Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΣΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ, ΕΝΑ ΟΞΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Γράφει η Μαρία Μαντούβαλου*
Για να συσταθεί υγιής οικογένεια, ικανή να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής υπάρχουν ορισμένες απαραίτητες προϋποθέσεις που χωρίς αυτές ο θεσμός της οικογένειας πάσχει, ή είναι ανύπαρκτος.
Πρώτη κύρια προϋπόθεση είναι, μιλώντας πάντα βέβαια μέσα στα ελληνορθόδοξα πλαίσια, η πιστή τήρηση των εντολών της πίστεως και ο σεβασμός προς τις διαχρονικές και οικογενειακές παραδοσιακές αξίες καθώς και η τήρηση των ηθικών άγραφων νόμων της που είναι ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και η δέσμευση εφ’ όρου ζωής, όπως και οι αλληλουποχωρήσεις και η εξάλειψη της ματαιοδοξίας και του άκρατου εγωισμού μεταξύ των γονέων και η στοργή και προστασία των παιδιών, κυρίως από τη μητέρα. Δεν είναι, λοιπόν, δυνατόν να συσταθεί υγιής οικογένεια όταν οι πολιτικοί νόμοι και το πολυκέφαλο και δαιδαλώδες νομικό καθεστώς της χώρας αντιστρατεύεται τους θείους νόμους και τη θεία δικαιοσύνη, όπως συμβαίνει σήμερα με τους λεγόμενους δήθεν αντιρατσιστικούς νόμους, στην ουσία φίμωσης της ελεύθερης φωνής, τα επαίσχυντα και δολοφονικά της υγιούς οικογένειας νομοσχέδια, που νομιμοποιούν την ομοφυλοφιλία με γάμο, όπως είναι το λεγόμενο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, οι νόμοι υπέρ των εκτρώσεων με δημογραφική μείωση που οδηγεί σε διάλυση του Ελληνικού Έθνους και κράτους, οι νόμοι για την απάλειψη από τις ταυτότητες της ορθόδοξης αναφοράς, οι εγκληματικοί νόμοι που προστατεύουν τις κλοπές και τη διαφθορά με την ατιμωρησία των πολιτικών υπευθύνων, π.χ. των Υπουργών και Πρωθυπουργών, η μη ψήφιση νόμων κατάργησης των πορνοκάναλων της δήθεν ενημέρωσης που είναι στο σπίτι μας καθημερινά «δάσκαλοι» εισαγόμενου χυδαϊσμού και βαρβαρότητας, οι νόμοι που αφορούν την εκπαίδευση και είναι δούρειοι ίπποι της ελληνορθόδοξης νεολαίας με τα προπαγανδιστικά διδακτικά βιβλία από το νηπιαγωγείο ακόμη και τόσοι άλλοι νόμοι που προσβάλλουν και αναιρούν τις ορθόδοξες θείες εντολές και τη θεϊκή νομοθεσία.
Η σημερινή «νέα τάξη», ολετήρας των θείων εντολών και προαγωγός ύπουλων σχεδίων κατεδάφισης όλων των χαρακτηριστικών που συνιστούν την εθνική και ορθόδοξη ταυτότητα στον τόπο μας, οδηγεί στη σκόπιμη κατάργηση της οικογένειας, με θεσμοθετημένες αντιπροτάσεις, που αποβλέπουν στην εκθεμελίωση παντός αγαθού κοινωνικού και πολιτειακού θεσμού και του κυριότερου όλων, που είναι ο θεσμός του γάμου ως μυστηρίου και ως συνδετικού κρίκου των ανθρώπων και η βάση της αναπαραγωγής και συνέχισης της ζωής.
Τα προβαλλόμενα σήμερα κοινωνικά πρότυπα «οικογένειας» πηγάζουν από τα καλά σχεδιασμένα και υποχθόνια σχέδια των διεθνών κέντρων και των λεγόμενων κατ’ ευφημισμόν «αγορών», αντί να ονομασθούν με το πραγματικό τους όνομα, που είναι μηχανές μετατροπής σε ζούγκλα και δημιουργία χάους στις κοινωνίες κυρίως τις ελληνορθόδοξες, προκειμένου να είναι ευχερής και αποτελεσματική η άλωση η σχεδιαζόμενη από χρόνια, από τον καιρό του λεγόμενου «Διαφωτισμού», του σιωνιστικού αυτού κατασκευάσματος, μαζί με την τρομοκρατική και εγκληματική οργάνωση, που ονομάστηκε Γαλλική Επανάσταση και που διέλυσαν κάθε συνεκτικό δεσμό μεταξύ των ανθρώπων και τροφοδότησαν, το «οφθαλμός αντί οφθαλμού» και «οδόντα αντί οδόντος».
Χάθηκε, ή καταβάλλονται μέχρι σήμερα τεράστιες προσπάθειες να εξαφανισθεί από τις καρδιές των ανθρώπων το μοναδικό δίδαγμα του Χριστού που είναι η Αγάπη και στη θέση αυτού του θεϊκού διδάγματος να μπει η επίπλαστη αγάπη των ομοφυλόφιλων, προσβάλλοντας το ιερό μυστήριο του γάμου. Χάθηκε ο φόβος του Θεού και όλα επιτρέπονται και μεταξύ αυτών η αποχαλίνωση των παθών και ζωωδών ενστίκτων, ώστε έτσι να δικαιολογηθούν και οι ασφυκτικά επιβαλλόμενες από χρόνια δαρβινικές ανίερες θεωρίες, περί καταγωγής του θείου ανθρώπινου προσώπου από τον πίθηκο, που τον προβάλλουν συστηματικά όλα τα μέσα ενημέρωσης.
Δεύτερη προϋπόθεση υγιούς οικογένειας είναι η ύπαρξη υγιούς εκπαιδευτικού προγράμματος και γενικότερα υγιούς παιδείας. Αλλά η παιδεία έχει μεταβληθεί, με τα μασονικά διδάγματα των παιδαγωγικών λεγομένων θεσμών, σε πεδίο άσκησης αθεϊστικής και ανθελληνικής προπαγάνδας. Τα σχολικά βιβλία είναι βιβλία διαφθοράς και ευτελισμού της ελληνικής νεολαίας που την μεταβάλλουν συστηματικά σε γραικύλους και την μετατροπή της ελληνικής κοινωνίας σε πολυπολιτισμική.
Τρίτη προϋπόθεση υγιούς οικογένειας είναι η Ανωτάτη Εκκλησιαστική Αρχή να αγρυπνά και να αντιστρατεύεται τα εκάστοτε υποχθόνια σχέδια των εχθρών της, ώστε να προλαμβάνει και να μειώνει την τεράστια απόσταση που υπάρχει σήμερα ανάμεσα στο πολιτικό και στο θεϊκό δίκαιο. Οι κανόνες του θείου δικαίου προσβάλλονται βάναυσα με τη συνεχή ψήφιση νόμων που καταστρατηγούν κάθε έννοια θείας δικαιοσύνης και ορθόδοξης συμπεριφοράς.
Εάν υπήρχαν αυτές οι προϋποθέσεις τα σημερινά οξύτατα οικονομικά προβλήματα θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν ευχερέστερα. Αλλά σε μια χώρα όπου διατυμπανίζεται με χίλιους τρόπους ότι είναι άλλη η θεϊκή Πολιτεία και άλλη η κοσμική, λες και είναι διαφορετικοί οι άνθρωποι του ενός στρατοπέδου και διαφορετικοί οι άλλοι, ή ότι μάλλον οι μισοί βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα με τους άλλους μισούς, τότε θα παραμένει οξύ το πρόβλημα της αδυναμίας να υπάρξει και να επιβιώσει ομαλά η σημερινή άνεργη κοινωνία.
Είναι απλή όμως η διέξοδος από την κοινωνική και ηθική αυτή κρίση, αρκεί να πρυτανεύσει το ορθόδοξο μήνυμα «Αγαπάτε αλλήλους» και, από φλύαρα επαναλαμβανόμενο χωρίς ουσιαστική εφαρμογή του στην πράξη, να μεταβληθεί σε πανελλήνιο αίτημα δυναμικής επιβολής του με ανάδειξη αυτών που θα υλοποιήσουν τη θεϊκή εντολή. Ως τότε θα πρέπει τα υπαρκτά σύγχρονα προβλήματα να αντιμετωπίζονται με σύνεση και με προσευχή, ώστε τα νέα άτομα να ξαναβρούν τα παραδοσιακά στηρίγματά τους, που ήταν ο φόβος και η αγάπη Θεού και οι συμβουλές των γονέων προς τα παιδιά τους, σαν αυτές που θα παραθέσω από ένα ξεχασμένο βυζαντινό κείμενο του 12ου αιώνα με ηθικοδιδακτικό, συμβουλευτικό, παραινετικό περιεχόμενο, που λέγεται Σπανέας και που ο συγγραφέας του συμβουλεύει ένα νέο. Το έργο αυτό είχε τεράστια διάδοση και επιγράφεται στην έκδοση του Wagner “Carmina Graeca Medii Aevi”(Λειψία, 1874), ΑΛΕΞΙΟΥ ΚΟΜΝΗΝΟΥ ΠΟΙΗΜΑ ΠΑΡΑΙΝΕΤΙΚΟΝ.
Δίνω μερικούς από τους 540 στίχους του ποιήματος για να θυμηθούμε τις παραδοσιακές ξεχασμένες αξίες και πώς αντιμετώπιζαν τη λύπη, το χρόνο, κλπ. Λέει, λοιπόν, στο νέο ότι τις συμβουλές που τού δίνει, όταν βρει καιρό να τις διαβάσει και ό,τι αγαθό βρει σ’ αυτές να το βάλει στην ψυχή του και να το κάνει σκοπό της ζωής του, κρατώντας τα καλά στο νου και την ψυχή του και τη θύμησή του και να τα διαβάζει σε περιστάσεις που θα τον βρουν και δεν τις περιμένει. Ας δούμε τι καλά του λέει:
«Προπάντων έχε του θεού τον φόβον εις τον νουν σου,
και πρόσεχ’ ότι τα κρυπτά γινώσκει των ανθρώπων,
ελέγχει δε τους λογισμούς, δικάζει και τας πράξεις,
και φανερώνει τα κρυπτά και τους κακούς κολάζει,
τους δε καλούς ευεργετεί και φίλους ονομάζει.
Εις τούτον μόνον έλπιζε κ’ εις άλλον μην ελπίζης,
Λέγει γαρ τις των προφητών εκείνων των αγίων·
εις τις εις θεόν ήλπισεν, ποτέ ου καταισχύνθη.
Άλλος δε πάλιν θαυμαστός προφήτης λέγει τούτο·
ει τις εις άνθρωπον θαρρεί κ’ εις άνθρωπον ελπίζει,
επικατάρατός εστίν μάλλον κ’ απελπισμένος».
Στη συνέχεια του γράφει πώς να κάνει φίλους, πώς να επιδίδεται στη στρατιωτική εκπαίδευση, την αξία της αρετής, της προσευχής και πολλά άλλα:
«Αγάπα τα στρατιωτικά, σπούδαζε, μάνθανέ τα·
στρατιώται ήσαν όλοι σου και πάπποι και προπάπποι,
όλον το γενολόγιν σου καλοί στρατιώται ήσαν.
κ’ αν τ’ αγαπάς, εγνώριζε, σύντομα να τα μάθης.
…………………………………
μη προλαμβάνη η γλώσσα σου ποτέ τον λογισμόν σου.
Η προσευχή προς τον Θεόν μεγάλως οικειούται
(δηλαδή, ο προσευχόμενος γίνεται φίλος με το θεό)
ούτως ο προσευχόμενος και ψάλλων κατά μόνας
λαμβάνει χάριν εκ θεού, ευρίσκει παρρησίαν
λοιπόν εις την καρδίαν σου θες το, παιδί μου, τούτο,
και όταν εύρης άδειαν, και ψάλλε και προσεύχου.
Πάντα γαρ τα φαινόμενα και τα λαμπρά του κόσμου
ουκ έχουσιν υπόληψιν ουδέ φιλοτιμίαν
γυμνοί γαρ εγεννήθημεν, γυμνοί πάλιν θανούμε,
πλούτος ζωής και χρήματα, ματαιοτάτη δόξα
γίνωσκε, τιμιώτερον της αρετής ουκ ένι
………………………………..
Αγάπα την αλήθειαν, παιδίν μου, παρά πάντα
………………………….
αν ίδης και τον φίλον σου και χρήζει τίποτέ σου,
μη καρτερέσης να το ειπή μηδέ να το ζητήση,
αλλ’ απ’ εντεύθεν πρόλαβε και δος του μοναχός σου.
Και τέλος για τα χρήματα του γράφει:
«Όπ’ έχει χρήματα πολλά και φρόνησιν ουκ έχει,
μη επαινής τον πλούτον του, μη επιχαίρεσαί τον,
θλίψιν τινός και συμφοράν βλέπε μη ονειδίσεις.
αν ημπορείς ευεργετείν, αν ημπορείς χαρίζειν».
Και τελειώνοντας γράφει ότι ο καλός κυβερνήτης φέρεται ως δίκαιος δικαστής και
«την δ’ αδικίαν εκμισεί ως άδικον και φαύλην.
εις θλίψεις δε και συμφοράς τρέχε πριν σε κράξουν
και μέριζε το πάθος τους, έχε κοινόν τον πόνον·
έχε ‘ς τον νουν σου πάντοτε μελέτην του θανάτου,
ένδυσε πένητα γυμνόν, χόρτασε πεινασμένον,
……………………….
αν έχης όλα τα καλά και λείπη σ’ η αγάπη,
ουδέν εποίσες τίποτε, και χάνεις εί τι εδώκες».
Και στη συνέχεια κάνει ευρύτατο λόγο για τους φτωχούς και τη συμπεριφορά απέναντί τους ώστε όταν τούς βοηθούν να μην τούς περιφρονούν κλπ.
Αυτά γνωρίζαμε από τους χρόνους ακόμη του Βυζαντίου αλλά και πριν, από την αρχαιότητα, για τις κοινωνικές, θρησκευτικές και πολιτικές μας υποχρεώσεις. Σήμερα όμως δεν έχουμε ηγεσίες ελληνορθόδοξων, αλλά απλά ελληνόφωνων και συνεπώς αμέτοχων και παντελώς αδιάφορων των εντολών του νόμου του Θεού. Αυτοί νομοθετούν χωρίς ντροπή τον εξευτελισμό της ανθρώπινης προσωπικότητας όχι μόνο με την οικονομική ανέχεια αλλά και με την ενίσχυση και την προώθηση της συναισθηματικής διαστροφής. Στα πλαίσια αυτά αφανίζεται η οικογένεια, αφού έχει προηγηθεί η κοινωνική αποδιοργάνωση. Η ανοικοδόμηση έτσι είναι δύσκολη αλλά όχι ανέφικτη. Αρκεί η πολυδιαφημισμένη νεωτερικότητα από ψευδοεπιστήμονες με τα ιδεολογήματα της προόδου να υποχρεωθούν να παραχωρήσουν τη θέση τους στο παρελθόν, για να βρούμε και πάλι από την αρχή τον ξεχασμένο δρόμο και προορισμό μας στη ζωή.
Έτσι θα αποκατασταθεί και πάλι η βασική μονάδα της κοινωνίας, η οικογένεια, αυτό που κατέστρεψε η άθεη και τεκτονική Γαλλική Επανάσταση και συνεχίζουν να καταστρέφουν μέχρι σήμερα οι Ελληνόφωνοι οπαδοί της, που αρέσκονται να διακωμωδούν τα ιερά και τα όσια της Ελληνορθόδοξης κοινωνίας και παράλληλα να εκπορνεύουν το γυναικείο φύλο, γελοιοποιώντας ταυτόχρονα και το ανδρικό με τις παραλλαγές του των ομόφυλων ζευγαριών με τον κατ’ ευφημισμόν τίτλο της «οικογενειακής» του ζωής!!!
Χωρίς οικογένεια δεν υπάρχει ούτε κράτος, ούτε πατρίδα. Το άτομο γίνεται «πολίτης του κόσμου», δηλαδή χαμένος στο παγκόσμιο χάος και υπηρέτης των οικονομικών γνωστών «αρχόντων», του κόσμου, όπου και μετατρέπεται από άνθρωπος σε μηχανή και το απρόσωπο καταπνίγει το προσωπικό και έτσι διαλύεται η οικογενειακή συνοχή, στοργή, θαλπωρή και αλληλεγγύη. Παραθεωρείται συστηματικά από τους ευρωπαϊκούς νόμους με τις αλλοπρόσαλλες νομικές εντολές, ότι η υγιής οικογένεια είναι η βάση της τεκνοποιίας και της ανατροφής των παιδιών και ότι αποτελεί πηγή συναισθηματικής υποστήριξης και ευφορίας για τα μέλη της (βλ. Antony Giddens, Εισαγωγή στην Κοινωνιολογία, επιμέλεια, πρόλογος Θωμάς Κοπαβίτης, Γ΄ εκδ. Αθήνα, 1993, α΄, 1989, σελ. 141).
Την ανεργία στα σημερινά ζευγάρια ας την αναλογιστούν κυρίως οι φεμινίστριες που κατέστρεψαν οι ίδιες με τα έργα τους και τις χονδροειδείς θεωρίες τους τις οικογενειακές σχέσεις και την ιερή στέγη της οικογένειας. Ο φεμινισμός, εισαγόμενο φρούτο της «πολιτισμένης» Ευρώπης υιοθετήθηκε με άκριτη αποδοχή και ενθουσιασμό και από την Ελληνίδα «σοσιαλίστρια», κυρίως υψηλής τάξης Ελληνίδα, ενσωματώνοντας το φύλο της στις αγορές εργασίας με συνεπακόλουθο την εκμετάλλευση όλης της οικογένειας και των παιδιών από άπληστους εργοδότες.
Στους περασμένους αιώνες, 17ο και 18ο, πριν από την εμφάνιση του βιομηχανικού καπιταλισμού, κάθε νοικοκυριό αποτελούσε μια παραγωγική ενότητα, Δηλαδή, τα αγαθά παράγονταν στο σπίτι ή στο χωράφι, πλάι στο σπίτι και όλα τα μέλη της οικογένειας, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών, συνέβαλλαν στην παραγωγική δραστηριότητα (βλ. Giddens, ό.π., σσ 140-159). Σήμερα υπάρχει ακόμη και η σκληρή εκμετάλλευση των παιδιών και η κατάρρευση της οικονομικής αλληλεγγύης της οικογένειας.
Υγιής οικογένεια δεν θεωρείται η βασισμένη σε γάμο, που εξασφαλίζει την κληρονομιά της περιουσίας, όπως γίνεται σήμερα στα «ανώτερα» κοινωνικά στρώματα. Ούτε βέβαια υποστηρίζει κανείς ότι «η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι». Αλλά σήμερα η γυναίκα-μητέρα είναι έξω από το σπίτι για να βάζει άλλη γυναίκα να της φυλάξει το σπίτι και τα παιδιά της. Αυτό το φαύλο κύκλο δημιούργησαν οι Ελληνίδες φεμινίστριες και χωρίστηκαν οι γυναίκες σε πλούσιες με υπηρέτριες και γκουβερνάντες και σε φτωχές εργάτριες, καταδυναστευόμενες από τις πλούσιες ή και μεσαίων τάξεων ομόφυλές τους. Συνέπεια όλων αυτών η απότομη αύξηση των διαζυγίων. Έτσι συμβαίνει σε περιόδους, όπως η σημερινή παρηκμασμένη ηθικά κοινωνία.
Οι σημερινοί προοδευτικοί κοινωνιολόγοι, όλοι θεωρούν ότι η οικογένεια είναι ένας καταπιεστικός θεσμός και πειραματίζονται σε νέες μορφές κοινωνικών σχέσεων, που αποκλίνουν από τους καθιερωμένους οικογενειακούς θεσμούς (Giddens, σελ. 154), οδηγώντας στη διάλυση της οικογένειας, εκτός των άλλων και με το σαθρό σύνθημα της δήθεν καταπιεσμένης σεξουαλικότητας. Ενοχλεί η ηθική που διδάσκει την απελευθέρωσή μας από τη σεξουαλικότητα και όχι την απελευθέρωσή μας μέσω της σεξουαλικότητας. Η ηθική και η ευαγγελική διδασκαλία μέχρι σήμερα θεωρείται το καταφύγιο μακριά από την σκληρή και βάρβαρη πραγματικότητα. Η ελπίδα μας σήμερα είναι η οικογένεια να θεμελιωθεί και πάλι στο ιερό μυστήριο του γάμου και της ευαγγελικής αγάπης.
*δ. Αν. Καθηγήτρια Φιλοσοφικής Σχολής του Παν. Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου