 |
| Το χέρι του Δαβίδ-(Μιχαήλ Άγγελος) |
Γράφει η Νότης Μαυρουδής
Μέσα στα τόσα άλλα που συμβαίνουν, ας χωνέψουμε κι αυτό! Μας προέκυψε ένα νέο είδος ενεργητικού-μαχητικού κινήματος (?), το οποίο, όπως υποστηρίζει: «αντιτίθεται στην ασυδοσία των μονοπωλίων που είναι υπεύθυνα για την αδιαμφισβήτητη μόλυνση της ατμόσφαιρας και την καταστροφή τής οικολογικής ισορροπίας»…
Οι ομάδες αυτές έχουν έναν δικό τους τρόπο αντίδρασης στα… μονοπώλια, επιλέγοντας ως στόχο διάσημους πίνακες ζωγραφικής που βρίσκονται σε γνωστά Μουσεία και οι οποίοι έχουν χαρακτηριστεί σημαντικά έργα της παγκόσμιας τέχνης· ίσως οι ενέργειες αυτές, που πυκνώνουν στις μέρες μας, να είναι αρεστές σε… συντρόφους οικολόγους ακτιβιστές, οι οποίοι με περισσή ευκολία ρίχνουν αυγά, πουρέ, σούπες, χρώματα και άλλου τέτοιου είδους υλικά στους πίνακες εντός Μουσείων, προκειμένου-λένε-να… ευαισθητοποιήσουν την παγκόσμια κοινή γνώμη, μια που θεωρούν την οικολογική καταστροφή σημαντικότερη από το οποιοδήποτε καλλιτεχνικό αριστούργημα!
Έχω συγκεντρώσει μερικά από τα ονόματα ιστορικών ζωγράφων που υπέστησαν επίθεση, σε διάφορες πόλεις όπου εκτίθενται οι πίνακές τους: Βαν Γκογκ, Γιοχάνες Βερμέερ, Κλοντ Μονέ, σε πόλεις όπως: Λονδίνο, Παρίσι, Πότσδαμ (Γερμανία), Ιταλία, Ολλανδία, Ισπανία, κι αυτό καταδεικνύει την ύπαρξη μιας στρατηγικής, η οποία εκπορεύεται από οργανωμένα επιτελεία διεθνούς… ακτινοβολίας.
Όλα αυτά διακινούνται, όπως μαθαίνουμε, από την οργάνωση "Last Generation” (Τελευταία Γενιά) στόχος τής οποίας είναι η προστασία τού κλίματος και των οικοσυστημάτων. Βρήκαν τον «τρόπο» χτυπώντας πίνακες ζωγραφικής, υψηλού εικαστικού-ιστορικού διαμετρήματος και όχι ό,τι νάναι…
Ένας άλλος «τρόπος» ακτιβισμού, για να περάσει το «μήνυμα», ο οποίος ονομάζεται από τους οργανωμένους ακτιβιστές «ειρηνική διαμαρτυρία», επειδή, όπως δηλώνουν «δεν καταστρέφουν, μόνο λερώνουν»…
Βρίσκω πως, εκτός από γραφική, είναι και αφελής μια τέτοια οπτική, η οποία θέλει να δείξει πως ο συγκεκριμένος ακτιβισμός «δεν έχει σχέση με βαρβαρότητα»!
Θέλω να είμαι προσεκτικός σε αυτό το σημείο. Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι με αφετηρία τις ιδέες τους και με το θάρρος της γνώμης τους διακινδύνεψαν τη ζωή τους, υπερασπιζόμενοι τα ιδανικά τους. Η Ιστορία έχει καταγράψει αμέτρητες σελίδες ανώνυμων ηρώων που έδρασαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα, τις ιδέες και τον ουμανισμό.
Εάν κανείς αναζητά ένα όνομα για να χαρακτηρίσει ανθρώπους που πάλεψαν-παλεύουν για τα ιδανικά τους και πλήρωσαν γι’ αυτό, ακόμα και με τη ζωή τους, αυτούς βεβαιότατα να τους ονομάσουμε ακτιβιστές!
Είναι το είδος των ανθρώπων που δεν μένουν σε θεωρίες αβρόχοις ποσί, αλλά προχωρούν σε πράξεις που έχουν κόστος. Γι’ αυτό θα τους συναντήσουμε στις διεκδικήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το εργατικό δίκαιο, στις επαναστάσεις για καλύτερες κοινωνίες, στις ποικίλες κινηματικές ενέργειες, στους αγώνες για Εκπαίδευση, Γράμματα, Τέχνες Κλιματική υπεράσπιση…
Η εκτίμησή και ο σεβασμός μου προς τον ακτιβισμό και τα παρεμφερή κινήματα είναι δεδομένη και κάθετη!
Αλλά:
Οι εποχές τρέχουν και μαζί παρασύρουν παραδόσεις, κοσμοθεωρίες, πολιτικές σκέψεις, στερεότυπα· τα πάντα! Εκείνο που παλαιότερα ήταν έτσι, τώρα είναι αλλιώς. Έχω επανειλημμένως υποστηρίξει πως ο χρόνος είναι σαν το ποτάμι που παρασύρει μαζί του όλα όσα δεν είναι καλά ριζωμένα. Τα υπόλοιπα τα αλέθει, τα μεταβάλλει, τα αναπροσαρμόζει…
Και το πνεύμα μιας αντίδρασης, μιας διαμαρτυρίας, μιας διεκδίκησης, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα, αν γίνει με το πνεύμα ξεπερασμένων αντιλήψεων.
Τα ζαρζαβατικά, οι σούπες, ο πουρές και οι μπογιές, δεν έχουν θέση όταν εκτοξεύονται εναντίον εικαστικών τεχνών! Αυτός ο οργανωμένος τρόπος εις βάρος των Τεχνών, είναι μια απεχθής ενέργεια όπως πολλές από εκείνες τις άγουρες των φοιτητικών αμφιθεάτρων, που ενίοτε αναπαράγουν βία και μίσος.
Σκέφτομαι πως οι συγκεκριμένοι ακτιβιστές, εάν θελήσουν, για παράδειγμα, να ευαισθητοποιήσουν το κοινό τής Μουσικής για το απτό πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, αναρωτιέμαι αν θα πετούσαν πουρέ και άλλα τοιαύτα στον μαέστρο μιας Συμφωνικής Ορχήστρας…
Ο συγκεκριμένος ακτιβισμός, εις βάρος των δημιουργημάτων που φιλοξενούνται στα Μουσεία, δεν χωράει στη δική μου συνείδηση· αυτός ο τρόπος «αγώνα» μου μοιάζει χαλασμένη, οξειδωμένη μηχανή παλαιού αυτοκινήτου που δεν παίρνει πια μπρος… Πώς να πετάξεις ζαρζαβατικά σε ένα άγαλμα της Αρχαιότητας;
Ο ακτιβισμός δεν είναι δογματισμός και συντηρητισμός· το χρέος των σύγχρονων ακτιβιστών είναι να κρατήσουν την παράδοση σοβαρότητας, με διεκδικήσεις που να περιέχουν τα νέα μηνύματα των καιρών…
Ένα τρανό παράδειγμα ακτιβισμού σήμερα είναι οι μαχητικές αντιδράσεις για την πρόσφατη δολοφονία τής Ιρανής Μαχσά Αμίνι και όχι μόνο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου