Ποιος κέρδισε –εκτός φυσικά από όλους- ποιος έχασε (εκτός από την κοινή λογική, το μέτρο, τον κόσμο) ο καθένας προσπαθεί να βρει. Οι πολίτες καλούνται –κάθε φορά – να ψηφίσουν αυτοδιοικητικά χωρίς επίγνωση, κάτι, που –εξ ορισμού,- έχει στην πράξη καταργηθεί. Αγνοούν το τι σημαίνει: Αυτοδιοίκηση, ανεξάρτητες αρχές τοπικών αρχόντων από την εξουσία την κεντρική. Η άγνοια (των πολιτών) και η αγνόηση (των πολιτικών) βαδίζουν χέρι –χέρι προς της διαιώνισης την πρακτική. Προκηρύσσονται εκλογές αυτοδιοικητικές σε Περιφέρειες και Δήμους, που δεν (πρέπει να) έχουν εξάρτηση, από την εξουσία την κεντρική. Αυτό σημαίνει αυτό –διοίκηση (για εκείνον που αρέσκεται να κυριολεκτεί).
Περιέργως, αντιδημοκρατικά, παράλογα και ετσιθελικά, η Αυτοδιοίκηση εμφανίζεται /καταλήγει να είναι πλήρως εξαρτημένη από την εκτελεστική εξουσία την καταπιεστική. Το …. «Δημοκρατικό Ελληνόδραμα» έχει συγκεκριμένη δομή και δια-πλοκή. Το νοσηρό Κομματικό (πρώην: Πολιτικό) Σύστημα, αυθαίρετα και αντιδημοκρατικά εμμένει /επιμένει να ελέγχει τους πάντες, και τα πάντα να ποδηγετεί. Ακόμα και η μικρότερη κοινότητα για να είναι βιώσιμη, θα πρέπει να έχει ταυτότητα κομματική (!!!...).Τα κόμματα επιμένουν να υποδεικνύουν αυτόν /αυτή που …. πρέπει να εκλεγεί!. Αυτονόητες οι ασυμβατότητες, η αυτοακύρωση, η έλλειψη σεβασμού στην βούληση και το δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών που (θα έπρεπε) να επικρατεί. Αναρωτιέται κάθε νοήμων άνθρωπος (εξαιρούνται οι τυφλά κομματικοποιημένοι πολιτευόμενοι και προβατοποιημένοι πολίτες): ποιος ο λόγος να γίνονται αυτοδιοικητικές εκλογές αφού έχουν εθνικές εκλογές προηγηθεί; Σε εκείνες επιλέγουμε Κόμματα, Κυβέρνηση, Αντιπολίτευση, ως πάγια δημοκρατική πρακτική. Τι νόημα έχει άραγε να ξαναψηφίσουμε … κομματικά, δήθεν αυτοδιοικητικά; Υπάρχει κάπου, κάποια λογική;. (Σ.Σ Δεν αναφέρομαι σε δημοκρατικότητα ή ηθική, για να αποφύγω αθέλητη των εννοιών προσβολή). Κατάντησαν (τις κατάντησαν) οι αυτοδιοικητικές εκλογές ένα είδος …. κομματικής καταγραφής δυνάμεων, ώστε να (ξανα)καταμετρηθούν τα ποσοστά των κομμάτων, πάλι απ’ την αρχή (;). Σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλαδή. Δεν είναι γελοίο. Ντροπή;.
Έχουμε – εκ των πραγμάτων τις εξής επιλογές:
- Ή να καταργήσουμε τις βουλευτικές εκλογές.
- Ή να καταργήσουμε τις αυτοδιοικητικές .
- Ή να καταργήσουμε τα κόμματα μήπως και η Πατρίδα διασωθεί!. Φαιδρολάγνοι και χαβαλέδες, όντες, απολαμβάνουμε τις περισπούδαστες αναλύσεις πολιτικών, κομματικών παραγόντων και αναλυτών, που εξειδικεύονται στην ….. μηνυματολογία την μετεκλογική. Πιάνουν πουλιά - μηνύματα στον αέρα και τα ερμηνεύουν κατά το δοκούν και κομματικώς συμφέρειν αμελλητί. Δεν συμμερίζομαι πάντως την νοοτροπία την αλαζονική:
- Γιατί πρέπει πχ ο χάρτης όλος μπλε να βαφτεί;. Αν έχει κι άλλα χρώματα ή –έστω –κάποιες αποχρώσεις διαφορετικές , τι συμφορά τάχα θα μας βρει;.
- Αν εκλεγούν μερικοί «Αντάρτες» (όπως, κομματική αδεία, ονοματίζονται οι δεξιοί!) «δεξιοί» που όμως τους θέλουν οι τοπικές κοινωνίες, η Ελλάδα κινδυνεύει να αφανιστεί;.
- Γιατί κάνουν …. χαρούλες στην Αξ. Αντιπολίτευση ;. Επειδή κατάφεραν να φτάσουν σε μονοψήφια των δικών τους αρχόντων εκλογή;.
- Γιατί χαίρεται το ΚΚΕ (για τον … θρίαμβο) με 5 νέους Δημάρχους και μία επανεκλογή;.
- Το ΠΑΣΟΚ δικαιούται κάπως να χαρεί –έστω και αν μεγάλοι Δήμοι κερδήθηκαν από Συριζαίικη συμμετοχή. Η Κυβέρνηση –χωρίς να υπάρχει λόγος – έβαλε αυτογκόλ και πρέπει ιδιαίτερα να προβληματιστεί (τι πιο απλό να έλεγε, για τον 2ο γύρο, να πάρουμε ό, τι περισσότερο γίνεται) . Πάντως και αυτή ισχυρίζεται πως πήρε το «μήνυμα» , αλλά δεν γνωρίζει πώς να το διαχειριστεί (!) . Υπάρχει μια απορία, υποθέτω εύλογη/λογική: Αφού –καλώς ή κακώς- διεξάγονται ετούτες οι εκλογές , τι άραγε εξυπηρετούν οι … «γύροι» /γυροβολιές ως επιλογή;. Δεν αρκεί ο πρώτος γύρος ο οποίος αποτυπώνει το τι ο λαός επιθυμεί;. Αν πχ ο πρώτος από τον δεύτερο έχει 5 μονάδες διαφορά, να τελειώνει εκεί η σεμνή τελετή. Τι νόημα έχουν οι –εκ των υστέρων δευτερογυριστές συμμαχίες ώστε εκείνος που προηγήθηκε στον α’ γύρο να –πρέπει να – καταποντιστεί;. Γιατί δεν κατέβαιναν, οι εκ των υστέρων συνοδοιπόροι , στον α γύρο ως ενιαίος συνδιασμός, μαζί;).
Λησμόνησε το προβληματικό Κ.Δ.Πολίτευμά μας και την απλή αριθμητική;. Πως το 41 γίνεται 44 και το 14 γίνεται 56 και επικρατεί;. Υπάρχει βάση, δημοκρατικότητα, δικαιοσύνη ή μόνον κομματική διαστροφή;. Το αντιδεξιό σύνδρομο , σε μια απέλπιδα ένωση/συμπόρευση : ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ , οδηγεί. Πολλοί πιστεύουν πως θα επισυμβεί. Προσωπικά βλέπω σύμπραξη μέρους του (υπό διάσπαση) ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, σε μία πορεία αντιστροφική. Δηλαδή να έχουμε αντιστροφή , αντίθετη από εκείνη του παρελθόντος (όπου Πασόκοι προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ) διαδρομή. Τα ποικιλώνυμα – ή μήπως ποικιλοπροσλαμβανόμενα; - μηνύματα έχουν δημιουργήσει κατάσταση συγχυτική. Άλλοι τα πήραν, (όπως τους βόλευε βέβαια) άλλοι όχι, και συνεχίζουν το ίδιο το βιολί (!).
Πήρα και εγώ μηνύματα (όχι πως θα υστερούσα) από διαφορετική «πηγή»:
1. Μόνον 1 στους 4 πολίτες ενδιαφέρθηκε –στον β’ γύρο – να έχει συμμετοχή !!!!.....Τέτοια αποστροφή προς τα κομματοαυτοδιοικητικά δρώμενα δεν έχει ξανακαταγραφεί!.
2. Η ασφυκτική κομματική εξάρτηση της (ανεξάρτητης;) αυτοδιοίκησης, η οποία είναι (εκτός από υποκριτική) προκλητική.
Λόγω ιδιότητας αδυνατώ να αξιοποιήσω αυτά τα δύο μηνύματα, και τα μεταβιβάζω στους εξουσιαστές μας, όπου δηλ δει.
ΥΓ Έχουν άραγε το σθένος να προχωρήσουν σε ριζική τομή;. Να αποφασίσουν να αφήσουν … ελεύθερη /αποκομματικοποιημένη την Αυτοδιοίκηση να λειτουργεί;. Μήπως ένα κόμμα , πχ η κυβερνώσα ΝΔ να δώσει το παράδειγμα και να πει πως στο μέλλον δεν πρόκειται να υποδείξει ή να στηρίζει άρχοντες σε κάθε περιοχή;. Μεγάλες αποφάσεις για μεγάλους όμως ηγέτες, που πολύ θα εκτιμηθεί.
*Ιατρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου