποντισμούς και γεωλογικές ανακατατάξεις που συνέβησαν τα παλιά χρόνια. Έχουμε ιστορικές διηγήσεις από τον Όμηρο, ο οποίος μιλάει για Ωγυγία, από τον Πλάτωνα στον Τίμαιο και τον Κριτία, από τον Πλούταρχο και από άλλους, οι οποίες περιλαμβάνουν πολλά μυθικά στοιχεία, τα οποία ούτε ο Ηρόδοτος μπόρεσε να μην τα συμπεριλάβει στις ιστορίες του. Ο Θουκυδίδης κάνει μια απλή αναφορά στα παλαιά αυτά γεγονότα χωρίς να τα διαπραγματεύεται. Πίσω από τους μύθους για τους κατακλυσμούς υπάρχουν μεγάλα γεωλογικά φαινόμενα, τα οποία έρχονται να το επιβεβαιώσουν οι γεωλόγοι με τις διάφορες μελέτες τους.
Ο ΜΥΘΟΣ
Λίγοι γνωρίζουν ότι η Τροία κτίστηκε από τον Τρώα, απόγονο του Δαρδάνου, που ήρθε στην περιοχή αυτή από την Σαμοθράκη. Ο ίδιος ο Δάρδανος μετά τον κατακλυσμό, που ονομάστηκε κατακλυσμός του Δαρδάνου, αναχώρησε με πλοία απέναντι στην Μικρά Ασία στο όρος Ίδη. Εκεί παντρεύτηκε την Βάτεια, κόρη του βασιλιά Τεύκτρου και απέκτησε τον Εριχθόνιο και τον Ίλο. Μετά τον θάνατο του Τεύκτρου ο Δάρδανος τον διαδέχθηκε στον θρόνο, βασίλευσε 31 χρόνια ως τον θάνατο του ονομάζοντας το βασίλειό του Δαρδανία και την πρωτεύουσά του επίσης Δαρδανία, την οποία έκτισε σε πολύ ψηλό σημείο, ώστε, εάν γινόταν και πάλι κατακλυσμός, η πόλη να μην κινδύνευε να βυθιστεί.
Διάδοχος του Δάρδανου ήταν ο γιός του Εριχθόνιος, εγγονός του Τεύκτρου. Ο άλλος του γιος ο Ίλος πέθανε πρόωρα πριν από τον Δάρδανο. Τον Εριχθόνιο διαδέχθηκε ο γιος του Τρώας, ο οποίος με την Καλλιρόη , απέκτησε τον Ασσαράκο, τον Ίλο, τον Γανυμήδη και την Κλεοπάτρα.
Ο Τρώας την Δαρδανία την ονόμασε Τροία και ο γιος και διάδοχός του Ίλος ίδρυσε την νέα πρωτεύουσα του βασιλείου το Ίλιον ή Τροία, την μυθική πόλη του Ομήρου, περίπου 25 χιλιόμετρα νοτιότερα από την παλιά πρωτεύουσα Δαρδανία. Πολλοί μελετητές δέχονται ότι την Βιλούσα, αρχικά την αποκαλούσαν Βίλιον και στη συνέχεια Ίλιον, Τροία.
ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ
Πίσω από τον μύθο της Τρωικής εκστρατείας κρύβεται η ιστορική αλήθεια, την οποία ανακάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη του Σλίμαν και επιβεβαίωσε αρκετά από αυτά που ξέραμε από τον Όμηρο.
Χάρη σε νέες ανασκαφές και στην πρόοδο της μελέτης των αρχαίων κειμένων, οι μελετητές είναι πεπεισμένοι ότι πίσω από τον μύθο της Τρωικής εκστρατείας υπάρχουν κάποια ψήγματα αλήθειας.
Ανάμεσα στο 1450 και το 1180 π.Χ., στην Ελλάδα κυριαρχούσε μια σειρά από βασίλεια πολεμιστών, με σημαντικότερα τις Μυκήνες, τη Θήβα, την Τίρυνθα και την Πύλο. Τα βασίλεια αυτά εξόρμησαν στα νησιά του Αιγαίου, τις ακτές της Μ. Ασίας και στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να απλωθεί σε μεγάλη έκταση ο Ελληνισμός.
Η έρευνα για την Τροία
Η έρευνα για την Τροία άρχισε το 1871, όταν ο ομηρολάτρης Γερμανο-Αμερικανός επιχειρηματίας Χάινριχ Σλίμαν άρχισε να ανασκάπτει έναν λόφο νοτίως της εισόδου του Ελλησπόντου στη βορειοδυτική Μ. Ασία. Οι ανασκαφές του συνεχίστηκαν μέχρι το 1890. Έκτοτε ακολούθησαν πολλές ανασκαφές και επιβεβαίωσαν τα ευρήματα του Σλίμαν.
Η Τροία ήταν μια σπουδαία πόλη για 2.000 χρόνια, περίπου από το 3000 μέχρι το 950 π.Χ. Κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, η Τροία ήταν πλούσια και κραταιά. Η Τροία έλεγχε σημαντικά λιμάνια, ενώ η ίδια η πόλη προστατευόταν από ένα πελώριο σύμπλεγμα τειχών, τάφρων και οχυρών με ξύλινους φράκτες. Αυτή η περιγραφή μοιάζει με την Ομηρική Τροία. Η αρχαία Τροία έχει δέκα οικιστικά στρώματα που χρονολογούνται περίπου από το 2920 μέχρι το 1300 π.Χ. Ο Σλίμαν πίστευε ότι η Τροία του Πριάμου ήταν η Τροία ΙΙ (2550-2250 π.Χ.). Οι πιο πρόσφατοι όμως ανασκαφείς ταυτοποίησαν την ομηρική Τροία με την Τροία VI (1300-1210/1180 π.Χ.).
Η Τροία βρισκόταν στην είσοδο του Ελλησπόντου και επικοινωνούσε με το Αιγαίο Πέλαγος. Την πόλη προστάτευαν λιμάνια και στις δυο πλευρές της θάλασσας. Ο Ελλήσποντος με τη σειρά του οδηγεί στη Θάλασσα του Μαρμαρά, στον Βόσπορο, και στη Μαύρη Θάλασσα, τον Εύξεινο Πόντο, δημιουργώντας ένα θαλάσσιο πέρασμα στρατηγικής σημασίας ακόμη και σήμερα για εμπορικά και πολεμικά πλοία. Η Τροία πλούτισε ως τόπος συνάντησης των εμπόρων που συναλλάσσονταν περιμένοντας τον άνεμο να κοπάσει. Επίσης εμπορεύονταν άλογα, τα οποία εκτρέφονταν στο γόνιμο έδαφος της ενδοχώρας.
Ο Σλίμαν ανακάλυψε επίσης κομψά κεραμικά, κατασκευασμένα στον τροχό, και περισσότερα από 20 αντικείμενα από χρυσό και άλλα πολύτιμα μέταλλα, τον αποκαλούμενο «Θησαυρό του Πριάμου». Οι ανασκαφείς έχουν ανακαλύψει όπλα, αιχμές από βέλη και δόρατα, πέτρες για σφενδόνες, καθώς και άταφα ανθρώπινα οστά. Όλα αυτά παραπέμπουν σε μια αιφνιδιαστική και βίαιη επίθεση. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, οι πόλεις γύρω από την Τροία μπορεί να εγκαταλείφθηκαν γύρω στο 1200 π.Χ. συνεπεία κάποιας εισβολής. Κοντολογίς, τα αρχαιολογικά και γραπτά στοιχεία επιβεβαιώνουν σε σημαντικό βαθμό την παράδοση που πίστευαν σύσσωμοι οι αρχαίοι συγγραφείς, σύμφωνα με την οποία οι Έλληνες επιτέθηκαν και λεηλάτησαν την Τροία.
Σχετικά με την χρονολόγηση της Τρωικής εκστρατείας μπορούμε να προβληματιστούμε και από διάφορες πηγές, όπου γίνονται αναφορές σε εδαφικές μεταβολές. Σε αυτές τις μεταβολές λόγω πλημμυρών των ποταμών και ιδίως του Νείλου, οφείλονται η ευφορία ή ξηρασία των περιοχών που είναι σε παραποτάμιες περιοχές, οι οποίες αναφέρονται στην παρακάτω πηγή. Το σπουδαίο αυτής της πηγής είναι ότι Ο Όμηρος αναφέρεται ως σύγχρονος της ίδρυσης των αιγυπτιακών Θηβών, δηλαδή κάπου το 3.200 χρόνια π.Χ, όπως και της Μέμφιδος γύρω στο 3.100 π.Χ.,. Αν αποδειχτεί αυτό ότι είναι αλήθεια, τότε ο Όμηρος και η Τρωική εκστρατεία είναι πολύ πιο παλιά από ό,τι νομίζουμε. Αυτά αναφέρει ο Αριστοτέλης στα Μετεωρολογικά, ο οποίος δεν φημίζεται για την αγάπη του σε μυθολογικές ιστορίες αλλά επιστημονικές έρευνες.
Αριστοτέλη Μετεωρολογικά
«φαίνεται οὖν καὶ τὰ στόματα πάντα, πλὴν ἑνὸς τοῦ Κανωβικοῦ, χειροποίητα καὶ αὐτοῦ ποταμοῦ ὄντα, καὶ τὸ ἀρχαῖον ἡ Αἴγυπτος Θῆβαι καλούμεναι. Δηλοῖ δὲ καὶ Ὅμηρος, οὕτως πρόσφατος ὢν ὡς εἰπεῖν πρὸς τὰς τοιαύτας μεταβολάς· ἐκείνου γὰρ τοῦ τόπου [352a] ποιεῖται μνείαν ὡς οὔπω Μέμφιος οὔσης ἢ ὅλως ἢ οὐ τηλικαύτης. τοῦτο δ’ εἰκὸς οὕτω συμβαίνειν· οἱ γὰρ κάτωθεν τόποι τῶν ἄνωθεν ὕστερον ᾠκίσθησαν· ἑλώδεις γὰρ ἐπὶ πλείω χρόνον ἀναγκαῖον εἶναι τοὺς ἐγγύτερον τῆς προσχώσεως διὰ τὸ λιμνάζειν ἐν τοῖς ἐσχάτοις ἀεὶ μᾶλλον. μεταβάλλει δὲ τοῦτο καὶ πάλιν εὐθενεῖ· ξηραινόμενοι γὰρ οἱ τόποι ἔρχονται εἰς τὸ καλῶς ἔχειν, οἱ δὲ πρότερον εὐκραεῖς ὑπερξηραινόμενοί ποτε γίγνονται χείρους. ὅπερ συμβέβηκε τῆς Ἑλλάδος καὶ περὶ τὴν Ἀργείων καὶ Μυκηναίων χώραν· ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν Τρωικῶν ἡ μὲν Ἀργεία διὰ τὸ ἑλώδης εἶναι ὀλίγους ἐδύνατο τρέφειν, ἡ δὲ Μυκηναία καλῶς εἶχεν (διὸ ἐντιμοτέρα ἦν), νῦν δὲ τοὐναντίον διὰ τὴν προειρημένην αἰτίαν·
Και είναι απορίας άξιο πώς βρέθηκε μια πόλη στα βάθη της Αιγύπτου με ελληνικό νόημα, αι Θήβαι, και ποια η σχέση της με τας Θήβας της Βοιωτίας, της κοιτίδας του πολιτισμού των Μινύων, από όπου ξεκίνησε και η Αργοναυτική εκστρατεία. Οι ονομασίες του ποταμού Νείλου, που οι αρχαίοι τον ονόμαζαν και Αιγύπτιο, από τον οποίο πήρε το όνομά της και η Αίγυπτος, είναι ελληνικές. Ακόμη πώς δικαιολογείται η ονομασία του Ατλαντικού Ωκεανού, της πολιτείας Ατλάντα, ελληνικές πόλεις στην Βόρεια και Νότια Αμερική, οι Ηράκλειες πύλες και πολλά άλλα ονόματα που δηλώνουν την Ελληνική παρουσία χιλιάδες χρόνια πριν και που μόνο οι μυθολογικές διηγήσεις αναφέρονται σε αυτά.
Οι περιοχές της Αμερικής βρίθουν από Ελλάδα, και ευρήματα με κλασικά θέματα, όπως, κεφάλια μέδουσας, οικοδομήματα με Μυκηναϊκή τεχνοτροπία, μαιάνδρους, τον Ηρακλή με ρόπαλο και λεοντή, ελληνικά αγγεία, και αμφορείς που έχουν βρεθεί σε πολλά μέρη της Αμερικανικής ηπείρου και στο Περού .Υπάρχουν και οι πόλεις Μόντε Αλμπάν και η Μίτλα με τις κιονοστοιχίες, που μας θυμίζουν εκείνες της Κνωσού και της Τίρυνθας”. Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα γλωσσολογικά ευρήματα, καθώς πλήθος από τοπικές διάλεκτοι, έχουν σαν βάση την Ελληνική γλώσσα και χρησιμοποιούν άπειρες Ελληνικές λέξεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο στα νησιά Χαβάη ευρέθησαν 1108 Ελληνογενείς λέξεις. Θα χρειαστεί η αρχαιολογική σκαπάνη του Σλίμαν, για να βρεθούν αρχαιολογικά ευρήματα και να μας προσγειώσουν από τον κόσμο της φαντασίας, που ζούμε σήμερα, στον κόσμο της πραγματικότητας.
Τα στοιχεία αυτά μπορεί να μην αποτελούν ακλόνητα στοιχεία σε μια ποινική δικαστική υπόθεση, σίγουρα όμως είναι παραπάνω από αληθοφανή. Συνεπώς μπορεί ο Όμηρος να άφησε την ποιητική του φαντασία και να μας περιγράφει τα γεγονότα σχετικά με την Τροία, όμως η αρχαιολογική σκαπάνη έρχεται να επιβεβαιώσει ότι υπήρξε μια πόλη που στο παρελθόν είχε ένδοξη ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου