“Αν”...

“Αν”, ένα θαυμάσιο ποίημα του Ρ. Κίπλινγκ, σίγουρα το γνωρίζετε οι περισσότεροι. Δανείζομαι εδώ τον τίτλο του, για να εκφράσω κάποιες σκέψεις.

Αν νιώθετε ότι κάποιοι έχουν χτυπήσει χωρίς έλεος τη ζωή σας...
Αν νιώθετε ότι κάποιοι έκλεψαν την αξιοπρέπειά σας, κάτι περισσότερο, ότι τσάκισαν την ελληνική λεβεντιά σας...
Αν νιώθετε ότι κάποιοι εξόρισαν τα παιδιά σας μακριά από σας τους γονείς, τ' αδέλφια και την πατρίδα τους...

Αν νιώθετε ότι κάποιοι έβγαλαν τη μπουκιά μέσα από το στόμα των μικρών σας παιδιών για να την καταβροχθίσουν αυτοί...
Αν νιώθετε ότι κάποιοι στέλνουν σε εργασιακά κάτεργα τα πιο μεγάλα παιδιά σας κι εσάς τους ίδιους...

Αν νιώθετε ότι κάποιοι, μέρα με τη μέρα, σας στερούν όλο κι περισσότερο τη δυνατότητα να γιατρευτείτε αν αρρωστήσετε...

Αν νιώθετε ότι κάποιοι οδηγούν ανθρώπους στην απόγνωση και στην αυτοκτονία και ότι κάθε αυτοκτονία μπορεί να ήταν -ή ίσως θα είναι- του δικού σας πατέρα, του δικού σας παιδιού, του δικού σας αδελφού...

Αν νιώθετε ότι κάποιοι το σπίτι, το χωράφι ή το μαγαζάκι, που με κόπους αποκτήσατε, τα έχουν “βάλει στο μάτι” ώστε ν' αυξήσουν τ' αμύθητα κέρδη τους...

Αν νιώθετε ότι κάποιοι θέλουν να σας ακριβοπουλήσουν ίσως και τον αέρα που αναπνέετε, σίγουρα πάντως τα άλλα κοινά αγαθά που η μάνα-γη απλόχερα χαρίζει, την ενέργεια (μόνο μετασχηματισμοί της είναι αναγκαίοι!) και το νερό...

Αν νιώθετε ότι κάποιοι ευτέλισαν τόσο πολύ τη ζωή σας, ώστε να είστε εκτεθειμένοι σε κάθε είδους εγκληματικές διαθέσεις και πράξεις...

Αν νιώθετε ότι κάποιοι φιμώνουν κάθε διαμαρτυρία σας, κατηγορώντας σας για φασίστες, απλά γιατί δεν έχετε την ίδια γνώμη μ' αυτούς...

Αν νιώθετε ότι κάποιοι μέρα με τη μέρα σας κάνουν όλο και πιο μικρούς, όλο και πιο ανήμπορους να αποφασίζετε εσείς για τα ουσιαστικά της ζωής σας...

Αν νιώθετε ότι κάποιοι, όλο και πιο βίαια, σας απωθούν από τα κέντρα των αποφάσεων (λέγε με Κοινοβούλια της αστικής “Δημοκρατίας”! -τα φανερά και τα κρύφια!) όπου παίρνουν αποφάσεις για σας χωρίς εσάς... 

Αν νιώθετε ότι κάποιοι θέλουν να σας εξαϋλώσουν μέχρι να χωρέσετε μέσα σ' ένα μικρό νούμερο, το ένα επτάκις δισεκατομμυριοστό του ανθρωπίνου συνόλου.

Αν νιώθετε ότι κάποιοι θέλουν τούτη η πατροπαράδοτη ελληνική γη μας σε λίγο να μην ανήκει σε μας, αλλά να τη διαφεντεύει ένας πολυ(α)πολιτιστικός αχταρμάς...

Αν νιώθετε ότι αυτή πατρίδα, που από κάποιους “χάνεται” και λιώνει όπως μια χούφτα χιόνι, είναι η δική σας πατρίδα...

Αν νιώθετε ότι αυτή η γη που κάποιοι λεηλατούν και καταστρέφουν, χωρίς έλεος και χωρίς σταματημό, είναι η δική σας γη...

Αν τα νιώθετε όλα αυτά, τότε ήρθε η ώρα να αναρωτηθείτε ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι στο Διεθνές στερέωμα και στην Ελλάδα και να τους αναγνωρίσετε έναν-έναν ως συγκεκριμένα, υπαρκτά και ζωντανά “πρόσωπα” και όχι με τις αφηρημένες έννοιες-σύνολα: του διεθνούς κατεστημένου, της διεθνούς ελίτ, του διεθνούς χρηματοοικονομικού Συστήματος, της Παγκόσμιας Νέας Τάξης, του εγχώριου κατεστημένου και όλα τα υπόλοιπα.

Τότε ήρθε η ώρα να αρχίσετε να αναγνωρίζετε ένα προς ένα τα πρόσωπα που αποτελούν αυτούς τους “ κάποιους” που ροκανίζουν τη ζωή της ανθρωπότητας και του πλανήτη ο οποίος μας στηρίζει, μας θρέφει, μας ζωογονεί. Τόσον στη διεθνή σκηνή, όσον και στην Ελλάδα.

Έχει μεγάλη διαφορά να αναγνωρίσουμε έναν προς έναν ποιοι είναι “οι καλλικάντζαροι” της Ελλάδος, που λιώνουν τη ζωή μας και την πατρίδα μας, από να τους βάζουμε όλους μαζί σ' ένα τσουβάλι με ετικέτα “πολιτικό κατεστημένο”. Και αν αρχίσουμε να ασκούμεθα στο να τους αναγνωρίζουμε έναν προς έναν, τότε θα σταματήσει αυτή η παλινδρόμηση που μας εξοντώνει σαν λαό, να οδηγούμεθα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από τον “Άννα στον Καϊάφα” και τους συνακολούθους τους.

Η αντίδραση πρέπει να είναι άμεση: σε αναγνώρισα άπαξ ως εχθρό της πατρίδας μου και δικό μου, “παίρνω όρκο” ότι ποτέ ξανά δε θα σε “σταυρώσω” -και όχι μόνον! Στο χώρο της πολιτικής τα πράγματα λειτουργούν αντίθετα απ' ότι στο χώρο της λαϊκής φαντασίας, οι καλλικανζαραίοι φεύγουν, αν δεν τους “σταυρώσεις”! Και επειδή η ζωή απεχθάνεται το κενό, κάποια πιο ανθρώπινα πλάσματα θα πάρουν τη θέση τους, αλλά αυτό δεν έρχεται τόσο απλά!

Γι αυτό ας ζυγιάσετε καλά τα πράγματα και ας αναμετρήσετε τη δύναμή σας. Κι αν αντέχετε, βγείτε στους δρόμους και φωνάξτε:
'Μένα με λένε Αντώνη (λέγε με Έλληνα) κι αν είστε άντρες 'λάτε δω στο μαρμαρένιο αλώνι... (εκεί που πάλευε ο Διγενής!)

Κι αν, εσύ Έλληνα -Διγενή, είσαι αποφασισμένος με καρδιά και ψυχή να παλέψεις στο μαρμαρένιο αλώνι κι αν χρειαστεί να πεθάνεις -αφού έτσι κι αλλιώς σε πεθαίνουν- θα διαπιστώσεις ότι οι “κάποιοι” μπορούν και σε συντρίβουν, επειδή έχουν πάρει τ' όπλο σου και σ' έχουν αφοπλίσει. Τότε, άρπαξέ τους το όσο πιο γρήγορα μπορείς! Το 'χουν σε μιαν άκρη παραπεταμένο και παραμελημένο. Αν και παλιό όσο και ο Παρθενώνας, κατανικάει όλα τα δικά τους: λέγεται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Όμως δημοκρατία σημαίνει “όλοι μαζί”, σημαίνει καθολική συμμετοχή, αλλιώς δεν είμαστε παρά μια κάστα, επαγγελματική, μειονοτική, ιδεολογική ή...πολιτικό κόμμα! Η καθολική, ωστόσο, συμμετοχή στις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή μας δεν κατακτάται από τη μια μέρα στην άλλη. Μπορεί να ηχεί παράξενο, αλλά εκεί που έχουν φθάσει σήμερα τα πράγματα (στην απόλυτη μοναξιά του ατομικισμού!) το “όλοι μαζί” αρχίζει από δύο. Ναι καλά ακούσατε, από δύο!

Οι δύο αυτοί είσαι εσύ και ο διπλανός σου, ο γείτονάς σου, ο φίλος σου, κάποιος που σκεφτόσατε, ή μάλλον υποφέρετε, το ίδιο. Μετά μεγαλώνετε τη δυάδα σας, με κάποια προσπάθεια βέβαια, γίνεστε τρεις, τέσσερις, γίνεστε πέντε. Συλλογάσθε πάνω στα πολιτικά πράγματα, αναζητάτε ιδέες, λύσεις... πότε στο σπίτι του ενός και πότε του άλλου. Ας είστε μακριά από τα κέντρα εξουσίας. Είστε στο δρόμο για να τα φτάσετε.

Και κάποια πεντάδα ή εξάδα ή δεκάδα θα δείτε ότι θα ξεχωρίσει θα γίνει εκατοντάδα και βάλε... Η κοινωνική γεωμετρική πρόοδος είναι μια αύξουσα συνθήκη, που εξελίσσεται τάχιστα, αρκεί να υπάρξει μια δυνατή “μικρή μαγιά'' και το αλευράκι των μικρότερων ομάδων, που ήδη λειτουργούν και αναζητούν το πολιτικό βέλτιστο. Η αναζήτηση, το να μη δέχεται ο οποιοσδήποτε παθητικά τις καταστάσεις και το “σεβίρισμά” τους, είναι μεγάλο κεφάλαιο, γιατί ωριμάζει τον άνθρωπο πολιτικά, τον μεταβάλλει από παθητικό δέκτη σε ενεργό πολίτη!

Και η δυναμική ομάδα της “μαγιάς”, δεν μπορεί παρά να δει την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα ως ένα Όλον. Δεν μπορεί παρά να δει την πλήρη εικόνα. Κι από τη σωφροσύνη του συλλογικού νου της θα προκύψει ένα σωστό, ασφαλές και δίκαιο σχέδιο εξόδου από τη “συφορά”, από τούτο το σχέδιο θανάτου μας, που οι κάποιοι έχουν εκπονήσει για μας και που δε σκοπεύουν να το σταματήσουν πριν το ολοκληρώσουν, εκτός αν τους σταματήσουμε!

Και θα 'ρθει η στιγμή που όλες οι μικρότερες ομάδες, οι πεντάδες, οι εξάδες, οι όσες, θα ενωθούν με αυτήν που αποδείχτηκε ότι είχε τη δύναμη να εκπονήσει το πληρέστερο σχέδιο, όπως τα ρυάκια με το μεγάλο ποτάμι. Το ποτάμι του “Όλοι μαζί από τα κάτω”, το ποτάμι της αληθινής δημοκρατίας. Κι από τα βάθη της συλλογικής ψυχής όλων τους θα προκύψει το νέο Όραμα για την Ελλάδα, που ίσως αποτελέσει το κοινό Όραμα ενός νέου παγκόσμιου πολιτισμού.

Εμπρός Έλληνες, ελάτε να σηκώσουμε τον ολόλαμπρο ήλιο της πάνω από την Ελλάδα, πάνω από τη ζωή μας, για να δούμε επιτέλους “στον ήλιο μοίρα”. Εμπρός να σηκώσουμε το γαλανόλευκο σταυρό πάνω από την Ελλάδα, τιμώντας Εκείνον που τον καθαγίασε ως σύμβολο, ταυτόχρονα καλλιεργώντας τις ελληνικές Αρετές. Μην πιστεύετε αυτούς που διακηρύττουν ότι αυτά τα δύο είναι ξέχωρα. Ένα είναι! Γιατί ο ίδιος λαός τα σαρκώνει στη δυνητική του Τελειότητα, που είναι και η πηγή κάθε Οράματός του για το μέλλον.

Τότε δεν υπάρχει κανένας που μπορεί να σε νικήσει εσένα Έλληνα στο μαρμαρένιο αλώνι, γιατί με τις δύο αυτές πνευματικές Δυνάμεις συνδυασμένες μέσα σου δε γίνεται να νικηθείς ποτέ και από κανέναν. Μπορεί να σκοτωθείς, μα συ θα είσαι ο νικητής, στη ζωή και στο θάνατο.

Είθε να ζει μέσα στην ψυχή μας το αιώνιο ΟΧΙ του Έλληνα σε κάθε κατακτητή, σε κάθε βαρβαρότητα, μέσα και έξω του.

Είθε να ζει στην ψυχή μας η αιώνια πίστη του Έλληνα σε όλων των ανθρώπων την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Ένας Έλληνας
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Share