Εκτός από την πανδημία του κορωνοϊού, δύο είναι τα κρισιμότερα ζητήματα επί των οποίων ο κυπριακός Ελληνισμός καλείται να εστιάσει την προσοχή και την ψήφο του, ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2023: Το μεταναστευτικό, το οποίο εξελίσσεται σε δημογραφικό εφιάλτη για την ασφάλεια, την οικονομία, την κοινωνία.
Και το Κυπριακό, το οποίο συναρτάται ευθέως προς το μεταναστευτικό, επειδή η Τουρκία, μετά τους εποίκους, εργαλειοποιεί και τους παράνομους μετανάστες, που εξαποστέλλει καθημερινά, ως δαμόκλειον απειλή κατά της εθνικής και βιολογικής ύπαρξης του Ελληνισμού και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το Κυπριακό εστιάζεται στη μορφή λύσης του. Αυτή είναι η αγγλοτουρκικής έμπνευσης και επίνευσης και ελληνικής αποδοχής διζωνική ομοσπονδία.
Είχε προηγηθεί η ιδέα της διχοτόμησης από τον Βρετανό Υπουργό Αποικιών, Λένοξ Μπόιντ, ο οποίος εισήγαγε (το 1956) τον “δικοινοτισμό, μια απαρχαιωμένη και διαιρετική έννοια στο οθωμανικό σύστημα Μιλλέτ - δηλαδή θρησκευτικής κοινότητας” - όπως επισημαίνει ο Δρ Κλέαρχος Α. Κυριακίδης (“Σημερινή”, 17/12/2016: “Η προέλευση της προτεινόμενης λύσης ΔΔΟ”).
Στις 12/3/1990 (επί προεδρίας Γ. Βασιλείου που εξελέγη με υποστήριξη ΑΚΕΛ και με υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Ιακώβου), το Συμβούλιο Ασφαλείας, με το ψήφισμα 649:
“Kαλεί τους ηγέτες των δυο κοινοτήτων να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους για να επιτύχουν ελεύθερα μιαν αμοιβαία αποδεκτή λύση που να προνοεί για την εγκαθίδρυση ομοσπονδίας, η οποία θα είναι δικοινοτική όσον αφορά τις συνταγματικές πτυχές και διζωνική όσον αφορά τις εδαφικές πτυχές”.
Έκτοτε, η αγγλοτουρκοδιζωνική έγινε και επίσημα η παντιέρα της ελληνικής πλευράς.
Μετά από 47 και πλέον χρόνια αδιέξοδων, καταστροφικών συνομιλιών, περιφερειακών και διεθνών ανατροπών, σεισμικών αλλαγών στην περιοχή μας και στον πλανήτη, πέντε Πρόεδροι -Βασιλείου, Κληρίδης, Τάσσος, Χριστόφιας, Αναστασιάδης- ανήγαγαν τη διζωνική σε λάβαρο μιας ολέθριας, αδιέξοδης πολιτικής. Γιατί οι συνομιλίες δεν καταλήγουν σε λύση ώστε η Κύπρος να καταστεί, επιτέλους, ένα “κανονικό κράτος”;
Βεβαίως ευθύνεται η κατοχική Τουρκία και οι επεκτατικές, κατακτητικές βλέψεις της, τις οποίες ουδέποτε απέκρυψε. Αντίθετα τις μορφοποίησε από τη δεκαετία του ‘50 με τις γνωστές εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ και μυριάδες επιθετικών δηλώσεων όλων των τουρκικών κυβερνήσεων.
Από την άλλη, όμως, η κυπριακή πολιτική ηγεσία αρνείται πεισματικά να παραδεχτεί ότι οι συνομιλίες και η αγγλοτουρκοδιζωνική απέτυχαν ως στόχευση λύσης, αφού η Τουρκία και οι εγκάθετοί της στα κατεχόμενα επιμένουν πλέον σε λύση δύο κρατών.
Εμφανώς αναμένουν ότι με τα δύο κράτη (η διζωνική αναφέρεται αιδημόνως σε “συνιστώντα κρατίδια”) θα επιτευχθούν ευχερέστερα οι τουρκικοί στόχοι.
Η κυπριακή πολιτική ηγεσία με επικεφαλής τον πρόεδρο Αναστασιάδη και ασυγκράτητους προαγωγούς τον απελθόντα ΥπΕξ. Ν. Χριστοδουλίδη και τον πρόεδρο του κυβερνώντος ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου, αρνούνται καν να σκεφτούν αντίσταση, τουλάχιστον, σε αυτήν τη διζωνική τερατουργία.
Αρνούνται να συζητήσουν αλλαγή στρατηγικής, να προτάξουν το Κυπριακό ως διεθνές πρόβλημα εισβολής, κατοχής, εθνοκάθαρσης, εποικισμού, δημογραφικής αλλοίωσης, με στόχο τη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τρέμουν και μόνο στην ιδέα να διαμηνύσουν στους τρίτους ότι η Κυπριακή Δημοκρατία αρνείται ανένδοτα να προσυπογράψει τη θανατική καταδίκη της. Παραλύουν και μόνο στην προοπτική να αντισταθούν δι’ όλων των μέσων στην τουρκοποίηση της Κύπρου και να σαλπίσουν, έστω και τώρα, εθνικόν αγώνα απελευθέρωσης από τον Τούρκο, σε συνεργασία με την Ελλάδα.
Διά της απραξίας, της ανεπάρκειας, της πολιτικής ανανδρίας και της ασύλληπτης τουρκοφοβίας τους, συνεργούν στην τουρκοποίηση του κυπριακού Ελληνισμού.
Οι Ν. Αναστασιάδης, Αβ. Νεοφύτου και Ν. Χριστοδουλίδης -όπως και οι Ν. Παπαδόπουλος του ΔΗΚΟ, Στ. Στεφάνου του ΑΚΕΛ- κατ’ επανάληψιν έχουν προκληθεί δημόσια να εξηγήσουν στους Έλληνες της Κύπρου πώς η αγγλοτουρκοδιζωνική ταυτίζεται και σέβεται όλες εκείνες τις ωραίες διακηρύξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Δικαίου και της Χάρτας του ΟΗΕ. Καμία απάντηση.
Όπως και κανένας σεβασμός αλλά καθύβριση της κυρίαρχα εκπεφρασμένης απόφασης του κυπριακού Ελληνισμού να απορρίψει και να ενταφιάσει το τερατούργημα Ανάν και, δι’ αυτού, την τουρκοδιζωνική.
Τι είναι, λοιπόν, η αγγλο-τουρκο-διζωνική, την οποία καθημερινά ανυμνούν, προάγουν και κυριολεκτικά έχουν αγκιστρωθεί επάνω της, οι πιο πάνω Κύπριοι πολιτικοί; Είναι η χειρότερη και αχρειότερη αποτύπωση του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν με αμφισημίες, εποικοδομητικές ασάφειες, δυσλειτουργίες, παρερμηνείες.
Πρόκειται για συγκεκαλυμμένη συνομοσπονδία, διά της οποίας διαλύεται και καταλύεται η Κυπριακή Δημοκρατία. Δημιουργούνται δύο κρατίδια σε δύο ζώνες. Παρόμοια λύση προτάθηκε και στη Νότια Αφρική, αλλ’ ο Νέλσων Μαντέλα, ηγέτης και όχι ευτελής πολιτικάντης, την απέρριψε. Χειρότερη εκδοχή είναι η περίπτωση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.
Η αγγλοτουρκοδιζωνική τερατουργία παραβιάζει συλλήβδην όλες τις αρχές και αξίες της ΕΕ, του Διεθνούς Δικαίου και του ΟΗΕ.
Δηλαδή, τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες, την παγκόσμια αρχή “ένας άνθρωπος μία ψήφος”, τη δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας, την οικονομική βιωσιμότητα, την ασφάλεια, την εθνική και βιολογική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού. Ν. Αναστασιάδης, Αβ. Νεοφύτου και Ν. Χριστοδουλίδης, είναι εκ των διαπρύσιων προαγωγών της αγγλοτουρκοδιζωνικής.
Η ψήφος είναι ξίφος! Οι πολίτες καλούνται να αποκόψουν τους τουρκοδιζωνικούς και να διασώσουν ξανά την Κυπριακή Δημοκρατία από σπιθαμιαίους πολιτικάντηδες.
*Πρώην Αρχισυντάκτης-Διευθυντής, Αρθρογράφος-αναλυτής στην κυπριακή εφημερίδα "Η Σημερινή". ΜΑ στις Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σπουδές του Πανεπιστημίου Λευκωσίας- Πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Δημοσιογραφίας της Lille - Universite Catholique de Lille – France
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου