Στη Βραζιλία, τον μεγαλύτερο παραγωγό σόγιας παγκοσμίως, μια μείωση της χρήσης αλάτων κατά 20% θα μπορούσε να επιφέρει μείωση των αποδόσεων κατά 14%, σύμφωνα με τη συμβουλευτική εταιρεία MB Agro.
Στην Κόστα Ρίκα, ένας συνεταιρισμός καφέ που εκπροσωπεί 1.200 μικρούς παραγωγούς βλέπει μείωση της παραγωγής έως και 15% το επόμενο έτος, εάν οι αγρότες παραλείψουν ακόμη και το ένα τρίτο της κανονικής εφαρμογής.
Στη Δυτική Αφρική, η μείωση της χρήσης λιπασμάτων θα συρρικνώσει τη φετινή συγκομιδή ρυζιού και καλαμποκιού κατά 1/3, σύμφωνα με το Διεθνές Κέντρο Ανάπτυξης Λιπασμάτων, μια μη κερδοσκοπική ομάδα για την επισιτιστική ασφάλεια.
“Πιθανότατα οι αγρότες θα καλλιεργήσουν αρκετά για να τραφούν. Αλλά το ερώτημα είναι τι θα έχουν για να θρέψουν τις πόλεις”, δήλωσε ο Patrice Annequin, ανώτερος ειδικός στην αγορά λιπασμάτων για το IFDC με έδρα την Ακτή Ελεφαντοστού. Όταν προσθέσετε την αυξημένη πείνα σε όλη τη Δυτική Αφρική, επιπλέον των υφιστάμενων κινδύνων, όπως η τρομοκρατία, “αυτό είναι απολύτως επικίνδυνο για πολλές κυβερνήσεις στην περιοχή μας”.
Για τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που δεν εργάζονται στη γεωργία, η παγκόσμια έλλειψη προσιτών λιπασμάτων πιθανόν να μοιάζει με ένα μακρινό πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, δεν θα αφήσει κανένα νοικοκυριό αλώβητο. Ακόμα και στο λιγότερο καταστροφικό σενάριο, η εκτίναξη των τιμών των συνθετικών θρεπτικών συστατικών θα οδηγήσει σε χαμηλότερες αποδόσεις καλλιεργειών και υψηλότερες τιμές στα παντοπωλεία για τα πάντα, από το γάλα μέχρι το βόειο κρέας και τα συσκευασμένα τρόφιμα, για μήνες ή ακόμα και χρόνια σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο. Και στις αναπτυσσόμενες οικονομίες που ήδη αντιμετωπίζουν υψηλά επίπεδα επισιτιστικής ανασφάλειας; Η χαμηλότερη χρήση λιπασμάτων κινδυνεύει να προκαλέσει υποσιτισμό, πολιτικές αναταραχές και, τελικά, την κατά τα άλλα αποφευκτή απώλεια ανθρώπινων ζωών.
“Μειώνω τη χρήση λιπασμάτων σε αυτόν τον κύκλο καλλιέργειας. Δεν μπορώ να αντέξω οικονομικά τέτοιες στρατοσφαιρικές τιμές”, δήλωσε ο Marcelo Cudia, 61 ετών, αγρότης στην περιοχή παραγωγής ρυζιού των Φιλιππίνων, στο Central Luzon, έξω από το κομμάτι γης που καλλιεργεί τα τελευταία 13 χρόνια. Περίπου 12.000 μίλια μακριά, ο Βραζιλιάνος αγρότης σόγιας Napoleão Rutilli αντιμετωπίζει τις ίδιες δύσκολες επιλογές. “Αν τα λιπάσματα είναι ακριβά, θα χρησιμοποιούμε λιγότερα λιπάσματα. Αν χρησιμοποιήσουμε λιγότερα, θα παράγουμε λιγότερο”, δήλωσε ο αγρότης δεύτερης γενιάς, 33 ετών. “Οι τιμές των τροφίμων θα αυξηθούν και όλοι θα υποφέρουν”.
Γιατί αυξάνονται οι τιμές των λιπασμάτων;
Οι αγρότες, οι οποίοι εμπορεύονται τα προϊόντά τους βασίζονται σε έναν συνδυασμό τριών βασικών θρεπτικών συστατικών – άζωτο, φώσφορο και κάλιο – για να τροφοδοτήσουν τις σοδειές τους. Αυτές οι εισροές ήταν πάντα βασικές, αλλά μόλις πριν από περίπου έναν αιώνα η ανθρωπότητα έμαθε να παράγει μαζικά θρεπτικά συστατικά με βάση την αμμωνία.
Η ανακάλυψη της μεθόδου Haber-Bosch στις αρχές της δεκαετίας του 1900, η οποία χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα για την παρασκευή λιπασμάτων, επέτρεψε στους αγρότες να αυξήσουν σημαντικά τις αποδόσεις τους. Η γεωργική βιομηχανία εξαρτήθηκε έκτοτε από τα τεχνητά λιπάσματα, ακόμη και από αυτά. Αν και οι ανάγκες του εδάφους είναι διαφορετικές από περιοχή σε περιοχή, η γενική τάση είναι αρκετά αδιαμφισβήτητη: Η μεγαλύτερη χρήση λιπασμάτων επιφέρει μεγαλύτερη παραγωγή τροφίμων.
Καθώς όμως το κόστος των συνθετικών θρεπτικών συστατικών έχει εκτοξευθεί στα ύψη – στη Βόρεια Αμερική, ένα μέτρο των τιμών είναι σχεδόν τριπλάσιο από αυτό που ήταν στην αρχή της πανδημίας – οι αγρότες αναγκάστηκαν να αρχίσουν να περιορίζουν τη χρήση, μερικές φορές δραματικά. Αυτό έβαλε τον κόσμο σε αχαρτογράφητο έδαφος.
“Οι τιμές των λιπασμάτων έχουν αυξηθεί κατά μέσο όρο 70% σε σχέση με πέρυσι”, δήλωσε ο Timothy Njagi, ερευνητής στο Ινστιτούτο Αγροτικής Πολιτικής και Ανάπτυξης Tegemeo στην Κένυα, αναφερόμενος στις τιμές στη χώρα. “Το λίπασμα είναι διαθέσιμο σε τοπικό επίπεδο, αλλά είναι απρόσιτο για την πλειοψηφία των αγροτών. Ακόμη χειρότερα, πολλοί αγρότες γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να ανακτήσουν αυτό το κόστος”.
Οι τιμές ανεβαίνουν για περισσότερο από ένα χρόνο για μια σειρά από λόγους: ανεξέλεγκτη τιμολόγηση του φυσικού αερίου, της κύριας πρώτης ύλης για το μεγαλύτερο μέρος των αζωτούχων λιπασμάτων παγκοσμίως- κυρώσεις σε έναν μεγάλο παραγωγό αλάτων στη Λευκορωσία- διαδοχικές καταιγίδες στα τέλη του καλοκαιριού στην ακτή του Κόλπου των ΗΠΑ που έκλεισαν προσωρινά την παραγωγή στην περιοχή- καθώς και περιορισμοί του Covid-19 που έχουν διαταράξει κάθε παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού, συμπεριλαμβανομένων των χημικών.
Αυτή η σύσφιγξη στην αγορά φυσικών λιπασμάτων οδήγησε την Κίνα, τον μεγαλύτερο παραγωγό φωσφορικών αλάτων, να περιορίσει τις εξερχόμενες αποστολές προκειμένου να δημιουργήσει απόθεμα στο εσωτερικό της, επιδεινώνοντας περαιτέρω την παγκόσμια έλλειψη. Προσθέστε την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η οποία ουσιαστικά απέκοψε σχεδόν το 1/5 των παγκόσμιων εξαγωγών θρεπτικών ουσιών, και η βιομηχανία λιπασμάτων και οι μηχανισμοί τιμολόγησής της είναι αναμφισβήτητα πιο διαλυμένοι από ποτέ.
“Οι πωλήσεις λιπασμάτων είναι πολύ, πολύ χαμηλές, σε σημείο απελπιστικά χαμηλό, και αυτή θα έπρεπε να είναι παραδοσιακά η πιο πολυσύχναστη περίοδος του έτους”, δήλωσε ο Jo Gilbertson, επικεφαλής λιπασμάτων στη Συνομοσπονδία Γεωργικών Βιομηχανιών, μια εμπορική ένωση με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο. “Οι σπόροι του προβλήματος σπέρνονται τώρα”.
Πώς η χαμηλότερη χρήση λιπασμάτων θα πλήξει την παραγωγή;
“Η μεγαλύτερη ανησυχία μου είναι ότι θα καταλήξουμε σε μια πολύ σοβαρή έλλειψη τροφίμων σε ορισμένες περιοχές του κόσμου”, δήλωσε ο Tony Will, ο διευθύνων σύμβουλος της μεγαλύτερης εταιρείας αζωτούχων λιπασμάτων στον κόσμο CF Industries Holdings Inc. σε συνέντευξή του τον Μάρτιο.
Στις Φιλιππίνες, η ουρία – ένα βασικό αζωτούχο λίπασμα – κοστίζει σήμερα περίπου 3.000 πέσος (περίπου 57 δολάρια) ανά σακί, και ακόμη περισσότερο όταν μεταφέρεται στα χωράφια. Αυτό είναι περισσότερο από τρεις φορές η τιμή που ίσχυε πέρυσι τέτοια εποχή, δήλωσε ο Roger Navarro, πρόεδρος της Philippine Maize Federation Inc. “Οι αγρότες θα τείνουν να μειώσουν τη συνήθη δόση λίπανσης της καλλιέργειάς τους και αυτό θα μειώσει την παραγωγή”, είπε, προβλέποντας πτώση της απόδοσης κατά 10%. “Είναι μάλλον λυπηρό, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα”.
Οι προοπτικές των αποδόσεων είναι ακόμη χειρότερες αλλού. Η γεωργική βιομηχανία του Περού αντιμετωπίζει έλλειμμα 180.000 μετρικών τόνων ουρίας και η παραγωγή βασικών προϊόντων, όπως το ρύζι, οι πατάτες και το καλαμπόκι, θα μπορούσε να πέσει έως και 40%, εκτός εάν διατεθούν περισσότερα λιπάσματα. Το Διεθνές Ινστιτούτο Έρευνας για το Ρύζι προέβλεψε ότι οι αποδόσεις των καλλιεργειών θα μπορούσαν να μειωθούν κατά 10% την επόμενη περίοδο, πράγμα που σημαίνει ότι θα υπάρξουν 36 εκατομμύρια λιγότεροι τόνοι ρυζιού – αρκετοί για να θρέψουν 500 εκατομμύρια ανθρώπους. Στην υποσαχάρια Αφρική, η παραγωγή τροφίμων θα μπορούσε να μειωθεί κατά περίπου 30 εκατομμύρια τόνους το 2022, που ισοδυναμεί με τις διατροφικές ανάγκες 100 εκατομμυρίων ανθρώπων, δήλωσε το IFDC τον Δεκέμβριο – και η πρόβλεψη αυτή έγινε πριν ο πόλεμος στην Ουκρανία ωθήσει τις τιμές σε νέα ρεκόρ αυτή την άνοιξη.
Υπάρχει επίσης αυξανόμενη ανησυχία ότι η λιγότερη χρήση λιπασμάτων θα οδηγήσει σε καλλιέργειες χαμηλότερης ποιότητας. Ρωτήστε τον Gary Millershaski, ο οποίος καλλιεργεί σχεδόν 4.000 στρέμματα σιταριού και περίπου 3.000 στρέμματα καλαμποκιού και σόργου στο νοτιοδυτικό Κάνσας. Ο Millershaski, επίσης πρόεδρος της Επιτροπής Σιταριού του Κάνσας, δήλωσε ότι ο “μεγαλύτερος φόβος” της Επιτροπής αυτή την άνοιξη είναι ότι οι αγρότες μπορεί να παρέλειψαν την εφαρμογή αζώτου καθώς το σιτάρι βγήκε από τον χειμερινό λήθαργο πριν από αρκετές εβδομάδες. Εάν το έκαναν, αυτό θα μπορούσε να βλάψει την περιεκτικότητα των σιτηρών σε πρωτεΐνες και να οδηγήσει σε “χαμηλότερη κατηγορία σιταριού”.
Με σχεδόν το μισό σιτάρι των ΗΠΑ να εξάγεται σε άλλες χώρες, αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα επηρεάσει τους καταναλωτές σε όλο τον κόσμο. Η συγκομιδή του σκληρού κόκκινου χειμερινού σιταριού, της πιο ευρέως καλλιεργούμενης κατηγορίας στις ΗΠΑ και του σιταριού που χρησιμοποιείται για την παρασκευή αλεύρων για όλες τις χρήσεις, θα αρχίσει τον Ιούνιο.
“Οι τιμές των λιπασμάτων έχουν αυξηθεί κατά μέσο όρο 70% σε σχέση με πέρυσι”, δήλωσε ο Timothy Njagi, ερευνητής στο Ινστιτούτο Αγροτικής Πολιτικής και Ανάπτυξης Tegemeo στην Κένυα, αναφερόμενος στις τιμές στη χώρα. “Το λίπασμα είναι διαθέσιμο σε τοπικό επίπεδο, αλλά είναι απρόσιτο για την πλειοψηφία των αγροτών. Ακόμη χειρότερα, πολλοί αγρότες γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να ανακτήσουν αυτό το κόστος”.
Οι τιμές ανεβαίνουν για περισσότερο από ένα χρόνο για μια σειρά από λόγους: ανεξέλεγκτη τιμολόγηση του φυσικού αερίου, της κύριας πρώτης ύλης για το μεγαλύτερο μέρος των αζωτούχων λιπασμάτων παγκοσμίως- κυρώσεις σε έναν μεγάλο παραγωγό ποτάσας στη Λευκορωσία- διαδοχικές καταιγίδες στα τέλη του καλοκαιριού στην ακτή του Κόλπου των ΗΠΑ που έκλεισαν προσωρινά την παραγωγή στην περιοχή- καθώς και περιορισμοί του Covid-19 που έχουν διαταράξει κάθε παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού, συμπεριλαμβανομένων των χημικών.
“Οι πωλήσεις λιπασμάτων είναι πολύ, πολύ χαμηλές, σε σημείο απελπιστικά χαμηλό, και αυτή θα έπρεπε να είναι παραδοσιακά η πιο πολυσύχναστη περίοδος του έτους”, δήλωσε ο Jo Gilbertson, επικεφαλής λιπασμάτων στη Συνομοσπονδία Γεωργικών Βιομηχανιών, μια εμπορική ένωση με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο. “Οι σπόροι του προβλήματος σπέρνονται τώρα”.
Πώς η χαμηλότερη χρήση λιπασμάτων θα πλήξει τον πληθωρισμό;
Χωρίς αμφιβολία, τα τρόφιμα που παράγονται θα είναι ακριβότερα. Οι παγκόσμιες τιμές των τροφίμων αυξάνονται ήδη με τον ταχύτερο ρυθμό που έχει σημειωθεί ποτέ, καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία πλήττει τις προμήθειες των καλλιεργειών, με τον δείκτη των Ηνωμένων Εθνών για το παγκόσμιο κόστος των τροφίμων να εκτοξεύεται κατά 13% τον Μάρτιο.
“Η επισιτιστική ασφάλεια βρίσκεται σε κίνδυνο”, δήλωσε ο υπουργός Γεωργίας των Φιλιππίνων Γουίλιαμ Νταρ σε γραπτό μήνυμα στο Bloomberg News.
Η αύξηση των τιμών των τροφίμων, χωρίς αντίστοιχη αύξηση των εισοδημάτων, έχει μακρά ιστορία στην πρόκληση κοινωνικών αναταραχών. Το 2008 και το 2011, ο ραγδαία αυξανόμενος πληθωρισμός προκάλεσε διατροφικές ταραχές σε περισσότερα από 30 έθνη στην Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, συμβάλλοντας στις εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης.
“Αυτή είναι η μεγάλη ανησυχία: Θα έχουν οι υψηλές τιμές των τροφίμων αντίδραση μπούμερανγκ;” δήλωσε ο Gideon Negedu, εκτελεστικός γραμματέας της Ένωσης Παραγωγών και Προμηθευτών Λιπασμάτων της Νιγηρίας και μέλος της Προεδρικής Πρωτοβουλίας για τα Λιπάσματα. “Οι αγορές τροφίμων μπορεί να αρχίσουν να αντιδρούν σε αυτές τις τιμές επειδή δεν υπάρχει ανάλογη αύξηση του μέσου εισοδήματος των νοικοκυριών”.
Τι μπορούν να κάνουν οι αγρότες;
Οι αγρότες δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια. Όσοι κατάφεραν να εξασφαλίσουν λίπασμα πριν από την τελευταία άνοδο, είναι πιο στρατηγικοί ως προς το πόσο χρησιμοποιούν, συμπεριλαμβανομένης της “γεωργίας ακριβείας”. Αυτό σημαίνει ότι συλλέγουν περισσότερα δεδομένα για τα χωράφια τους, παρακολουθούν τις καλλιέργειες για μεγαλύτερη αποδοτικότητα και αναπτύσσουν άλλα εργαλεία ανάλυσης δεδομένων. Οι αγρότες ελέγχουν όλο και περισσότερο το έδαφος για παραμένοντα θρεπτικά συστατικά και εφαρμόζουν ακριβώς όσο λίπασμα χρειάζεται, αντί για μια υπερβολικά γενναιόδωρη προσέγγιση – μια πρακτική που χρησιμοποιείται σε ορισμένα μέρη, όπως οι ΗΠΑ και τμήματα της Βραζιλίας, εδώ και δεκαετίες, αλλά δεν είναι ακόμη κοινή σε ορισμένα άλλα μέρη του κόσμου.
Εάν ένα έδαφος έχει υψηλές τιμές σε φώσφορο ή κάλιο, “συχνά χρειάζεται ελάχιστο έως καθόλου λίπασμα”, δήλωσε η Carrie Laboski, καθηγήτρια και εδαφολόγος επέκτασης στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison. Για ορισμένες καλλιέργειες, όπως το καλαμπόκι, οι καλλιεργητές μπορεί να εφαρμόσουν λίγο “λίπασμα εκκίνησης” κατά τη φύτευση, το οποίο είναι κάτι σαν ασφάλεια αν τα εδάφη έχουν υψηλές δοκιμές για τα θρεπτικά συστατικά των καλλιεργειών. Όσον αφορά το άζωτο, “δεν πρέπει να το εξαλείψουν, αλλά να το μειώσουν”, είπε.
Ορισμένες γεωργικές εκμεταλλεύσεις διερευνούν επίσης σκευάσματα ελεγχόμενης απελευθέρωσης, όπως μικροσκοπικές κάψουλες με θρεπτικά συστατικά που διαλύονται αργά με την πάροδο του χρόνου. Αν και δεν αποτελεί λύση για πολλές εμπορικές φάρμες λόγω της μεγάλης κλίμακας τους, άλλες διερευνούν εναλλακτικές λύσεις για τα χημικά λιπάσματα, συμπεριλαμβανομένων των ζωικών αποβλήτων.
“Το κομπόστ και η ιλύς λυμάτων και τα βιοστερεά ή τα οργανικά θρεπτικά συστατικά αποκτούν μεγαλύτερη αξία”, δήλωσε ο Mark Topliff, επικεφαλής αναλυτής για τα οικονομικά των γεωργικών εκμεταλλεύσεων στο Agriculture and Horticulture Development Board στο Ηνωμένο Βασίλειο. “Η προσφορά τους έχει περιοριστεί” καθώς όλο και περισσότεροι παραγωγοί στρέφονται σε εναλλακτικές λύσεις.
Ορισμένοι αγρότες απομακρύνονται ακόμη και εντελώς από καλλιέργειες με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπάσματα, όπως το καλαμπόκι, προς όφελος φυτεύσεων με χαμηλότερη ζήτηση, όπως τα φασόλια.
Ο Tregg Cronin, ένας Αμερικανός αγρότης στην κεντρική Νότια Ντακότα που επιλέγει μεταξύ της καλλιέργειας σιταριού, καλαμποκιού, ηλίανθου, βρώμης και σόγιας, έχει βρεθεί σε μια αξιοζήλευτη κατάσταση: Η περσινή ξηρασία άφησε στο έδαφος του Cronin περίσσεια αζώτου. Έτσι, επιλέγει να φυτέψει 10% περισσότερα στρέμματα ηλίανθων – οι οποίοι χρειάζονται το άζωτο περισσότερο από ό,τι η σόγια. Αλλά αν οι τιμές των λιπασμάτων παραμείνουν υψηλές τους επόμενους μήνες, του χρόνου θα στραφεί σε περισσότερη σόγια. Άλλοι κάνουν παρόμοιους υπολογισμούς – και ελπίζουν ότι ποντάρουν προς τη σωστή κατεύθυνση.
“Αν θέλετε πραγματικά να παίξετε τρισδιάστατο σκάκι”, είπε, “πρέπει να σκεφτείτε την αμειψισπορά σας το επόμενο έτος περισσότερο από ό,τι φέτος”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου