Ως καθηγητής ιστορίας, το θέμα της ναζιστικής Γερμανίας είναι πάντα ένα θέμα που προκαλεί πολλές ερωτήσεις από τους μαθητές. Πώς κατάφεραν οι Ναζί να πείσουν το κοινό να τους ψηφίσει; Πώς κατάφεραν να πείσουν τον κόσμο να συμφωνήσει με τη φασιστική ατζέντα και τις βάρβαρες πολιτικές τους; Πώς επιτράπηκε η πραγματοποίηση του Ολοκαυτώματος;
Παρά τη συζήτηση του ρόλου της προπαγάνδας και της λογοκρισίας, καθώς και του φόβου της εναντίωσης στο ναζιστικό καθεστώς, εξακολουθεί κανείς να βρίσκει τους μαθητές συχνά κάπως αμήχανους. Επιπλέον, πολλοί υποστηρίζουν σταθερά ότι στις μέρες μας, λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, του Διαδικτύου και άλλων μεθόδων επικοινωνίας, τα κακά του ναζισμού δεν θα μπορούσαν ποτέ να καταφέρουν να ανθίσουν ξανά.
Ωστόσο, αυτό πρόκειται να αλλάξει. Αρκεί να δει κανείς τον τρόπο με τον οποίο το Τάγμα Αζόφ, μια ολοκληρωμένη ουκρανική ναζιστική πολιτοφυλακή, με σημαντική επιρροή, ξεπλύθηκε μέσα σε δέκα εβδομάδες. Ενώ πριν από την 24η Φεβρουαρίου 2022, αναγνωρίζονταν ως νεοναζιστικό τάγμα, αυτοί οι φασίστες παρουσιάζονται τώρα ως γενναίοι υπερασπιστές ενός καταπιεσμένου λαού, που πολεμούν γενναία ενάντια σε ανυπέρβλητες αντιξοότητες.
Στο παρελθόν, έχουμε γνωρίσει πολύ καλά το ρόλο που διαδραματίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η μεγάλη τεχνολογία στην προπαγάνδα και την παραγωγή συναίνεσης. Είτε πρόκειται για τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης που παπαγαλίζουν τα σημεία συζήτησης του κατεστημένου, είτε για το Facebook, το Twitter και το Youtube που λογοκρίνουν τις αντίθετες απόψεις, είτε για το Paypal που αρνείται στα μέσα ενημέρωσης την πρόσβαση στους δικούς τους λογαριασμούς προφανώς λόγω των πολιτικών τους θέσεων, η κυριαρχία του πλήρους φάσματος της δυτικής παραπληροφόρησης φαίνεται να βρίσκεται στο ζενίθ της.
Ωστόσο, οι αιώνιοι δυτικοί προμηθευτές ψευδών ειδήσεων, όπως οι New York Times, το CNN και το BBC, δηλώνουν ότι είναι οι φύλακες της αλήθειας, της ακεραιότητας και της ηθικής. Και αυτό, παρά τα ψέματά τους που διευκόλυναν τη σφαγή και το θάνατο πάνω από ενός εκατομμυρίου ανδρών, γυναικών και παιδιών, κατά την εισβολή και την κατοχή του Ιράκ.
Αλλά ακόμα συνεχίζεται, μέχρι και σήμερα. Από το Φάντασμα του Κιέβου μέχρι το Νησί του Φιδιού, τα συλλογικά δυτικά μέσα ενημέρωσης λειτούργησαν ως στενογράφοι των δυτικών και ουκρανικών καθεστώτων. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά για να αναφερθούν, αλλά η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης της αεροπορικής επιδρομής σε σιδηροδρομικό σταθμό στο Κραματόρσκ αποτέλεσε ένα εντυπωσιακό παράδειγμα του απροκάλυπτου και κυνικού προπαγανδιστικού ρόλου που έπαιξαν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης.
Οι πυραυλικές επιδρομές που σκότωσαν πάνω από πενήντα ανθρώπους και τραυμάτισαν περισσότερους από εκατό είχαν αρχικά ευρεία αναφορά, με εικόνες στις πρώτες σελίδες των δυτικών μέσων ενημέρωσης. Ωστόσο, μέσα σε σαράντα οκτώ ώρες η ιστορία είχε εξαφανιστεί και ελάχιστα αναφέρθηκε. Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι μια ιταλική ομάδα ειδήσεων αναγνώρισε έναν από τους πυραύλους ως τον τύπο που χρησιμοποιούσαν οι ουκρανικές δυνάμεις. Το αφήγημα ότι οι Ουκρανοί σκότωναν αμάχους προφανώς δεν ταίριαζε στην προπαγάνδα της συλλογικής Δύσης και, κατά συνέπεια, οι νεκροί και οι τραυματίες βρήκαν άμεση ασημαντότητα.
Τώρα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν στρέψει την κακόβουλη μυθοπλασία τους στο ναζιστικό τάγμα Azov στην Ουκρανία. Ένας απροκάλυπτα ναζιστικός σχηματισμός, απόγονος των φασιστών Μπαντεριτών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που τώρα υπερασπίζεται σθεναρά από τη Συλλογική Δύση.
Είναι ενδιαφέρον ότι προηγουμένως είχε γίνει αποδεκτό ότι οι Αζόφ ήταν μια ακροδεξιά, ναζιστική πολιτοφυλακή, και πράγματι, η παρουσία και η επιρροή τους θεωρούνταν ευρέως ως μια σκοτεινή δύναμη μέσα στην Ουκρανία. Οι φασιστικές τελετουργίες και τα στολίδια της, η λατρεία του φασίστα Στεπάν Μπαντέρα και η προσήλωσή της στη ναζιστική ιδεολογία, δεν άφηναν σε κανέναν αμφιβολία ότι επρόκειτο για αφοσιωμένους φασίστες, και συνήθως περιγράφονταν ως νεοναζί σε πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης.
Ωστόσο, από τις 24 Φεβρουαρίου υπήρξε μια εκπληκτική αλλαγή.
Τώρα, το γεγονός ότι το τάγμα Azov είναι μια ναζιστική οργάνωση αποσιωπάται. Το BBC, ένας προπαγανδιστικός βραχίονας του βρετανικού κράτους, έβγαλε ένα εννιάλεπτο άρθρο, υποστηρίζοντας, σχεδόν παρακαλώντας, ότι οι μαχητές του Αζόφ δεν ήταν φασίστες, αλλά απλώς ένα τάγμα που ενσωματώθηκε στον ουκρανικό στρατό. Εν τω μεταξύ, το MSNBC πήρε συνέντευξη από ναζιστές της Αζοφικής που δίδασκαν σε ηλικιωμένες γυναίκες πώς να χρησιμοποιούν τα όπλα, και οι εφημερίδες από τους Financial Times μέχρι τους New York Times παρουσιάζουν τώρα τους Αζοφικούς ως γενναίους υπερασπιστές της Ουκρανίας.
Ένας προφανής στόχος αυτής της ξεδιάντροπης επιχείρησης των μέσων ενημέρωσης είναι να απονομιμοποιήσει τους ρωσικούς ισχυρισμούς περί αποναζιστικοποίησης, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα ναζισμού στην Ουκρανία. Ακόμα και στις σπάνιες περιπτώσεις που τα ΜΜΕ αναφέρονται στην ιδεολογία των μονάδων Αζόφ, και μάλιστα στην παρουσία άλλων φασιστικών και ακροδεξιών ομάδων όπως η C14, ο Δεξιός Τομέας και το Svoboda, ισχυρίζονται ότι έχουν ελάχιστη επίδραση στην πολιτική της Ουκρανίας, επισημαίνοντας τις αδύναμες εκλογικές επιδόσεις τους. Αυτό που παραλείπουν να επισημάνουν, είναι ότι τα «κυρίαρχα» κόμματα εφαρμόζουν πολιτικές που υποστηρίζουν οι φασίστες. Επιπλέον, η άποψη ότι η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση είναι μέτρο επιρροής είναι παράλογη, αν κοιτάξει κανείς την Αλ Κάιντα και το Isis.
Στην πραγματικότητα, ένας ηγέτης της φασιστικής ομάδας C14, ο Yevhen Karas, περιέγραψε το πραξικόπημα του Μαϊντάν το 2014 ως «νίκη των εθνικιστικών ιδεών». Συνέχισε υποστηρίζοντας ότι χωρίς την επιρροή των φασιστικών ομάδων, το Μαϊντάν δεν θα ήταν παρά μια «παρέλαση ομοφυλοφίλων».
Αλλά αυτό αποτελεί πλέον μια άβολη αλήθεια για τη συλλογική Δύση. Κατά συνέπεια, ο Αζόφ και οι συνοδοιπόροι τους δεν είναι πλέον ναζιστές ή φασίστες. Αντιθέτως, είναι απλώς «παρεξηγημένοι πατριώτες».
Φυσικά, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Όταν πρόκειται για υποκρισία, η συλλογική Δύση την έχει σε αφθονία. Είτε πρόκειται για την υποστήριξη των Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, του ISIS και της AL Nusra στη Συρία, ή των φασιστών στην Ουκρανία, η Συλλογική Δύση έχει αποδείξει ότι στερείται κάθε ηθικής όταν πρόκειται για την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων.
Τώρα, όπως ακριβώς το Isis και η Al Nusra είναι «μετριοπαθείς αντάρτες», οι φασίστες του Αζόφ είναι καλοπροαίρετοι εθνικιστές πολεμιστές.
Έτσι, σύμφωνα με τις λεγόμενες φιλελεύθερες δημοκρατίες μας, παρόλο που μπορεί να υπάρχουν κακοί ναζί, υπάρχουν και καλοί φασίστες, των οποίων η προσκόλληση στον ναζισμό είναι απλώς μια ιδεολογική ιδιοτροπία. Προφανώς, αυτοί που είναι με το μέρος μας είναι οι καλοί ναζί. Και η συλλογική Δύση είναι αυτή που πάντα αποφασίζει ποιος είναι ποιος.
Αλλά ένα πράγμα είναι πλέον προφανές – ο απροκάλυπτος τρόπος με τον οποίο ο ναζισμός έχει γίνει εύπεπτος χάρη σε μια αδυσώπητη, συστηματική προπαγανδιστική εκστρατεία, θα απαντήσει στα ερωτήματα που θέτουν οι μαθητές σχετικά με το πώς οι Γερμανοί Ναζί κατάφεραν να αποκτήσουν την εξουσία το 1933 και να ακολουθήσουν στη συνέχεια τις πολιτικές που ακολούθησαν.
«Ξύσε έναν φιλελεύθερο και ένας φασίστας αιμορραγεί», μου είπαν κάποτε πριν από πολλά χρόνια.
Τα γεγονότα των τελευταίων μηνών απέδειξαν πόσο ακριβές είναι αυτό το παλιό ρητό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου