Mετάφραση/εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού
[Ο Ιάκωβος-Γεώργιος Γιατράς είναι ΕΛΛΗΝΟ- Αμερικανός δημιουργός του «Ιδρύματος Στρατηγικού Πολιτισμού» και του εγκύρου ενημερωτικού οργάνου του. Πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική και διπλωματικός σύμβουλος επιτροπής του Κογκρέσου επί της εξωτερικής πολιτικής, διακρίνεται μεταξύ της ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ για το ακοίμητο ενδιαφέρον του για την μοίρα του Ελληνισμού και την μαχητική του υπεράσπιση της Χριστιανικής Ορθοδοξίας, στόχου αιώνιου μίσους στην Δύση και εντεινόμενης τώρα πολεμικής εκστρατείας, με νέο-ελληνική πλέον συνέργεια, όπως καταγγέλλει στο κατωτέρω αφυπνιστικό άρθρο του.]
«Η θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου και η ψυχή των άψυχων συνθηκών. Είναι το όπιο του λαού». Έτσι ο Καρλ Μαρξ έγραψε το 1843. Για τρεις γενιές κατά τη διάρκεια του 20ου Αιώνα οι άθεοι μαθητές του προσπάθησαν να συντρίψουν τους υποκείμενους σ’ αυτόν τον εθισμό στο όπιο.
Απέτυχαν. Σε πολλά αν και όχι σε όλα τα μέρη του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ ο Χριστιανισμός όχι μόνο επέζησε αλλά έδωσε την ώθηση για εθνική και κοινωνική αναβίωση. Σε ορισμένες χώρες, όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Λιθουανία, αυτό σήμαινε Ρωμαιοκαθολικισμό. Σε άλλες, όπως η Ρωσία, η Ουκρανία, η Σερβία και η Γεωργία, αυτό σημαίνει Ορθοδοξία.
Για τους όχι λιγότερο άθεους διαδόχους των κομμουνιστών που κυβερνούν τώρα το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης μέσω των διπλών γραφειοκρατιών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η θρησκεία – ή τουλάχιστον ο Χριστιανισμός – παραμένει μια οπισθοδρομική δύναμη που πρέπει να ξεπεραστεί. Τους βοηθά το γεγονός ότι στη Δυτική Ευρώπη (και όλο και περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες) ο καταναλωτισμός, ο φεμινισμός, οι ΛΟΑΤ, (σεξουαλικά αποκλίνοντες) η πολυπολιτισμικότητα και άλλες υλιστικές μεταμοντέρνες εναλλακτικές λύσεις έχουν αποδειχθεί πολύ πιο διαβρωτικές του Χριστιανισμού από τον δυναμίτη, τις σφαίρες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα ψυχιατρικά νοσοκομεία.
Υπάρχει επίσης ένα γεωπολιτικό στοιχείο. Επειδή ο μεγαλύτερος στόχος του ΝΑΤΟ/ΕΕ είναι η Ρωσία και επειδή η αναβίωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχει κεντρική σημασία για την αναβίωση της Ρωσίας – συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής της αποφασιστικότητας να αντισταθεί στη δυτική επιθετικότητα, όπως έχει κάνει τόσες φορές στο παρελθόν απέναντι στη Γερμανία, τη Σουηδία, την Πολωνία, τη Γαλλία κ.λπ.– η Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται στο στόχαστρο. Από την άψυχη προοπτική των δυτικών γραφειοκρατών ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα όργανο της ήπιας δύναμης του Κρεμλίνου.
Σύμφωνα με τις απόψεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Η Εκκλησία, από την πλευρά της, ενεργεί ως ο βραχίονας ήπιας ισχύος του ρωσικού κράτους, ασκώντας την εξουσία της με τρόπους που βοηθούν το Κρεμλίνο στη διάδοση της ρωσικής επιρροής τόσο στην άμεση γειτονιά της Ρωσίας όσο και σε όλο τον κόσμο. Το Κρεμλίνο βοηθά επίσης την Εκκλησία, η οποία εργάζεται για να αυξήσει την εμβέλειά της. Ο Βλαντιμίρ Γιακούνιν, ένας από τους εσωτερικούς κύκλους του Πούτιν και αφοσιωμένο μέλος της ROC (Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας) διευκόλυνε το 2007 τη συμφιλίωσή της με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Εξορία (η οποία είχε διαχωριστεί από το Πατριαρχείο Μόσχας στις αρχές της σοβιετικής εποχής, ώστε να μην αναγνωρίσει το νέο μπολσεβίκικο κράτος), γεγονός που αύξησε σημαντικά την επιρροή και την εξουσία του [Πατριάρχη Μόσχας] Κύριλλου εκτός Ρωσίας. Ο Πούτιν, επαινώντας αυτό το γεγονός, δήλωσε τότε: «Η αναβίωση της ενότητας της εκκλησίας είναι μια κρίσιμη προϋπόθεση για την αναβίωση της χαμένης ενότητας ολόκληρου του «ρωσικού κόσμου», ο οποίος είχε πάντα την ορθόδοξη πίστη ως ένα από τα θεμέλιά του».
Ιδού γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία των 250 εκατομμυρίων και πλέον μελών πρέπει να τεθεί σε υποταγή, ή ακόμα καλύτερα, να θρυμματιστεί. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αρκετά γεγονότα που υποδεικνύουν αυτόν τον σκοπό
Απομάκρυνση του Επισκόπου Αρτέμιγιε Ράσκα και Πρίζρεν, της Σερβικής Ορθόδοξης επισκοπής, η οποία περιλαμβάνει την κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ επαρχία κοσσυφοπεδίου και Μετόχια.
Το 2010 ο Vladika Artemije, ένας ειλικρινής πολέμιος του οικουμενισμού (παγκοσμιοποίησης), καταγγέλθηκε με ψευδείς κατηγορίες διαφθοράς για τις οποίες δεν έχει παραπεμφθεί ποτέ σε δίκη, εκδιώχθηκε από την επισκοπή του χωρίς εκκλησιαστική δίκη και αργότερα υποβιβάστηκε στο καθεστώς απλού μοναχού. (Επιμένει ότι είναι ο αληθινός Επίσκοπος της Επισκοπής Raško-Prizrenska στην Εξορία, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί ψευδώς για σχίσμα). Οι πραγματικοί λόγοι για αυτό ήταν εξόφθαλμα πολιτικοί. Ο Vladika Artemije τιμωρήθηκε για την ειλικρινή αντίθεσή του στην πολιτική των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στο Κοσσυφοπέδιο και για μια προσπάθεια άσκησης πιέσεων στην Ουάσιγκτον για να αντιταχθεί στη δημιουργία αυτού του ψευδοκράτους της τρομοκρατικής μαφίας (και εστία ισλαμικής τζιχάντ)υπό την προστασία του ΝΑΤΟ.
Επιπλέον, μήνυσε τις εξουσίες του ΝΑΤΟ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο. Και το 2009 επιδίωξε να εμποδίσει μιαν επίσκεψη του τότε αντιπροέδρου των ΗΠΑ και νυν προέδρου τζο Μπάιντεν το 2020 ( φανατικού υποστηρικτή του πολέμου κατά των Σέρβων στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο και της απόσπασης του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία –για να μην τον αναφέρουμε ως έναν Ουκρανό κερδοσκόπο μέσω του γιου του Χάντερ Μπάιντεν), επίσκεψη στο μοναστήρι Visoki Dečani – μια απόφαση που ανατράπηκε από τη Σερβική Εκκλησία κατ’ εντολή της σερβικής κυβέρνησης, με επικεφαλής στη συνέχεια τον δυτικό Μπόρις Τάντιτς.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η αντίσταση στον Μπάιντεν ώθησε έναν υψηλό αξιωματούχο του ΝΑΤΟ (πιθανώς τον Ναύαρχο των ΗΠΑ Mark P. Fitzgerald, τότε Διοικητή των Αμερικανικών Ναυτικών Δυνάμεων Ευρώπης και Αφρικής, και τον Διοικητή της Διοίκησης Συμμαχικών Κοινών Δυνάμεων (JFC) Νάπολη) να απαιτήσει: «Αυτό που χρειαζόμαστε εδώ είναι ένας πιο συνεργάσιμος επίσκοπος». Σύντομα το πέτυχαν, με την επαίσχυντη υποταγή της Σερβικής Εκκλησίας υπό την πίεση της Ουάσινγκτον, των Βρυξελλών και του Βελιγραδίου. (Όπως σημειώνεται παρακάτω, η προδοσία της σερβικής ηγεσίας της Εκκλησίας για τον επίσκοπο Βλάντικα Αρτέμιε έχει πλέον επιστρέψει για να τους στοιχειώσει στο Μαυροβούνιο.
Το σχίσμα της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Πριν από ένα χρόνο, ο Παναγιότατος Βαρθολομαίος Α Ι, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αναγνώρισε ως νέα «αυτοκέφαλη» (εξ ολοκλήρου αυτοδιοικουμένη) «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας» («ΟCU»),πρόσωπα που μέχρι τότε τελούσαν σε διεθνή απομόνωση ως σχισματικοί και απατεώνες αποκλεισμένοι από όλες τις ορθόδοξες δικαιοδοσίες.
Έκτοτε, η Κωνσταντινούπολη, με την απροκάλυπτη βοήθεια του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ και της ελληνικής κυβέρνησης, κατάφερε να συγκεντρώσει μερικές επιπλέον αναγνωρίσεις, ιδίως από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών (και οι δύο εξαρτώνται από τις ελληνικές κρατικές επιδοτήσεις), αλλά απορρίφθηκαν κατηγορηματικά από πολλούς επισκόπους, κληρικούς και πιστούς στις αφρικανικές και ελληνικές δικαιοδοσίες. Αρκετές Εκκλησίες, κυρίως η Αντιόχεια και η Σερβία, υποστηρίζουν ανοιχτά την κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, η οποία παραμένει αυτόνομο τμήμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας.
Αμερικανοί αξιωματούχοι, που δεν θα ξεχώριζαν την Ορθοδοξία από την ορθοδοντική, έχουν ενδιαφερθεί έντονα για τις εσωτερικές κανονικές ρυθμίσεις της Εκκλησίας, επιμένοντας ότι η δημιουργία της ψεύτικης «Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας» είναι μια άσκηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και «θρησκευτικής ελευθερίας», παρά την ασκούμενη βία στην Ουκρανία κατά του κλήρου και των πιστών της κανονικής Εκκλησίας και των σχεδίων των σχισματικών να καταλάβουν εκκλησίες και μοναστήρια.
Μεταξύ των ανοιχτών υποστηρικτών της ΟCU είναι διάσημοι θεολόγοι… όπως ο τέως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο (ο οποίος πραγματοποίησε προσωπική τηλεφωνική κλήση στον «νεοεκλεγέντα επικεφαλής της “OCU” “Metropolitan Epifaniy” (Dumenko), ο Τζέφρυ Πάϊατ, (νυν πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα, ο οποίος ήταν προηγουμένως πρεσβευτής στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια της επιχείρησης αλλαγής καθεστώτος του 2014), ο Sam Brownback (περιοδεύων Πρεσβευτής των ΗΠΑ Για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία), και – αναγνωρίσιμος σε πολλούς Αμερικανούς από την κατάθεσή τους για μομφή – ο Ειδικός Εκπρόσωπος των ΗΠΑ για την Ουκρανία Κερτ Βόλκερ και η Πρέσβειρα των ΗΠΑ στο Κίεβο Μαρί Γιοβάνοβιτς (διακρίνεται για την κορυφαία υποστήριξη των ΛΟΑΤ (σεξουαλικά παρεκλινόντων) στην Ουκρανία).
Ο Πάιατ και ο Μπράουνμπακ είναι αξιοσημείωτοι για τις επισκέψεις τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία, κυρίως στα Βαλκάνια, για να «ενθαρρύνουν» την αναγνώρισή των Ουκρανών σχισματικών.
Βία για τα ΛΟΑΤ στη Γεωργία.
Οι κυβερνήσεις των πρώην χριστιανικών χωρών της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης έχουν καταστήσει την ιδεολογία ΛΟΑΤ αναπόσπαστο στοιχείο της προώθησης των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και της «δημοκρατίας» σε πρώην κομμουνιστικές χώρες, όπου οι ντόπιοι έχουν γενικά μια πολύ λιγότερο «προοδευτική» άποψη από ό,τι είναι κοινή στη Δυτική Ευρώπη ή τη «γαλάζια»(του δημοκρατικού κόμματος) Αμερική. Αυτό περιλαμβάνει την πίεση προς τις συμμορφούμενες κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών που πρόσφατα βγήκαν από τον κομμουνισμό για να πραγματοποιήσουν “παρελάσεις υπερηφάνειας” που προσβάλλουν τις τοπικές ευαισθησίες.
Το μήνυμα προς τις παραδοσιακές κοινωνίες εξακολουθεί να βασίζεται στη χριστιανική ηθική, αλλά με τις ελίτ δεσμευμένες σε «μια ευρωπαϊκή πορεία», που σημαίνει ένταξη στο ΝΑΤΟ και (ίσως κάποια μέρα…) η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι είναι μια συμφωνία πακέτο. Δεν μπορείτε να επιλέξετε ποιο μέρος της δυτικής «δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελεύθερων αγορών» θέλετε και ποιο όχι. Δεν μπορείς να έχεις υπερατλαντισμό χωρίς τρανσεξουαλισμό. Γι’ αυτό σκάσε, πλύνε τα δόντια σου και δώσ του. . .
Η εκστρατεία σεξουαλικής κοινωνικής ανατροπής έφτασε στη Γεωργία αυτό το καλοκαίρι,όταν οι συνήθεις ύποπτοι – ξένες πρεσβείες και οι ελεγχόμενες ΜΚΟ τους, σε συνεργασία με τις ομάδες Open Society του Τζορτζ Σόρος – ήταν αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν την πρώτη παρέλαση Υπερηφάνειας στην Τιφλίδα. Με την έντονη αντίθεση των Ορθοδόξων πιστών, η παρέλαση ακυρώθηκε. Αναγκασμένοι να υποχωρήσουν, οι φιλοδυτικές, φιλο-ΛΟΑΤ δυνάμεις, υπό την αιγίδα της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης ορθοδοξίας (IAO) που εδρεύει στην Αθήνα, απάντησαν με βία, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την επίσκεψη διεθνών (συμπεριλαμβανομένων – Ρώσων!) νομοθετών στο γεωργιανό κοινοβούλιο.
Με την υποστήριξη των διοργανωτών του Tbilisi Pride, η κοινοβουλευτική επίθεση είχε ως αιχμή του δόρατος το Ενωμένο Εθνικό Κίνημα, το κόμμα του στιγματισμένου πρώην προέδρου και προστατευόμενου της Δύσης Μιχαήλ Σακασβίλι (ο οποίος είναι καταζητούμενος για διαφθορά). Η πολιτική της χώρας εξακολουθεί να είναι ασταθής, με τις δυνάμεις που υπερασπίζονται την ορθόδοξη χριστιανική ακεραιότητα της Γεωργίας να καταγγέλλονται ως “ακροδεξιές” από τους εχθρούς τους στη Δύση.
Ο νέος αντι-Σερβικός νόμος της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Μαυροβουνίου.Τώρα στο στόχαστρο βρίσκεται η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία που μαστιγώνει το νέο μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφιο της ΕΕ Μαυροβούνιο, με την ψήφιση νέου νόμου που απαιτεί από τα θρησκευτικά όργανα να αποδείξουν την ιδιοκτησία των ακινήτων τους πριν από το 1918. Όπως ανέφερε ο Νεμπόισα Μάλικ του RT:
«Το κυβερνών καθεστώς του Μαυροβουνίου πέρασε τον επίμαχο νόμο μέσω του κοινοβουλίου μέσα στη νύχτα μεταξύ Πέμπτης και Παρασκευής. Κάθε τροποποίηση του αντιπολιτευόμενου Δημοκρατικού Μετώπου (DF) – η οποία προτάθηκε για να αμβλύνει τις ανησυχίες ότι το νομοσχέδιο στόχευε σκόπιμα τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία (SOC) – απορρίφθηκε.
Όταν κάποια μέλη της DF διέκοψαν τη συνεδρίαση σε ένδειξη διαμαρτυρίας, όλοι τους συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν. [ … ] [JGJ: Μερικά από αυτά, οι κρατούμενοι νομοθέτες κήρυξαν απεργία πείνας .]
Η κυβέρνηση του Μαυροβουνίου αποκρούει τις επικρίσεις, αναφέροντας ότι ο νόμος είναι σύμφωνος με τα υψηλότερα πρότυπα της ΕΕ και των διεθνών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. [Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι ήταν ευτυχείς να το πασάρουν κι’ αυτό στην ονομαστική του αξία. Δεν είμαι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, διάβασα το κείμενό του.
«Το άρθρο 11 ορίζει ότι οποιαδήποτε θρησκευτική κοινότητα στο Μαυροβούνιο πρέπει να έχει την έδρα της εκεί και δεν μπορεί να επεκταθεί εκτός των συνόρων της. Αυτό είναι παράλογο για μια χώρα με πληθυσμό που εκτιμάται σε περίπου 620.000.
Το άρθρο 16 λέει ότι καμία θρησκευτική κοινότητα δεν μπορεί να έχει στο όνομά της «επίσημο όνομα άλλης χώρας ή τα εμβλήματα της». Το άρθρο 7 απαγορεύει την «κατάχρηση θρησκευτικών συναισθημάτων για πολιτικούς σκοπούς», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Και το άρθρο 24 λέει ότι το κράτος μπορεί να κατασχέσει την περιουσία οποιασδήποτε θρησκευτικής κοινότητας που έχει κριθεί από την αστυνομία ότι παραβίασε τους όρους της εγγραφής της. Και διαγράφηκε από τους καταλόγους, χωρίς έφεση. Θέλεις να συνεχίσουμε;
Τώρα σκεφτείτε ότι ο Πρόεδρος του Μαυροβουνίου Μίλο Ντζουκάνοβιτς κατηγόρησε πρόσφατα την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία ότι «προωθεί φιλο-Σερβικές πολιτικές που αποσκοπούν στην υπονόμευση της κρατικής υπόστασης του Μαυροβουνίου», όπως το διατύπωσε το Reuters, και γίνεται εκτυφλωτικά προφανές για ποιον χτυπάει η καμπάνα».
Σε μια πιστή επανάληψη της κατάστασης στην Ουκρανία, ο νέος νόμος του Μαυροβουνίου θέτει τις βάσεις για κρατικές κατασχέσεις εκκλησιαστικών περιουσιών και την παράδοσή τους σε μια μη αναγνωρισμένη σχισματική ομάδα, τη λεγόμενη “Ορθόδοξη Εκκλησία του Μαυροβουνίου”, η οποία χρηματοδοτείται από το διεφθαρμένο καθεστώς του Προέδρου Μίλο Ντζουκάνοβιτς. Διαδηλώσεις έχουν ξεσπάσει τόσο στο Μαυροβούνιο όσο και στη Σερβία, με την αστυνομία του Μαυροβουνίου να δέρνει πολύ δημοκρατικά ορισμένους διαδηλωτές, συμπεριλαμβανομένου ενός Επισκόπου της κανονικής Εκκλησίας.
Στο Βελιγράδι, η κυβερνώσα Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας κατήγγειλε το νέο νόμο και εξέφρασε την υποστήριξή της στην αγιολογική Εκκλησία. ( Το Βελιγράδι υποστηρίζει τη νόμιμη Εκκλησία της Ουκρανίας. Αλλά ίσως, τώρα που στοχοποιούνται οι ίδιοι, μερικοί από τους Σέρβους ιεράρχες μπορεί να θυμούνται πόσο άθλια αντιμετώπισαν τον Βλάντικα Αρτεμιγιε στην μάταιη προσπάθειά τους να κατευνάσουν τις δυτικές απαιτήσεις – θα λάβουν όμως μέτρα για να διορθώσουν αυτό το επαίσχυντο λάθος;
Μένει να δούμε τι θα κάνουν οι δυτικές κυβερνήσεις, αλλά με βάση το προηγούμενο της Ουκρανίας δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε.
Σχόλια Μάλιτς: «Η υιοθέτηση ενός νόμου περί “θρησκευτικής ελευθερίας” ο οποίος ανοίγει την πόρτα στη δίωξη μιας συγκεκριμένης πίστης θα μπορούσε κανονικά να θεωρηθεί ως τρομακτική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ωστόσο όταν γίνει στους Ορθόδοξους Σέρβους στο Μαυροβούνιο, η Δύση δεν φαίνεται να ενοχλείται.
Τώρα το μόνο που χρειάζεται για να παγώσει η τούρτα είναι για τους υπερμάχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της θρησκευτικής ελευθερίας και της δημοκρατίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και της Αμερικανικής Επιτροπής για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία να χαιρετίσουν το τελευταίο βήμα του Μαυροβουνίου στο ακτινοβόλο, μεταχριστιανικό, μεταεθνικό μέλλον της Ευρωατλαντικής ενσωμάτωσης.
Αλλά ποιος ξέρει. Ίσως εκπλαγούμε ευχάριστα και η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες να απαιτήσουν από τους Μαυροβούνιους να κάνουν πίσω. Μην στοιχηματίζεις όμως σε αυτό. Μένουν ακόμα πολλά περισσότερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία προς κατεδάφιση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου