Ιούνιος 2, 2024. Ελλάδα.
Στις 21 Ιουνίου 1940, στο δάσος της Κομπιέν, η υψηλότερη κρατική σύνοδος κορυφής του Τρίτου Ράιχ, με επικεφαλής τον Αδόλφο Χίτλερ προσωπικά, συναντά μια αντιπροσωπεία από το Παρίσι για να υπογράψει την άνευ όρων παράδοση της Γαλλίας, στο ίδιο μέρος όπου η Γερμανία είχε παραδοθεί στη χώρα αυτή στις 11 Νοεμβρίου 1918, γράφει σερβικό δημοσίευμα.
Οι Γερμανοί στη μέση της νύχτας έσυραν ακόμη και το βαγόνι από το μουσείο στο οποίο είχαν συνθηκολογήσει δύο δεκαετίες νωρίτερα και στο οποίο επρόκειτο τώρα να εκδικηθούν τους Γάλλους και να τους αναγκάσουν να υπογράψουν την ήττα τους με ταπεινωτικούς όρους.
Αυτή είναι μόνο μία σε μια σειρά μαρτυριών για τον γερμανικό ρεβανσισμό, που μεταξύ άλλων ξεκίνησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ρεβανσισμός των Γερμανών όμως δεν φάνηκε πουθενά καλύτερα από το παράδειγμα των Σέρβων. Αυτό το φαινόμενο της γερμανικής εκδίκησης κατά των Σέρβων θα γίνει μάρτυρας από πολλά παραδείγματα πριν από έναν αιώνα και σίγουρα θα συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες.
Κατοχή της Γιουγκοσλαβίας
Το 1941, στον Χίτλερ έφεραν μια πλακέτα από την κατεχόμενη Γιουγκοσλαβία από το σημείο όπου ο Γκαβρίλο Πρίντσιπ σκότωσε τον Φραντς Φερδινάνδο. Ένας από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους εκείνης της εποχής – από την κατεστραμμένη Γιουγκοσλαβία, ζητά συγκεκριμένα από τον στρατό να του φέρει ένα αντικείμενο – όχι χρυσό, όχι πολύτιμα έργα τέχνης που δεν άφησαν πίσω τους οι σχολαστικοί Γερμανοί στη ληστεία, τίποτα μεγάλης αξίας, εκτός από ένα συμβολικό – μια πέτρινη πλάκα από το Σεράγεβο – το σημάδι της εξέγερσης και της απελευθέρωσης των νοτιοσλαβικών λαών από την τυραννία και από τους Γερμανούς.
Ο Χίτλερ πίστευε στον συμβολισμό. Από τη λόγχη του Λογγίνου, το Άγιο Δισκοπότηρο και άλλα αρχαία αντικείμενα που έψαχναν μανιωδώς, αποδεικνύοντας ότι οι φυλές της Βόρειας Ευρώπης είναι απομεινάρια της αρχαίας Άριας φυλής, μέχρι την Πινακίδα της Αρχής.
Ο Χίτλερ πίστευε στον συμβολισμό, έντονα και σχεδόν όσο, κυρίως, πίστευε στην εκδίκηση, τη λεηλασία, την κατάκτηση και τον πόλεμο εξόντωσης, των ισχυρών εναντίον των αδυνάτων.
Και ως προς αυτό δεν διέφερε καθόλου από τους Γερμανούς προγόνους του και όποιος παρακολουθεί τα ιστορικά γεγονότα ξέρει ότι δεν ήταν σύμπτωση αλλά έκφραση εποχής, πόθος για ρεβανσισμό, εκδίκηση και κατάκτηση. Αν δεν ήταν ο Χίτλερ, κάποιος άλλος θα εμφανιζόταν.
Επιστροφή της Γερμανίας στα Βαλκάνια
Το 1991, μια ενωμένη Γερμανία ήταν από τις πρώτες που αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Σλοβενίας και της Κροατίας και επέστρεψε στη διεθνή σκηνή ως ενωμένη χώρα και σημαντικός γεωπολιτικός παράγοντας για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο στόχος της γερμανικής πολιτικής ήταν ξεκάθαρος, να διαλύσει τη Γιουγκοσλαβία, να στηρίξει τους παλιούς συμμάχους των Κροατών και να εκδικηθεί τους Σέρβους.
Δείτε τον χάρτη της κατεχόμενης Γιουγκοσλαβίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (πάνω) και τον χάρτη των Βαλκανίων σήμερα (κάτω). Οποιαδήποτε ομοιότητα είναι εντελώς συμπτωματική ή δεν είναι;!
Η Γερμανία είναι ενωμένη, δεν υπάρχει Γιουγκοσλαβία, Τσεχοσλοβακία, Σοβιετική Ένωση. Τα ενοποιητικά σλαβικά κράτη καταρρέουν το ένα μετά το άλλο και η ιστορία αναθεωρείται χονδρικά μπροστά στα μάτια μας με τα πιο κραυγαλέα ψέματα. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Τα επιτεύγματα του μεγάλου πολέμου καταστράφηκαν, τα επιτεύγματα της νίκης επί του ναζισμού καταστράφηκαν, οι εγκληματίες συγχωρήθηκαν και επέστρεψαν στον θρόνο της Ευρώπης υπό τη σκυτάλη της Ουάσιγκτον. Ποιος τελικά κέρδισε;
Η ιστορία έδειξε για άλλη μια φορά ότι δεν υπάρχει στιγμή που κάποιος θα δηλώσει με σιγουριά την κατάσταση και θα πει: Από εδώ και πέρα, θα είναι έτσι για πάντα. Φέρνει μια ανεξίτηλη ήττα σε όποιον το καταλαβαίνει με μια ρομαντική αρπαγή που συνδέει τα ανελέητα ρεύματα του με την αίσθηση, τις βιβλικές εξηγήσεις, το νόμο και τη δικαιοσύνη.
Το 1999, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο γερμανικός στρατός συμμετείχε σε στρατιωτική εκστρατεία στο έδαφος άλλης χώρας.
Ως μέρος των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, γερμανικές μονάδες εισβάλλουν στη Γιουγκοσλαβία και στη συνέχεια καταλαμβάνουν το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια μετά την υπογραφή της Συμφωνίας του Κουμάνοβο.
Τα επόμενα χρόνια, για πρώτη φορά, από την εποχή του Χίτλερ, Γερμανοί στρατιώτες θα πυροβολήσουν ανθρώπους, στην προκειμένη περίπτωση με γυμνά χέρια, Σέρβους.
Τα γερμανικά μέλη της KFOR σκοτώνουν δύο Σέρβους, τον Ζάρκο Αντρίγεβιτς και τον Σλάβκο Βεσελίνοβιτς, οι οποίοι στις 13 Ιουνίου 1999 προσπαθούσαν απεγνωσμένα να φύγουν από το Πρίζρεν πριν από την εισβολή των Αλβανών τρομοκρατών και των νεοαφιχθέντων χορηγών τους στο ΝΑΤΟ.
Το 2020, η Γερμανία, ως ηγετική χώρα στην ΕΕ, επιδιώκει ηγετικό ρόλο στο διάλογο μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινα.
Επί της ουσίας δεν υπάρχει διάλογος, όλες οι προτάσεις του Βελιγραδίου έχουν απορριφθεί, οι υπογεγραμμένες συμφωνίες για τη σύσταση της JSO δεν τηρούνται, ούτε έχουν νόημα, και κάθε προσπάθεια εξεύρεσης συμβιβασμού, ειδικά από την πλευρά των Σέρβων, τρέχει στο Τείχος του Βερολίνου.
Ανεπίσημες πηγές υποστηρίζουν ότι το Βερολίνο στάθηκε πίσω από τον Χαραντινάι όταν εισήγαγε φόρους και εμπόδισε τον διάλογο, υποστήριξε τον Κούρτι, σαμποτάρει την πρώτη απόπειρα συνάντησης στον Λευκό Οίκο υπό τον Τραμπ και μια σειρά από άλλες κινήσεις, που θα μπορούσαν τουλάχιστον να ωφελήσουν ελαφρώς τα συμφέροντα των Σέρβων.
Επιπλέον, η Γερμανία εξοπλίζει τους Αλβανούς και όπως επανειλημμένα έχουν επαναλάβει οι αξιωματούχοι της, το μόνο που αναμένεται στο τέλος του διαλόγου είναι η αμοιβαία αναγνώριση των δύο χωρών, Σερβίας και Κοσόβου. Αν και η Σερβία ως διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος δεν χρειάζεται καμία αναγνώριση, και ειδικά όχι οι Αλβανοί από την Πρίστινα, τα σύνορα της Σερβίας χωρίς το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια αμφισβητούνται ύπουλα εδώ.
Σχέδιο για το Κοσσυφοπέδιο
Ο συμβιβασμός που προσφέρεται είναι ο εξής:
Υπογραφή νομικά δεσμευτικής συμφωνίας μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου ως ανεξάρτητα κράτη, κατά το πρότυπο των δύο Γερμανιών, χωρίς αμοιβαία αναγνώριση, αλλά και χωρίς μπλοκάρισμα της εισόδου σε διεθνείς θεσμούς, δηλαδή το Βελιγράδι δεν μπλοκάρει την Πρίστινα.
Σε αντάλλαγμα, η Σερβία κερδίζει σταθερά, την υπόσχεση ότι θα γίνουμε μέλος της ΕΕ το 2364, εάν εκπληρώσουμε και τα 462 κεφάλαια, τα 56 clusters και εάν η Ένωση είναι τότε έτοιμη να δεχθεί νέα μέλη.
Η συμφωνία των δύο Γερμανιών με την οποία η Σερβία θα έπρεπε να δεχθεί τη δημιουργία ενός άλλου ανεξάρτητου κράτους σε μέρος της επικράτειάς της;!
Φαίνεται σαν η τέλεια εκδίκηση της Γερμανίας από τους Σέρβους. Αν και οι Γερμανοί είναι αναμφισβήτητα ένα μεγάλο έθνος, άξιο σεβασμού, κυρίως λόγω της αμέτρητης συμβολής τους στην ανάπτυξη του δυτικού πολιτισμού, είναι εξίσου άξιοι υποψίας λόγω της «συμβολής» τους στη μαζική προσπάθεια εξόντωσης ολόκληρων εθνών.
Η πολιτική τους στα Βαλκάνια, ιδιαίτερα απέναντι στους Σέρβους, θα είναι πάντα η ίδια και αμετάβλητη, ανεξάρτητα από το αν θα κυβερνήσει ο Κάιζερ, ο Φύρερ ή ο δημοκρατικά εκλεγμένος καγκελάριος.
Το 2021, ο Γερμανός πρεσβευτής στη Σερβία, Τόμας Σίεμπ, δήλωσε ότι ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας ήταν δικαιολογημένος για να αποτρέψει τους Σέρβους να διαπράξουν γενοκτονία κατά των Αλβανών.
Η γερμανική ατζέντα τις τελευταίες δεκαετίες είναι αρκετά σαφής – είναι απαραίτητο να βρεθούν «κακοί» που θα επισκιάσουν τη ναζιστική Γερμανία και τον ρόλο αυτού του έθνους στη σχεδιαζόμενη μαζική εξόντωση Εβραίων, Σλάβων και Ρομά.
Ας ξεχάσουμε τους Γερμανούς και ας μιλήσουμε για τους Σέρβους ως γενοκτόνους, εγκληματίες πολέμου και «τέρατα».
Το σχέδιο συνάδει πλήρως με την προτεινόμενη λύση δύο Γερμανιών, που ουσιαστικά συνεπάγεται τη διχοτόμηση της Σερβίας ως τιμωρία για τους ηττημένους του πολέμου, δηλαδή τους Σέρβους που προβάλλονται ως οι νέοι «εγκληματίες».
Οι Γερμανοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να αναθέσουν αυτόν τον ρόλο στους Σέρβους και το ενδιαφέρον του Βερολίνου εκεί είναι ξεκάθαρο σαν μέρα.
Γι’ αυτό ο ναζισμός και ο κομμουνισμός εξισώνονται σήμερα, για να μειώσουν τους νικητές και τους ηττημένους στο ίδιο, και αυτό είναι μέρος της παγκόσμιας εκστρατείας, η οποία στρέφεται περαιτέρω κατά της Ρωσίας.
Γι’ αυτό γίνεται λόγος για γενοκτονία από τη Σρεμπρένιτσα μέχρι το Κοσσυφοπέδιο, ενώ χτυπούν οι καρδιές των συμπατριωτών του Σιμπ και χτυπούν τα άλλα όργανα των Σέρβων, σφαγιασμένων στο Κίτρινο Σπίτι και στο Μποντστίλ.
Ανάλυση
Το δημοσίευμα στην Politika
Περίπου τρία εκατομμύρια Σέρβοι πέθαναν στους πολέμους με τους Γερμανούς και τους γείτονές τους, που πάντα με χαρά τους βοηθούσαν στις προσπάθειές τους να εξοντώσουν τους Σλάβους αδερφούς τους.
Οι Εβραίοι συνήλθαν μόνο μετά από έξι εκατομμύρια νεκρούς, οπότε κατάλαβαν τι συνέβαινε.
Αυτό σημαίνει ότι είμαστε στα μισά ή θα το καταλάβουμε νωρίτερα από θαύμα;
Και γι’ αυτό περιμένουμε τώρα μια ιστορική στιγμή κατά την οποία οι ίδιοι Γερμανοί θα κρίνουν τους Σέρβους για γενοκτονία.
Μια τέλεια ειρωνεία της μοίρας στην οποία ο δήμιος γίνεται άγιος για το θύμα.
Αυτοί που ήρθαν σε εμάς για να ληστέψουν και να κατακτήσουν, και ξεχνάμε ότι οι παρτιζάνοι δεν σκότωσαν Γερμανούς στην περιοχή του Βερολίνου, αλλά στο Κραγκούγεβατς, ότι μόνο εδώ έγινε εκδίκηση δέκα προς ένα και μόνο εδώ πυροβολήθηκαν παιδιά ως εκδίκηση που τους σκότωσαν Γερμανοί στρατιώτες.
Το 2024, η Γερμανία είναι ο κύριος χορηγός του ψηφίσματος της Σρεμπρένιτσα στον ΟΗΕ, το οποίο επιβάλλει τη συλλογική ευθύνη στους Σέρβους για την υποτιθέμενη γενοκτονία, καθώς αυτό το έγγραφο ορίζει τα αναφερόμενα γεγονότα.
Είναι σαφές ότι το ψήφισμα της Σρεμπρένιτσα θα είναι μόνο ένα προοίμιο για τη συνεχιζόμενη πίεση στους Σέρβους, μια προσπάθεια καταστροφής της Δημοκρατίας Σέρπσκα και επιβολής νομικής ευθύνης στη Σερβία και στη συνέχεια πληρωμής πολεμικών αποζημιώσεων.
Υποστήριξη στο ψήφισμα θα δώσουν οι παραδοσιακοί γερμανικοί δορυφόροι, που υπηρέτησαν πιστά τον Χίτλερ πριν από ογδόντα χρόνια, αλλά και οι νέοι Γερμανοί διοικητές από το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον, που μαρτυρούν την εντελώς συμπληρωματική αγγλοσαξονική και γερμανική πολιτική απέναντι στους Σέρβους. Η κοινή τους πολιτική είναι, χωρίς υπερβολή, σερβοφοβική.
Οι πρόγονοί μας κέρδισαν ξένους και κατακτητές σε αιματηρούς πολέμους, υπερασπιζόμενοι τους δικούς τους, είμαστε τώρα σε ειρήνη για να σιωπήσουμε;!
Το οφείλουμε στους προγόνους μας.
Politika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου