ΑΜΟΥΣΤΑΚΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΟΚΑ, ΡΕΖΙΛΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΤΟΤΕ ΚΡΑΤΑΙΑ AΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ, ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΕΤΟ ΤΗΣ R.A.F. (Royal Air Force)
Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά. Τιμητικό αφιέρωμα για την αυτοθυσία των αμούστακων μαθητών της ΕΟΚΑ.
Αποσπάσματα με πρόσθετες πληροφορίες και σχόλια. Λησμονημένες ιστορικές πτυχές του επικού αγώνα ΕΟΚΑ 55-59.
Ανάμεσα στην περίοδο του Α' και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και μετέπειτα κατασκευάστηκαν στις Αγγλικές αποικίες πάμπολλα στρατιωτικά αεροδρόμια με σκοπό την ασφάλεια των αποικιών, όχι μόνο από τις εχθρικές χώρες, αλλά και από τους γηγενείς επαναστάτες. Ήταν ορμητήρια για την καταστολή εξεγέρσεων και πολλά δεινά επέφεραν στους υπόδουλους λαούς. Στην μικρή Κύπρο λειτουργούσαν 3 στρατιωτικά αεροδρόμια Δεκελείας, Ακρωτηρίου, Λευκωσίας και υπήρχε και ένα εφεδρικό στις Αλυκές Λάρνακας στην θέση του σημερινού αεροδρομίου.
1957. 26/Νοε: Ένας 17χρονος μαθητής, κάνει τη μεγαλύτερη δολιοφθορά, που έγινε κατά τη διάρκεια της δράσης της ΕΟΚΑ, στο αεροδρόμιο Ακρωτηρίου. Συγκεκριμένα καταστρέφονται 5 αεροπλάνα, κάποια *ελικόπτερα, μηχανές και άλλο υλικό αξίας πολλών εκατομμυρίων λιρών. Γκρεμίζει και το γόητρο και τον αετό της Αγγλικής Αυτοκρατορίας…. Οι αποικιοκράτες για λόγους γοήτρου ποτέ δεν δήλωναν τις πραγματικές απώλειες τους. Εντός του κατεστραμμένου υποστέγου με βάση τις τότε μαρτυρίες υπήρχαν αρκετά άλλα αεροπλάνα και ελικόπτερα, καθώς και μεγάλος αριθμός χειριστών και Άγγλων τεχνικών, που ετοίμαζαν τα αεροπλάνα για επιχειρήσεις στην Αίγυπτο, αλλά και τα ελικόπτερα τους για *άνανδρες επιχειρήσεις κατά ΕΟΚΑ.
*Σημειώνεται ότι οι κατακτητές κατά την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα, συχνότατα χρησιμοποιούσαν ελικόπτερα της RAF, ρίχνοντας απαγορευμένες από ΟΗΕ εμπρηστικές βόμβες σε κρησφύγετα πολιορκημένων αγωνιστών της ΕΟΚΑ, που δεν παραδίδοντο. Π.χ. Αυξεντίου 3/3/1957, αχυρώνας Λιοπετρίου 2/9/1958 κλπ
Αυτά ήταν τα αίσχη των θρασύδειλων Άγγλων. Δεν κατόρθωσαν οι μύριοι κατακτητές μετά από πολύωρη μάχη να εκπορθήσουν τον ήρωα Σταυραετό του Μαχαιρά. Με ελικόπτερα της R.A.F. έριξαν βενζίνη και εμπρηστικές βόμβες και τον έκαψαν. Και καιόμενος πολυβολώντας τους βροντοφώναξε: ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΠΩΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ… και έγινε άσβεστη λαμπάδα ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ.
Τόν Μάρτιο τοῦ 1957, οἱ Ἄγγλοι δολοφόνοι καί κατακτητές, καλοῦν τόν Πιερῆ Αὐξεντίου –τόν πατέρα τοῦ Γρηγόρη Αὐξεντίου, τοῦ θρυλικοῦ ἀητοῦ τοῦ Μαχαιρᾶ– στίς Κεντρικές Φυλακές τῆς Λευκωσίας, γιά νά ἀναγνωρίσει τόν νεκρό γυιό του. (Στίς 3 Μαρτίου μιά ὁλόκληρη ταξιαρχία πεζικοῦ τῶν Ἄγγλων -5.000 στρατιῶτες- ἐπί 10 ὁλόκληρες ὧρες ἔδωσε μάχη μέ τόν 29χρονο ὑπαρχηγό τῆς ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αὐξεντίου. Μπροστά στό ἀλύγιστο θάρρος του, ὅταν οἱ Ἄγγλοι κατάλαβαν ὅτι δέν μποροῦσαν μέ ἄλλο τρόπο νά τόν ἐξαναγκάσουν νά παραδοθεῖ, έριξαν από ελικοπτέρου εμπρηστικές βόμβες και βενζίνη καί τόν ἔκαψαν μέσα στό κρησφύγετό του!!).
Ὁ τραγικός πατέρας ἀντικρίζει ἀγέρωχα τό ἀπανθρακωμένο λείψανο τοῦ μοναχογυιοῦ του, καί ἀπαγγέλει τούς παρακάτω αὐτοσχέδιους στίχους, πού κρύβουν στίς φυλλωσιές τους ὅλες τίς ἡρωικές σελίδες τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας:
Δέν κλαίω πού σέ ἔχασα
πού σ’ εἶχα γιά καμάρι
κλαίω πού δέν ἔχω ἄλλο γυιό
τή θέση σου νά πάρει!
πού σ’ εἶχα γιά καμάρι
κλαίω πού δέν ἔχω ἄλλο γυιό
τή θέση σου νά πάρει!
Καθ’ όλη τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα, οι δολιοφθορές εις βάρος των βρετανικών στρατοπέδων και άλλων στρατιωτικών στόχων, ήταν σύνηθες φαινόμενο. Οι Βρετανοί, είχαν λάβει υψηλά μέτρα ασφαλείας, ενώ υπήρχε και αυστηρός έλεγχος των Κυπρίων, που εργάζονταν σε βρετανικές βάσεις, παρ’ όλα αυτά όμως οι τοποθετήσεις εκρηκτικών μηχανισμών σε εγκαταστάσεις και στρατόπεδα, δε μπόρεσαν να εξαλειφθούν. Μία από τις πιο εντυπωσιακές επιθέσεις, ήταν εκείνη, που έλαβε χώρα στις 26 Νοεμβρίου του 1957. Στόχος είχε επιλεγεί η αεροπορική βάση Ακρωτηρίου νοτιοδυτικά της Λεμεσού, παρά τα δρακόντεια μέτρα που εφαρμόζονταν για την επαρκή προστασία της. Περιβαλλόταν από σειρές ηλεκτροφόρων συρματοπλέγματα, ενώ την περίμετρο έλεγχαν κινητές περίπολοι με ανιχνευτικούς σκύλους. Η στρατηγική της σημασία ήταν μεγάλη για την υποστήριξη και εκτέλεση αεροπορικών επιχειρήσεων στη ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής.
Μία από τις πολλές αεροπορικές επιχειρήσεις έγινε στις 31 Οκτωβρίου του 1956, όταν είχε εξαπολυθεί από εκεί εναέρια επίθεση κατά αιγυπτιακών στόχων, στις γαλλοβρετανικές επιχειρήσεις του Σουέζ και εν συνεχεία ακολούθησαν και άλλες. Ταυτόχρονα από εκεί εξορμούσαν και τα ελικόπτερα και σε στόχους κατά των ανταρτών της ΕΟΚΑ.
Την επιχείρηση προσβολής του αεροδρομίου, ανέλαβε ομάδα που αποτελούταν από έφηβους με επικεφαλή τον δεκαεπτάχρονο τότε μαθητή του Λανιτείου Γυμνασίου Λεμεσού, Ανδρέα Βασιλείου.
Οι νεαροί Αγωνιστές, κατάφεραν να τοποθετήσουν δύο βόμβες σε ισάριθμα αεριωθούμενα βομβαρδιστικά τύπου Canberra, τα οποία βρίσκονταν με άλλα αεροσκάφη στο γιγαντιαίο υπόστεγο επισκευών ( μήκος 120 μ. και ύψος 20 μ.).
.jpg)
Το απόγευμα της 26ης Νοεμβρίου, ακούστηκαν δύο εκκωφαντικές εκρήξεις από το υπόστεγο. Ακολούθησαν αλλεπάλληλες εκρήξεις στις δεξαμενές καυσίμων των αεροσκαφών.
Στο υπόστεγο, βρίσκονταν τέσσερα βομβαρδιστικά Canberra και ένα τύπου Venom και πυρομαχικά κατά τους Άγγλους.
Μέσα σε λίγα λεπτά, τεράστιες φλόγες έζωσαν το υπόστεγο.
Οι ομάδες πυρόσβεσης του αεροδρομίου, δε στάθηκαν ικανές για να ελέγξουν τη πυρκαγιά, παρά τις προσπάθειες, που κατέβαλαν.
Αποτέλεσμα είχε, η κατάρρευση ολόκληρης της οροφής, καταπλακώνοντας και καταστρέφοντας όλα τα αεροσκάφη και ολόκληρο τον μηχανολογικό εξοπλισμό, που υπήρχε μέσα στο υπόστεγο.
Ήταν από τις πιο καταστροφικές δολιοφθορές σε βάρος των βρετανικών δυνάμεων, μέχρι τότε.
Οι ζημιές ήταν ανυπολόγιστες.
Ο Αρχηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής βαθιά ικανοποιημένος από την επιτυχία της επιχείρησης δήλωσε:
«Δεν είναι προς τιμήν των Άγγλων ότι αι βάσεις των συνεκλονίζοντο συχνότατα από τας ημετέρας βόμβας.
Δεν πρόκειται να εκθέσω τίνι τρόπω συνεκροτήσαμεν τας ομάδας δολιοφθορών εντός αυτων και πώς αύται ειργάζοντο, τόσον διά να εισαγάγουν τας εκρηκτικάς ύλας, όσον και διά να τας τοποθετήσουν».
Οι Άγγλοι, παρ’ όλα τα αυστηρότατα μέτρα τα οποία έλαβον, δεν κατόρθωσαν ποτέ να εξουδετερώσουν τας ομάδας δολιοφθοράς εντός και εκτός των βάσεων.
Εάν κανείς εγνώριζε ποίαι δυσκολίαι παρενεβάλλοντο εις τας δολιοφθοράς εντός των αγγλικών στρατιωτικών βάσεων, τότε θα αντελαμβάνοντο οποίαι ηρωικαί πράξεις επετελέσθησαν υπό των ομάδων μας».
Στον φάκελο «Απώλειες» της αγγλικής αεροπορίας, αναφέρονται ότι μαχητικά αεροπλάνα και ελικόπτερα της R.A.F., χτυπήθηκαν επί εδάφους στις 26 Νοεμβρίου 1957. Τα πρωτοσέλιδα της επόμενης μέρας, έκαναν λόγο για τη βομβιστική ενέργεια της ΕΟΚΑ και την πυρκαγιά στο αεροδρόμιο Ακρωτηρίου. Ο τολμηρός 16χρονος το βράδυ της 25ης Νοεμβρίου 1957 εργαζόμενος στις βρετανικές βάσεις μέλος της ΕΟΚΑ τοποθέτησε βόμβες με σκοπό τη δολιοφθορά στα μαχητικά αεροπλάνα. Ήταν ο 16χρονος Ανδρέας Βασιλείου.
Σημειώνεται ότι και πολλές άλλες δολιοφθορές έγιναν και προηγουμένως από μαθητές. Π.χ. στο αεροδρόμιο Λευκωσίας
Μερικές αφηγήσεις στο ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ.
Είχαν περάσει μερικές μέρες από την διακοπή των συνομιλιών Μακαρίου-Χάρντιγκ όταν η ΕΟΚΑ με την έγκριση του Διγενή, πραγματοποίησε μια άκρως επικίνδυνη δολιοφθορά στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Στόχος ήταν η ανατίναξη ενός αεροπλάνου τύπου ΕΡΜΗΣ που θα μετέφερε στρατιώτες στο Λονδίνο από τη Λευκωσία.
Από τα τέλη του 1955 ένας μαθητής του Παγκυπρίου Γυμνασίου και μέλος της Οργάνωσης, ο Χαράλαμπος Χριστοφόρου από την Έγκωμη, ανέλαβε να φέρει σε πέρας αυτή τη δύσκολη ενέργεια. Ο ίδιος αφηγείται στο ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ:
«Τέλη του 1955 εγνώρισα εις το αεροδρόμιον, τον Μιχαλάκην Βαπόρην, όστις είχε εκεί κατάστημα πωλήσεως διαφόρων πραγμάτων. Ο Βαπόρης ήθελε πολύ να γίνη μέλος της ΕΟΚΑ και να βοηθήση. Του έρριψα την ιδέαν τοποθετήσεως βόμβας εις αεροπλάνον, το οποίον μετέφερεν αξιωματικούς και Αγγλικά στρατεύματα. Βρήκα τους αδελφούς Χατζηνικολάου μετά των οποίων συνειργαζόμην και εις αλλεπαλλήλους συσκέψεις εις το σπίτι των και εις το σωματείον ΕΘΑ Έγκωμης απεφασίσαμεν να χρησιμοποιήσωμεν αστυνομικόν, ο οποίος ειργάζετο στο αεροδρόμιον, διότι ημείς δεν επιτρέπετο να εισέλθωμεν εις τον χώρον του αεροδρομίου. Κατόπιν εντατικής ερεύνης και μεγάλης προσοχής βρήκαμεν τον εξαίρετον αγωνιστήν Ανδρέαν Μιλτιάδου, αστυνομικόν του αερολιμένος. Συνεζητήσαμεν τα του σαμποτάζ και τελικά απεφασίσθη η τοποθέτισης της βόμβας εις αεροπλάνον μεταφέρον αγγλικά στρατεύματα.
Υπελείπετο η έγκρισις του Αρχηγού. Διεβιβάσαμεν τα σχέδιά μας και τα ενέκρινεν. Ένα μεσημέρι του Φεβρουαρίου 1956 μας έφεραν εις το σωματείον όπου ήτο ο Γ. Χατζηνικολάου, καθηγητής Παγκυπρίου Γυμνασίου, την ωρολογιακήν βόμβαν. Αύτη θα ερρυθμίζετο εις χρόνον ώστε να εκραγή κοντά ότε το αεροπλάνον θα ήτο εν πτήσει. Εκάλεσα τον Ανδρέαν Μιλτιάδου εις το σωματείον ΕΘΑ Έγκωμης και του υπέδειξα να τοποθετηθή η βόμβα κάπου πλησίον της πτέρυγος του αεροπλάνου ίνα εκραγή κοντά στην βενζίνην.»
Ο Μιλτιάδου που ήταν κι αυτός μέλος της Οργάνωσης, δέχτηκε αρχικά, αλλά του είπε ότι θα πάρει έγκριση κι απ’ τον ομαδάρχη του. Πράγματι το ανέφερε στον Στέλιο Κουρέα ο οποίος του είπε ότι ήταν αρκετά παράτολμη ενέργεια και χρειαζόταν καλή μελέτη για την εκτέλεσή της. Μετά από λίγο καιρό, στις αρχές του 1956, ο Κουρέας κάλεσε τον Μιλτιάδου και του είπε ότι έχει την έγκριση για την παράτολμη αυτή ενέργεια. Σ’ αυτό το διάστημα ο Μιλτιάδου συναντήθηκε μια δυό φορές με τα αδέλφια Κώστα και Γιώργο Χατζηνικολάου από την Έγκωμη, μέσω του Χριστοφόρου, οι οποίοι θα του ανέθεταν την τοποθέτηση της βόμβας.
Συμπληρώνει για την θεαματική αυτή δολιοφθορά:
«Αρχάς Μαρτίου 1956 με ειδοποίησαν να πάω στην Έγκωμη προς συνάντησιν του Κώστα Χατζηνικολάου. Συναντήθημεν στον σύλλογο και μου είπεν ότι η βόμβα ήτο έτοιμη, εστάλη σε ο Χαμπής να τη φέρη, για να μου δείξη τον χειρισμόν της. ‘Οταν ήλθεν, επήγαμεν και οι δύο μέσα στην εκκλησίαν της Έγκωμης, όπου μου έδειξε τον χειρισμόν και μου την έδωσε. Ήτο ένα συνηθισμένο κουτί απο καραμέλες γεμάτο Τ.Ν.Τ στο πλευρό του οποίου υπήρχε μια τρύπα, μέσα στην οποία θα τοποθετούσα το ωρολογιακό μολυβδοκόνδυλο για την έκρηξιν. Την έβαλα μέσα στην τσέπη της καπαρτίνας μου και ξεκίνησα με το ποδήλατό μου για τον Σταθμό Αγίου Δομετίου όπου έμενα. Έξω από τον σταθμόν υπήρχε μπλόκο όπου με σταμάτησαν οι στρατιώτες και ένας επλησίασε για να με ερευνήση. Αμέσως παρουσίασα την αστυνομικήν ταυτότητά μου, την οποία είχα έτοιμη και του εδήλωσα ότι πηγαίνω στον αστυνομικόν σταθμόν. Ο στρατιώτης μου είπε «All right john, you may go». Επήγα στον σταθμό και εκλείδωσα την βόμβα στο ερμάρι μου.
Την άλλη μέρα πρωί, 4.3.56, επήρα την βόμβα και ξεκίνησα με το λεωφορείον για το αεροδρόμιον. Στην είσοδο του αεροδρομίου όλοι ηρευνήθησαν εκτός από τους αστυνομικούς και έτσι η βόμβα έφθασε στον προορισμό της. Όταν φθάσαμεν στο αεροδρόμιο παρέδωσα την βόμβα στον Μιχάλη Βαπόρην για να την φυλάξη έως τη νύκτα. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας επήγα στο γραφείο της «Αμαθούς» και επληροφορήθην ποιό αεροπλάνο θα μετέφερε στρατιώτας την νύκτα στην Αγγλία. Μόλις έδυσεν ο ήλιος επήγα στο κατάστημα του Μιχάλη Βαπόρη επήρα την βόμβα την ετοίμασα, την έβαλα στον κόρφο μου και επροχώρησα προς το αεροπλάνο το οποίον επεσήμανα προηγουμένως. Όταν επλησίασα αντελήφθην ένα φρουρό της RAF(Κύπριο) να στέκεται κάτω απο το αεροπλάνο. Αμέσως άλλαξα διεύθυνσιν και επροχώρησα προς το γραφείον του Παπαπέτρου. Μετά πέντε λεπτά περίπου επέστρεψα και είδα ότι ο φρουρός ευρίσκετο κάτω από άλλο αεροπλάνον. Ανέβηκα την σκάλα του αεροπλάνου σιγά-σιγά, χωρίς να με αντιληφθή, εισήλθα εντός αυτού και έβαλα την βόμβα κάτω από ένα κάθισμα προς τα αριστερά. Κατέβηκα και έφυγα χωρίς να με ιδή ο φρουρός.
Ύστερα απο δυό ώρες εξερράγη η βόμβα ενώ ακόμα οι εργάται ησχολούντο με τη φόρτωση του αεροπλάνου. Το αεροπλάνο πήρε αμέσως φωτιά. Μάταια η πυροσβεστική υπηρεσία της RAF προσεπάθει να το σώση. Το αεροπλάνον κατεστράφη ολοσχερώς. Η βόμβα επρόκειτο να εκραγή κατά την ώραν της πτήσεως, αλλά για καλήν τους τύχην ο πιλότος διέταξε καθυστέρησιν αναχωρήσεως για μισήν ώραν».
Η ενέργεια αυτή πήρε διαστάσεις στα μέσα ενημέρωσης και έδειξε την ικανότητα της ΕΟΚΑ να χτυπά παντού. Η Αποικιοκρατία πήρε αυστηρά μέτρα απολύοντας όλους τους Έλληνες εργαζόμενους του αεροδρομίου αντικαθιστώντας τους με Τούρκους
Αυτά ήταν τα Ελληνόπουλα της Κύπρου.
Μιά χούφτα ἀπόλεμα παιδιά, τά περισσότερα ἀπό τά Κατηχητικά Σχολεῖα τῆς Κύπρου, πιάνουν τά λιανοντούφεκα καί γονατίζουν καί ἐξευτελίζουν γιά τέσσερα χρόνια τήν ὑπερφίαλη Βρετανική Αὐτοκρατορία. Σαράντα χιλιάδες στρατό παρέταξαν οἱ Ἄγγλοι, φυλακίσεις, ἐξορίες, τρομοκρατία στό νησί… καί ὅμως ἔτρεμαν καί τήν σκιά τους!
«Νά ποῦμε ὅτι ὁ ἀγῶνας τῆς ΕΟΚΑ εἶναι ὁ ἡρωικώτερος ἀγῶνας τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας; Μποροῦμε νά τό ποῦμε. Ὁ ἡρωισμός σ’ ὅλες τίς δοξασμένες στιγμές τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας εἶναι ἕνας. Καί στούς ἄλλους λαούς ὁ ἡρωισμός εἶναι ἕνας. Ὅμως ὁ ἡρωισμός τῶν ἀγωνιστῶν τῆς ΕΟΚΑ ἔχει εἰδοποιό διαφορά, γιατί ἀποτελεῖ τή συνισταμένη ὅλων τῶν ἡρωισμῶν τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας. Ὁ ἀγῶνας τῆς ΕΟΚΑ εἶναι ὁ ἑλληνικώτερος ἀγῶνας τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας. Σέ κανένα ἄλλο ἀγῶνα δέν ἔγινε ἔμπρακτο βίωμα ὅλη ἡ ἱστορία τῆς Ἑλλάδος. Οἱ ἀγωνιστές κατακυρώνουν τήν ταυτότητά τους, πραγματοποιῶντας τήν ἑλληνική ἱστορία. Κάνουν ὅ,τι ἔκαναν οἱ Ἕλληνες. Δέν θέλουν νά παρεκκλίνουν οὔτε κατά ἰῶτα ἕν. Εἶναι Ἕλληνες οἰκουμενικοί. Ὅλα εἶναι δικά τους: τό «μολών λαβέ», τό «ἤ τάν ἤ ἐπί τᾶς», ὁ Παρθενών, ἡ ὀρθόδοξη πίστη τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἁγία Σοφία, ὁ δικέφαλος ἀετός, ἡ ἑλληνική σημαία, ἡ ἑλληνική δάφνη, ὁ ἐθνικός ὕμνος, ὁ ἑλληνικός θάνατος». (Μενέλαος Χριστοδούλου, ΕΟΚΑ _ὁ ἑλληνικός ἀγῶνας ἐκδ. «Αἰγαῖον», Λευκωσία 2011, σελ. 23-24).
«Σήκω Εὐαγόρα, σήκω Γρηγόρη, σήκω Παῦλε, σήκω Μάρκο καί Κωνσταντῖνε καί Νικηφόρε καί Λεωνίδα, νά μᾶς πεῖτε ἑλληνική ἱστορία… που την λησμονήσαμε».
Και όσον αφορά και τους σημερινούς βαρβάρους Τούρκους εισβολείς αντιγράφω τους ωραίους στίχους του εθνικού μας ποιητή Κ. Μόντη: “
“Κι αυτή η σελήνη η ματωμένη και μισή / που μας την κουβαλήσατε! / Αλήθεια πέστε μου μετρήσατε / πόσοι άλλοι πέρασαν από το νησί / πριν από εσάς πανίσχυροι κ’ επιφανείς / κι ούτε δείγμα καν δεν έμεινε κανείς;”.
“Κι αυτή η σελήνη η ματωμένη και μισή / που μας την κουβαλήσατε! / Αλήθεια πέστε μου μετρήσατε / πόσοι άλλοι πέρασαν από το νησί / πριν από εσάς πανίσχυροι κ’ επιφανείς / κι ούτε δείγμα καν δεν έμεινε κανείς;”.
Και τέλος αν μπορεί να υπάρξει τέλος ένα διαχρονικό δίδαγμα.
Μέλη της ΕΟΚΑ ήταν κυρίως μαθητές και νέοι άνθρωποι, οι οποίοι ήταν γαλουχημένοι στο πνεύμα της Εκκλησίας και είχαν ισχυρή πίστη και αφοσίωση στον Θεό και την πατρίδα. Πολλοί μάλιστα από τους νέους αυτούς ήταν μέλη χριστιανικών οργανώσεων, όπως η ΟΧΕΝ (Ορθόδοξη Χριστιανική Ένωση Νέων), είτε ως κατηχητές είτε ως κατηχητόπουλα.
Αξίζει στο τελευταίο σημείο αυτό να γίνει μία σύντομη αναφορά σε μια παράγραφο τιμής ένεκεν, στους ανθρώπους αυτούς, που με την δύναμη της πίστης τους για το προαιώνιο όραμα τους για ΕΝΩΣΗ με την μητέρα πατρίδα, κατατρόπωσαν και ντρόπιασαν μια ολόκληρη Βρετανική Αυτοκράτορια
«Η πίστη τους τόσο στον Χριστό, όσο και στο δίκαιο του αγώνα για την πατρίδα τους, τους έδινε δύναμη και αυτό φαίνεται σε πολλά περιστατικά από την ζωή τους. Ορισμένα από αυτά ας τα διαφυλάξουμε ώστε να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης, για όλους εμάς τους σύγχρονους Έλληνες και Χριστιανούς και της μητέρας πατρίδας και της Ελληνικής μας Κύπρου, ειδικά σήμερα αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, που ζούμε υπό τις απειλές και διεκδικήσεις των νεοσουλτάνων και νεοθωμανών βαρβάρων γειτόνων μας».
ΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ …
Αποσπάσματα Γεωργίου Γρίβα – Διγενή ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΑΓΩΝΟΣ ΕΟΚΑ 1955-1959 Εκδόσεις Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-1959 Λευκωσία 1997, ΜΜΕ της τότε εποχής, αρχείο Α. Αντωνά με πρόσθετες πληροφορίες και σχόλια.
Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά.
Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά.
Υ.Γ. Το παρόν άρθρο είναι αφιερωμένο και στον πρώτο ξάδελφο μου, μικρό σαμποτέρ 15χρονο τότε Μηνά, ο οποίος πέθανε πριν λίγες μέρες λησμονημένος στην Αυστραλία. Ήταν μονόχειρας. Μαζί με τον αδελφό του Κίκη είχαν αποστολή να «κλέβουν» εκρηκτικά ΤΝΤ από πεδίο βολής των Άγγλων, που βρισκόταν κοντά στο εφεδρικό τους αεροδρόμιο στην Λάρνακα (Σημερινό αεροδρόμιο). Για άγνωστο λόγο όταν θέλησε να κάνει σαμποτάζ έγινε πρόωρη έκρηξη με επακόλουθο να του αποκοπεί το χέρι. Σημειώνεται ότι το τότε πεδίο βολής αεροπλάνων των «αναίσχυντων» Άγγλων ήταν στην παραλία μόλις σε απόσταση 3χλμ, από την πόλη και καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι όταν ασκήσεις έκαναν οι εκρήξεις έσειαν εκ θεμελίων όλα τα σπίτια της Λάρνακας. Αυτονόητο ότι ήταν ένας συνεχής ψυχολογικός πόλεμος προς εκφοβισμό και κλονισμό του ηθικού των αλύγιστων Λαρνακέων, τους οποίους δεν «χώνευαν», αφού καθημερινά τους κτυπούσαν αλύπητα και τους ντρόπιαζαν και οι μεγάλοι αγωνιστές και οι αμούστακοι μικροί μαθητές ειδικά του ιστορικού Λυκείου Λάρνακας, φυτώριο αγωνιστών ηρωικών ΚΙΤΙΕΩΝ.
Σημειώνω ότι ο μικρότερος ήρωας του απελευθερωτικού αγώνα και ίσως και όλου του Ελληνισμού ήταν ο 7χρονος Δημητράκης Δημητριάδης, που πολεμούσε τους κατακτητές με κοτρόνες και τον ιστό της Ελληνικής σημαίας. Πολυβολήθηκε από άνανδρους Άγγλους και Τούρκους επικουρικούς στις 14 Μαρτίου 1956 και έπεσε μαχόμενος στον περίβολο της εκκλησίας του Αγίου Λαζάρου Λάρνακας. «Πέτρα σε πέταγαν τα μικρά μου τα χέρια σ’ ένοιωθα λευτεριά να ματώνεις στ’ αστέρια…». Του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, ο οποίος και αυτός 17χρονος μαθητής απαγχονιζόταν, από τους κατακτητές ακριβώς ένα χρόνο μετά στις 14 Μαρτίου 1957!
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΟΛΩΝ.
8 σχόλια:
Ευτυχώς που οι Ήρωές μας αποτελούν αιώνια, λαμπρά παραδείγματα μίμησης
και φωτεινοί φάροι στη ζωή μας! Αν περιμένουμε από συστημικούς και
παρατρεχάμενούς ...σωθήκαμε!.
Σ.Π.
............Μιά χούφτα ἀπόλεμα παιδιά, τά περισσότερα ἀπό τά Κατηχητικά Σχολεῖα τῆς Κύπρου, .
ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΑΜΟΥΣΤΑΚΑ ΑΛΛΑ ΘΕΟΣΕΒΟΥΜΕΝΑ Κ ΠΟΤΙΣΜΕΝΑ ΠΙΣΤΗ Κ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ.
ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ .
ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΕΓΩΙΣΜΟ Κ ΤΗΝ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΕΠΑΡΣΗ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟΣ !.
Ε ! ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΒΛΕΠΕΙ ΧΩΜΑ.
ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΕ ΑΥΤΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ .. ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΝ ΙΕΡΕΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΣ ΒΑΛΑΜΕ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΑΠΟΘΗΚΕΣ.
Ντίνα
Απόσπασμα από παλαιότερο μας άρθρο.
Το έπος του 1955-59 είναι, κατά ένα μεγάλο μέρος, δημιούργημα της νεολαίας της Κύπρου. Τα παιδιά και οι έφηβοι, γαλουχημένοι με τα νάματα της ένδοξης ελληνικής ιστορίας και τα διδάγματα της πίστης στον Θεό και την Ελευθερία, πότισαν με αίμα τη γη και δοξάστηκαν στον αγώνα για απαλλαγή από τη βρετανική αποικιοκρατία και για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Οι μαθητές, ενταγμένοι στη νεολαία της ΑΝΕ και υποστηριζόμενοι από τα περιοδικά που εξέδιδε («Εγερτήριο Σάλπισμα», «Αγωγή των Νέων»), εκτελούσαν ό,τι τους ανετίθετο με σθένος και αποφασιστικότητα, και, πάνω απ' όλα, μυστικά ακόμα και από την ίδια τους την οικογένεια. Διένεμαν φυλλάδια, συμμετείχαν σε διαδηλώσεις, συνέλεγαν πληροφορίες, μετέφεραν όπλα, ετοίμαζαν εκρηκτικά, έκαναν επιθέσεις και δολιοφθορές, ενίσχυαν αντάρτες. Ούτε το κλείσιμο των σχολείων και η αφαίρεση των εικόνων των Ελλήνων ηρώων από τους τοίχους ούτε η απαγόρευση του εθνικού ύμνου και της σημαίας ούτε τα δακρυγόνα και τα βασανιστήρια ήταν ικανά να κάμψουν το φρόνημα των νέων, που έμειναν στην ιστορία με το πρόσωπο ενός Πετράκη Γιάλλουρου και ενός Ευαγόρα Παλληκαρίδη.
Π.Β.
ΑΝΕ. Αρχείο μας.
Παγκύπρια μυστική οργάνωση νεολαίας που ιδρύθηκε από την ΕΟΚΑ και πήρε ενεργό μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα. Παράλληλα προς την ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών) και την ΠΕΚΑ (Πολιτική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνος), η ΑΝΕ ανέπτυξε σημαντική και σοβαρή δράση σε πολλούς τομείς μέχρι και το τέλος του αγώνα. Κι οι τρεις πιο πάνω οργανώσεις βρίσκονταν υπό την αρχηγία του συνταγματάρχη (τότε) Γεωργίου Γρίβα «Διγενή».
Διάφορες οργανώσεις νεολαίας προϋπήρχαν της ΑΝΕ και του αγώνα του 1955-59. Διοργανώνονται μεγάλες συγκεντρώσεις μαθητών που ζητούν ένωση με την Ελλάδα, όπως αυτή στις 16 Ιανουαρίου 1952 την οποία η αγγλική αστυνομία διαλύει με τη βία. Στις 24 Μαίου 1955 γίνεται στη Λευκωσία η πρώτη οργανωμένη μαχητική διαδήλωση της μαθητικής νεολαίας της ΕΟΚΑ. Σ' αυτή πήραν μέρος 700 περίπου μαθητές και μαθήτριες, που λιθοβόλησαν την Αστυνομία, η οποία αιφνιδιάστηκε και αναγκάστηκε να ζητήσει στρατιωτικές ενισχύσεις. Ακολούθησε νέα διαδήλωση το 1956
Η ΑΝΕ οργανώθηκε τόσο μέσα στα σχολεία (γυμνάσια στην αρχή, υστερότερα και σε σχολεία δημοτικής εκπαίδευσης), όσο κι εκτός των σχολείων. Με διαταγή του της 26 Σεπτεμβρίου 1957, ο Γρίβας όριζε όπως σε κάθε σχολείο μέσης εκπαίδευσης της Κύπρου οργανωθεί ΑΝΕ και ορισθεί υπεύθυνος για προσηλυτισμό των μαθητών και προπαγάνδα υπέρ του αγώνα μεταξύ αυτών. Με την ίδια διαταγή του όριζε όπως ιδρυθεί ΑΝΕ και εκτός σχολείων, σε κάθε πόλη και κωμόπολη, που θα χωριζόταν σε τρεις τομείς με υπεύθυνο ανά τομέα. Ταυτόχρονα ο Γρίβας έδινε εντολή όπως αντίστοιχη ΑΝΕ νεανίδων, υπό την ίδια διοίκηση αλλά χωριστή από εκείνη των νέων, τεθεί πάνω στα ίδια οργανωτικά πρότυπα. Λίγο αργότερα η όλη οργάνωση της νεολαίας τέθηκε υπό Κεντρική Διοίκηση, την ΔΑΝΕ (Διοίκησις Αλκίμου Νεολαίας ΕΟΚΑ). Η ΔΑΝΕ βρισκόταν υπό τις άμεσες διαταγές του ίδιου του Γρίβα, από τον οποίο έπαιρνε κατευθύνσεις και βάσει αυτών εξέδιδε τις οδηγίες της προς τους επικεφαλής των τομέων.
Η ΑΝΕ στόχευε βασικά στην υποβοήθηση, με ποικίλους τρόπους, του έργου της ΕΟΚΑ. Για το σκοπό αυτό οργάνωσε σ' όλη την Κύπρο πάρα πολλές μαζικές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις του μαθητικού κόσμου και των νέων γενικότερα. (Βλέπε ιστορικό βίντεο) Ταυτόχρονα οργανωμένες ομάδες εφήβων χρησιμοποιούνταν για διάφορες δραστηριότητες όπως ρίξιμο φυλλαδίων, αναγραφή συνθημάτων, ανάρτηση ελληνικών σημαιών, κυρίως στα σχολεία, κ.ά. Εξαιτίας των συνεχών μαθητικών κινητοποιήσεων και των άλλων δραστηριοτήτων των μαθητών που περιλάμβαναν και συχνές όσο και σφοδρές συγκρούσεις προς τα αγγλικά στρατεύματα, οι Άγγλοι έκλειναν διάφορα σχολεία για μικρά ή μεγάλα χρονικά διαστήματα, τόσο δημοτικά όσο και γυμνάσια, στις πόλεις και στην ύπαιθρο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε μερικά παραδείγματα: Παγκύπριο Γυμνάσιο, κλείστηκε από 28 Ιανουαρίου1956 μέχρι 1η Σεπτεμβρίου 1956. Γυμνάσιο Αμμοχώστου, κλείστηκε από 6 Φεβρουαρίου 1956 μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς. Σχολή Λευκονοίκου, κλείστηκε από 4 Δεκεμβρίου 1955 μέχρι τον Σεπτέμβριο 1956. Εμπορικό Λύκειο Λάρνακας, κλείστηκε από 6 Νοεμβρίου 1956 μέχρι 8 Ιανουαρίου 1958 κλπ.
Παράλληλα η ΑΝΕ διέθετε και μαχητικές ομάδες στις πόλεις, στις οποίες ανετίθεντο ειδικές αποστολές, όπως η διενέργεια δολιοφθορών, η κατασκευή και μεταφορά εκρηκτικών υλών κ.ά. Μέλη τέτοιων ομάδων, όταν η ταυτότητά τους γινόταν γνωστή στους Άγγλους, μεταπηδούσαν στις τάξεις της ΕΟΚΑ κι έβγαιναν αντάρτες στο βουνό, όπως ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης.
Μ.Ρ.
ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΑ ΑΜΟΥΣΤΑΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΑΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. ΤΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΕΟΤΑΞΙΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ;
Η Κυπριακή νεολαία πρωτοστάτησε στον απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ. Παρά τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν, χωρίς αυτήν, αναφέρει στα απομνημονεύματα του ο Αρχηγός Γεώργιος Γρίβας-Διγενής, δεν θα επιτελείτο τόσο μεγάλο έργο στη Κύπρο.
Όλες οι αρετές ενός πραγματικού μαχητή την διακατείχαν, εθνική έξαρση, δίψα για μεγάλα έργα, περιφρόνηση του κινδύνου, αγάπη προς τη περιπέτεια, πείσμα για την επιτυχία και πολύ μεγάλη αντοχή. Όμως, πλην την εθνική φλόγα που την διακατείχε, η Κυπριακή Νεολαία ήταν εντελώς άπειρη σε ότι αφορούσε τη χρήση όπλων, οπότε και χρειαζόταν οργάνωση, καθοδήγηση και εκπαίδευση. Παρά τις δυσχέρειες όμως, έδειχνε ζήλο, αγωνιστική διάθεση και τόλμη, προσόντα θαυμάσια κατά τον Γρίβα Διγενή.
Η Νεολαία ακολουθούσε τις γραπτές διαταγές του Αρχηγού της ΕΟΚΑ για την εκάστοτε ειδική περίπτωση εξορμήσεως της. Αρχικά το βάρος έπεσε στις πόλεις και ιδιαίτερα στη Λευκωσία όπου εκεί η οργάνωση της Νεολαίας ανατέθηκε στον Χριστόφορο Σεραφείμ. Στη Λεμεσό, ανέλαβαν την οργάνωση οι Μανώλης Σαββίδης και Αρίστος Χρυσοστόμου. Σιγά σιγά, οι δυνατότητες αυξάνονταν και η οργάνωση επεκτείνονταν σε ολόκληρη τη Νήσο.
Η Νεολαία της Κύπρου, προσέφερε το πολύτιμο αίμα της στον Αγώνα για την ελευθερία και καλύφθηκε με αΐδιων δόξα, γράφοντας ιστορικές σελίδες για τις οποίες ολόκληρο το Ελληνικό έθνος είναι υπερήφανο.
Στο μυαλό της υπήρχε μόνο η ιερή αποστολή της : «Το διώξιμο του κατακτητού». Πιστή στην ιδέα αυτή, ανταποκρίθηκε αξιοθαύμαστα στις θυσίες που συνεχώς ζητούνταν από εκείνην. Στη Κυπριακή νεολαία, παρατηρήθηκε κάτι αξιοθαύμαστο, απαράμιλλο ψυχικό σθένος και πρωτοφανής αποφασιστικότητα. Ο Γρίβας Διγενής αναφέρει σχετικά : «διοικούσα ψυχάς και όχι ανθρώπινην σάρκα». Πολλές φορές μάλιστα, ζητούσε και έφερναν εις πέρας πράγματα ακατόρθωτα ακόμα και από έμπειρους στρατιώτες τακτικού στρατού. Οι διαταγές του Αρχηγού, δεν ήταν γι αυτήν μια ξηρά επιταγή προς εκτέλεση, αλλά υπόδειξη εκπληρώσεως ενός υψηλού και ιερού χρέους.
Το παράδοξο ήταν ότι , ενώ η κούραση είναι συναίσθημα ανθρώπινο, η ασύγκριτη υπεροχή του αντιπάλου πολλές φορές δύναται να κάμψει και τους πλέον ανδρείους, ενώ οι κίνδυνοι και οι θυσίες δυνατόν να εμπνεύσουν φόβο, στην περίπτωση της Κυπριακής Νεολαίας, συνέβη το αντίθετο, όσο περισσότερη η πίεση του αντιπάλου, τόσο μεγαλύτερη η αντίδραση της. Το υψηλό ηθικό της πάντα αντιμετώπισε την υπεροχή του αντιπάλου, αναμένοντας με αποφασιστικότητα και θάρρος τη κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσει τον εχθρό και να νικήσει.
Ο Αρχηγός Γρίβας Διγενής, επένδυσε στην αδάμαστη Κυπριακή Νεολαία και κέρδισε. Οι μορφές των νεαρών εθνομαρτύρων της ΕΟΚΑ, έγιναν πρότυπα για κάθε νέο Έλληνα και Ελληνίδα.
Σε χαιρετισμό του, απευθυνόμενος στην ΑΝΕ στις 16 Δεκεμβρίου του 1957, αναφέρει μεταξύ άλλων :
«Μην λυγίσετε μπροστά στη βία. Ηφαίστειο να γίνουν τα στήθια σας. Η λευτεριά αποκτάται με αίμα, όχι με ειρηνικές ψευτοφωνές. Αυτές είναι μόνο για τους δειλούς. Τιμή σε εκείνους που φέρουν τραύματα. Τα τραύματα στους αγώνες είναι παράσημα. Η αδράνεια και ο φιλοτομαρισμός είναι γνώρισμα και ένδειξις σαπίλας, εθνικής και κοινωνικής. Ντροπή σε εκείνους που τα προτιμούν, όταν οι άλλοι αγωνίζονται και πέφτουν.»
Μ.Ρ.
Τιμής ένεκεν, ενδεικτικά τα ονόματα εφήβων ακόμα και παιδιών, οι οποίοι έπεσαν ηρωικά ή συνελήφθησαν, βασανίσθηκαν και καταδικάσθηκαν κατά τη διάρκεια του τετραετούς Απελευθερωτικού Αγώνα.
Πετράκης Γιάλλουρος, 17 ετών . Δολοφονήθηκε από Άγγλους στην Αμμόχωστο κατά τη διάρκεια διαδήλωσης (07/02/1956) Γεωργίου Ανδρέας, 16 ετών. Δολοφονήθηκε από Άγγλους στη Λεμεσό (27/09/1955) Γιάγκου Νίκη, 13 ετών. Σκοτώθηκε έξω από το διοικητήριο της Λεμεσού, από βόμβα ριφθείσα κατά των δυνάμεων ασφαλείας (03/04/1956) Δημητριάδης Δημητράκης, 7 ετών. Δολοφονήθηκε από Άγγλους κατά τη διάρκεια διαδήλωσης (13/03/1956) Αριστείδης Χαραλάμπους, 15 ετών. Καταδικάστηκε σε κάθειρξη δέκα ετών για ρίψη βόμβας Βάσος Χριστοφόρου, 17 ετών. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για κλοπή όπλου Μαυρούδης Γεωργίου, 15 ετών. Φυλακίστηκε χωρίς καταδίκη για κατοχή όπλου.
Κ.Κ.
Ευχαριστώ KOUKFAMILY για τις τιμητικές καταχωρήσεις, που αφορούν τους αγώνες του πολύπαθου Ελληνισμού της Κύπρου. Ας μας διδάσκουν και νουθετούν και σήμερα.
Επίσης ευχαριστίες σε όλους τους σχολιογράφους της ιστοσελίδας, καθώς και τους προσωπικούς μας αποδέκτες για τα πρόσθετα δεκάδες πατριωτικά τους σχόλια, που απέστειλαν στο μέηλ μας. Αντλούμε δύναμη για να συνεχίσουμε τους αγώνες μας υπέρ Ελευθερίας ...
ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΜΟΥΣΤΑΚΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΕΓΙΝΑΝ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΟΤΕ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΗΡΩΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑΝ ΤΟ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ. ΑΣ ΤΑ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ ...
Είμαστε όλοι παιδιά της ΕΟΚΑ ,
ατσαλένια έχουμε καρδιά,
για τη Κύπρο μας όλοι να πολεμάμε
και να πέφτουμε με θάρρος στη φωτιά
*****************************
Της πατρίδος παιδιά τιμημένα
με τη πίστη στη γλυκειά μας Παναγιά
στα βουνά για ένα νέο εικοσιένα
για να ζήσουμε μιας ώρας λευτεριά
****************************
Λευτεριά ελά εδώ για ν΄ αγκαλιάσεις,
και της Κύπρου τα ηρωϊκά παιδιά
που για σένα και πάλι πολεμάμε
γιατί σ” έχουμε βαθειά μεσ” τη καρδιά
*********************************
Ελα μάνα δόσ” μου την ευχή σου
για ν” ανέβω ψηλά εις στα βουνά
και σαν πέσω κάποια μέρα μεσ” τη μάχη
θα φωνάξω ΕΝΩΣΙΣ και ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Άγνωστου ποιητή.
Υ.Γ. Προφανώς κάθε ποίημα το έχει γράψει κάποιος ποιητής. Η παράλειψη αναφοράς των ονομάτων των πνευματικών δημιουργών, οφείλεται προφανώς σε άγνοια. Μετά χαράς θα θέλαμε να ξέρουμε όλοι μας τον πνευματικό δημιουργό κάθε ποιήματος και να τον τιμούμε.
Τα ποιήματα αυτά τραγουδήθηκαν ευρέως την εποχή του αγώνα και συνέβαλαν στην εξύψωση του αγωνιστικού φρονήματος του λαού μας. ΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.
Α.Α.
Δημοσίευση σχολίου