Σύμφωνα με τους ερευνητές, η αεροβική άσκηση έντασης αυξάνει την κατανάλωση γλυκόζης (ζάχαρης) των εσωτερικών οργάνων, μειώνοντας έτσι τη διαθεσιμότητα ενέργειας στον καρκινικό όγκο.
Επικεφαλής της μελέτης ήταν δύο ερευνητές από την Ιατρική Σχολή Sackler του TAU: ο καθηγητής Carmit Levy από το Τμήμα Ανθρώπινης Γενετικής και Βιοχημείας και ο δρ. Yftach Gepner από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας και το Αθλητικό Ινστιτούτο Sylvan Adams. Ο καθηγητής Levy τονίζει ότι συνδυάζοντας την επιστημονική τεχνογνωσία από διαφορετικές σχολές του TAU, η νέα μελέτη οδήγησε σε μια πολύ σημαντική ανακάλυψη που μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη του μεταστατικού καρκίνου.
Η εργασία δημοσιεύτηκε στο έγκριτο περιοδικό Cancer Research και επιλέχθηκε για το εξώφυλλο του τεύχους Νοεμβρίου 2022.
Οι Levy και Gepner είπαν μεταξύ άλλων: “Μελέτες έχουν δείξει ότι η σωματική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο για ορισμένους τύπους καρκίνου έως και 35%. Αυτή η θετική επίδραση είναι παρόμοια με την εκείνη της άσκησης σε άλλες καταστάσεις, όπως οι καρδιακές παθήσεις και ο διαβήτης. Σε αυτήν την μελέτη προσθέσαμε νέα στοιχεία, δείχνοντας ότι η αεροβική άσκηση υψηλής έντασης, η οποία αντλεί την ενέργειά της από τα σάκχαρα του οργανισμού, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο μεταστατικού καρκίνου έως και 72%.
Τώρα μπορούμε να εξηγήσουμε το πώς η αεροβική μπορεί να μεγιστοποιήσει την πρόληψη των πιο επιθετικών και μεταστατικών τύπων καρκίνου”.
Η μελέτη συνδύασε ένα ζωικό μοντέλο -στο οποίο ποντίκια εκπαιδεύτηκαν κάτω από ένα αυστηρό πρόγραμμα άσκησης- με δεδομένα από υγιείς ανθρώπους εθελοντές που εξετάστηκαν πριν και μετά από τρέξιμο:Τα ανθρώπινα δεδομένα -που ελήφθησαν από μια επιδημιολογική μελέτη που παρακολούθησε 3.000 άτομα για περίπου 20 χρόνια- έδειξαν 72% μειωμένη πιθανότητα για μεταστατικό καρκίνο σε συμμετέχοντες που ανέφεραν τακτική αεροβική άσκηση σε υψηλή ένταση, σε σύγκριση με εκείνους που δεν έκαναν σωματική άσκηση.
Το ζωικό μοντέλο παρουσίασε παρόμοιο αποτέλεσμα, επιτρέποντας επίσης στους ερευνητές να προσδιορίσουν τον υποκείμενο μηχανισμό του. Λαμβάνοντας δείγματα από τα εσωτερικά όργανα των σωματικά ικανών ζώων -πριν και μετά τη σωματική άσκηση- καθώς και μετά την μόλυνση με καρκίνο, διαπίστωσαν ότι η αεροβική άσκηση μείωσε σημαντικά την ανάπτυξη μεταστατικών όγκων στους λεμφαδένες, τους πνεύμονες και το ήπαρ.
Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι και στα δύο ερευνητικά μοντέλα (άνθρωποι και ζώα), αυτό το ευνοϊκό αποτέλεσμα σχετίζεται με τον αυξημένο ρυθμό κατανάλωσης γλυκόζης που προκαλείται από την αεροβική άσκηση.
Ο καθηγητής Levy είπε:
“Η μελέτη μας είναι η πρώτη που διερεύνησε την επίδραση της άσκησης στα εσωτερικά όργανα στα οποία συνήθως αναπτύσσονται μεταστάσεις, όπως οι πνεύμονες, το ήπαρ και οι λεμφαδένες.
“Η μελέτη μας είναι η πρώτη που διερεύνησε την επίδραση της άσκησης στα εσωτερικά όργανα στα οποία συνήθως αναπτύσσονται μεταστάσεις, όπως οι πνεύμονες, το ήπαρ και οι λεμφαδένες.
Εξετάζοντας τα κύτταρα αυτών των οργάνων, βρήκαμε αύξηση του αριθμού των υποδοχέων γλυκόζης κατά τη διάρκεια αεροβικής δραστηριότητας υψηλής έντασης. Αυτό αύξησε την χρησιμοποίηση γλυκόζης από το σώμα, μετατρέποντας τα όργανα σε αποτελεσματικές μηχανές κατανάλωσης ενέργειας, όπως και οι μύες.
Υποθέτουμε ότι αυτό συμβαίνει επειδή τα όργανα πρέπει να… ανταγωνίζονται για ενέργεια (πηγές σακχάρων) με τους μύες, οι οποίοι είναι γνωστό ότι καίνε μεγάλες ποσότητες γλυκόζης κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης.
Συνεπώς, εάν αναπτυχθεί καρκίνος, αυτός ο έντονος ανταγωνισμός για τη γλυκόζη μειώνει τη διαθεσιμότητα ενέργειας που είναι απαραίτητη στους καρκινικούς όγκους για την μετάσταση.
Επιπλέον, όταν ένα άτομο ασκείται τακτικά, αυτή η κατάσταση γίνεται μόνιμη: οι ιστοί των εσωτερικών οργάνων αλλάζουν και γίνονται παρόμοιοι με τον μυϊκό ιστό. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο αθλητισμός και η σωματική άσκηση κάνουν καλό στην υγεία μας.
Η μελέτη μας, εξετάζοντας τα εσωτερικά όργανα, ανακάλυψε ότι η άσκηση αλλάζει ολόκληρο το σώμα, με τρόπο που ο καρκίνος να μην μπορεί να εξαπλωθεί, ενώ και ο πρωτοπαθής όγκος συρρικνώνεται σε μέγεθος”.
Ο δρ. Gepner προσθέτει:
“Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι σε αντίθεση με την άσκηση καύσης λίπους, η οποία είναι σχετικά μέτρια, η αεροβική δραστηριότητα υψηλής έντασης είναι εκείνη που βοηθά καλύτερα στην πρόληψη του καρκίνου. Εάν το βέλτιστο εύρος έντασης για την καύση λίπους είναι 65-70% του μέγιστου καρδιακού παλμού, η καύση ζάχαρης απαιτεί 80-85%, έστω και μόνο για σύντομα χρονικά διαστήματα.
Για παράδειγμα: ένα σπριντ ενός λεπτού ακολουθούμενο από περπάτημα και μετά ένα ακόμα σπριντ. Στο παρελθόν, τέτοια διαστήματα ήταν συνήθως τυπικά για τα προγράμματα προπόνησης των αθλητών, αλλά σήμερα τα βλέπουμε και σε άλλες ρουτίνες άσκησης, όπως η αποκατάσταση της καρδιάς και των πνευμόνων.
Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ότι τα υγιή άτομα πρέπει επίσης να περιλαμβάνουν ρουτίνες υψηλής έντασης στα προγράμματα φυσικής τους κατάστασης.
Πιστεύουμε ότι μελλοντικές μελέτες θα επιτρέψουν την εξατομικευμένη ιατρική για την πρόληψη συγκεκριμένων καρκίνων, με τους γιατρούς να εξετάζουν το οικογενειακό ιστορικό για να προτείνουν το σωστό είδος σωματικής δραστηριότητας.
Πρέπει να τονιστεί ότι η σωματική άσκηση, με τις μοναδικές μεταβολικές και φυσιολογικές επιδράσεις της, επιδεικνύει υψηλότερο επίπεδο πρόληψης του καρκίνου από οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή ή ιατρική παρέμβαση μέχρι σήμερα”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου