Πολλοί εκ του προχείρου δημοσιογραφούντες αναλίσκονται σε μια φθηνή επιχειρηματολογία υπέρ του νέου συστήματος ψηφιακής ταυτοποίησης, απαριθμώντας με τετριμμένα παραδείγματα τις διευκολύνσεις που έχει επιφέρει στην καθημερινότητα των ανθρώπων η υιοθέτηση του ψηφιακού τρόπου ζωής.
Στην αγωνιώδη τους προσπάθεια να πείσουν τους πολίτες για την χρησιμότητα της νέας ψηφιακής ταυτότητας, καταφεύγουν σε μια απλουστευτική παράθεση των ωφελειών της ψηφιακής τεχνολογίας εν είδει «έξυπνου καπνού προπετάσματος» με σκοπό την παραπλάνηση των πολιτών και την απόκρυψη του κινδύνου μετεξέλιξης του κράτους σε ψηφιακό παντεπόπτη οφθαλμό.
Δηλαδή με άλλα λόγια αποσιωπούν το γεγονός –υπερτονίζοντας την ταχύτητα και την ευκολία της εξυπηρετήσεως των πολιτών με το γραφειοκρατικό δημόσιο– ότι η επιβολή ενός εθνικού συστήματος ψηφιακής ταυτοποίησης ενισχύει την έμφυτη ροπή της Εξουσίας να ασκεί ασφυκτικό έλεγχο στους πολίτες.
Την ίδια στιγμή, οι θιασώτες των νέων ψηφιακών ταυτοτήτων λειτουργούν ως φερέφωνα της κυβερνητικής προπαγάνδας, καθώς καταφεύγουν σε χιλιοειπωμένους αλλά πάντοτε απαξιωτικούς και ειρωνικούς χαρακτηρισμούς, όπως «αρνητές της προόδου και της λογικής» και «οπισθοδρομικούς», επιλέγοντας να πλήξουν συνειδητά την προσωπικότητα εκείνων των πολιτών που δημοσίως εναντιώνονται στον ακραίο και ολοκληρωτικό ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους.
Δεν διστάζουν μάλιστα να κατηγορήσουν εκείνους τους πολίτες που τολμούν να διαφοροποιηθούν από το επίσημο κρατικό αφήγημα της «ψηφιακής ταυτοποίησης», ως «απατεώνες αισχίστου είδους», αποδίδοντάς τους ευτελή προσωπικά κίνητρα, όπως πρόσκαιρη κοινωνική αναγνωρισιμότητα αλλά και αναγνωσιμότητα, πλούτο, εξουσία.
Φυσικά οι ίδιοι που εκτοξεύουν με ευκολία τις πιο πάνω αβάσιμες και ατεκμηρίωτες κατηγορίες, ούτε που διανοούνται αποφεύγοντας επιμελώς, όπως «ο διάβολος το λιβάνι», να υπεισέλθουν στην ουσία της αντιπαράθεσης, καθώς αδυνατούν να αναιρέσουν την διεθνώς καταγεγραμμένη πραγματικότητα των μαζικών κυβερνοεπιθέσεων εναντίον κυβερνητικών οργανισμών και εταιρειών που επιβεβαιώνουν ότι η έννοια «ασφάλεια» στις ψηφιακές βάσεις δεδομένων αποτελεί «όνειρο θερινής νυχτός»!
Συνεπώς, και η νέα ψηφιακή ταυτότητα βιομετρικών δεδομένων καθίσταται (όπως και κάθε άλλο τεχνολογικό προϊόν) επιρρεπής σε «χακάρισμα» από άλλους παράνομους και κακόβουλους χρήστες. Δηλαδή έχει αποδειχθεί ότι ακόμη και το «ασφαλέστερο» και «τελειότερο» ψηφιακό σύστημα είναι ευάλωτο σε κυβερνοεπιθέσεις από έμπειρους χάκερ.
Μόλις πρόσφατα η Βρετανική εφημερίδα «The Sun» αποκάλυψε την εκδήλωση μαζικής κυβερνοεπίθεσης εναντίον της κατασκευάστριας εταιρείας που είναι επιφορτισμένη να παράγει τις κάρτες προσωπικού των υπαλλήλων της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Λονδίνου. Ήδη οι αρμόδιες αρχές εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα ασφαλείας 47.000 αστυνομικών (όπως ονόματα, φωτογραφίες, βαθμοί και οι θέσεις υπηρεσίας) να έχουν περιέλθει σε γνώση τρομοκρατικών οργανώσεων και εγκληματικών συμμοριών του υποκόσμου. Ο Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας της Μητροπολιτικής Αστυνομίας, Ρικ Πράιορ, έφθασε στο σημείο να δηλώσει οργισμένος τα εξής:
«Πρόκειται για μια απίστευτη παραβίαση ασφαλείας που δεν θα έπρεπε ποτέ να έχει συμβεί»1.
Στον ανάποδο κόσμο, οι πολίτες που αγωνιούν δικαιολογημένα για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα λοιδορούνται κακόβουλα ως «απατεώνες του αισχίστου είδους», ενώ όσοι προπαγανδίζουν άκριτα και επιπόλαια την παραλαβή της νέας ψηφιακής ταυτότητας, αποσιωπώντας τον τρομακτικό κίνδυνο που απειλεί τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και την ασφάλεια της ιδιωτικότητας, διεκδικούν για τον εαυτό τους τον τίτλο του «έγκυρου» και του «υπεύθυνου» διαμορφωτή της κοινής γνώμης.
Από το 1986 η Ελληνική Πολιτεία πασχίζει με αμείωτη ένταση –μη φειδόμενη κόπου, χρόνου και προσπαθειών– να επιβάλει ένα νέο εθνικό σύστημα ηλεκτρονικής/ψηφιακής ταυτοποίησης, χρησιμοποιώντας ως δόλωμα την αποφυγή της ταλαιπωρίας των πολιτών στις συναλλαγές τους με το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.
Στην πραγματικότητα όμως, το κράτος επιχειρεί να υλοποιήσει την βαθύτερη επιδίωξή του που κατατείνει στην απόκτηση του ελέγχου της ζωής των ανθρώπων και στην χειραγώγησή τους, μέσω ενός συγκεντρωτικού συστήματος συλλογής, καταχώρισης, αποθήκευσης και επεξεργασίας των προσωπικών τους δεδομένων.
Με την καθιέρωση ενός ενιαίου κωδικού προσωπικού αριθμού καθίσταται εφικτή η διασύνδεση μεταξύ όλων των αρχείων των δημοσίων υπηρεσιών και των προσωπικών δεδομένων των πολιτών, και επομένως κάθε κακόβουλη αρχή ή υπηρεσία αποκτά την τεχνική δυνατότητα να «φιλοτεχνεί» το προφίλ του κάθε (ανυπάκουου) πολίτη, ελέγχοντας την ροή των πάσης φύσεως πληροφοριών που τον αφορούν, γεγονός που οδηγεί αυτομάτως στον πλήρη και ολοκληρωτικό ηλεκτρονικό του φακέλωμα.
Η ιδιωτικότητα όμως παραμένει θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, ενώ η κυκλοφορία των νέων ψηφιακών ταυτοτήτων υπονομεύει το απόρρητο και την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων.
Όμως, μια πολιτεία χαρακτηρίζεται ως δημοκρατική και ευνομούμενη, όταν παρέχει στους πολίτες την δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε περισσότερα μέσα ταυτοποίησης. Δηλαδή, ο κάθε πολίτης θα πρέπει να έχει το εκλεκτικό δικαίωμα να επιλέξει μεταξύ των περισσότερων μέσων, εκείνο τον τρόπο ταυτοποίησης που προσιδιάζει στις θρησκευτικές ή κοινωνικές του πεποιθήσεις και ευαισθησίες.
Συνεπώς η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη εφαρμόζει σκόπιμα ακραία πολιτική οικονομικού και κοινωνικού αποκλεισμού, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις χιλιάδων Ελλήνων πολιτών, αφού εργάζεται συστηματικά και συνειδητά για την υλοποίηση του «project» με την κωδική ονομασία «ψηφιακός μετασχηματισμός», που θα οδηγήσει στον μετασχηματισμό της κοινωνίας των πολιτών, σε «έξυπνη» κοινωνία αλγοριθμικού ολοκληρωτισμού.
Μάλιστα, οι αυτόκλητοι συνήγοροι των νέων ψηφιακών ταυτοτήτων φθάνουν στο σημείο να αναγνωρίζουν στους πολίτες (άραγε με ποιο δικαίωμα;) ένα ασφυκτικό πλαίσιο άσκησης δικαιωμάτων και επιλογών που συνδέονται αυστηρώς με την αποκλειστική ικανοποίηση των βιοτικών τους αναγκών.
Υποστηρίζουν δηλ. με σοβαρότητα, αλλά είναι κωμικό, ότι το δικαίωμα επιλογής των πολιτών οφείλει να εξαντλείται στην προτίμηση του τόπου των θερινών διακοπών, του είδους του μεσημβρινού γεύματος (αν θα είναι μπάμιες ή φασολάκια, γιατί άραγε το κρέας ή το ψάρι να μην αποτελούν επιλογή;), καθώς και στον τύπο της γυναίκας από την οποία θέλγονται (ξανθές ή μελαχρινές), υποβαθμίζοντας την αξία και την σημασία της ισορροπημένης αγαπητικής σχέσης, σε επίπεδο βιολογικού ενστίκτου.
Οι ένθερμοι υποστηρικτές του νέου συστήματος ψηφιακής ταυτοποίησης υπαινίσσονται ότι σε κάθε άλλη περίπτωση ο πολίτης οφείλει να υπακούει αδιακρίτως στους νόμους του κράτους, όπως συμμορφώνεται χωρίς επιφυλάξεις στις διατάξεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.
Μάλιστα τονίζουν ανερυθρίαστα τα εξής:
«Δεν υπάρχει επιλογή να οδηγώ χωρίς δίπλωμα, να μην πληρώνω διόδια, να περνάω με κόκκινο, να αρνούμαι να αντικατασταθεί μια απαρχαιωμένη, ανασφαλής και εύκολα πλαστογραφούμενη ταυτότητα». Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, ισχυρίζονται ότι, όπως ο πολίτης υπακούει στην σήμανση του ερυθρού σηματοδότη, ακινητοποιώντας το όχημά του, κατ’ ανάλογο τρόπο οφείλει να ακινητοποιεί την κριτική του σκέψη, συμμορφούμενος αγόγγυστα και πειθήνια στο νέο σύστημα ψηφιακής ταυτοποίησης.
Η επιλογή του Κ.Ο.Κ. μόνο τυχαία δεν γίνεται από τους προπαγανδιστές, αλλά η επίκλησή του στοχεύει στην ενεργοποίηση του μηχανισμού της κοινωνικής συμμόρφωσης με σκοπό την άμβλυνση των αντιδράσεων των πολιτών στο εκάστοτε νεοταξίτικο αφήγημα της Εξουσίας, είτε αυτό αφορά την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, είτε την ψηφιοποίηση του εθνικού συστήματος ταυτοποίησης, ή τέλος, της κλιματικής αλλαγής.
Με άλλα λόγια, η σατανική υπερεθνική ελίτ θα επιδιώξει να εξουδετερώσει την ελεύθερη βούληση και την κριτική σκέψη των ανθρώπων μέσω της εφαρμογής ενός καταχθόνιου σχεδίου. Οι «πολιτικά ορθοί» πολιτικολογούντες και δημοσιογραφούντες θα αξιοποιήσουν την μαζική αποδοχή του Κ.Ο.Κ. ως όχημα υποταγής της συνειδήσεως των πολιτών στην απάνθρωπη και ολοκληρωτική ατζέντα της αφηνιασμένης νεοταξίτικης και νεοφιλελεύθερης Εξουσίας.
Δηλαδή, η Πονηρή Ολοκληρωτική Εξουσία θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί τον Κ.Ο.Κ. ως «πασπαρτού», δηλαδή ως πολύτιμο αντικλείδι, με το οποίο θα ξεκλειδώνει την κοινωνική συναίνεση των πολιτών, αφού οι τυχόν αντιρρήσεις τους στην εφαρμογή της νεοταξίτικης πολιτικής θα εξομοιώνονται με την άρνηση συμμόρφωσής τους στις διατάξεις του Κ.Ο.Κ.!
Έτσι, οι αντίχριστοι νεοταξίτες, με αυτό το ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα, θα παραμερίζουν τις αντιδράσεις των πολιτών και θα προχωρούν απρόσκοπτα στην υλοποίηση των εωσφορικών τους σχεδίων.
Οι εγχώριες πολιτικές μαριονέτες δεν θα διστάσουν να προβούν στην νομοθέτηση των αντίστοιχων κωδίκων, προκειμένου να καταστεί εντονότερη σε επίπεδο συμβολισμού η διασύνδεση του Κ.Ο.Κ. με την υποστήριξη του εκάστοτε εξουσιαστικού αφηγήματος.
Συνεπώς, για την κοινωνική αποδοχή του ψηφιακού μετασχηματισμού έχει ήδη καταρτιστεί ο Κώδικας Ψηφιακής Διακυβέρνησης, για την μείωση του αποτυπώματος του άνθρακα θα θεσπιστεί μελλοντικά ένας νέος κώδικας, εκείνος της κλιματικής διακυβέρνησης, ενώ τέλος, για τον βιολογικό μετασχηματισμό του ανθρώπου σε ψηφιακό μετάνθρωπο –υπό την μορφή υβριδίου ανθρώπου-υπολογιστικής μηχανής– θα νομοθετηθεί ο, φρικτότερος από καταβολής νομικού κόσμου, «Κώδικας Μετανθρωπιστικής Διακυβέρνησης».
Όμως, την κοινή βάση για την λειτουργία του μηχανισμού της νοητικής χειραγώγησης των ανθρώπων, με σκοπό την επιβολή των πιο πάνω μισάνθρωπων και ολοκληρωτικών πολιτικών που καταρρακώνουν κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας και προσωπικής ελευθερίας, θα αποτελεί η άμεση ή έμμεση επίκληση της συλλογικής αυτοσυνειδησίας των πολιτών στην αυτονόητη τήρηση των διατάξεων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας!
Το σαφές έλλειμμα πολιτικής εμπιστοσύνης που χαρακτηρίζει τις σχέσεις αρχόντων και αρχομένων συνεχώς διευρύνεται με αποκλειστική ευθύνη των πρώτων, γεγονός που θα οδηγήσει στην μαζική απόρριψη του νέου συστήματος ψηφιακής ταυτοποίησης. Επειδή οι πολίτες ολοένα και περισσότερο συνειδητοποιούν ότι η νέα ψηφιακή ταυτότητα είναι λιγότερο μέσο απόδειξης των προσωπικών στοιχείων του κατόχου και περισσότερο αξιόπιστο εργαλείο ελέγχου και επιτήρησης στα χέρια της κάθε νεοταξίτικης κυβέρνησης.
Μια σημαντική, πολυάριθμη μερίδα αφυπνισμένων πολιτών εκλαμβάνουν ήδη την νέα ψηφιακή ταυτότητα βιομετρικών δεδομένων ως «ψηφιακό θηρίο» που απειλεί να κατασπαράξει με βουλιμία την ασφάλεια των προσωπικών της δεδομένων και την προστασία της ιδιωτικής της ζωής, επιλέγοντας να πάρουν σαφείς αποστάσεις από το επιβαλλόμενο σύστημα ψηφιακής ταυτοποίησης.
Πρόκειται για εκείνους τους πολίτες, οι οποίοι συνεκτιμώντας τις οριακές συνθήκες που ζούμε, αποφασίζουν να σπάσουν τα «αόρατα δεσμά» της κοινωνικής πειθάρχησης, παραβιάζοντας στην ερημιά του δρόμου την πειθαναγκαστική συμμόρφωση στον ερυθρό σηματοδότη, τρέχοντας προς την αγαπημένη τους Ελευθερία.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε σε συμπτυγμένη μορφή στην εφημερίδα «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 24/9/2023, σελ. 06β/22.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου