Εργολαβικά επιχειρείται να εξαγνιστεί η επιθετικότητα των ΗΠΑ, να ανατραπούν τα ιστορικά γεγονότα, ακόμα και τα πιο πρόσφατα, με το κυνήγι μαγισσών κατά της Ρωσίας να κορυφώνεται.
Ποια είναι σήμερα η μεγάλη αυτοκρατορία του πολέμου, που μαζί με την αυτοκρατορία του χρήματος αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος; Ποιες είναι αυτές οι κλίκες που ελέγχουν ή, καλύτερα, θα ήθελαν να ελέγξουν όλον τον κόσμο; Ποιοι ξεκίνησαν τον πόλεμο στην Ουκρανία και ποιοι θα ήθελαν να παραταθεί, προκειμένου στο χρηματιστήριο του πολέμου να κατρακυλήσουν οι μετοχές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και να κερδοσκοπήσουν οι πολεμικές βιομηχανίες;
Απάντηση μπορούν να δώσουν τα εκατομμύρια των συγγενών των νεκρών στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στην Υεμένη, στις χώρες της Αφρικής που μαστίζονται από πείνα και λιμούς. Είναι το βαθύ κράτος της Αμερικής, όπου έχει επικρατήσει το κόμμα του πολέμου και κατευθύνει με ορατά και αόρατα νήματα ηγέτες ευρωπαϊκών χωρών και της Βρετανίας, η οποία συμπεριφέρεται ως η 51η πολιτεία της Αμερικής.
Η ανθρωπότητα βιώνει ξανά έναν νέο Γολγοθά, με τους λαούς να σταυρώνονται σε ένα συνεχές μαρτύριο επιβίωσης, καθότι η επισιτιστική κρίση χτυπά αδυσώπητα, εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία με τις σαρωτικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν κατά της Ρωσίας.
Με τη στρατευμένη παραπληροφόρηση και προπαγάνδα η Δύση στοχοποιεί ως τον μοναδικό ένοχο για τον πόλεμο τον Ρώσο Πρόεδρο, λες και η αχανής αυτή χώρα με συνολική έκταση 17.098.246 χλμ., που αποτελεί το μεγαλύτερο κράτος του πλανήτη, ελέγχεται από έναν μόνο άνθρωπο. Η Ρωσία -ένατη σε πληθυσμό χώρα παγκοσμίως- με 146.748.590 κατοίκους, καλύπτοντας πάνω από το ένα όγδοο της παγκόσμιας κατοικήσιμης γης, είναι αυτάρκης. Όσες φορές στη μακραίωνη ή και πρόσφατη ιστορία της επιχειρήθηκε η απομόνωσή της, βγήκε αλώβητη ή με ελάχιστες γρατσουνιές. Με εξαίρεση τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που μέτρησε τα περισσότερα θύματα και ήταν ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής και νικητής της αναχαίτισης του Χιτλεροφασισμού στην Ευρώπη.
Το κόμμα του πολέμου και η αυτοκρατορία του χρήματος γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι και πώς οργάνωσαν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το βαθύ κράτος των ΗΠΑ πολύ πιο πριν από το 2014 οργάνωνε και μεθόδευε την αντισυνταγματική εκτροπή στο Κίεβο, διοχετεύοντας πακτωλό δολαρίων. Επιστράτευε ταυτόχρονα τις θεραπαινίδες (υπηρέτριες) του, τα συστημικά Μ.Μ.Ε να εξαγνίζουν το έργο του.
Είναι τοις πάσι γνωστό πως η τότε και νυν Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτώρια Νούλαντ, είχε διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο στο πραξικόπημα, ενθαρρύνοντας τα παραστρατιωτικά ή και τα ναζιστικά τάγματα να βιαιοπραγούν και να καταργούν την έννομη τάξη. Εκμεταλλεύτηκαν βέβαια τις αδυναμίες και τις πληροφορίες για διαφθορά του τότε εκλεγμένου Προέδρου Γιανουκόβιτς, ο οποίος εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα.
Έκτοτε οι ρωσόφωνες περιοχές μετατράπηκαν σε κολαστήρια και τα εγκλήματα αποκρύβονταν από την Αστυνομία του καθεστώτος του Κιέβου. Οι διάδοχοι Γιανουκόβιτς – Π. Ποροσένκο και Β. Ζελένσκι – δεν φαίνεται να είναι λιγότερο διεφθαρμένοι. Ο μεν πρώτος βρίσκεται αντιμέτωπος με κατηγορίες για διαφθορά, ο δε δεύτερος φιγουράρει στα Panama Papers με εταιρείες και πολλά εκατομμύρια καταθέσεων. Κάποιες πληροφορίες τον φέρουν να είναι κάτοχος εταιρειών και στην Κύπρο. Είναι και αυτός κατά κάποιον τρόπο ένας ολιγάρχης, άσχετο αν οι «σκηνοθέτες» των τηλεοπτικών του προβολών τον εμφανίζουν με στρατιωτικό αμπέχονο και άρβυλα ως έναν ετοιμοπόλεμο μαχητή. Έναν Δαυίδ που τα βάζει με τον Γολιάθ.
Στην Ουκρανία δεν κάνει κουμάντο ο όποιος Ζελένσκι, αλλά οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί, που κάποτε ξεπερνούν τους πρώτους σε δολιότητες. Η μαδημένη βρετανική «αλεπού» επιδιώκει την παλινόρθωση της ισχύος της με νέου τύπου αποικίες, με επενδύσεις στις κερδοφόρες περιοχές της Ουκρανίας και, γιατί όχι, και της Ρωσίας όταν θα την αποτελειώσουν, όπως νομίζουν. Η Ουκρανία είναι απλώς το τυράκι για να βάλουν στη φάκα τη Ρωσία, εφόσον φρόντισαν να την περικυκλώσουν με χώρες του ΝΑΤΟ για να μην μπορέσει ν’ αντισταθεί όταν ο κλοιός θα σφίγγει και θα απειλεί την ύπαρξή της. Ή να την οδηγήσουν στις εποχές επί ηγεσίας του Γέλτσιν ή του Γκορμπατσόφ, όταν η χώρα είχε γίνει ο γελωτοποιός και το ρεντίκολο του πλανήτη. Τότε που βασίλευε η κλεπτοκρατία. Τότε που αναδύθηκαν οι Ρώσοι ολιγάρχες και οι όπου Γης και Αμερικής Σόρος βρέθηκαν με επενδύσεις δισεκατομμυρίων να νέμονται και να λεηλατούν την περιουσία του ρωσικού λαού.
Σήμερα ο πλανήτης παρακολουθεί έναν θεατρίνο να εμφανίζεται στα κοινοβούλια ευρωπαϊκών χωρών, να λέει τα δικά του, να υμνεί το ΝΑΤΟ και την Τουρκία, την οποία θέλει επειγόντως ως εγγυήτρια δύναμη για το μέλλον της Ουκρανίας. Οι εμβρόντητοι Κύπριοι βουλευτές, που τον άκουγαν άλαλοι, δυστυχώς δεν θεώρησαν σκόπιμο μετά το προσβλητικό απότομο κλείσιμο του διαγγέλματός του, να του στείλουν ένα μήνυμα, το οποίο τουλάχιστον θα έσωζε την αξιοπρέπειά τους. Ένα μήνυμα για το τι σόι εγγυήτρια μπορεί να γίνει αυτή η χώρα, της οποίας τα άρβυλα είναι ματωμένα από την εισβολή στην Κύπρο, στη Συρία, στη Λιβύη και το θανατικό που σκορπά ακόμα στις κουρδικές περιοχές, εκμεταλλευόμενη τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Λιβανιστές και αργυρώνητοι
Παρακολουθούμε ηγέτες της Ε.Ε., τα ελεγχόμενα από τους ιδίους Μ.Μ.Ε., να μετατρέπονται σε θεραπαινίδες του «θεάρεστου» έργου των ΗΠΑ που για δεκαετίες αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα. Να δαιμονοποιούν τον Πούτιν και μάλιστα κάποιοι εξ αυτών, περιλαμβανομένου και του Αμερικανού Προέδρου, υποθάλπουν τη ρωσική κοινωνία να τον καρατομήσει. Ένα αμαρτωλό τρίγωνο, που λειτουργεί περισσότερο δορυφορικά, παρά στη βάση μιας λογικής ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετεί όλη αυτή η βιομηχανία του πολέμου που εξελίσσεται σε άκρατη αιματοχυσία.
Ο πόλεμος έβγαλε στην επιφάνεια πολλή βρομιά και προσέδωσε μιαν άλλη διάσταση: τον αυταρχισμό, τον εκφοβισμό και την επιβεβλημένη εξ Αμερικής κηδεμονία. Φαίνεται πως πολλές χώρες έχουν μακρά παράδοση στην εξάρτηση και έσπευσαν να κρυφτούν στην ποδιά των Αμερικανών κηδεμόνων. Έτσι, όλη αυτή η κουστωδία βρέθηκε να κουνάει το δάχτυλο στους λαούς και να υποβάλλει το «πας μη αμερικανόφιλος, βάρβαρος».
Τα διεθνή Μ.Μ.Ε , τα ελεγχόμενα ξένα πρακτορεία και διαδικτυακοί κολοσσοί διεκπεραιώνουν μια θεραπεία-σοκ στο ιδεολογικό και επικοινωνιακό επίπεδο. Λειτουργούν ως μηχανισμός για την επιβολή των εκβιαστικών διλημμάτων στους πολίτες των Δυτικών χωρών. Μετατρέπουν ζωτικής σημασία πολιτικά ζητήματα σε αναμφισβήτητο μονόδρομο, σβήνοντας κάθε δυνατότητα εναλλακτικής λύσης, προκειμένου να τερματιστεί ο πόλεμος και να επικρατήσει η λογική. Το κατάφεραν με όπλο τους την καλλιέργεια του φόβου. Είναι οι διαχειριστές του φόβου. Έτσι και οι εναπομείνασες χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία σπεύδουν να βρεθούν κάτω από τις φονικές φτερούγες του ΝΑΤΟ. Γνωστή η συνταγή: «Ο φόβος φέρνει κόλαση». Δεν είναι όμως δική τους. Έχει έρθει ντελίβερι, όπως και άλλα υποπροϊόντα από τις ΗΠΑ.
Επικράτησε ένα σύστημα ελέγχου που επινοεί τους «κακούς» για να χειραγωγεί τις μάζες, στρεβλώνοντας την πραγματικότητα με συνεχή προβολή των στρατιωτικών θριάμβων της Δύσης έναντι των κακών Ρώσων.
Οι διάλογοι, τα σχόλια και οι παρεμβάσεις εν είδει αναλύσεων αποδίδουν εύστοχα την αίσθηση της «εργαλειοποίησης» και αλλοτρίωσης του ατόμου στα συνθλιπτικά πλαίσια που θέλουν να λειτουργούν κατασταλτικά.
Επικρατεί ένα εφιαλτικό κέντρο «επανεκπαίδευσης» για την «ασφάλεια», τον «σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα», συνθήματα μέσω των οποίων η Δύση νομιμοποιεί τις μεθόδους της.
Η δημοκρατία στην Ουκρανία βρέθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα εδώ και καιρό, αλλά η Δύση την εξαγνίζει. Όπως και κάποιοι δημοσιογράφοι της εφ. ΠΟΛΙΤΗΣ, που παραχαράσσουν συστηματικά τα γεγονότα της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας θεοποιώντας το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και, ταυτόχρονα, αποενοχοποιούν και την Τουρκία για τα εγκλήματα πολέμου της στην Κύπρο.
Ο Έλληνας ΥΠΕΞ έσπευσε να καταγγείλει τη Ρωσία για εγκλήματα πολέμου στο δικαστήριο της Χάγης, την ώρα που κανένας Έλληνας αξιωματούχος δεν αισθάνθηκε ποτέ την ανάγκη να το πράξει στην περίπτωση της Τουρκίας για όσα διέπραξε και διαπράττει στην Κύπρο από το 1974.
Άμοιροι και άβουλοι στη μοίρα μας
Με το που έπαιξε η είδηση ότι η Ρωσία θα ανοίξει προξενικό γραφείο στα κατεχόμενα, επικράτησε πανικός στη Λευκωσία. Τελικά ο Ρώσος πρέσβης το διέψευσε κατηγορηματικά, αλλά στο τέλος της ημέρας τι περιμένουμε; Να συμφωνούμε με κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, να μπαίνουμε στη λίστα των εχθρικών χωρών και, όταν τους έχουμε ανάγκη, να τρέχουμε να τους κτυπήσουμε την πόρτα; Οι φιλίες και συμμαχίες λειτουργούν αμφίδρομα. Μονόδρομοι δεν υπάρχουν, μόνο αδιέξοδα. Μακάρι αυτός ο εφιάλτης του πολέμου να τερματιστεί σύντομα και να μην αρχίσει άλλος.
Γιατί, έτσι όπως καταντήσαμε θλιβερές μαριονέτες και άβουλοι στη μοίρα μας, να μη μας βρει κανένα άλλο κακό. Ήδη το ανδρείκελο της Τουρκίας στα κατεχόμενα Ε. Τατάρ απειλεί πως δεν αποκλείεται να επαναληφθεί ξανά πόλεμος στην Κύπρο, όπως το 1974.
Σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου