Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες,
Δίκαιοι και ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις.
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ: «ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ»
Τιμητικά αποσπάσματα με πρόσθετα σχόλια.
Επιμέλεια Α. Αντωνά, αδελφού Εθνομάρτυρα, από ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ.
Με αυτούς τους στίχους ο Αλεξανδρινός ποιητής μας, ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο πιο παγκόσμιος και πολυμεταφρασμένος Έλληνας ποιητής, τιμά τη θυσία των αρχαίων Σπαρτιατών αλλά και όλων των ηρώων μας που φυλάνε Θερμοπύλες,, δίνοντάς της συμβολικές και διαχρονικές διαστάσεις.
Τιμούμε αυτούς που φύλαξαν Θερμοπύλες εδώ, στα ακριτικά νησιά και βραχονησίδες του Αιγαίου, στους ακριτικούς αιθέρες της πατρίδας μας, απέναντι από τις ακτές της πάλαι ποτέ αρχαίας Ιωνίας και της Δωρικής Εξάπολης, της Ελληνικής Κύπρου, προασπίζοντας τα πατρώα εδάφη από τους βαρβάρους, με τίμημα την ίδια τη ζωή τους.
Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
Όταν προβλέπουν
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
Κι οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε…
Έμειναν λοιπόν οι τρεις ήρωες πιστοί και προσηλωμένοι στο καθήκον τους μέχρι τέλους. Χωρίς να δειλιάσουν στιγμή, «σαν έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι», ξεκίνησαν εκείνο το πρωί σε πολύ δύσκολες κι αντίξοες καιρικές συνθήκες και πήγαν ακλόνητοι να συναντήσουν το πεπρωμένο τους:
Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος,
Σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι
Πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
Κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
Με των δειλών τα παρακάλια και τα παράπονα
Κι αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ:
«ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ»
Εθνική υποχρέωση ΟΛΟΙ έχουμε, να τιμήσουμε τους ήρωες αυτούς της νεότερης ελληνικής ιστορίας, τους σύγχρονους Λεωνίδες: Τον αντιπλοίαρχο του Πολεμικού Ναυτικού ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ, τον αντιπλοίαρχο του Πολεμικού Ναυτικού ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΛΑΧΑΚΟ και το Σημαιοφόρο του Πολεμικού Ναυτικού ΕΚΤΟΡΑ ΓΙΑΛΟΨΟ, τους πεσόντες αξιωματικούς στα Ίμια, στις 31 Ιανουαρίου 1996.
Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάνε!
Non omnis moriar. Exegi monumentum aere perennius quod non posit diruire innumerabilis series et fuga temporum. Δηλαδή: «Δεν πεθαίνω εξ ολοκλήρου, γιατί με το έργο μου έστησα μνημείο αιώνιο, που δεν θα μπορέσει να καταστρέψει το αέναο πέρασμα των ετών και η πάροδος του χρόνου».
Ευλαβικά κλίνοντας το γόνυ, εμείς οι αδελφοί πονεμένοι ΕΛΛΗΝΕΣ της Κύπρου, που χάσαμε μητέρες, πατέρες, αδελφούς, στενούς συγγενείς και φίλους, την πατρώα μας γη και τα πύρρεια δάκρυα μας, μέχρι σήμερα σμίγουν και αχνίζουν στα ματωμένα μας χώματα, Χριστόδουλε Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκο, Έκτορα Γιαλοψέ, σας διαβεβαιώνουμε ότι η θυσία σας θα μείνει για πάντα περήφανα χαραγμένη στη μνήμη των μελλοντικών γενεών, στην καρδιά και στο μυαλό μας, όπως έμεινε εκείνη των αρχαίων Σπαρτιατών, όπως τόσες άλλες στην πολύπαθη ιστορία της φυλής μας. (Στη μνήμη σας, άλλωστε, δόθηκαν τα ονόματά σας σε τρία παιδιά της Καλύμνου, τρία Καλυμνάκια που βαφτίστηκαν τότε «Έκτορας», «Παναγιώτης» και «Χριστόδουλος» και μεγαλώνουν σήμερα έχοντας συναίσθηση ότι κουβαλούν μια βαριά κληρονομιά, ονόματα ένδοξα, με ιστορία.)
Ας είναι αιώνια η μνήμη σας κι ελαφρύ το χώμα που σας σκεπάζει. Όσο για τους συγγενείς, το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς κάτι για να ανακουφίσει τον πόνο τους. Ας είναι όμως, όπως λέει ο Θουκυδίδης, παρηγοριά για εκείνους η δόξα των παιδιών τους ή στην περίπτωση των τέκνων, ας είναι παρηγοριά η δόξα των πατέρων τους, τους οποίους στερήθηκαν τόσο νωρίς. Έχουν όμως κάθε λόγο να νιώθουν περήφανοι για εκείνους.
Αλήθεια ποιοι εύτολμοι πήγαν στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΙΜΙΑ, να καταθέσουν ένα στεφάνι τιμής και δόξας για τους ήρωες; Ποιοι;
Και η Θεία Δίκη … για τους εισβολείς βαρβάρους, επίδοξους ολετήρες τιμημένων ιερών εδαφών μας, ιερών και οσίων …
Από μια μυστήρια διαρροή υγραερίου στο σπίτι του, στο προάστιο Tuzla της Κωνσταντινούπολης, απεβίωσε το πρωί της 7 Ιανουαρίου του 2013, ενώ κοιμόταν, ο Engin Erkman, 44 ετών από το Balıkesir, ο τελευταίος επιζών Τούρκος κομάντος των Ιμίων 17 χρόνια μετά.
Μετά την βραδιά εκείνη που η Ελλάδα και η Τουρκία είχαν βρεθεί στα πρόθυρα ενός ολοκληρωτικού πολέμου. Ο Engin Erkman τα τελευταία χρόνια υπηρετούσε σαν αξιωματικός του τουρκικού ναυτικού και μόλις το 2011 είχε συνταξιοδοτηθεί.
Σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Türkiye, ήταν ο τελευταίος επιζών κομάντος της επιχείρησης των Ίμια και μετά την αποστράτευση του ασχολούνταν με διάφορες επιχειρήσεις ενώ είχε ανοίξει και γραφείο στο Τουρκμενιστάν. Ο θάνατος του κλίνει ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο που αφορά την τύχη όλης της τουρκικής ομάδας των κομάντο που είχαν αποβιβαστεί στην δυτική Ίμια, καθώς όλοι βρήκαν τον θάνατο κάτω από πολύ μυστήριες συνθήκες.
Ο ίδιος ο αρχηγός αυτής της ομάδας των κομάντο, όπως ανέφεραν οι ίδιοι οι Τούρκοι, δολοφονήθηκε επτά χρόνια μετά την κρίση των Ίμια με πολύ «περίεργο» τρόπο μέσα στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Συγκεριμένα σύμφωνα με τον ίδιο τον τουρκικό τύπο, ( εφημερίδα Sabah), τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης, 7/5/2003, βρέθηκε νεκρός σε κεντρικό μέρος της Κωνσταντινούπολης, ο Τούρκος αξιωματικός των καταδρομών, Ζεκί Σεν, ο οποίος ήταν ένα από τους πρωταγωνιστές στην γνωστή επιχείρηση κατάληψης της δεύτερης νήσου των Ιμια, το 1996.
Ο Ζεκί Σεν, 34 χρονών, γύρω στις 03.30 μετά τα μεσάνυχτα και ενώ βρίσκονταν έξω από το κατάστημα McDonald’s, στην κεντρική πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, δέχτηκε επίθεση από τρεις νεαρούς που χαρακτηρίστηκαν σαν… ναρκομανείς. Οι νεαροί τον επιτέθηκαν με μαχαίρια και τον τραυμάτισαν θανάσιμα. Ο Τούρκος αξιωματικός γιόρτασε την προηγούμενη τα γενέθλια του και για τον λόγο αυτό είχε ξενυχτήσει και είχε πάει εκείνη την ώρα στην πλατεία Ταξίμ όπου δέχτηκε και την επίθεση.
Το επεισόδιο ξεκίνησε, όπως υποστήριξε ο τουρκικός τύπος, όταν οι τρεις νεαροί πλησίασαν τον Τούρκο κομάντο και του ζήτησαν τσιγάρα. Ο Ζεκί Σεν όμως βλέποντας τους τρεις νέους φαίνεται πως κάτι είχε υποψιαστεί και αρνήθηκε να τους δώσει τσιγάρα. Επακολούθησε λογομαχία μεταξύ του Ζεκί και των τριών νεαρών. Τότε ο ένας από αυτούς έβγαλε μαχαίρι και τον μαχαίρωσε ενώ το ίδιο έκαναν και οι άλλοι δυο.
Ο Ζεκί τραυματισμένος άσχημα κατάφερε και πήγε στον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών της πλατείας Ταξίμ. Εκεί οι γιατροί κατάλαβαν την κρίσιμη κατάσταση του γιατί οι μαχαιριές ήταν προς την πλευρά της καρδιάς. Παρά όμως τις απεγνωσμένες προσπάθειες τους δεν κατάφεραν τελικά να τον σώσουν και μετά από λίγη ώρα ο Τούρκος λοχαγός των Κομάντο, Ζεκί Σεν, που είχε πάρει μέρος και μάλιστα είχε διακριθεί, όπως αναφέρεται, στην επιχείρηση κατάληψης της δεύτερης νησίδας των Ίμια, ξεψύχησε.
Ο περίεργος θάνατος του Ζεκί Σεν, καθώς πολλοί αναρωτηθήκαν πως δεν μπόρεσε ένας παλαίμαχος κομάντος να εξουδετερώσει τρεις ναρκομανείς, είχε πάρει ξεχωριστή διάσταση, γιατί έρχεται να προστεθεί σε εκείνο το πολύ «περίεργο» επεισόδιο που είχε γίνει μετά την κρίση των Ίμια. Συγκεκριμένα πάλι σύμφωνα με τις πληροφορίες του τουρκικού τύπου, στις 13 Νοεμβρίου του 1996, λίγους μήνες δηλαδή μετά την κρίση των Ίμια, ένας αριθμός Τούρκων κομάντος που είχε πάρει μέρος σε εκείνη την επιχείρηση, είχε βρει τον θάνατο όταν το ελικόπτερο που επέβαιναν έπεσε στην περιοχή της Μαρμαριδας, από «άγνωστη» μέχρι σήμερα αιτία. Οι Τούρκοι κομάντος, που σκοτώθηκαν τότε στο «περίεργο» αυτό ατύχημα, σύντροφοι του Ζεκί Σεν στην επιχείρηση των Ίμια, ήταν οι: Kadir Şener, Selçuk Esedoğlu, Ahmet Sezgin και Tevfik Özdemir.
Τώρα μετά και τον θάνατο του Engin Erkman, φαίνεται πως ο κύκλος έκλεισε και όλοι οι μάρτυρες εκείνης της βραδιάς δεν υπάρχουν πια, ένα γεγονός που γεννά πολλά ερωτηματικά για το τι πραγματικά είχε γίνει από τουρκικής πλευράς στην μεγάλη εκείνη κρίση των Ίμια ….
«Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ', ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων, νυν υπέρ πάντων αγών».
Και όρμησε ηρωϊκά προς τα εμπρός όλη η ελληνική παράταξη. Αλλά αφού προχώρησε λίγο, και αντήχησε ο αλαλαγμός των βαρβάρων, και βγήκαν τα περσικά πλοία, οι Έλληνες, για να επιτύχουν τον αρχικό τους σκοπό, να παρασύρουν δηλαδή τους εχθρούς εντός του λιμανιού της Σαλαμίνας, άρχισαν να υποχωρούν βάσει σχεδίου, όχι στρέφοντας τα νώτα, αλλά όπως έλεγαν παλιά, ανακρουόμενοι τις πρύμνες, δηλαδή κωπηλατώντας προς τα πίσω, μέχρι που ακούστηκε ισχυρή φωνή σε όλο το ελληνικό στρατόπεδο:
«Ω δαιμόνιοι, μέχρι τίνος πρύμνην ανακρούεσθε;»
Και κατατρόπωσαν τους βαρβάρους!
Ο φίλτατος μου αείμνηστος εύτολμος Στρατηγός Γεώργιος Καρούσος ανέφερε: «Σας βεβαιώνουμε, νεκροί συμπολίτες μας, ότι είμαστε έτοιμοι να λογοδοτήσουμε για τον απρόσφορο θάνατο σας. Έτοιμοι για όλα, όταν σε λίγο εκμετρώντας τον βίο μας, βρεθούμε απέναντι σας. Αλίμονο στους ανέτοιμους που ζουν με τις ψευδαισθήσεις ότι θα αποφύγουν το κολαστήριο της αδέκαστης ιστορίας, που επέρχεται ως καταλύτης και κριτής αδυσώπητος, για όσα έπραξαν εις βάρος αυτών που τους εμπιστεύτηκαν».
Επιμέλεια Αντώνη Αντωνά, αδελφό εθνομάρτυρα, ο οποίος την υστάτη ώρα βροντοφώναξε στους μυρίους εισβολείς, «ΕΓΩ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΟΜΑΙ» και έπεσε μαχόμενος υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.
Απόσπασμα από συμβολικό επικό και λυρικό ποίημα του Α. Αντωνά.
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΑΣ ΗΡΩΕΣ.
Τα τούρκικα τανκς τους κανονιοβολούν,
μ΄ αυτοί μένουν στις θέσεις τους ακλόνητοι,
που η πατρίδα, τους όρκισε, να υπερασπιστούν,
ποτέ μην κάνουν πίσω, οι ριζωμένοι βράχοι.
«Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδόσω»,
ορκιστήκανε και τον όρκο τον τιμήσανε.
Πληγωμένα κατακαμένα, τα ουρανόφταστα,
παλληκάρια, πεισματικά όρθια συνεχίζουν νάναι.
Ηρωικά να πολεμούν, τα τιμημένα,
σκαλοπάτια ανεβαίνοντας της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ και της ΤΙΜΗΣ!
www.ledrastory.com
3 σχόλια:
Αντώνη μου.
Συγκινεί τό «Τιμιτικό» σου πρός τιμή τών πεσόντων στά Ιμια.
Το αίμα σου ρέει Ελληνικό.
Εύγε.
Ελπίζω νά είσαι γερός στήν υγεία σου.
Η θλίψη τών Ελλήνων τής Κύπρου μας ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ.
Πίσω όμως από τίς βαρβαρότητες τών ΞΕΝΩΝ επιδρομέων που ΜΑΣ ΕΚΛΕΨΑΝ ΚΑΙ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, πίσω από αυτήν τήν θλίψη και καλυμμένη από αυτήν, βρίσκεται Η ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ, που απαιτεί διόρθωση καί από πλευρά ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ, αλλά καί από ΘΕΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ.
Ουδής ουδέποτε ξεφεύγει από ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ. Όλοι αυτοί οι δοσίλογοι ΛΗΣΤΕΣ, άσχετα σε ποιού θεού το όνομα έπραξαν τά εγκλήματα, καί επέφεραν στούς ζώντες τών νεκρών ηρώων πόνο και μαρασμό, ουδέποτε θα λάβουν συγχώρεση από τό ΘΕΊΟ ΩΝ, εως ότου παύσουν να δυστυχούν τών ηρώων τα παιδιά τών παιδιών τών παιδιών... εις τούς αιώνες των αιώνων.
Το πρόβλημα μέ τούς βαρβαρους είναι ότι ΑΓΙΑΖΟΥΝ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ καί τούς βολεύει να πιστεύουν ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙΣΗΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ.
Μά αυτό είναι η Αχίλλειος Πτέρνα του κάθε Εγκληματία. «For every action there is an EQUAL and opposite reaction.»Τρίτος Νόμος του Νεύτωνα: «Οι δυνάμεις που εξασκούνται από την αλληλεπίδραση δύο σωμάτων (1 και 2) είναι πάντα ίσες κατά το μέτρο και αντίθετες κατά τη φορά».
Αυτός είναι ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Καί έτσι διατηρείτε η Ισορροπία και η Αρμονία του Σύμπαντος.
Όπως παρατήρησες τά γεγονότα ορθά, οι εγκληματίες Τούρκοι τιμωρήθηκαν.
Καί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΟΣΟ η ψυχή θρηνεί, γιά όσο η ψυχή θυμάται-πού ως εκ θεού εκπορευόμενη ΠΑΝΤΑ ΘΥΜΑΤΑΙ- γιά όσο ΑΚΟΜΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΔΑΚΡΥΑ Στά μάτια των απογόνων των Ελλήνων Ηρώων, γιά αυτό
τό αδίκημα πού ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ.
Γιά αυτό δέν υπάρχει ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ, διότι η άφεση ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ έως ότου αναστηλωθεί η ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗ, όταν τό δάκρυ γίνει χαμόγελο, δηλαδή όταν τό Θύμα ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΗΓΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ, όταν οι ψυχές τών ζώντων ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠΟ ΑΔΙΚΗΜΑ.
Ετσι σύν τό χρόνο τά γεγονότα εκτυλίσσονται, κατά τροπο τινά, ώστε οι ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥΣ, γιά ΟΣΟ Η ΨΥΧΗ Η ΑΘΑΝΑΤΗ-ΠΟΥ ΩΣ ΕΚ ΦΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΘΥΜΑΤΑΙ-ΤΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ,
Καί αυτές οι ψυχές που έχουν έτσι πονέσει θά ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΟΥΝ μέ δάσκαλο τήν ΜΝΗΜΗ: του «τί εστί ΠΟΝΟΣ ΕΞ ΑΔΙΚΙΑΣ», να δημιουργήσουν μία καλύτερη ανθρωπότητα, ευτυχέστερη και πιό ΔΙΚΑΙΑ.
Τά «Πιστεύω» τού ανθρώπου δέν αρκούν, μήτε ποτέ θά δικαιολογούν ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ, τήν αποφυγή τής ΕΥΘΗΝΗΣ ΤΟΥ, καί μήτε τόν απαλλάσσουν, μέσω οποιασδήποτε ΜΑΓΕΙΑΣ και αλχημείας, μέ τήν διαγραφή τών παραπτωμάτων του.
Δύναμη φίλε μου.
Πολλά καί τρομερά ακόμα έρχονται. Μά πίσω από όλα αυτά, τό ΘΕΙΚΟ Δίκαιο καί οι ΕΛΛΗΝΕΣ πάλι θα Ανατείλουν.
Κ. Σ. Κ.
ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΟΣ Σ.Κ.
«Τῶν ἐν Θερμοπύλαις θανόντων
εὐκλεὴς μὲν ἁ τύχα, καλὸς δ᾽ ὁ πότμος,
βωμὸς δ᾽ ὁ τάφος, πρὸ γόων δὲ μνᾶστις, ὁ δ᾽ οἶκτος ἔπαινος·
ἐντάφιον δὲ τοιοῦτον οὔτ᾽ εὐρὼς
οὔθ᾽ ὁ πανδαμάτωρ ἀμαυρώσει χρόνος.
ἀνδρῶν ἀγαθῶν ὅδε σηκὸς οἰκέταν εὐδοξίαν
Ἑλλάδος εἵλετο· μαρτυρεῖ δὲ καὶ Λεωνίδας,
Σπάρτας βασιλεύς, ἀρετᾶς μέγαν λελοιπὼς
κόσμον ἀέναόν τε κλέος.
«Εκείνων, που σκοτώθηκαν στις Θερμοπύλες, είναι τρισδοξασμέν᾽ η τύχη τους κι ωραίος ο θάνατός τους.
Ο τάφος τους είναι βωμός, κι αντί για θρήνους έχουν τη θύμηση· και γίνεται η λύπη παίνεμά τους.
Και τέτοιο σάβανον αντρών γενναίων μήτε η μούχλα,
μήτε κι ο παντοχαλαστής καιρός θα το αφανίσει.
Το μνήμα τους για κάτοικον επήρεν της Ελλάδας τη δόξα.
Κι είναι απόδειξη σ᾽ αυτό κι ο Λεωνίδας,
ο βασιλιάς της Σπάρτης, που στόλισμα της αρετής έχει μεγάλο αφήσει
και δόξαν αναιώνια.»
Σινεωνίδης Ο Κοίος-σελ:531
Σ.Κ.
Φίλτατε πατριώτη Κολοκοτρωναίο, τιμάς και τον Ελληνισμό και την ένδοξη καταγωγή σου. Συγκινητικά και συμβολικά αυτά που γράφεις.
Όσον για μένα φίλε, ένας άσημος Έλληνας πονεμένος πατριώτης της Ελληνικής Κύπρου είμαι που γράφω με τον κονδυλοφόρο μου από χρυσόφτερο του Σταυραετού του Μαχαιρά ερανιζόμενος τις ιερές παρακαταθήκες των ένδοξων προγόνων μας και ως εθνική υποχρέωση έχω τις αναμεταδίδω προς αφύπνιση μνήμης και γνώσης ιστορίας ...Τίποτα άλλο ..Vincit omnia veritas.
ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΑΣ ΛΑΒΟΥΜΕ ΥΠ ΟΨΙΝ ... ΟΤΙ ..
Ο μεν δειλός της πατρίδος, ο δε φιλόδοξος της πατρώας ουσίας εστί προδότης. Σωκράτης.
ΚΑΙ ...Η νίκη θα είναι δική μας, μόνο αν βασιλεύση εις την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης. Εθνάρχης Ιωάννης Καποδίστριας
Αντώνης Αντωνάς
Δημοσίευση σχολίου