Πάμε σαν άλλοτε, σαν προχθές, εχθές, σήμερα και αύριο στο κλασικό νεοελληνικό ρυθμό του: «Τ’ είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα», έτσι επειδή (σχεδόν) όλοι εμείς τους κάνουμε αβάντα, για να συνεχίσουν (!). Μια πολιτεία ανεκτικότητας –μέχρι παρεξηγήσεως- και μια κοινωνία που είτε αδρανεί – μιθριδατισμένη – ή αβαντάρει κομματοκατευθυνόμενη. Έτσι κάποια κ(α)λόπαιδα συνεχίζουν διαχρονικά, ανεμπόδιστα και ανεπίτρεπτα τον άθλιο χαβά τους. Κατασκευάζουν βόμβες μολότοφ, πυρομαχικά και προνοούν, πριν «πεινάσουν» να σωρεύσουν σιδερικά, σιδερολοστούς, μαχαίρια, και άλλα κοινωφελή αντικείμενα –εργαλεία δουλειάς (τους).
Πρόσφατα οι αστυνομικοί ανακάλυψαν στο Πολυτεχνείο ολόκληρο αξιόλογο εργαστήριο κατασκευής μολότοφ, πλήρως εξοπλισμένο , και με προοπτικές περαιτέρω εξέλιξης (!). Το εξευτελιστικό, τόσο για την πανεπιστημιακή κοινότητα, όσο και για χώρα του 21ου αιώνα, φαινόμενο, δεν ανησυχεί τους αυτόχθονες, λόγω μακροχρόνιου εθισμού και θεωρείται μάλλον ασήμαντο, αν δεν αποτελεί … δόση συντηρήσεως της ασυδοσίας και ελευθεριότητας, που τόσο απλόχερα, το Κ.Δ.Πολίτευμά μας παρέχει.
Τόνοι μελάνης-και δικής μου – σχοινοτενείς συζητήσεις και αναζητήσεις λύσεων, ανοιγοκλεινόμενα παράθυρα, με τηλεμαϊντανούς , αναλυτές, Διαπιστωτές των τεκταινόμενων, ένας εσμός δήθεν «ανησυχούντων» και … αποφασισμένων να λάβουν μέτρα αναρμοδίως αρμοδίων, καθώς και ένα πόπολο Καναπεδανθρώπων που παρακολουθεί το ατελεύτητο σήριαλ ευτελισμού και εξευτελισμού θεσμών, αρχών, αξιών !.... Ε! Και τι έγινε θα μου πείτε. Τι, ποιόν πειράζει, αν χτίζονται από εξειδικευμένους «μπετατζήδες φοιτητές και μη» Καθηγητές, αν εξευτελίζονται Πρυτάνεις, τρομοκρατούνται διδάσκοντες και διδασκόμενοι, κατασκευάζονται εμπρηστικοί μηχανισμοί και διακινούνται ναρκωτικά, αλλά επισυμβαίνουν και βιασμοί ώστε να διανθίζεται η πανεπιστημιακή ρουτίνα. Να καταβάλλεται επίμοχθη /επίπονη προσπάθεια ανατροπής του κατεστημένου (που τόσο ενοχλεί κάθε φιλήσυχο, ειρηνόφιλο, εργατικό μπαχαλάκη, ο οποίος άλλοτε αυτοκαλείται αναρχικός /αναρχοαυτόνομος, ή ακτιβιστής ή αντεξουσιαστής ή όπως αλλιώς θέλει, προκειμένου να ξεχωρίζει και να δικαιολογεί τις έκνομες πράξεις του).
Οι πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι, περιδεείς, απρόσωποι, άβουλοι, μοιραίοι, ανύμποροι γνωρίζουν αλλά δεν τολμούν ούτε να καταγγείλουν, ούτε να αντιδράσουν. Κινδυνεύουν, απειλούνται, εκφοβίζονται. Ως ένα βαθμό συμμερίζομαι τη θέση τους. Όμως κάποια αξιώματα /θέσεις έχουν, εξορισμού, και υποχρεώσεις. Οφείλουν να απαιτήσουν κλίμα διαφορετικό /εξυγιαντικό από την Πολιτεία. Αν η τελευταία αδιαφορήσει, η ομαδική αποχή (για όσο χρειαστεί) από τα καθήκοντά τους, επιβάλλεται. Η επαίσχυντη αυτή εικόνα των ΑΕΙ δεν (μπορεί, ούτε) επιτρέπεται να συνεχιστεί!.... Ούτε περιποιεί τιμή σε Πρύτανη Πολυτεχνείου (πριν χρόνια) ο οποίος όταν ρωτήθηκε γιατί δεν καταγγέλει τις καταλήψεις και την χρησιμοποίηση εργαστηρίων του ιδρύματος για κατασκευές βομβών, απάντησε το αδιανόητο: «Νομίζω ότι είναι καλύτερα να απασχολούνται /δραστηριοποιούνται εδώ τα «παιδιά» γιατί έτσι τα … ελέγχουμε καλύτερα!!!». Ούτε λίγο, ούτε πολύ – έμμεσα – ζήτησε την αναγνώριση από πολιτεία και κοινωνία, της προσφοράς ελέγχου – από μέρους του - των μπαχαλάκηδων(!).
Είναι απορίας άξιον πως – ακόμη – δεν έχει στηθεί Αδριάντας /Άγαλμα του στο προαύλιο χώρο του ιδρύματος, τιμής ένεκεν!. Όταν ένα Κράτος του 21ου αιώνα, που θέλει να ανήκει στα πολιτισμένα Κράτη – και μάλιστα μέλος της Ε.Ε – διαθέτει ΑΕΙ με παρόμοια ρυπαρότητα, διακίνηση ναρκωτικών, βιασμούς και κατασκευές εμπρηστικών μηχανισμών, τι προοπτικές προόδου και πολιτισμού υπάρχουν;. Αυτή άραγε την Ελλάδα αξίζουμε;
Αυτή είναι η Πατρίδα με την μακραίωνη πολιτισμική Ιστορία και κληρονομιά;
Αυτά συνεχίζουμε /διασφαλίζουμε, μέσω αυτών των αξιοθρήνητων ιδρυμάτων όπως τα κατάντησαν;. Δεν θα πρέπει κάποτε, «Δημοκράτες» και μη να αναβλέψουμε; . Να δούμε που /κατά που πάμε το καράβι; Είναι οι …. απέναντι ξέρες (υποβάθμιση και εξαθλίωση) το μέλλον, το απάνεμο λιμάνι του Ελληνισμού;
ΥΓ1. Σωστή η προσπάθεια συνδέσεως ξένων αξιόλογων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με τα δικά μας. Όμως υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος διασυρμού μας, εξαιτίας των αναπόφευκτων επισκέψεων των ξένων, στους χώρους και τα εργαστήρια των δικών μας ΑΕΙ (εξαιτίας της δεδομένης θλιβερής, απαράδεκτης εικόνας που εμφανίζουν). Οι Θωκούχοι μας, οφείλουν να γνωρίζουν πως «τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξια οπίσθια». Θα πρέπει επομένως πρώτα να αποκατασταθούν όλα τα κακώς κείμενα και μετά να προχωρήσει η σύνδεση /συνεργασία σε ό, τι αφορά στην αναβάθμιση των σπουδών μας.
ΥΓ2. Οι λέξεις με έντονα γράμματα προέρχονται από το Λεξικήπιό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου