Ο ΜΩΑΜΕΘ, Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ
Το Ισλάμ πρωτοεμφανίστηκε στην Αραβική Χερσόνησο τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Ο ιδρυτής του, ο αποκαλούμενος προφήτης Μωάμεθ, γεννήθηκε περί το 570 μ.Χ. στην Μέκκα και πέθανε το 632 μ.Χ. στην Μεδίνα Ο Μωάμεθ έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς πολύ μικρός και σε ηλικία 8 ετών τον ανέλαβε ο θείος του, ο οποίος τον ανάγκαζε να εργάζεται στο εμπόριο καραβανιών. Τελικά, έγινε έμπορος, ταξιδεύοντας σε όλη την Αραβική Χερσόνησο, απέκτησε πλούτη και νυμφεύτηκε μία πλούσια χήρα. Καθώς ταξίδευε, ήλθε σε επαφή με διάφορες θρησκείες, όπως ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός και ο Ζωροαστρισμός, όπως επίσης και με διάφορες φιλοσοφικές αντιλήψεις. Επομένως, δεν πρέπει να μας προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι η θρησκεία που ίδρυσε ήταν ένας συγκερασμός συγκριτικών θρησκευτικών διδασκαλιών και εθιμικών πρακτικών.
Συνήθιζε να απομονώνεται στο όρος Χίρα, στα περίχωρα της Μέκκας, για προσευχή. Εκεί, σε ηλικία 40 ετών, υποτίθεται ότι άκουσε το μήνυμα του Θεού, μέσω του αγγέλου Γαβριήλ, που του απεκάλυψε τον ‘’λόγο του Αλλάχ’’ για πρώτη φορά και τον διέταξε, αρχικώς να διατηρήσει και να μεταδώσει τον λόγο του Αλλάχ προφορικώς και μόνο πολύ αργότερα κατεγράφη και έλαβε την τελική μορφή αυτού που γνωρίζουμε ως Κοράνιο. Όταν άρχισε να διδάσκει την μονοθεϊστική θρησκεία του Αλλάχ, ήρθε σε αντίθεση με τις παραδοσιακές ειδωλολατρικές θρησκείες των Αράβων και τα δικά τους εμπορικά και οικονομικά συμφέροντα, ώσπου στο τέλος αυτός και οι ακόλουθοί του εγκατέλειψαν την Μέκκα για την Μεδίνα, το 622 μ.Χ.
Η φυγή αυτή ονομάστηκε ‘’Εγίρα’’ και σημαίνει το έτος της Ισλαμικής χρονολογίας. Με την χρήση πολιτικών και πολεμικών μέσων, ο Μωάμεθ επέβαλε το Ισλάμ σε όλη την Αραβική Χερσόνησο , έως τον θάνατό του στην Μεδίνα το 632 μ.Χ. Μέσα σε 150 χρόνια, το Ισλάμ κατέλαβε την Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική, διαδίδοντας την νέα πίστη και την αραβική κουλτούρα, με τρόπο βίαιο, όπως ορίζουν ξεκάθαρα οι Σούρες (114 κεφάλαια) του Κορανίου. Η βίαιη ισλαμική κυριαρχία επεκτάθηκε αργότερα, μέσω πολέμων και εισβολών, και σε Ευρωπαϊκά κράτη.
ΤΟ ΚΟΡΑΝΙΟ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
Οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι ο Θεός έχει υπαγορεύσει διάφορες Ιερές Γραφές σε διάφορους προφήτες, αλλά το Κοράνιο αποτελεί την τελευταία και την πιο τέλεια Ιερά Γραφή του είδους. Επειδή οι παλαιότερες Ιερές Γραφές έχουν αλλοιωθεί, ως προς το αυθεντικό κείμενο και την ερμηνεία του, ο Θεός έδωσε τον αυθεντικό του Λόγο, μέσω του Κορανίου (= απαγγελία). Οι μουσουλμάνοι απαγγέλουν τους στίχους του Κορανίου μόνον στα Αραβικά, διότι πιστεύουν ότι αυτός είναι ο αληθής λόγος του Αλλάχ, ο οποίος θέλει να οδηγήσει τους ανθρώπους στην Αλήθεια. Για αυτόν τον λόγο χρησιμοποιήσε τους προφήτες ως αγγελιοφόρους, όπως τον Αβραάμ, τον Μωυσή, τον Ιωσήφ, τον Λωτ, τον Δαυίδ, τον Σολομώντα, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, τον Ιησού και τέλος, τον Μωάμεθ.
Εμείς, ως Χριστιανοί, πιστεύουμε ότι η Θεία Αποκάλυψη εμπεριέχεται στην Αγία Γραφή και αυτό δεν βασίζεται απλώς σε λόγους ή οράματα ενός θρησκευόμενου ανθρώπου ή προφήτου, όπως ο Μωάμεθ ισχυρίσθηκε για το Κοράνιο. Τα μηνύματα της Αγίας Γραφής εκτείνονται δια μέσου των αιώνων, καλύπτουν μίαν μακρά χρονική περίοδο και κατεγράφησαν από τόσους πολλούς και διαφορετικούς συγγραφείς. Το βασικό μήνυμά της είναι ότι ο Θεός τελείως αποκαλύπτεται στους ανθρώπους , μέσω του Μονογενούς του Υιού, Ιησού Χριστού, που κηρύττει τον Λόγον του Θεού και φωτίζει τις καρδιές και τις διάνοιες των ανθρώπων. Η Θεία Αποκάλυψη παρεδόθη από τον Χριστόν στους Αποστόλους και με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής, σε όλη την Εκκλησία. Ο Μωάμεθ πουθενά δεν αναφέρεται, ούτε καν υπονοείται στην Αγία Γραφή ως αγγελιοφόρος του Θεού, ή προφήτης.
ΤΟ ΙΣΛΑΜ, Η ΤΖΙΧΑΝΤ ΚΑΙ Η ΔΥΣΗ
Η ιστορία του Ισλάμ και η μελέτη της ιεράς γραφής του, του Κορανίου, μας βοηθά να κατανοήσουμε την φύση της Ισλαμικής Θεολογίας περί διαδόσεως της θρησκείας μέσω του πολέμου και της αυτοαποκαλούμενης ‘’Τζιχάντ’’, δηλ. του Ισλαμικού ιερού πολέμου. Αυτή εδράζεται επί της ισλαμικής πίστεως περί της μετά θάνατον ζωής και της ανταμοιβής που θα λάβουν από τον Αλλάχ όσοι σκοτωθούν ως μάρτυρες της πίστεως, θανατώνοντας επίσης όσο το δυνατόν περισσότερους ‘’απίστους’’. Αυτό αποτελεί θρησκευτικό νόμο της Σαρία.
Είναι ανεξήγητο το γεγονός ότι πολλοί βομβιστές αυτοκτονίας στις Δυτικές χώρες, που προχώρησαν σε Ισλαμικές επιθέσεις εναντίον τους, ήσαν μουσουλμάνοι δεύτερης γενιάς, γεννημένοι στην Ευρώπη, μορφωμένοι στα Ευρωπαϊκά σχολεία και πανεπιστήμια και, σε πολλές περιπτώσεις, ήσαν σχετικώς ευπορότεροι και πιο προνομιούχοι από πολλούς άλλους μουσουλμάνους. Οπωσδήποτε, ιδεολογικοί και θρησκευτικοί παράγοντες παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην καλλιέργεια και διάδοση της σύγχρονης Ισλαμικής βίας.
Ο Δυτικός πολιτισμός θεμελιωμένος στις χριστιανικές και δημοκρατικές αξίες απειλείται από την εξάπλωση των ισλαμικών ιδεών. Η σύγκρουση είναι θρησκευτική και ιδεολογική, θεμελιώδης. Μια βασική διαφορά είναι ο τρόπος αντιμετώπισης των κυβερνητικών αρχών. Οι Δυτικές κοινωνίες σέβονται τις πολιτικές αρχές και εξουσίες κάθε έθνους και κατανοούν ότι αυτές έχουν σκοπό να εξασφαλίσουν την κοινωνική τάξη. Το λέει άλλωστε και η Αγία Γραφή «Αποδότε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κβ':21). Εν πλήρη αντιθέσει, η απώτερη επιδίωξη του Ισλάμ είναι να υποτάξει όλα τα έθνη υπό τον ισλαμικό νόμο (Σαρία), ακόμη και αν αυτό σημαίνει την ανατροπή των υπαρχουσών κυβερνήσεων.
Σε αυτό το μίγμα πολιτικής και θρησκείας, οι ισλαμιστές ηγέτες χρησιμοποιούν το χρήμα και την αφθονία του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής, ως μέσον για την διάδοση του Ισλάμ και παγκοσμίως. Το πετρέλαιο αποτελεί το ‘’δώρο του Αλλάχ’’, για την επικράτηση του Ισλάμ, χάρη στο οποίο οι μουσουλμάνοι έχουν κατασκευάσει χιλιάδες τζαμιά σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, έχουν ιδρύσει τηλεοπτικά δίκτυα με επιρροή, τυπώσει και διαδώσει φυλλάδια και βιβλία για να προπαγανδίσουν την εξάπλωση του Ισλάμ. Έτσι επιχειρούν μία μαζική επίθεση, θρησκευτική, ιδεολογική, βίαιη, εναντίον του Δυτικού πολιτισμού και των Χριστιανών, όπου γης.
ΜΕΣΑ ΕΔΡΑΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ ΣΤΙΣ ΜΗ-ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ
Οι ισλαμιστές έχουν διαιρέσει τον κόσμο, όπως το Κοράνιο προστάζει, σε δύο σφαίρες: Dar – al – Islam (Οίκος της Υποταγής) και Dar – al – Harb (Οίκος του Πολέμου). Στους πιστούς και ευλαβείς μουσουλμάνους, μόνο εκείνες οι χώρες που είναι μουσουλμανικές το θρήσκευμα αποτελούν τον Οίκο της Υποταγής (άλλωστε, η λέξη ‘’Ισλάμ’’ σημαίνει υποταγή). Οι λοιπές χώρες θεωρούνται ότι ανήκουν στον Οίκο του Πολέμου, μία περιοχή στην οποίαν οι πιστοί του Ισλάμ οφείλουν να επιτεθούν, έως ότου αυτές οι χώρες αναγκασθούν σε υποταγή με το Ισλάμ. ‘Έως τότε, αυτές οι μη-μουσουλμανικές χώρες ανήκουν στον Οίκο του Πολέμου.
Σε μη- μουσουλμανικές χώρες, όπου ο ισλαμικός πληθυσμός αποτελεί μειοψηφία, η βασική στρατηγική είναι το Ισλάμ να εμφανίζεται εξωτερικώς, ως φιλειρηνικό και συνεργάσιμο. Ωστόσο, οι ακραίοι ισλαμιστές εργάζονται υπογείως για να πραγματοποιήσουν τα ανατρεπτικά τους σχέδια. Όσον οι μουσουλμάνοι αυξάνονται σε ποσοστό του γενικού πληθυσμού, ιδίως στις δυτικές χώρες, εμφανίζονται πιο επιθετικοί και απαιτητικοί στην διεκδίκηση των ‘’δικαιωμάτων’’ τους, εκμεταλλευόμενοι και καταχρώμενοι τις δυτικές πολιτικές ελευθερίες για την προώθηση του Ισλάμ. Όταν, εν τέλει, οι μουσουλμάνοι αποκτήσουν δημογραφικώς την πλειοψηφία, η τακτική των ισλαμιστών μεταβάλλεται σε διάφορες μορφές βιαίας συνυπάρξεως, με απώτερο σκοπό την επιβολή του Ισλαμικού Νόμου (Σαρία), όπως έχουν ήδη κάνει σε ορισμένα μέρη της Αφρικής , ιδίως στις βόρειες χώρες της Νιγηρίας, όπου οι ισλαμιστές ζητούν απόσχιση από την κεντρική κυβέρνηση και την επιβολή της Σαρία στους χριστιανούς, οι οποίοι, αν δεν την αποδεχθούν, τους διώχνουν από τις οικίες τους, ή τους σκοτώνουν.
Εμπρός σε μια τέτοια ισλαμική αποφασιστικότητα, η Δύση μοιάζει να μην έχει αποφασίσει πως θα αντιμετωπίσει αυτήν την απειλή στις βασικές της αξίες. Ενώ το Ισλάμ έχει τις δικές του αξίες και τις σέβεται, οι Δυτικές κοινωνίες δείχνουν να έχουν απεμπολήσει τις χριστιανικές και πνευματικές τους ρίζες και συστηματικώς υπονομεύουν τον Χριστιανισμό, την πίστη, την ηθική και τις παραδόσεις. Το συμπέρασμα είναι ότι το Ισλάμ αυξάνει σε αριθμούς και επιρροή, ενώ η Δύση συνεχίζει να παρακμάζει. Οι πιστοί του Ισλάμ δεν αμφισβητούν τον Αλλάχ ή τις διδασκαλίες του Κορανίου, όσο αντιφατικές και να είναι.
Αλλά στην υποτιθέμενη Χριστιανική Δύση, ο καθένας μπορεί να γελοιοποιεί και να ευτελίζει τον Θεό και την Αγία Γραφή. Το Ισλάμ παρουσιάζει φοβερό θρησκευτικό δυναμισμό, όταν η ίδια η Δύση ομοιάζει νεκρή, έχουσα απολέσει την χριστιανική της ψυχή και την πνευματική της ταυτότητα.
ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Προφανώς , το Ισλάμ έχει αποκτήσει μεγάλη επιρροή στην Ευρώπη, αλλά ένα τέτοιο ζήτημα δεν ετίθετο καν πριν πενήντα έτη, δηλ. πριν την μαζική μετανάστευση του Τρίτου Κόσμου στις Ευρωπαϊκές χώρες. Η μετανάστευση έχει θεμελιωδώς αλλοιώσει το status quo στην Δύση. Οι υψηλοί ρυθμοί γεννήσεως μεταξύ των μουσουλμάνων μεταναστών και οι αντίστοιχοι δημογραφικοί δείκτες των γηγενών Ευρωπαίων έχουν εξογκώσει το πρόβλημα.
Οι μουσουλμάνοι πιστοί, όπου γης, έχουν επιδείξει επί μακρόν έλλειψη ανεκτικότητας προς τις άλλες θρησκείες και οι ρίζες αυτής της έλλειψης ευρίσκονται στην ίδια την ισλαμική θρησκεία, την κορανική θεολογία της τζιχάντ, που διαδίδεται στις χώρες καταγωγής των μουσουλμάνων μεταναστών. Ενώ ο Ευρωπαϊκός πολύ-πολιτισμός προωθεί την ανεκτικότητα και την ανεξιθρησκία, ένα στοιχείο που μας εκπλήσσει είναι ότι η μη-ανοχή δείχνει να προέρχεται από μουσουλμάνους μετανάστες στην Ευρώπη, δεύτερης και τρίτης γενεάς, που είναι και οι πλέον φανατικοί. Σε μια προσπάθεια να συμφιλιώσουν την παραδοσιακή τους θρησκεία με την Δυτική τους ανατροφή και μόρφωση, πολλοί μουσουλμάνοι δεύτερης και τρίτης γενεάς ασπάζονται το μαχητικό Ισλάμ και προβαίνουν σε μαζικές βιαιοπραγίες στις χώρες που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.
Εμείς, ως Έλληνες και Χριστιανοί έχουμε πικράν εμπειρίαν του Ισλαμικού φανατισμού. Μετά την Άλωση του 1453, από τους Οθωμανούς Τούρκους, οι πλειοψηφούντες χριστιανικοί πληθυσμοί υπό την κατοχή τους αντιμετώπισαν καταπιέσεις, βίαιο εξισλαμισμό, γενοκτονία και ξεριζωμό από τις πατρογονικές τους εστίες. Σήμερα, η Τουρκία είναι κατά 99% μουσουλμανική, τουλάχιστον επιφανειακώς. Η Ευρώπη, και στο ιστορικό παρελθόν αντιμετώπισε την ισλαμική απειλή από τις εισβολές Αράβων και Τούρκων, αλλά τότε επικράτησαν οι Χριστιανικές Δυνάμεις . Η Ευρώπη σήμερα δείχνει να απειλείται από την ‘’ειρηνική’’ ισλαμική εισβολή μεγάλων μεταναστευτικών πληθυσμών.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΑΟΥΔΙΚΗΣ ΑΡΑΒΙΑΣ - ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Υπάρχει προπαγάνδα φανατισμού και έλλειψης θρησκευτικής ανεκτικότητας στον μουσουλμανικό κόσμο που κατευθύνεται κυρίως από την Σαουδική Αραβία, την γενέτειρα χώρα του Ισλάμ, η οποία διεκδικεί για λογαριασμό της τον ρόλο της ως παγκοσμίου αυθεντικού εκφραστή της Ισλαμικής θρησκείας. Μια σημαντική οδός προς την απόκτηση επιρροής αποτελεί η χρηματοδότηση Σαουδαραβικών ιδρυμάτων η ίδρυση Ουαχαμπιτικών μεντρεσσέδων (Wahabbi madrassas), δηλ. θρησκευτικών σχολείων και τζαμιών σε πολλές χώρες που προπαγανδίζουν τον Ουαχαμπιτισμό, την πιο ακραία εξτρεμιστική πλευρά του Ισλάμ, που υποστηρίζει η Σαουδική Αραβία.
Πέραν του ότι η εξτρεμιστική ισλαμική εκπαίδευση εδράζεται στις ιστορικές και θρησκευτικές παραδόσεις του Ισλάμ, επιπλέον εξυπηρετεί ως στρατηγική επιλογή να κατευθύνει το μίσος των γηγενών αραβικών πληθυσμών εναντίον του Ισραήλ και των Δυτικών Χριστιανικών εθνών και έτσι να διοχετεύσουν σε άλλους ατραπούς την δυσαρέσκεια προς τις τοπικές κυβερνήσεις των αραβικών κρατών, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εξέγερση και ανατροπή του βασιλικού Οίκου των Σαούντ.
Καθώς οι ισλαμικές θρησκεύτηκες δοξασίες είναι τόσο ξένες προς τον Δυτικό τρόπο σκέψεως, η ισλαμική απειλή δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητή, ή δεν λαμβάνεται σοβαρώς υπόψη. Όσο πιο σύντομα αντιληφθούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες την πραγματικότητα της ισλαμικής απειλής κατά των Χριστιανικών αξιών και της Ευρωπαϊκής ελευθερίας, τόσο το καλύτερο θα αντιδράσουν πιο αποτελεσματικώς.
Το Ισλάμ, πέραν του γεγονότος ότι είναι μία μονοθεϊστική θρησκεία, δεν έχει κοινά πιστεύω με τον Χριστιανισμό, ούτε συμμερίζεται την Χριστιανική αγάπη και ανεκτική συμπεριφορά. Η Αγία Γραφή και η Χριστιανική πίστη αποτελούν την μοναδική γνήσια Θεία Αποκάλυψη, όπως αυτή απεκαλύφθη και διετηρήθη μέσα στην Εκκλησία.
Επιμέλεια Κειμένου : ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου