Ασκώντας το επάγγελμα του νοσηλευτή στο ΕΣΥ για 23 χρόνια όπου υπηρέτησα σε 10 διαφορετικά τμήματα εργασίας μπορώ να διαβεβαιώσω άπαντες ότι ποτέ μα ποτέ δεν δούλεψε αυτό το σύστημα με επάρκεια ανθρώπινου δυναμικού, αλλά πάντα με ελλείψεις οι οποίες είχαν άμεσο αντίκτυπο τόσο στους νοσηλευόμενους ασθενείς όσο και στους εργαζόμενους. Επί χρόνια καλούμασταν να προσφέρουμε όγκο εργασιών που αντιστοιχούσαν σε 2 ή ακόμη και 3 άτομα.
Βραδιές «τρόμου» που πολλές φορές θύμιζαν κλίμα εμπόλεμης κατάστασης. Για να μπορέσουμε να παρέχουμε με ασφάλεια και μια στοιχειώδη «ποιότητα» τις υπηρεσίες μας στους νοσηλευόμενους ασθενείς υπερβάλαμε τόσο πολύ εαυτόν, ώστε τα συμπτώματα σωματικής και συναισθηματικής εξάντλησης, γνωστό και ως σύνδρομο “burn out”, έκανε την εμφάνισή του μέσα σε 10-15 χρόνια το πολύ υπηρεσίας. Οι απανωτές βραδιές με κουτσουρεμένα ρεπό και άδειες για να καλύψουμε τα «ακάλυπτα» ήταν καθημερινότητα εδώ και χρόνια.
Οι εκκλήσεις μας για βοήθεια μέσω των σωματείων εργαζομένων προς το υπουργείο υγείας ή προς την διοίκηση, 9 φορές στις 10 έπεφταν στο κενό.
Όταν τον Φεβρουάριο του ’20 χτύπησαν τα πρώτα καμπανάκια για την πανδημία που κατέφθασε στην χώρα μας, υπήρξε μια έντονη ανησυχία από το σύνολο των εργαζομένων, διότι γνώριζαν όλοι πολύ καλά, το πόσο ανοχύρωτοι ήμασταν όχι μόνο στο επίπεδο του μειωμένου αριθμού των εργαζομένων, αλλά και στο επίπεδο ανύπαρκτων υποδομών και μέτρων ατομικής προστασίας που απαιτούνταν για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης. Με πολύ μεγάλες δυσκολίες περιθάλψαμε τα πρώτα «ύποπτα» περιστατικά στον νομό μας, στον μη ενδεδειγμένο χώρο του παλαιού νοσοκομείου.
Τα μέτρα ατομικής προστασίας μας παρέχονταν με το σταγονόμετρο, αναγκάζοντάς μας να βγάζουμε ολόκληρα 8ωρα με μία απλή χειρουργική μάσκα γιατί έπρεπε να τις κάνουμε οικονομία, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία μας, μιας και η ενδεδειγμένη χρήση μάσκας, ιδίως μέσα σε νοσοκομειακό περιβάλλον, απείχε πολύ από αυτό που κάναμε.
Κάθε ασθενής με «ύποπτα συμπτώματα» αντιμετωπίζονταν ως θετικός στον ιό, μέχρι με εργαστηριακό έλεγχο να αποδειχθεί το αντίθετο. Πολλές φορές χρειάσθηκε με δικό μας κόστος να προμηθευτούμε μάσκες υψηλής αναπνευστικής προστασίας, προκειμένου να μπορέσουμε με ασφάλεια να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας σε αυτούς τους ασθενείς.
Μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας το μέγεθος της ψυχολογικής πίεσης που βιώσαμε εκείνη την περίοδο, όταν τα μηνύματα από Υπουργείο Υγείας και τα ΜΜΕ ήταν ότι επρόκειτο για έναν ιό με ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης;
Αποχαιρετούσαμε τις οικογένειές μας, και δεν γνωρίζαμε εάν θα γυρίσουμε υγιείς πίσω, διότι έπρεπε να κάναμε οικονομία τα μέτρα ατομικής προστασίας!
Υπάρχει χρηματική αμοιβή για την οποία θα μπορούσε να πληρωθεί ένα τέτοιο βίωμα; Σας διαβεβαιώνουμε όχι.
Όλοι αυτοί που σήμερα, μας κουνούν το δάχτυλο, και τιμωρητικά μας έθεσαν εν μια νυκτί εκτός εργασίας, βίωσαν ποτέ κάτι αντίστοιχο;
Το πρόβλημα της επάρκειας των μέσων ατομικής προστασίας λύθηκε όταν άνοιξε μια επιχείρηση παραγωγής στην Ελλάδα, η οποία χρονικά συνέπεσε με την μετεγκατάστασή μας στο νέο Νοσοκομείο, γεγονός που μείωσε σε μεγάλο βαθμό το stress όλων των εργαζομένων.
Με παρότρυνση της συζύγου του πρωθυπουργού, ακολούθησαν χειροκροτήματα από πολυτελή μπαλκόνια.
Ακολούθησε και ξύλο από τα ΜΑΤ στην Αριστοτέλους, έξω από το υπουργείο υγείας, όταν τολμήσαμε να ζητήσουμε την μονιμοποίηση των συμβασιούχων (αν είναι ποτέ δυνατόν…)
Οι ήρωες πρέπει να σκύβουν το κεφάλι, όχι να απαιτούν, και σε καμία περίπτωση να χαλούν την όμορφη αλλά ψευδή παράλληλα εικόνα που εντέχνως προσπαθεί να στηθεί.
Όσο εμείς ζητούσαμε εργατικό δυναμικό για μια αξιοπρεπή στελέχωση των μονάδων υγείας εν μέσω πανδημίας, η πολιτεία αλόγιστα διέθετε υπέρογκα ποσά για την πρόσληψη αστυνομικών, για την αγορά περιπολικών ειδικά διαμορφωμένων για την μεταφορά ασθενών covid (έως τώρα γνωρίζαμε ότι αυτήν την υπηρεσία την παρέχει μόνο το ΕΚΑΒ), έφτιαχναν μεγάλους περιπάτους στην πρωτεύουσα με ζαρντινιέρες πολυτελείας, προ μηνός ανακοινώθηκε ότι επρόκειτο να προσληφθούν 6.000 ιερείς, και ακόμη πιο πρόσφατα δαπανήθηκαν τεράστια ποσά σε τραγουδοποιό για τον εορτασμό της έλευσης του νέου έτους…
**************************
**************************
Πρέπει να γίνει γνωστό ότι από την έναρξη της πανδημίας δεν εκτελούνταν κανένας εργαστηριακός έλεγχος ανίχνευσης του ιού σε κανέναν απολύτως εργαζόμενο εάν δεν είχε εμφανή συμπτώματα. Η ασυμπτωματική μετάδοση, πάνω στην οποία στηρίχθηκε το κλείσιμο της οικονομίας, εμάς δεν μας αφορούσε; Λίγο πριν την λήξη της πρώτης καραντίνας αποφάσισαν οι ειδικοί, να πραγματοποιηθεί σε όλους τους εργαζομένους έλεγχος αντισωμάτων. Το ερώτημα εδώ είναι το εξής απλό: Δεν αποτελούσαμε έως τότε κίνδυνο για την δημόσια υγεία; Σύμφωνα με την περιβόητη «ασυμπτωματική μετάδοση», ένας νοσήσας θα μπορούσε να διασπείρει την νόσο σε άγνωστο αριθμό νοσηλευομένων και εργαζομένων, με απρόβλεπτες συνέπειες. Αντιλαμβάνεσθε το μέγεθος της υποκρισίας;
Με την μετεγκατάστασή μας στο νέο νοσοκομείο άρχισαν να υποβάλουν τους εργαζομένους σε μοριακό έλεγχο PCR, και αργότερα σε ράπιντ τεστ σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Μετά την έναρξη των εμβολιασμών, αυτήν την υποχρέωση ελέγχου είχαν μόνο όσοι δεν είχαν προβεί σε εμβολιασμό, μιας και όσοι εργαζόμενοι εμβολιάσθηκαν ήταν «καλυμμένοι» απέναντι στον ιό και στην μετάδοση. – Σήμερα διαπιστώνεται ότι τελικά τίποτα από τα δύο δεν ισχύει. Πολλοί εργαζόμενοι δυστυχώς και νοσούν, και μεταδίδουν, ενώ είναι απορίας άξιον πώς αυτό δεν συνέβαινε σε τόσο μεγάλο βαθμό στο πρώτο κύμα της πανδημίας. Κανένα απολύτως νοσοκομείο δεν είχε ανακοινώσει τόσα θετικά κρούσματα σε εργαζόμενους εκείνη την περίοδο.
Την 1η Σεπτεμβρίου 2021 πέταξαν κυριολεκτικά στον δρόμο 7.500 εργαζομένους από το ΕΣΥ, μαζί με τα παιδιά τους, δίχως μισθό και ασφαλιστική κάλυψη, επειδή δεν δέχτηκαν μια υποχρεωτική ιατρική πράξη στο σώμα τους, για διαφόρους λόγους ο καθένας, χαρακτηρίζοντάς μας ούτε λίγο ούτε πολύ στο επίσημο έγγραφο της αναστολής ως απειλή για την δημόσια υγεία, χωρίς να παρατεθεί καμία έρευνα / μελέτη που μπορεί να αποδεικνύει κάτι τέτοιο.
Έως την 1η Σεπτεμβρίου, πώς επέτρεψαν σε τόσους εργαζόμενους να διασπείρουν τον θάνατο στα νοσηλευτικά ιδρύματα, θέτοντας την κοινωνία σε κίνδυνο; Μόνο κάποιος που βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση δικαιολογείται να μην έχει αντιληφθεί τις σκοπιμότητες αυτών των αποφάσεων.
Σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος δεν αντιμετωπίσθηκαν οι υγειονομική που δεν εμβολιάσθηκαν με αυτόν τον κατάπτυστο τρόπο. Είτε βρίσκονται εκτός συστήματος υγείας λαμβάνοντας το 40-50% των αποδοχών τους, είτε εξακολουθούν να εργάζονται κανονικά με συχνή διενέργεια ελέγχων.
Εάν ως δημόσιος υπάλληλος κάποιος κατέληγε στην φυλακή με την κατηγορία π.χ. της παιδεραστίας, της κατάχρησης δημοσίου χρήματος, της σωματεμπορίας, της δολοφονίας, του βιασμού κ.ό.κ., το κράτος θα παρείχε το 50% του μισθού έως ότου τελεσιδικήσει η υπόθεση στα δικαστήρια, θα του παρείχε στέγαση, τροφή και υγειονομική περίθαλψη.
Τώρα όμως, όσοι δεν υπέκυψαν στον στυγνό εκβιασμό, αρνούμενοι να διαπραγματευθούν το ιερό δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματός τους εν έτει 2022, το κράτος δεν τους παρέχει απολύτως τίποτα. Το δε ΣτΕ χαρακτήρισε «συνταγματικώς ανεκτό» την μη καταβολή αποδοχών, την πλήρη δηλαδή στέρηση μισθού.
Αδιαφορούν για την επιβίωση 7.500 οικογενειών και παράλληλα με περισσό θράσος και ασέβεια προς το πρόσωπο των άλλοτε «ηρώων», διατυμπανίζουν ότι αυτό το έκαναν για να τους προστατεύσουν.
Αυτόν τον αγώνα δεν τον δίνουμε για να ξαναπάρουμε πίσω τις δουλειές μας μόνο, δεν τα παίξαμε όλα για όλα για κάτι τέτοιο, τον δίνουμε γιατί έχουμε αντιληφθεί ότι το τι πραγματικά διακυβεύεται εάν επιτρέψουμε να περάσει η υποχρεωτική ιατρική πράξη στο σώμα δίχως συναίνεση, τι κερκόπορτες θα ανοίξουν στο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας. Οι πάντες θα πρέπει, είτε εμβολιάσθηκαν είτε όχι, να σκεφθούν πολύ προσεκτικά σε τι δυστοπικά μονοπάτια μπορεί να οδηγηθεί η ανθρωπότητα εάν επιτρέψουμε να ξεπεραστούν αυτές οι κόκκινες γραμμές.
Και πόσο περισσότερο όταν αφορά σκευάσματα που βρίσκονται ακόμη υπό αξιολόγηση σύμφωνα με το επίσημο site του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων. Εκεί αναφέρεται ξεκάθαρα ο όρος «under evaluation», δηλαδή «υπό αξιολόγηση». Κανένα σκεύασμα που βρίσκεται υπό αξιολόγηση δεν μπορεί να λάβει κανονική άδεια κυκλοφορίας.
Όταν λοιπόν έφθασαν στο σημείο να εισάγουν υποχρεωτικότητες στην λήψη τέτοιων σκευασμάτων χωρίς συγκατάθεση, διαμορφώνοντας και το αντίστοιχο νομικό πλαίσιο κατά παράβαση του Συντάγματος και διεθνών συνθηκών, ποιος μπορεί να αισθάνεται ασφαλής ότι στο μέλλον, στηριζόμενοι σε αυτό το σαθρό νομικό πλαίσιο, δεν απαιτήσουν με τον ίδιο τρόπο και την λήψη οργάνων, όπως π.χ. νεφρών, πνευμόνων, μυελού των οστών κ.τ.λ., με το πρόσχημα της προστασίας της δημόσιας υγείας;
Ο αφήγημά τους καταρρέει, με τους ίδιους να έχουν πρωταρχικό ρόλο σε αυτό, μέσα από τις παλινωδίες και τις αντιφάσεις στις οποίες οι ίδιοι έχουν πέσει εδώ και τόσο καιρό.
Παράλληλα, όλο και περισσότερα δεδομένα βγαίνουν στο φως από χώρες που δημοσιοποιούν τα πραγματικά στοιχεία όπως π.χ. Αγγλία – Δανία.
Σύμφωνα με το διεθνούς φήμης και αξιοπιστίας ιατρικό περιοδικό «The Lancet» στις 1/12/21 δημοσίευσε μελέτη κατά την οποία η διανομή εμβολίου απέτυχε να σταματήσει την μετάδοση του Covid 19. Τα νέα δεδομένα δείχνουν ότι η εξάπλωση του ιού αυξάνεται σε πλήρως εμβολιασμένα άτομα.
Γερμανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ποσοστό θετικότητας στον συγκεκριμένο ιό των πλήρως εμβολιασμένων ατόμων σε ηλικίες 60και άνω, αυξήθηκε από΄16,9 τον Ιούλιο, σε 58,9 τον Οκτώβριο. Η μελέτη εντόπισε και μία παρόμοια κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Dr. Tedros Chebreyesus – γενικός διευθυντής του Π.Ο.Υ. – αναφέρει ότι δεν έχει νόημα να δίνεις αναμνηστικές δόσεις σε υγιείς ή να εμβολιάζεις παιδιά.
Στις ΗΠΑ η μία πολιτεία μετά την άλλη δικαιώνει τους υγειονομικούς που τάχθηκαν κατά της υποχρεωτικότητας στις δικαστικές αίθουσες.
Όλο και περισσότερος κόσμος παγκοσμίως, ανεξαρτήτως εάν έχει εμβολιασθεί ή όχι, τάσσεται κατά του παραλογισμού που προσπαθούν να επιβάλουν με εκβιασμό και με μη ιατρικά, αλλά αστυνομικά μέτρα.
Η Ευρώπη, η Αυστραλία και άλλες χώρες βράζουν.
Εδώ αργούμε να βάλουμε κάτω την λογική έναντι του παραλόγου. Δεν τα πάμε καλά με τα «ψιλά γράμματα και τις κρυφές χρεώσεις» οι Έλληνες.
Το σύνθημα «σήμερα εμείς αύριο εσείς» παίρνει σάρκα και οστά. Έφθασαν και στα παιδιά, που σύμφωνα με τα λεγόμενα των ειδικών παρουσιάζουν μηδενική θνητότητα. Όλοι θυμόμαστε τον επικεφαλής του ΕΟΔΥ να μας διαβεβαιώνει πως δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας σε υγιή παιδιά και σε νεαρές ηλικίες.
Θα ήθελα να κλείσω με ένα απόφθεγμα ενός άγγλου συγγραφέα που μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ:
«Η τέλεια δικτατορία, θα έχει την εμφάνιση δημοκρατίας. Μια φυλακή χωρίς τοίχους, στην οποία οι κρατούμενοι δεν θα ονειρεύονται να δραπετεύσουν. Ένα σύστημα δουλείας, όπου χάρη στην κατανάλωση και στην διασκέδαση οι δούλοι θα αγαπήσουν την δουλεία τους» (ΑΛΝΤΟΥΣ ΧΑΞΛΕΫ (1894-1963))
Η Π.Ε. τι να προσθέσει στο παραπάνω κείμενο; Το χρονικό μιας κατηγορίας υγειονομικών που καταγράφεται εδώ, είναι ταυτόχρονα και χρονικό της διαχείρισης της πανδημίας από την άποψη του Νοσοκομείου Χαλκίδας. Οι υγειονομικοί της κατηγορίας της συγγραφέως του κειμένου είναι εκείνοι οι οποίοι οι οποίοι πρώτα χειροκροτήθηκαν από τα μπαλκόνια ως ήρωες, και μετά πετάχτηκαν στον δρόμο από το υγειονομικό μας σύστημα. Σήμερα, που, στην ειδησεογραφία των ημερών, «έπαιξε» και το γεγονός ότι το παραμένον (άρα, εμβολιασμένο) ιατρονοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου είναι εκτός υπηρεσίας, ως νοσούν από κορωνοϊό, η (εκ των προτέρων καθαγιασμένη από το ΣτΕ) εκπαραθύρωση της συγκεκριμένης κατηγορίας νοσηλευτών που υπερασπίζονται την αξιοπρέπειά τους με τα ίδια τα σώματά τους, αποδεικνύεται ως τίποτε άλλο από «επίδειξη δύναμης» του συστήματος, χωρίς ΚΑΝΕΝΑ υγειονομικό πρόσχημα. Όσο πιο απογυμνωμένη από υγειονομικά προσχήματα η επίδειξη δύναμης, τόσο αποτελεί το «σκληρό δεδομένο» πάνω στο οποίο χτίζεται ο παρ’ ημίν νοσηλευτικός καθημερινός φασισμός.
Πηγή δημοσίευσης: Εβδομαδιαία Εφημερίδα «Προοδευτική Εύβοια», φύλλο 929, (1η & 3η σελ.) Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου