Τὶς τελευταῖες ἡμέρες, οἱ παντογνῶστες δημοσιογραφίσκοι, εἰδικοὶ τῆς νομικῆς ἐπιστήμης, παραδίδουν μαθήματα Ποινικοῦ Δικαίου στοὺς ἀποχαυνωμένους πολῖτες ποὺ ξημεροβραδιάζονται μπροστὰ σὲ μιὰ ὀργουελικὴ τηλεοθόνη.
Ὅπως συμβαίνει κάθε φορὰ ποὺ ἐπιτείνεται ἕνα νοσηρὸ κοινωνικὸ φαινόμενο, ἔτσι καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ στήθηκαν τηλεδικεία ἀπὸ κουτσομπόλες τηλεπερσόνες, οἱ ὁποῖες ξεχαρμανιάζουν, ζητῶντας καλύτερη προστασία ἀπὸ τὸν Ποινικὸ Κώδικα καὶ βεβαίως δρακόντεια αὐστηρότητα ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ δικαιοσύνη, ἡ ὁποία εἶναι οὕτως ἢ ἄλλως ἐλεγχόμενη ἀπὸ τὴν ἐκτελεστικὴ ἐξουσία.
Φυσικά, προσκεκλημένοι στὰ διάφορα πάνελ εἶναι οἱ γνωστοὶ μαϊντανοὶ δικηγόροι, οἱ ὁποῖοι λυμαίνονται τὶς μεγάλες ὑποθέσεις, ἔχοντας στήσει ἕνα ἄριστο δίκτυο διακίνησης πελατείας, δυσανάλογο πρὸς τὴν ἐξειδικευμένη γνώση ποὺ ἀπαιτεῖται πολλὲς φορὲς γιὰ τὸν ἀποτελεσματικὸ χειρισμὸ δυσχερέστατων δογματικῶν ζητημάτων. Ἀλλά, σύμφωνα μὲ τὸ δόγμα ποὺ ἐπικρατεῖ στὴ δικηγορικὴ πιάτσα τῆς ἄθλιας Ἑλλάδας, ἡ ὑπόθεση κερδίζεται, ὅταν ὁ δικηγόρος ἐνθυλακώνει τὸ ποσόν! Τὰ ὑπόλοιπα εἶναι ψιλὰ γράμματα.
Ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ γνωρίζει κάθε μὴ ἐξοικειωμένος μὲ τὸ Ποινικὸ Δίκαιο πολίτης εἶναι ὅτι, μετὰ τὴν ἰσχὺ τοῦ νέου Ποινικοῦ Κώδικα (καρπὸς μιᾶς ἰδιαιτέρως πρόχειρης ἐπεξεργασίας ποὺ ἔγινε σὲ ἐπίπεδο νομοπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς ἀπὸ νομικοὺς ὑπολειπόμενους ἔτη φωτὸς ἀπὸ τὰ ἱερὰ τέρατα τοῦ μακρινοῦ παρελθόντος), τὸ ἔγκλημα τοῦ βιασμοῦ θωρακίσθηκε μὲ μιὰ διάταξη ποὺ παρέχει ἰδιαιτέρως αὐξημένη προστασία στὸ ὑποψήφιο θῦμα.
Σύμφωνα μὲ τὴν παρ. 4 τοῦ άρ. 336 ΠΚ: «Ὅποιος, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν περίπτωση τῆς παρ. 1, τελεῖ γενετήσια πράξη χωρὶς τὴ συναίνεση τοῦ παθόντος, τιμωρεῖται μὲ κάθειρξη ἕως δέκα (10) ἔτη». Ἡ διάταξη αὐτὴ ἐναρμονίζεται μὲ τὴ Σύμβαση τῆς Κωνσταντινουπόλεως γιὰ τὴν Πρόληψη καὶ τὴν Καταπολέμηση τῆς Βίας κατὰ τῶν γυναικῶν καὶ τῆς Ἐνδοοικογενειακῆς Βίας, ἡ ὁποία ὑπεγράφῃ στὶς 11.5.2011 καὶ κυρώθηκε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα μὲ τὸν Ν. 4531/2018.
Στὸ άρ. 7 παρ. 1 αὐτῆς προβλέπεται ὅτι: «Τὰ Μέρη λαμβάνουν τὰ ἀναγκαῖα νομοθετικὰ καὶ ἄλλα μέτρα προκειμένου νὰ υἱοθετήσουν καὶ ἐφαρμόσουν εὐρύτατες ἀποτελεσματικές, συνεκτικὲς καὶ συντονισμένες πολιτικὲς μέσῳ τῆς ἐνσωμάτωσης ὅλων τῶν συναφῶν μέτρων πρόληψης καὶ καταπολέμησης ὅλων τῶν μορφῶν βίας ποὺ καλύπτονται ἀπὸ τὸ πεδίο ἐφαρμογῆς τῆς παρούσας Σύμβασης καὶ θὰ προσφέρουν ὁλιστικὴ ἀπάντηση στὴ βία κατὰ τῶν γυναικῶν».
Εἰδικότερα, στὸ ἄρθρο 36 παρ. 2 (σεξουαλικὴ βία συμπεριλαμβανομένου τοῦ βιασμοῦ) ὁρίζεται ὅτι: «2. Ἡ συναίνεση πρέπει νὰ παρέχεται ἑκουσίως, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἐλεύθερης βούλησης τοῦ ἀτόμου ἡ ὁποία ἀξιολογεῖται στὸ πλαίσιο τῶν περιστάσεων».
Ἐνόψει, λοιπόν, τῆς διευρυμένης διατύπωσης τῆς παρ. 4 τοῦ άρ. 336 ΠΚ, γιὰ νὰ τελεσθεῖ τὸ ἔγκλημα τοῦ βιασμοῦ, δὲν ἀπαιτεῖται ὁπωσδήποτε βία ἢ ἀπειλή, ἀφοῦ τὸ ἑκούσιο τῆς συναινέσεως μπορεῖ νὰ ἐξουδετερωθεῖ καὶ ἀπὸ μιὰ ἀπατηλὴ συμπεριφορά. Κατὰ τοῦτο, ἀκριβῶς, ἐπῆλθε ριζικὴ ἀλλαγὴ στὴν ἀντίληψή μας γιὰ τὴν ἔννοια τοῦ βιασμοῦ. Ὅπως ἔλεγε ὁ Ὀβίδιος: Tempora mutantur et nos mutamur in illis· δηλ. οἱ καιροὶ ἀλλάζουν, κι ἐμεῖς ἀλλάζουμε μαζί τους.
Σὲ ἀντίθεση, μάλιστα, μὲ ὅ,τι ἰσχύει σὲ ἄλλες ἔννομες τάξεις, ὅπου ὁ νομοθέτης ἀξιώνει νὰ ἐνεργεῖ ὁ δράστης παρὰ τὴν ἀντίθετη θέληση τοῦ θύματος, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι κυρίαρχο εἶναι τὸ σύνθημα «τὸ ὄχι σημαίνει ὄχι», ὁ Ἕλληνας νομοθέτης ἀκολούθησε τὸ αὐστηρότερο μοντέλο γιὰ τὸν κατηγορούμενο, δηλαδὴ ἐκεῖνο ποὺ ἀπηχεῖ τὸ σύνθημα «μόνο τὸ ναὶ σημαίνει ναί». Ἄρα, δὲν ἀπαιτεῖται τὸ ἐξεταζόμενο ὡς θῦμα βιασμοῦ νὰ ἔχει ἀντιταχθεῖ ρητῶς στὴν τέλεση τῆς γενετήσιας πράξης - βιασμὸς θὰ ἔχει διαπραχθεῖ, ἐφόσον τὸ θῦμα τέλεσε τὴν συνουσία χωρὶς προηγουμένως νὰ ἔχει δώσει τὴν (ρητὴ ἢ ἔστω συναγόμενη) συναίνεσή του.
Ὡστόσο, ἡ διευρυμένη προστασία ποὺ παρέχεται στὰ ὑποψήφια θύματα τοῦ βιασμοῦ μέσῳ τοῦ αὐστηροῦ μοντέλου «μόνο τὸ ναὶ σημαίνει ναὶ» μπορεῖ νὰ προκαλέσει ἰσχυροὺς δογματικοὺς πονοκεφάλους, μόλις ἐπιχειρήσουμε νὰ ὁρίσουμε πότε τὸ «ναὶ» εἶναι ἀπαλλαγμένο βουλητικῶν καὶ γνωστικῶν ἐλαττωμάτων.
Ἄραγε, εὐθύνεται ὡς βιαστὴς τῆς παραγράφου 4 ὅποιος ἀποσπᾷ τὴ συναίνεση μιᾶς γυναίκας στὴν τέλεση τῆς συνουσίας, προσποιούμενος ὅτι: ἔχει πρόθεση νὰ τὴν ἀποκαταστήσει μὲ τὰ ἰσόβια δεσμὰ τοῦ γάμου ἢ νὰ τῆς δώσει χρηματικὴ ἀμοιβὴ ἢ νὰ τῆς κάνει οἱαδήποτε ἄλλη ἐξυπηρέτηση, π.χ. νὰ μεσολαβήσει γιὰ τὴν πρόσληψή της σὲ μιὰ ἀξιοζήλευτη θέση ἐργασίας; (γιὰ τὸν ἠθικὸ κανόνα τῆς συγκατάθεσης βλ. καὶ Underwood, Σέξ, συγκατάθεση καὶ βιασμὸς στὸ Γουέστερος, εἰς: Game of Thrones καὶ Φιλοσοφία, επιμ.: Silverman/Arp, 2021, σελ. 199 ἐπ.)
Τὸ πρᾶγμα θὰ μποροῦσε νὰ δυσκολέψει ἀκόμη περισσότερο, ἂν ὑποτεθεῖ ὅτι ὁ δράστης ψεύδεται ὡς πρὸς τὴν ταυτότητά του ἢ ὡς πρὸς κάποιες ἰδιότητες στὶς ὁποῖες προσβλέπει ὁ ἐρωτικὸς σύντροφος.
Ἐπὶ παραδείγματι, μετὰ τὴν τέλεση τῆς συνουσίας ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ ἐπίμαχος παρτενὲρ δὲν ἦταν ὁ Χ μὲ τὸν ὁποῖο ἡ Ψ ἀλληλογραφοῦσε ὅσο ἦταν κρατούμενος, ἀλλὰ ὁ Ζ (βλ. τὴν ὑπόθεση τῆς ταινίας «Reindeer Games», 2000). Ἤ: ἡ Ψ ἀνακαλύπτει ὅτι ὁ Χ ἦταν ἐμβολιασμένος, ἐνῶ τοῦ εἶχε ἐπιστήσει τὴν προσοχὴ ὅτι εἶναι διατεθειμένη νὰ τελέσει τὴν ἐρωτικὴ πράξη μόνο μὲ ἀνεμβολίαστο ἄντρα, διότι δὲν θέλει νὰ ρισκάρει ποτὲ τὴν μόλυνσή της μὲ κορωνοϊὸ μέσῳ τῶν σωματικῶν ὑγρῶν ποὺ ἔχει ἀκούσει ὅτι μεταφέρουν ἰικὸ φορτίο.
Δεδομένου δὲ ὅτι προσφάτως κυκλοφόρησε ἡ εἴδηση γιὰ μιὰ νέα ὑποπαραλλαγὴ κορωνοϊοῦ, τὴν «stealth o», ἕνας παραπλήσιος ὅρος, τὸ «stealth-sex» (συνήθης εἶναι καὶ ὁ ὅρος «stealthing») μπορεῖ νὰ συσχετισθεῖ καὶ μὲ ἑρμηνευτικὰ προβλήματα θεμελίωσης τοῦ βιασμοῦ τῆς παραγράφου 4:
Ὑπὸ τὸν ἐν λόγῳ ὅρο νοεῖται ἡ περίπτωση ἐκείνη κατὰ τὴν ὁποία ὁ ἄνδρας ἀφαιρεῖ «στὰ μουλλωχτὰ» καὶ παρὰ τὴν ρητῶς ἐκπεφρασμένη ἀντίθετη βούληση τῆς συντρόφου του τὸ προφυλακτικὸ εἴτε λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν διείσδυση εἴτε μετὰ ἀπὸ αὐτήν, ἀλλὰ πάντως πρὶν ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς ὁλοκλήρωσης, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐκτίθεται ἡ γυναῖκα σὲ κίνδυνο ἐγκυμοσύνης ἢ ἀκόμη χειρότερα σὲ κίνδυνο κατὰ τῆς ὑγείας ἢ τῆς ζωῆς της, ὅταν ὁ ἐρωτικὸς σύντροφός εἶναι μολυσμένος.
Σημειωτέον ὅτι στὰ διεθνῆ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης τὸ φαινόμενο τῆς «μουλλωχτῆς ἀφαίρεσης τοῦ προφυλακτικοῦ» ἔχει ἀποτελέσει ἀντικείμενο σφοδρῆς ἀντιπαράθεσης ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν:
Ἀπὸ τὴν μιὰ πλευρά, οἱ ἄνδρες διατείνονται ὅτι ἡ ἐνέργεια αὐτὴ εἶναι ἀναφαίρετο δικαίωμά τους, ἐπειδὴ τάχα ἡ γυναῖκα ποὺ ἀποφασίζει νὰ πλαγιάσει μὲ ἕναν ἄνδρα ἀποδέχεται τὴν γενετήσια πράξη ἀνεξαρτήτως τρόπου τελέσεώς της.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, οἱ γυναῖκες ἀντιτείνουν ὅτι ἡ πρακτικὴ αὐτὴ συνιστᾷ προσβολὴ ὄχι μόνο τῆς σωματικῆς ἀκεραιότητας ἀλλὰ καὶ τῆς σεξουαλικῆς αὐτονομίας τους.
Ἐνῶ, λοιπόν, στὸ πλαίσιο τοῦ βιασμοῦ διαπιστώνουμε ὅτι ὁ νομοθέτης ἐπέλεξε νὰ διασφαλίσει τὴν προχωρημένη προστασία τῶν ὑποψήφιων θυμάτων, οἱ πολῖτες παραμένουν παντελῶς ἀπροστάτευτοι σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ τὸ δικαίωμά τους νὰ ὁρίζουν ἄν, πότε καὶ πόσο συχνὰ θὰ εἰσχωρεῖ στὸ σῶμα τους μιὰ βελόνα ποὺ περιέχει ἀγνώστων ἰδιοτήτων πειραματικὴ οὐσία κατὰ τοῦ κορωνοϊοῦ μὲ δυνάμει ὑγειοβλαπτικὲς ἢ θανατηφόρες παρενέργειες!
Τὸ ὅτι καθημερινὰ στὰ Μέσα Μαζικοῦ Εὐνουχισμοῦ γίνονται δωρεὰν μαθήματα Ποινικοῦ Δικαίου γιὰ τὴν ὕψιστη σημασία τῆς συναίνεσης τοῦ ἐρωτικοῦ συντρόφου, ἀλλὰ ταυτοχρόνως φιμώνεται κάθε φωνὴ ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ ἀναδείξει τὴν ἰσοβαρῆ σημασία τῆς συναίνεσης στὸ πεδίο τοῦ ἐμβολιασμοῦ ἀποτελεῖ μνημεῖο ὑποκρισίας καὶ τυπικὸ παράδειγμα διπλῆς σκέψης, ἴδιον ὁλοκληρωτικῶν καθεστώτων.
Δυστυχῶς γιὰ τοὺς σαλτιμπάγκους ποὺ μᾶς κυβερνοῦν ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς νομικοὺς (δικαστές, εἰσαγγελεῖς, πανεπιστημιακούς, δικηγόρους κ.λπ.) ποὺ παρακολουθοῦν μὲ σταυρωμένα χέρια τὴ διεύρυνση τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ, ὅ,τι ἰσχύει γιὰ τὸν βιασμό, ἰσχύει στὸν ἴδιο ἀκριβῶς βαθμὸ καὶ γιὰ τὸν ἐμβολιασμό. Οἱ προϋποθέσεις τῆς ἰσχυρῆς συναινέσεως, ἡ ὁποία πρέπει νὰ εἶναι ἀπαλλαγμένη ἐλαττωμάτων, διέπουν ἐξίσου καὶ τὶς δύο περιπτώσεις. Ἀλλιῶς, ἐφαρμόζουμε ὅλως αὐθαιρέτως δύο μέτρα καὶ δύο σταθμὰ σὲ δύο πράξεις ποὺ εἶναι πανομοιότυπες: στὴν κλασικὴ ἐκδοχὴ τοῦ βιασμοῦ, στὸ σῶμα τοῦ θύματος εἰσχωρεῖ τὸ ἐν στύσει μόριο τοῦ ἄνδρα, ἐνῶ ἐπὶ ἐμβολιασμοῦ στὸ σῶμα τοῦ θύματος εἰσχωρεῖ ἡ φαρμακερὴ βελόνα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Δικαίως, λοιπόν, ὁ Νίκος Σέργης («Ὁ πολιτικὸς ἀνθρωπισμὸς σὲ κίνδυνο. Ἡ διαχείριση τῆς πανδημίας», ἐκδ. Ἰσνάφι, Ἀθήνα 2021, σελ. 55) γράφει: Ὁ ἐμβολιασμὸς εἶναι σὰν τὴν ἐρωτικὴ πράξη, ἀπαιτεῖ συναίνεση. Εἰδάλλως εἶναι «βιασμός»! Ἡ ἀντίφαση κραυγαλέα καὶ ἀθεράπευτη: Ἀξιόποινος μὲν ὁ βιασμός, ὅταν ἡ γενετήσια πράξη τελεῖται χωρὶς συναίνεση, ἀλλ᾿ ἀπολύτως νόμιμος ὁ καταναγκαστικὸς ἐμβολιασμὸς ὅταν τελεῖται χωρὶς τὴ συναίνεση τοῦ πολίτη. Χωρὶς συναίνεση εἶναι βιασμός, ἀλλὰ χωρὶς συναίνεση ἐμβολιασμὸς εἶναι δῶρο τῆς ἐπιστήμης ποὺ κανεὶς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ τὸ πετάει στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων. Ζήτω ὁ θαυμαστὸς ἀνάποδος κόσμος τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου!
Ὁ προσεκτικὸς παρατηρητὴς τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων δὲν πρέπει νὰ ἐκπλήσσεται: Εἶναι προσφιλὴς μέθοδος τῶν ὑπηρετῶν της νὰ μᾶς ἐκπαιδεύουν στὴν ἀφοσιωμένη τήρηση κάποιων νομικῶν κεκτημένων, τὰ ὁποῖα διατηροῦν ὅπου τοὺς βολεύει. Ὅπου δὲν τοὺς βολεύει, τὰ καταπατοῦν ξεδιάντροπα, κοροϊδεύοντάς μας κατάμουτρα. Ἄλλο ἕνα τρανταχτὸ παράδειγμα γελοιοποίησης τῶν πολιτῶν: Κάθε τρεῖς καὶ λίγο μᾶς ζητοῦν τὴ συναίνεσή μας γιὰ χρήση τῶν cookies, ἀλλὰ ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα τῆς βελόνας, ἡ ἐρώτηση τῆς συναίνεσης μετατρέπεται σὲ ταμποῦ - τότε αἴφνης ὀφείλουμε ὑποταγὴ στοὺς ὑγειονομικοὺς φωστῆρες! Πόσο ξεφτίλες...!
ΥΓ: Κι ἐνῶ κυριαρχοῦν τέτοιες ἀντιφάσεις καὶ ἐπὶ ἕναν χρόνο καμία δικηγοράρα ἢ κανένας δικηγορίσκος δὲν νοιάστηκε γιὰ τὴν κτηνωδία τοῦ καταναγκαστικοῦ ἐμβολιασμοῦ, ξεμύτησαν τώρα οἱ νομικοὶ σαλίγκαροι γιὰ νὰ δώσουν ὁδηγίες περὶ τῆς ἀποζημίωσης τῶν 2.000 εὐρώ. Φαίνεται ὅτι ἡ χώρα μας ἀποτελεῖται ἀπὸ χρεοκοπημένα νομικὰ μυαλά, λακέδες τῶν προέδρων τῶν Δικηγορικῶν Συλλόγων ποὺ εἶναι παγιδευμένοι στὸ πανεπιστημιόθεν συνδικαλιστικὸ τρόπο σκέψης τους. ΝΤΡΟΠΗ, ὑποκριτὲς καὶ Φαρισαῖοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου