Το ερώτημα είναι: Ποια είναι η καλύτερη συνταγή δολοφονίας μιας μεγαλοφυΐας; Και η ιστορία αποφαίνεται: Ο συνδυασμός κακουργίας και βλακείας. Προϋποθέσεις που ιδιαίτερα συνέτρεξαν στην περίπτωση του Χρυσόστομου…
Έζησε στις μέρες του άβουλου αυτοκράτορα Αρκαδίου και της μωροφιλόδοξης αυτοκράτειρας Ευδοξίας. Η οποία μεθυσμένη απ’ τα αυτοκρατορικά μεγαλεία, ζήτησε και της έστησαν ασημένιο άγαλμα, μπροστά στην Αγία-Σοφία. Όπου το σούσουρο των καθημερινών θεατρικών παραστάσεων δημιουργούσε προβλήματα, όχι μόνο στις εκκλησιαστικές ακολουθίες, αλλά και στα κηρύγματα του Χρυσοστόμου. Γεγονός που τον ανάγκασε να διαμαρτυρηθεί…
Τη διαμαρτυρία του οι εχθροί του την παρουσίασαν ως ανταρσία κατά της αυτοκράτειρας και πολλαπλασίασαν σκόπιμα τους θορύβους. Γεγονός που τον ανάγκασε ν’ αντιδράσει μ’ έναν πύρινο λόγο. Για να κατηγορηθεί έτσι για έσχατη προδοσία και να δρομολογηθεί η εξόντωσή του…
Αν όμως η σύγκρουσή του με την αυτοκράτειρα ήταν η φανερή αιτία, η βαθύτερη ήταν η οξύτατη αντίθεσή του με το κατεστημένο. Και προπάντων τους δεσποτάδες. Για τους οποίους έλεγε: «Τίποτε δεν φοβήθηκα τόσο, όσο τους δεσποτάδες, πλην ελαχίστων»!…
Πώς ζούσε το κατεστημένο; Ηγεμονικά, όπως πάντα! Φορούσαν ρούχα από μετάξι και χρυσάφι. Κυκλοφορούσαν με άμαξες ολόχρυσες, που τις έσερναν χρυσοχάλινα άλογα. Κι από το άλλο μέρος υπήρχε το πλήθος με την αβάσταχτη φτώχεια και τα κοπάδια των ζητιάνων.
Ο ίδιος ντυνόταν με τα πλέον κοινά υφάσματα. Απλότητα που επιδίωξε και στις εκκλησιές. Όπου τα μεταξωτά και τα χρυσά διέταξε να τα πουλήσουν, πρικειμένου να βοηθήσουν τους φτωχούς. Για να πει στον περίφημο, πριν απ’ την εξορία του, λόγο: «Γνωρίζετε, αγαπητοί μου, για ποια αιτία θέλουν να με καθαιρέσουν; Γιατί δεν έστρωσα τάπητες και δεν φόρεσα ενδύματα μεταξωτά και γιατί δεν ικανοποίησα τη λαιμαργία τους»!
Ήταν στο πλευρό των ανθρώπων της ανάγκης: «Ο ένας, λέει ο επίσκοπος Κύρου Θεοδώρητος, ζητούσε τη μαρτυρία του στο δικαστήριο, ο φυλακισμένος τη λευτεριά του, ο πεινασμένος τροφή, ο γυμνός ρούχα, ο ξένος φιλοξενία, ο άρρωστος γιατρειά, ο πονεμένος παρηγοριά, ο καταπιεζόμενος από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας τη συμπαράστασή του. Και ο πατέρας (ο Χρυσόστομος) ανταποκρινόταν καθημερινά στου καθενός το κάθε πρόβλημα»…
Καταδίκαζε την κοινωνική ανισότητα: Οι πλούσιοι, που δεν συγκινούνται απ’ τα παθήματα των φτωχών, έλεγε, είναι αγριότεροι κι απ’ τ’ άγρια θηρία. Γιατί τα λιοντάρια και οι αρκούδες, όταν χορτάσουν, παύουν ν’ αναζητούν τροφή. Ενώ οι πλούσιοι είναι αχόρταγοι.
Με τέτοια, λοιπόν, που έλεγε και έκανε, πώς να μην τον μισήσουν; Και πώς με κάθε μέσο και τρόπο να μην προσπαθήσουν να τον δολοφονήσουν! Έγιναν αλλεπάλληλες δολοφονικές απόπειρες εναντίον του. Γεγονός, που ανάγκασε το λαό, που τον υπεραγαπούσε, να περιφρουρεί όλο το 24ωρο την Αρχιεπισκοπή. Ώσπου τελικά αποφασίστηκε η καθαίρεσή του και η εξορία του. Οπότε ο κλοιός του λαού γύρω απ’ την αρχιεπισκοπή έγινε ασφυκτικότερος.
Τελικά, για να αποφευχθεί η αιματοχυσία, ο Χρυσόστομος αναγκάστηκε, χρησιμοποιώντας κάποια μυστική έξοδο, να παραδοθεί στη φρουρά, που θα τον οδηγούσε στην εξορία. Γεγονός, που, όταν έγινε αντιληπτό, προκάλεσε την έκρηξη της οργής του λαού, ο οποίος έκαψε το ναό της Αγίας Σοφίας και το μέγαρο της Γερουσίας.
Η εξορία ακολούθησε μια κλιμακωτή πορεία θανάτου. Έτσι ώστε οι διαρκώς αυξανόμενες κακουχίες, σε συνδυασμό με τη σωματική του αδυναμία και την κλονισμένη του υγεία να τον οδηγήσουν αναπόφευκτα στο θάνατο (407 μ. Χ.).
Συνταγή δολοφονίας, αγαπητοί αναγνωστες, εκτελούν, σε βάρος της ανθρωπότητας οι μωραλαζόνες (=ηλίθιοι και κακούργοι) Μπιλ Γκέιτς, Pfizer.και όλο το υπόλοιπο συνδικάτο του παγκόσμιου σε βάρος της ανθρωπότητας εγκλήματος. Όπως βέβαια και ο «ημέτερος» κ. Κούλης, ο οποίος εγκληματεί σε βάρος των δύσμοιρων Ελλήνων.
Μα θα μου πείτε ηλίθιος ο δισακατομμυριούχος κ. Μπιλ ή η Pfizer. στην οποία κλίνουν γόνυ οι «ημέτεροι» λακέδες; Όπως ο «ημέτρερος» κ . Κούλης, το «καλύτερο βιογραφικό», όπως έχει υποστηριχθεί μάλλον από τον ίδιο, σε κρίση, όπως φαίνεται, άκρας ηλιθιότητας! Ναι ηλιθιοι! Και με πατέντα μάλιστα, όπως αποδεικνύεται απ’ τα έργα τους. Μην ξεχνάτε άλλωστε τον «άφρονα πλούσιο» του Ευαγγελίου. Αλλά αυτά δεν είναι του παρόντος να τα διεξέλθουμε εκτενώς.
Ο βουλητικά ηλίθιος Αρκάδιος και η μωραλαζόνα Ευδοξία, που έστειλαν τον Άγιο σε πορεία και εξορία θανάτου, πέθαναν σχεδόν συγχρόνως με το Χρυσόστομο, παρότι κατά πολύ νεότεροι του. Μάλιστα η Ευδοξία νωρίτερα, το 404 μ. Χ. και ο Αρκάδιος ένα χρόνο μετά, το 408, σε ηλικία μόλις 31 χρόνων. Γιατί, όχι μόνο το Ευαγγέλιο, αλλά και η αρχαία ελληνική σκέψη μας μιλούν για τις συνέπειες της «ύβρις», που είναι η αναπόφευκτη νέμεση(=τιμωρία).
Αυτά ας έχει υπόψη της όλη αυτή η σκυταλοδρομία μωραλαζόνων δολοφόνων του λαού. Και ας προσέξουν μήπως, ενώ πασχίζουν να αναποδογυρίσουν το Ευαγγέλιο, αναποδογυριστούν οι ίδιοι. Με πρώτο βέβαια και χειρότερο τον κυνικό και αδίστακτο μωραλαζόνα Κούλη. Έστω και αν τα μωραλαζονικά καμώματά του επικροτεί η σεβασμιότατη δεσποτοκρατία!
Οι οπαδοί του Χρυσοστόμου δημιούργησαν ιδιαίτερη θρησκευτική μερίδα, τους «Ιωαννίτες». Οι οποίοι, παρά τους διωγμούς και τα βασανιστήρια, που υπέστησαν δεν συμβιβάστηκαν με την «εκκλησία» των δολοφόνων. Μέχρις ότου, σαράντα χρόνια μετά το θάνατό του, το λείψανό του μεταφέρθηκε απ’ το γιο του Αρκαδίου και της Ευδοξίας, το Θεοδόσιο το Β΄, και τοποθετήθηκε δίπλα στις λάρνακες των γονιών του.
Έτσι, ώστε η ειρωνεία της ιστορίας να αναθέσει στη δικαιοσύνη του θανάτου να συνδιαλλάξει την κακουργούσα μωρία με την ασυμβίβαστη μεγαλοφυΐα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου