Μετάφραση: Απολλόδωρος
Φαίνεται ότι επιτέλους τελείωσε, έτσι δεν είναι, όλο αυτό το θέμα της " Αποκαλυπτικής πανδημίας"; Εννοώ, πραγματικά, πραγματικά τελείωσε αυτή τη φορά. Όχι όπως όλες εκείνες τις άλλες φορές που νόμιζες ότι τελείωσε, αλλά δεν είχε τελειώσει, και ήταν σαν το τέλος των ταινιών Alien, όπου φαίνεται ότι η Ripley επιτέλους δραπέτευσε, αλλά ο εξωγήινος κρύβεται στην άκατο, ή στην κάψουλα διαφυγής, ή στον εντερικό σωλήνα της Ripley.
Αλλά αυτή τη φορά δεν αισθάνεσαι έτσι. Αυτή τη φορά νιώθεις ότι πραγματικά, πραγματικά τελείωσε. Βγείτε έξω και ρίξτε μια ματιά τριγύρω.
Σχεδόν κανείς δεν φοράει πια μάσκες (εκτός από εκεί όπου οι μάσκες είναι υποχρεωτικές) ή εξαναγκάζεται να υποβληθεί σε "εμβολιασμούς" (εκτός από εκεί όπου ο "εμβολιασμός" είναι υποχρεωτικός), και οι ορδές των μεθυσμένων από το μίσος φανατικών της Νέας Κανονικότητας που απαιτούσαν να διαχωριστούν, να λογοκριθούν, να απολυθούν από τις δουλειές τους και να δαιμονοποιηθούν και να διωχθούν με άλλους τρόπους οι "μη εμβολιασμένοι", έχουν όλοι σωπάσει (εκτός από εκείνους που δεν το έχουν κάνει).
Όλα έχουν επιστρέψει στο φυσιολογικό, σωστά;
Λάθος. Όλα δεν έχουν επανέλθει στο φυσιολογικό. Όλα είναι απολύτως Νέα Κανονικότητα. Αυτό που έχει τελειώσει είναι η φάση του "σοκ και δέος", η οποία δεν ήταν ποτέ γραφτό να συνεχιστεί για πάντα. Πάντα προοριζόταν μόνο να μας φέρει εδώ.
Πού, θα αναρωτιέστε, είναι το "εδώ";
Το "εδώ" είναι ένα μέρος όπου η νέα επίσημη ιδεολογία έχει εδραιωθεί σταθερά ως η νέα μας "πραγματικότητα", υφασμένη στον ιστό της κανονικής καθημερινής ζωής. Όχι, όχι παντού, απλώς παντού που έχει σημασία (πιστεύετε πραγματικά ότι οι παγκόσμιες καπιταλιστικές άρχουσες τάξεις ενδιαφέρονται για το τι πιστεύουν οι άνθρωποι στο Lakeland της Φλόριντα, στο Elk River του Αϊντάχο ή σε κάποιο χωριό της Σικελίας για την "πραγματικότητα");
Ναι, οι περισσότεροι κυβερνητικοί περιορισμοί έχουν αρθεί, κυρίως επειδή δεν είναι πλέον απαραίτητοι, αλλά στα κέντρα εξουσίας σε όλη τη Δύση, στην πολιτική, εταιρική και πολιτιστική σφαίρα, στην ακαδημαϊκή κοινότητα, στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και ούτω καθεξής, το Νέο Κανονικό έχει γίνει "πραγματικότητα" ή, με άλλα λόγια, "όπως ακριβώς είναι", που είναι ο απώτερος στόχος κάθε ιδεολογίας.
Για παράδειγμα, μόλις έπεσα πάνω σε αυτές τις "σημαντικές πληροφορίες για το COVID-19", τις οποίες πρέπει να γνωρίζετε (και να τηρείτε αυστηρά) αν θέλετε να παρακολουθήσετε μια παράσταση σε αυτό το Off-Broadway θέατρο στη Νέα Υόρκη, όπου: "όλα έχουν επιστρέψει στην κανονικότητα".
Θα μπορούσα να ανασύρω αμέτρητα περαιτέρω παραδείγματα, αλλά δεν θέλω να σπαταλήσω τον χρόνο σας. Σε αυτό το σημείο, δεν είναι η ίδια η μάσκα και οι εντολές "εμβολιασμού" που είναι σημαντικές. Είναι απλώς τα σύμβολα και οι τελετουργίες της νέας επίσημης ιδεολογίας, μιας ιδεολογίας που έχει χωρίσει τις κοινωνίες σε δύο ασυμβίβαστες κατηγορίες ανθρώπων:
(1) εκείνους που είναι διατεθειμένοι να προσαρμόσουν τις πεποιθήσεις τους στην επίσημη αφήγηση της ημέρας, ανεξάρτητα από το πόσο εξόφθαλμα γελοία είναι, και κατά τα άλλα να χτυπήσουν τις φτέρνες και να ακολουθήσουν τις εντολές του παγκόσμιου-καπιταλιστικού κυρίαρχου κατεστημένου, όσο καταστροφικές και φασιστικές κι αν είναι αυτές- και
(2) όσοι δεν είναι διατεθειμένοι να το κάνουν αυτό.
Ας προχωρήσουμε και ας τους ονομάσουμε "Κανονικούς" και "Αποκλίνοντες". Νομίζω ότι ξέρετε ποιοι από τους δύο είστε.
Αυτή η διαίρεση της κοινωνίας σε δύο αντίθετες και ασυμβίβαστες κατηγορίες ανθρώπων τέμνει και αντικαθιστά τις παλιές πολιτικές γραμμές. Υπάρχουν Κανονικοί και Αποκλίνοντες τόσο στην Αριστερά όσο και στη Δεξιά. Το παγκόσμιο-καπιταλιστικό κυρίαρχο κατεστημένο δεν θα μπορούσε να ενδιαφερθεί λιγότερο για το αν είστε "προοδευτικός" ή "συντηρητικός" ή "ελευθεριακός" ή "αναρχικός" ή όπως αλλιώς αποκαλείτε τον εαυτό σας. Αυτό που τους νοιάζει είναι αν είσαι ένας Κανονικός ή ένας Αποκλινόμενος.
Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι αν θα ακολουθήσετε τις εντολές. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι αν προσαρμόζεις τις αντιλήψεις, τη συμπεριφορά και τη σκέψη σου στη νέα τους "πραγματικότητα" ... την ηγεμονική παγκόσμια-καπιταλιστική "πραγματικότητα" που εξελίσσεται σταδιακά τα τελευταία 30 χρόνια και τώρα εισέρχεται στο ολοκληρωτικό της στάδιο.
Έχω γράψει για την εξέλιξη του παγκόσμιου καπιταλισμού στα δοκίμιά μου από το 2016 - και από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 στα θεατρικά μου έργα - οπότε δεν πρόκειται να επαναλάβω όλη την ιστορία εδώ.
Οι αναγνώστες που μόλις συντονίστηκαν με την πολιτική μου σάτιρα και τα σχόλιά μου τα τελευταία δύο χρόνια μπορούν να επιστρέψουν και να διαβάσουν τα δοκίμια στο Trumpocalypse (2016-2017) και στο The War on Populism (2018-2019).
Η σύντομη εκδοχή είναι ότι, πίσω στο 2016, η GloboCap κυλούσε, αποσταθεροποιώντας, αναδιαρθρώνοντας και ιδιωτικοποιώντας τον πλανήτη που περιήλθε στην αποκλειστική αδιαφιλονίκητη κατοχή της όταν κατέρρευσε τελικά η Σοβιετική Ένωση, και όλα ήταν μια χαρά, και μετά ήρθε το Brexit, ο Donald Trump, και όλη η "λαϊκιστική" και νεοεθνικιστική εξέγερση κατά της παγκοσμιοποίησης σε όλη τη Δύση.
Έτσι, η GloboCap έπρεπε να ασχοληθεί με αυτό, και αυτό κάνει τα τελευταία έξι χρόνια... ναι, τα τελευταία έξι - όχι μόνο δυόμισι - χρόνια.
Ο πόλεμος κατά της διαφωνίας δεν ξεκίνησε με το Covid και δεν πρόκειται να τελειώσει με το Covid. Η GloboCap (ή "η Εταιροκρατία" αν προτιμάτε) απονομιμοποιεί, δαιμονοποιεί και εξαφανίζει τη διαφωνία και επιβάλλει όλο και περισσότερο την ιδεολογική ομοιομορφία στη δυτική κοινωνία από το 2016.
Η Νέα Κανονικότητα είναι απλώς το πιο πρόσφατο στάδιο αυτής της διαδικασίας. Μόλις τελειώσει με την κατάπνιξη αυτής της "λαϊκιστικής" εξέγερσης και την επιβολή ιδεολογικής ομοιομορφίας στην αστική κοινωνία σε όλη τη Δύση, θα επιστρέψει στην αποσταθεροποίηση, την αναδιάρθρωση και την ιδιωτικοποίηση του υπόλοιπου κόσμου, κάτι που έκανε με τον "Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας" (και άλλα σχέδια που προωθούν τη "δημοκρατία") από το 2001 έως το 2016.
Ο στόχος αυτής της παγκόσμιας εκστρατείας Gleichschaltung είναι ο στόχος κάθε ολοκληρωτικού συστήματος, δηλαδή να καταστήσει παθολογική κάθε απόκλιση από την επίσημη ιδεολογία του. Η φύση της απόκλισης δεν έχει σημασία. Η επίσημη ιδεολογία δεν έχει σημασία. (Η GloboCap δεν έχει σταθερή ιδεολογία. Μπορεί να αλλάξει απότομα την επίσημη "πραγματικότητά" της από μέρα σε μέρα, όπως ζήσαμε πρόσφατα).
Αυτό που έχει σημασία είναι η προθυμία ή η απροθυμία κάποιου να συμμορφωθεί με την όποια επίσημη "πραγματικότητα", ανεξάρτητα από το πόσο γελοία είναι, και πόσες φορές έχει διαψευστεί, και μερικές φορές έχει αναγνωριστεί ακόμη και ως μυθοπλασία από τις ίδιες τις αρχές που παρ' όλα αυτά συνεχίζουν να υποστηρίζουν την "πραγματικότητά" της.
Θα σας δώσω ένα ακόμη συγκεκριμένο παράδειγμα.
Αφού έτυχε να πέσω πάνω στους "περιορισμούς του Covid" (δηλ. το σύστημα κοινωνικού διαχωρισμού) που εξακολουθεί να επιβάλλεται από εκείνο το θέατρο Off-Broadway, έπεσα πάνω σε αυτό το άρθρο στο Current Affairs για τον χρησμοδότη Yuval Noah Harari, ο συγγραφέας του οποίου αναφέρει παρεμπιπτόντως ότι κάπου μεταξύ 6 και 12 εκατομμυρίων ανθρώπων έχουν "πεθάνει από το Covid", σαν να επρόκειτο για γεγονός, ένα γεγονός που κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα αμφισβητούσε.
Πράγμα που είναι, επισήμως, στη νέα μας "πραγματικότητα", παρά το γεγονός (δηλαδή το πραγματικό γεγονός) ότι -όπως παραδέχτηκαν ακόμη και οι "υγειονομικές αρχές"- όποιος πέθαινε από οτιδήποτε σε νοσοκομείο μετά από θετικό τεστ καταγράφηκε ως "θάνατος από Covid-19".
Έτσι κατασκευάζεται και αστυνομεύεται η "πραγματικότητα" (δηλ. η επίσημη "πραγματικότητα", η συναινετική "πραγματικότητα"). Κατασκευάζεται και αστυνομεύεται, όχι μόνο από τα μέσα ενημέρωσης, τις εταιρείες, τις κυβερνήσεις και τις μη κυβερνητικές κυβερνητικές οντότητες, αλλά επίσης (και, τελικά, πιο αποτελεσματικά) από τη συνεχή επανάληψη των επίσημων αφηγήσεων ως αδιαμφισβήτητα αξιωματικά γεγονότα.
Στη γενναία νέα ολοκληρωτική παγκόσμια-καπιταλιστική "πραγματικότητά" μας, όποιος αμφισβητεί ή διερωτάται για αυτά τα "γεγονότα", αυτοαποκαλείται αμέσως "Αποκλινόμενος" και αφορίζεται από την "κανονική" κοινωνία. Σοβαρά, για πλάκα, προσπαθήστε να βρείτε μια δουλειά σε μια εταιρεία, ή σε ένα πανεπιστήμιο, ή έναν ρόλο σε μια ταινία ή σε ένα έργο του Μπρόντγουεϊ, ή μια συμφωνία για ένα βιβλίο, ή μια ερευνητική επιχορήγηση κ.λπ., ενώ είστε ειλικρινείς σχετικά με τις πεποιθήσεις σας για το Covid.
Ή, αν είστε ένας "αξιοσέβαστος" δημοσιογράφος, ξέρετε, με ατζέντηδες λογοτεχνών και δημόσιων ομιλητών, και συμφωνίες για βιβλία, και προσωπικούς μάνατζερ, και ούτω καθεξής, προχωρήστε, αναφέρετε τα γεγονότα (δηλαδή τα πραγματικά γεγονότα, τα οποία γνωρίζετε ότι υπάρχουν, αλλά τα αποφεύγετε σαν πανούκλα τα τελευταία δύο χρόνια), και παρακολουθήστε την καριέρα σας να ρουφάται βίαια προς τα κάτω σαν κουράδα σε τουαλέτα αεροπλάνου.
Αυτό το τελευταίο κομμάτι προοριζόταν για τους "επαγγελματίες των πόλεων", οι οποίοι εξακολουθούν να έχουν καριέρα, ή φιλοδοξούν να κάνουν καριέρα, ή με άλλο τρόπο εξακολουθούν να επενδύουν στο να παραμείνουν μέλη της "κανονικής" κοινωνίας, δηλαδή, όχι εσείς στη Φλόριντα και στο Αϊντάχο, ή οι συνάδελφοί μου λογοτεχνικοί και καλλιτεχνικοί "Αποκλίνοντες".
Έχουμε κάψει τις γέφυρες μας σε αυτό το σημείο. Αν δεν είστε προετοιμασμένοι να παίζετε με το μυαλό σας, και να γκαζώσετε τον εαυτό σας, και να εξομολογηθείτε, και να μεταστραφείτε, δεν υπάρχει επιστροφή στην "κανονική" κοινωνία (στην οποία δεν θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε ούτως ή άλλως, λόγω του ότι δεν υπάρχει πια).
Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί άνθρωποι πιθανώς ανυπομονούσαν γι' αυτό ... για τη μέρα που οι Κανονικοί επιτέλους "θα ξυπνήσουν" και θα αντιμετωπίσουν τα γεγονότα, και η αλήθεια θα επικρατήσει, και θα επιστρέψουμε σε κάτι που θα μοιάζει με κανονικότητα. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Δεν πρόκειται να επιστρέψουμε.
Οι Κανονικοί δεν πρόκειται ποτέ να "ξυπνήσουν". Επειδή δεν κοιμούνται. Δεν είναι υπνωτισμένοι. Δεν πρόκειται να "συνέλθουν" μια μέρα και να αναλάβουν την ευθύνη για τη ζημιά που έχουν κάνει.
Βέβαια, θα ζητήσουν συγγνώμη για τα "λάθη" τους και θα παραδεχτούν ότι ενδεχομένως "αντέδρασαν υπερβολικά", αλλά η επίσημη αφήγηση της πανδημίας του Covid και της νέας "πραγματικότητας" που αυτή έφερε στη ζωή θα παραμείνει σε ισχύ, και θα τα υπερασπιστούν και τα δύο με τη ζωή τους.
Ή, μάλλον, θα τα υπερασπιστούν και τα δύο με τις δικές μας ζωές.
Αν νομίζετε ότι είμαι υπερβολικός, λοιπόν, σκεφτείτε τα επίθετα που η GloboCap έχει προετοιμάσει τους Κανονικούς να χρησιμοποιούν για να μας δαιμονοποιήσουν ... "θεωρητικός συνωμοσίας", "αρνητής της επιστήμης", "εξεγερσιακός", "εξτρεμιστής", "βίαιος εγχώριος τρομοκράτης". Κανένα από αυτά δεν υποδηλώνει πολιτική ιδεολογία ή οποιαδήποτε πολιτική ή κριτική θέση.
Σημαίνουν απόκλιση από τον κανόνα. Οποιοδήποτε είδος απόκλισης από τον κανόνα.
Είναι όροι τακτικής, χωρίς νόημα, σχεδιασμένοι για να διαγράψουν τον πολιτικό χαρακτήρα της ποικιλόμορφης αντίθεσης στον παγκόσμιο καπιταλισμό (ή "παγκοσμιοποίηση", αν είστε ευαίσθητοι με τη λέξη "καπιταλισμός"), για να μας βάλουν όλους σε έναν μεγάλο κουβά "παρέκκλισης".
Συνήθως δεν είναι πολύ καλός οιωνός όταν τα έθνη - ή τα εντελώς ανεξέλεγκτα, υπερεθνικά συστήματα παγκόσμιας εξουσίας - ξεσπούν ξαφνικά τον "κουβά της απόκλισης". Συνήθως είναι ένα σημάδι ότι τα πράγματα πρόκειται να γίνουν άσχημα, άσχημα με ολοκληρωτικό τρόπο, και αυτό ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία έξι χρόνια.
Τον Ιούλιο του 2021, στο αποκορύφωμα της φασιστικής φρενίτιδας μίσους της Νέας Κανονικότητας, με τον στρατό να επιβάλλει "περιορισμούς του Covid", ένα παγκόσμιο σύστημα διαχωρισμού να εφαρμόζεται και ανθρώπους να απειλούν να με αποκεφαλίσουν επειδή αρνήθηκα να "εμβολιαστώ", δημοσίευσα ένα άρθρο με τίτλο: Ο δρόμος προς τον ολοκληρωτισμό.
Βρισκόμαστε ακόμη σε αυτόν τον δρόμο. Τόσο οι κανονικοί όσο και εμείς οι αποκλίνοντες. Βρισκόμαστε σε αυτόν τον δρόμο εδώ και αρκετό καιρό, περισσότερο απ' όσο οι περισσότεροι από εμάς πιθανώς συνειδητοποιούν. Ο καιρός έχει βελτιωθεί, ελαφρώς. Το τοπίο έξω από το παράθυρο έχει αλλάξει. Ο προορισμός όχι. Δεν έχω δει καμία έξοδο. Πες μου εάν δεις, εντάξει;
**
Δικτυογραφία:
The Road to Totalitarianism (Revisited) – OffGuardian
https://off-guardian.org/2022/11/15/the-road-to-totalitarianism-revisited/
https://off-guardian.org/2022/11/15/the-road-to-totalitarianism-revisited/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου