Ηρωικοί Έλληνες ένα συγκινημένο σποράκι σας χαιρετά και υποκλίνεται μαζί σας στο Εθνικό Σύμβολό σας. Την δοξασμένη Σημαία σας που τιμάτε πάντα στην Επέτειο του ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ σας ΟΧΙ! Μου κάνετε ακριβό δώρο με τον πατριωτισμό σας και με γεμίζετε με περηφάνια! Κι ας μην είμαι απ' την φύτρα σας. Σας ευχαριστώ φίλοι μου που με δέχεστε στα σπίτια σας… όπως άλλωστε είναι παγκόσμια γνωστή η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΣΑΣ.
Η σημερινή σας εικόνα όμως με "απογείωσε", για να την συγκρίνω με εκείνη της Γερμανικής Κατοχής σας. Τότε που ο λαός υποχρεώθηκε να συμβιώνει με τους κατακτητές και στέναζε κάτω απ' την Γερμανικό μπότα! Μαύρη καταχνιά σκέπαζε την πόλη και σκέπασε κι εμένα, αντικρίζοντας τους δύστυχους κατοίκους να σέρνονται στους δρόμους σαν σκιές πρώην ανθρώπων, ταλαίπωρων από στερήσεις και ΠΕΙΝΑ!
Μα και μέσα στην τρομοκρατία της Κατοχής, είχαν το θάρρος να τιμούν την Επέτειο, αψηφώντας τον κίνδυνο για την ζωή τους. Αποκλειστικές ειδήσεις απ' το σποράκι σας με τα "κρυφά" ταλέντα του! Άρτι αφιχθέν απ' την Κατοχική Αθήνα. Τότε που οι γενναίοι Αθηναίοι κάτω απ' την μύτη των κατακτητών οργάνωσαν τις πρώτες αντιστασιακές δράσεις τους, τιμώντας έτσι την Επέτειο του ΟΧΙ με… ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ!
Έκαναν την πρώτη εκδήλωση το 1941, στο προαύλιο του Πανεπιστημίου της Αθήνας, με ομιλίες φοιτητών και διάλεξη του Καθηγητή Κωνσταντίνου Τσάτσου, που εκείνη την ημέρα αρνήθηκε να διδάξει κι απολύθηκε. Επίσης έγιναν μαθητικές παρελάσεις και σ' άλλες πόλεις, υψώνοντας περήφανα σε Δημόσια και ιδιωτικά κτίρια την Ελληνική Σημαία.
Η δεύτερη Επέτειος γιορτάστηκε στην Πλατεία Συντάγματος χωρίς -ευτυχώς- να παρέμβουν οι Ιταλικές δυνάμεις κατοχής. Την τρίτη χρονιά η Επέτειος είχε και θύματα. Οργανώθηκε στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας στην Πλατεία Κοτζιά. Δυστυχώς κατέφτασαν οι υπεύθυνοι της αστυνόμευσης Γερμανοί και υποχρέωσαν τους συμμετέχοντες να σταθούν με τα χέρια ψηλά μέχρι το βράδυ. Μετά απ' αυτή την απάνθρωπη τιμωρία, έστειλαν 20 απ' αυτούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, από όπου, όπως έμαθα, δεν επέστρεψε κανένας ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Στα αφιερώματα σημαντική θέση κατείχε η «τραγουδίστρια της νίκης» ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ, που με τα πατριωτικά τραγούδια της μετέδιδε τον ενθουσιασμό της προέλασης του Στρατού στην Βόρεια Ήπειρο, εμψυχώνοντας έτσι τους στρατιώτες. Το 1944 η Επέτειος γιορτάστηκε επίσημα, με παρέλαση ενώπιον του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, για να τιμηθεί η ΜΝΗΜΗ των πεσόντων υπέρ πατρίδος. Κι εγώ ανάμεσά τους χαιρόμουν που συμμετείχα σ' αυτές… έστω και ΑΘΕΑΤΟ!
Κι αφήνοντας πίσω 75 χρόνια κι επανερχόμενο στο παρόν, σας βρίσκω πάλι υποδουλωμένους στους νικημένους Γερμανούς! Κι απ' την δική σας παρέλαση δεν αποκόμισα καλές εντυπώσεις. Τα παιδάκια κουνώντας τα σημαιάκια έφευγαν χαρούμενα απ' το "θέαμα" της ημέρας, αδιάφορα για το ξεχωριστό νόημά της! Οι παρελαύνοντες διαλύονταν κατάκοποι, ενώ στην εξέδρα έπεφταν οι τυπικές χαιρετούρες, μέχρι τα πολυτελή αυτοκίνητα να παραλάβουν τους "επισήμους". Η Αθήνα επανερχόταν στην καθημερινότητά της. Άλλη μια Επέτειος έλαβε τέλος κι άντε πάλι του ΧΡΟΝΟΥ!
Τότε όμως οι Έλληνες αγαπούσαν ανιδιοτελώς την πατρίδα τους… ενώ οι σημερινοί πολιτικάντηδες (καμία ομοιότητα) απόγονοι δοσίλογων, με επιλεκτική ΑΜΝΗΣΙΑ υπογράφουν χωρίς ντροπή την ΥΠΟΤΑΓΗ σας στους ίδιους κατακτητές! Κι ενώ σας οδηγούν σε ΕΘΝΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, δεν επιδεικνύετε ούτε ήρεμο ΘΑΡΡΟΣ ούτε νευρώδη ΤΟΛΜΗ για ΑΝΤΙ-ΣΤΑΣΗ στους δολοφόνους σας. Μήπως παραδοθήκατε άνευ όρων;
Ποιο το νόημα της ΕΠΕΤΕΙΟΥ; ρωτάω σαν σκεφτόμενο σποράκι, που δεν έκανα ποτέ παρέλαση στα χωράφια μου μπροστά στα φυτεύματα της σποράς μου. Ως πότε θα έρχομαι εδώ, για να σας υπενθυμίζω την ΙΣΤΟΡΙΑ σας, που δείχνετε να έχετε ξεχάσει; Με μια απλή παρέλαση ξοφλάτε το χρέος σας, για τους αγωνιστές-πολεμιστές του πολεμικού σας ΕΠΟΥΣ; Εσείς η νεολαία των ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΩΝ πότε θα βροντοφωνάξετε το δικό σας ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ;
Πότε θα ζωντανέψει η ΦΛΟΓΑ της Αντίστασης όπως το '40; Πότε θα αφυπνιστείτε, απαιτώντας τα δικαιώματά σας; Πότε θα ενεργοποιηθείτε ενάντια στην παγκόσμια υποδούλωση; Πότε θα αγωνιστείτε για να πάρετε πίσω την πατρίδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ; Προτιμάτε ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΝΗΣΙΑ αντί για ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ;
Το σποράκι
(της Μαίρης Καρά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου