Επισημαίνω για τα Ελληνικά δεδομένα, τρεις τουλάχιστον από τους βασικούς παράγοντες διεξαγωγής εξωτερικής πολιτικής.
Πρώτον: οικονομική ευρωστία (πλούτος της χώρας, πηγές ενέργειας και κατάσταση οικονομίας). Στον τομέα αυτό η αποτυχία και η ευθύνη των Κυβερνήσεων μετά την μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα, άλλων λίγο άλλων πολύ, αγγίζουν τα όρια αλόγιστης εγκληματικής διαχείρισης των οικονομικών της χώρας μας και όχι μόνον.
Δεύτερον: από την ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων. Διευκρινίζω όχι ποσότητα διότι η επιχειρησιακή και αποτελεσματική ετοιμότης των Ενόπλων Δυνάμεων απαιτούν: ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΠΕΙΘΑΡΧΊΑ, ΥΛΙΚΟ & ΗΘΙΚΟ.
Εδώ τι να πω! η Τουρκία απαιτεί τα νησιά του Αιγαίου, η Αλβανία την Ήπειρο, το συνονθύλευμα των Σκοπίων το όνομα της Ελληνικής Μακεδονίας και το έδαφος αυτής, η Βουλγαρία διδάσκει στα σχολεία την συνθήκη του Αγ. Στεφάνου και τελευταία ο Ιταλός Πρωθυπουργός Ρέντσι ζητά πίσω τα Δωδεκάνησα. Δηλαδή! Κατά την ρήση των αρχαίων: «Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται». Και εμείς τι κάνουμε; Μειώνουμε το Στρατό μας πολύ κάτω από την κόκκινη γραμμή και ψηφίζουμε νόμο για συνδικαλισμό στις Ένοπλες Δυνάμεις. Δηλαδή! εισάγουμε στις Ένοπλες Δυνάμεις στοιχεία διαλύσεως της πειθαρχίας.
Αυτή η πολιτική! Είναι Ελληνική; είναι εθνική; είναι πατριωτική; Όχι είναι απλά ανθελληνική πολιτική και δεν έχει καμία σχέση με την Δημοκρατία μας.
- Οι πόλεμοι είναι δίκαιοι όταν είναι αναγκαίοι. Είναι Ανθρώπινοι όταν χωρίς αυτούς δεν υπάρχει άλλη ελπίδα για να διατηρήσεις την ελευθερία της Πατρίδος σου. Kαι! Εξωτερική πολιτική χωρίς ισχυρό Στρατό είναι σαν να διευθύνεις μία ορχήστρα χωρίς μουσικά όργανα.
Τρίτον: από το πολίτευμά μας και βασικά από την κοινωνική και πολιτική γαλήνη της χώρας μας.
Εάν όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις, δεν έχουν θέσει ως κύριο σκοπό τις τρεις ως άνω προϋποθέσεις, δεν μπορούμε να διεξάγουμε εξωτερική πολιτική με αξιώσεις, έστω και αν έχουμε καλές κυβερνήσεις, άριστο Υπουργό Εξωτερικών και αρίστους διπλωμάτες.
Έτσι λοιπόν με την προσπάθεια των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών, είναι γνωστό στον Ελληνικό λαό ότι καταβάλλετο υπ’ αυτών κάθε προσπάθεια εκούσια ή ακούσια απαξιώσεως των παραπάνω βασικών προϋποθέσεων διεξαγωγής εξωτερικής πολιτικής και με την παρούσα Κυβέρνηση να δίδει πλέον, την χαριστική βολή στ’ ανωτέρω βασικά στοιχεία. Με αποτέλεσμα σήμερα, εκ των πραγμάτων να θεωρούμε και να υιοθετούμε ως μοναδικό τρόπο διεξαγωγής εξωτερικής πολιτικής, τις υποχωρητικές κινήσεις και μάλιστα όπως συμβαίνει σήμερα, σ’ ένα κακό μας γείτονα, που κακιά μας μοίρα τον έφερε εδώ και χίλια χρόνια, καταλαμβάνοντας τα παναιώνια ελληνικά εδάφη, που οι απαιτήσεις του δεν έχουν τέλος και η ειλικρίνειά του είναι πάντα ύπουλη επικίνδυνη και κακόβουλη.
Πρέπει κάποτε επί τέλους να καταλάβουν οι πολιτικοί της χώρας μας, εννοώ όλοι, τους προβληματισμούς των σκεπτομένων Ελλήνων, ότι δεν πάει άλλο, πρέπει να αλλάξουμε ρότα:
Δεν πρέπει μερικές δεκάδες άνθρωποι των Μ.Μ. και κάποιοι των τηλεοπτικών παραθύρων, να διαμορφώνουν συστηματικά το πολιτικό κλίμα και να χαλιναγωγούν την κοινή γνώμη, σύμφωνα με τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα.
Δεν αντιμετώπιζαν οι Κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, με σοβαρότητα τα τεράστια προβλήματα της χώρας μας, τα οποία καθημερινά προβάλλονται ενώπιόν μας, όπως δυστυχώς και αυτή η Κυβέρνηση, ήτοι:
- Ο Ελληνικός λαός συνεχώς συρρικνώνεται από την υπογεννητικότητα.
- Η Ανεργία όχι μόνο δεν περιορίζεται, αλλά συνεχώς αυξάνεται.
- Οι νέοι προτρέπονται για σπουδές και μεταπτυχιακά, αλλά στην συνέχεια μεταναστεύουν για να βρουν θέσεις εργασίας και την θέση των σε ποσότητα κατοίκων συμπληρώνουν, λαθρομετανάστες από την ΑΣΙΑ και την ΑΦΡΙΚΗ. Έτσι! προδιαγράφεται το μέλλων της χώρας.
- Η Γεωργική παραγωγή μειώνεται και ο γεωργικός πληθυσμός εθίζεται στην επιστασία, συμπαρομαρτούντων των πολιτικών παρατάξεων.
- Το Ασφαλιστικό όσο περνάει ο χρόνος γίνεται εφιαλτικότερο.
- Δεν υπάρχει ουσιαστικό σχέδιο υποδοχής, ενεργειών και προσωρινής απασχόλησης των μεταναστών και λαθρομεταναστών, ούτε καν έλεγχος.
- Γίναμε μια χώρα πλουσίων που έγιναν πλουσιότεροι και καταντήσαμε την πατρίδα μας να ζει με δανεικά.
- Από την μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα, επιβαρύναμε την χώρα μας με ένα αστρονομικό εξωτερικό χρέος εις βάρος του μόχθου των επερχομένων γενεών και από την άλλη πλευρά αποκτήσαμε αρκετούς πολιτικούς και όχι μόνον, όλων των αποχρώσεων με τεράστιες περιουσίες.
Τι! εξωτερική πολιτική λοιπόν, να κάμει η χώρα μας επάνω στα εθνικά μας θέματα, όταν είμαστε ανίκανοι ή αδιάφοροι να επιλύσουμε τα βασικά του οίκου μας.
Ζητούνται πολιτικοί, ζητούνται ηγέτες, που θα σταθούν μπροστά, που θα αποτελέσουν τα πρότυπα στον Ελληνικό λαό και θα τον πείσουν για το όραμά των για την θέλησή των, ν’ αγωνισθούν για το καλό της πατρίδος και του Ελληνικού Λαού, αντί πάσης θυσίας.
Ποίος είναι ο Ηγέτης: Το κυρίως προνόμιο του Ηγέτη είναι, να ζωντανεύει ελπίδα στις ψυχές των ανθρώπων. Μόνο από εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του, ν’ ανθίζει χαμόγελο, να βουρκώνουν μάτια, να γεννιέται στη θέα του στο πλήθος γιορτή. Και όχι! στη θέα του να τον φρουρούν, από τους αδικημένους πολίτες, μία διμοιρία αστυφυλάκων.
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου