Αναλύοντας τα δεδομένα, βρισκόμαστε στην μέση ενός παγκόσμιου οικονομικού πολέμου, που αγγίζει τις οικονομίες και τα νομίσματα και δεν διεξάγεται με πυροβολικό και τανκς.
Στο παρελθόν η κυριαρχία του δολαρίου ήταν αδιαμφισβήτητη αλλά στην τρέχουσα συγκυρία παρατηρούμε ότι τα νομίσματα… υποστηρίζονται από εμπορεύματα ή τα εμπορεύματα υποστηρίζουν νομίσματα.
Πλέον οι εξασφαλίσεις έχουν μετακινηθεί στα εμπορεύματα που βρίσκονται στο επίκεντρο.
Το τέλος του χρηματοοικονομικού συστήματος επιταχύνεται από τις γεωπολιτικές εξελίξεις.
Η Δύση προσπαθεί απεγνωσμένα να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία με στόχο την οικονομική υποταγή, αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να ανεβάσει τις τιμές της ενέργειας, των εμπορευμάτων και των τροφίμων εις βάρος των κοινωνιών της Δύσης.
Οι κεντρικές τράπεζες δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να πάρουν μέτρα για να τα πληρώσουν όλο αυτό το εκπληκτικά αυξημένο κόστος.
Η Ρωσία συνδέει το ρούβλι με τις τιμές των εμπορευμάτων με την στήριξη του χρυσού, και η Κίνα έχει ήδη αποδείξει ότι κατανοεί το πληθωριστικό παιχνίδι της Δύσης, έχοντας αποθηκεύσει εμπορεύματα και βασικά σιτηρά τα τελευταία δύο χρόνια ενώ το νόμισμά της έχει αυξηθεί έναντι του δολαρίου.
Η Κίνα και η Ρωσία δεν ακολουθούν την τακτική των νομισμάτων της Δύσης.
Αντίθετα, κινούνται προς μια πιο υγιή νομισματική στρατηγική με την προοπτική σταθερών επιτοκίων και τιμών, ενώ η Δύση επιταχύνει προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ο αναλυτής της Credit Suisse, Zoltan Pozsar, το αποκαλεί Bretton Woods III.
Αυτό το άρθρο εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο είναι πιθανό να εξελιχθεί, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το δολάριο και τα δυτικά νομίσματα ευρώ και στερλίνα, όχι το ρωσικό ρούβλι, θα έχουν τη μεγαλύτερη δυσκολία να αντιμετωπίσουν το οικονομικό μοντέλο που επικράτησε σχεδόν 50 χρόνια.
Το σύστημα σταθερών ισοτιμιών του Bretton Woods ήταν ένα σύστημα το οποίο προσδιόριζε σταθερές ισοτιμίες μεταξύ των νομισμάτων των χωρών που συμμετείχαν σε αυτό.
Ονομάστηκε έτσι από την ομώνυμη Νομισματική και Χρηματοοικονομική Διάσκεψη στο Bretton Woods στο Νιου Χάμσαϊρ των ΗΠΑ η οποία έγινε από την 1 έως τις 22 Ιουλίου του 1944 και στην οποία συμμετείχαν οι 44 συμμαχικές δυνάμεις, οι οποίες είχαν βγει νικήτριες από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Σύστημα σταθερών ισοτιμιών του Bretton Woods ίσχυσε έως και το 1971.
Το 1971, ο Ρίτσαρντ Νίξον, ο τότε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ανέστειλε μονομερώς το σύστημα του Bretton Woods, ακυρώνοντας την άμεση μετατρεψιμότητα του δολαρίου σε χρυσό.
Η χρηματοδότηση των εμπορευμάτων
Οι ΗΠΑ καταδίκασαν σε θανατική ποινή το δολάριο.
Όχι μόνο οι ΗΠΑ παρερμήνευσαν την κατάσταση της Ρωσίας σε σχέση με την οικονομία της, αλλά η Αμερική πίστεψε λανθασμένα ότι διαθέτει υπεροχή επιβάλλοντας κυρώσεις στη Ρωσία και στους ολιγάρχες του Putin.
Μπορεί να πέτυχε μερικό αποκλεισμό στους όγκους των εξαγωγών της Ρωσίας, αλλά προκλήθηκε αύξηση στις τιμές της ενέργειας και των εμπορευμάτων, προς όφελος της Ρωσίας και κοστίζοντας στη δυτική συμμαχία.
Η συνέπεια είναι μια τελική μάχη στον οικονομικό πόλεμο που μαγειρεύεται εδώ και δεκαετίες.
Δεν επιβάλλουν κυρώσεις για τη σημαντικότερη πηγή εξαγωγών ενέργειας στον κόσμο και τον οριακό προμηθευτή ενός ευρέος φάσματος εμπορευμάτων και πρώτων υλών, συμπεριλαμβανομένων των σιτηρών και των λιπασμάτων, χωρίς κόστος.
Ακόμη χειρότερα, η Ρωσία έχει στενή συνεργασία με την Κίνα έναν εξαιρετικά ισχυρό φίλο, με τον οποίο η Ρωσία είναι εταίρος στο μεγαλύτερο οικονομικό μπλοκ στον κόσμο - τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης - που ελέγχει μια αναπτυσσόμενη αγορά άνω του 40% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Αυτό είναι το μέλλον, όχι το παρελθόν: το παρελθόν είναι η ανησυχία της Δύσης, η τιμωρητική φορολογία, οι οικονομίες που κυριαρχούνται από το κράτος και η γραφειοκρατία, ο αντικαπιταλιστικός σοσιαλισμός και το ψεύτικο χρήμα που παράγουν οι κεντρικές τράπεζες για να πληρωθούν τα πάντα.
Όλα αυτά θα καταρρεύσουν.
Παρά αυτή την τεράστια τρύπα στο δίχτυ των κυρώσεων, η Δύση νομοτελειακά θα προσπαθήσει να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τις κυρώσεις.
Όμως η απάντηση της Ρωσίας είναι καταστροφική για το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Σε δύο απλές ανακοινώσεις, συνδέοντας το ρούβλι με χρυσό για τα εγχώρια πιστωτικά ιδρύματα και επιμένοντας ότι οι πληρωμές για ενέργεια θα γίνονται δεκτές μόνο σε ρούβλια, θέτει τέλος στην εποχή του δολαρίου fiat που κυβέρνησε τον κόσμο από την έναρξη του Bretton Woods το 1971 μέχρι σήμερα.
Μόλις πριν από πέντε δεκαετίες, το δολάριο ανέλαβε τον ρόλο του ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος από χρυσό.
Μετά τη δεκαετία του 1970, που ήταν μια δεκαετία αστάθειας των νομισμάτων, των επιτοκίων και των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων, ο κόσμος εξελίχθηκε και μετατράπηκε σε ένα σύστημα που κυριαρχούν οι χρηματοπιστωτικές αγορές.
Η μεγάλη έκρηξη του Λονδίνου ως χρηματοπιστωτικού κέντρου στις αρχές της δεκαετίας του 1980 άνοιξε το δρόμο για τα ρυθμιζόμενα παράγωγα και στην δεκαετία του 1990 βρέθηκαν στο επίκεντρο τα hedge funds και οι εταιρίες dotcoms.
Ακολούθησε μια έκρηξη των μη ελεγχόμενων παραγώγων εκτός συναλλαγών σε εκατοντάδες τρισεκατομμύρια και τιτλοποιήσεις που κατέληξαν στην χρεοκοπία της Lehman Brothers.
Έκτοτε, η επέκταση της παγκόσμιας πίστωσης για αμιγώς χρηματοοικονομικές δραστηριότητες ήταν αξιοσημείωτη δημιουργώντας μια φούσκα χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων για να ανταγωνιστεί οτιδήποτε έχει παρατηρηθεί στην ιστορία των οικονομικών υπερβολών.
Όλα αυτά τελειώνουν με μια νέα εμπορευματοποίηση — αυτό που αποκαλεί Bretton Woods III ο Zoltan Pozsar της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse.
Το Bretton Woods I ανεστάλη από τον Πρόεδρο Νίξον το 1971, και το Bretton Woods II κυριαρχεί από τότε μέχρι τώρα, όταν το δολάριο ήταν ο παγκόσμιος ηγέτης.
Αυτό μας φέρνει στο Bretton Woods III.
Η επιμονή της Ρωσίας να πληρώνουν όσα κράτη αγοράζουν ενέργεια σε ρούβλια και όχι σε δολάρια ή ευρώ είναι μια σημαντική εξέλιξη, μια άμεση πρόκληση για τον ρόλο του δολαρίου.
Η ΕΕ, η οποία είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας ρωσικού φυσικού αερίου, είτε αποδέχεται το σοκ είτε ψάχνει για ανεπαρκείς εναλλακτικές λύσεις.
Η επιλογή είναι να αγοράσουν φυσικό αέριο και πετρέλαιο σε λογικές τιμές σε ρούβλι ή να αυξήσουν τις τιμές σε ευρώ και να μην επαρκούν για να διατηρήσουν τις οικονομίες τους σε λειτουργία μεταφέροντας ένα τεράστιο κόστος στις κοινωνίες.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, φαίνεται ότι η Ρωσία κερδίζει και με έναν τρόπο χάνει η ΕΕ.
Ξεκινάει το Bretton Woods III
Όσον αφορά την πεποίθηση του Pozsar της Credit Suisse ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα του Bretton Woods III, μπορεί κανείς να δει τη λογική του επιχειρήματός του.
Η εξαιρετικά διογκωμένη οικονομική φούσκα σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής, που κυριάρχησε σχεδόν 50 χρόνια.
Τα αρνητικά επιτόκια στην Ευρώπη και την Ιαπωνία δεν είναι απλώς μια ανωμαλία, αλλά η τελευταία ρίψη των ζαριών για το γιεν και το ευρώ.
Η ΕΚΤ και η Τράπεζα της Ιαπωνίας έχουν χαρτοφυλάκια ομολόγων που εμφανίζουν ζημίες που έχουν εξαφανίσει τα κεφάλαια των κεντρικών τραπεζών.
Όλες οι δυτικές κεντρικές τράπεζες που έχουν επιδοθεί στην ποσοτική χαλάρωση QE έχουν το ίδιο πρόβλημα.
Αντίθετα, η ρωσική κεντρική τράπεζα και η Peoples Bank of China δεν έχουν πραγματοποιήσει κανένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης QE και έχουν καθαρούς ισολογισμούς.
Η αύξηση των επιτοκίων στα δυτικά νομίσματα καθίσταται πιο βέβαιη και το ύψος τους ακόμη μεγαλύτερο από την επιθετική απάντηση της Ρωσίας στις δυτικές κυρώσεις.
Ο Putin ο ρώσος Πρόεδρος έλαβε ως πρότυπό του τη συμφωνία Νίξον - Κίσινγκερ του 1973 με τους Σαουδάραβες για να δέχεται μόνο δολάρια ΗΠΑ ως πληρωμή για το πετρέλαιο και να χρησιμοποιεί τον κυρίαρχο ρόλο του στον ΟΠΕΚ για να αναγκάσει άλλα μέλη να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
Καθώς ο μεγαλύτερος εξαγωγέας ενέργειας στον κόσμο, η Ρωσία λέει τώρα ότι θα δέχεται μόνο ρούβλια, υιοθετώντας την στρατηγική του πετροδολαρίου.
Και ακόμη και η Σαουδική Αραβία λυγίζει και αποδέχεται το ρενμίνμπι της Κίνας για το πετρέλαιο της, που αποκαλεί συμβολική κίνηση.
Η Δύση, με την οποία εννοούμε την Αμερική, την ΕΕ, τη Βρετανία, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και μερικούς άλλους, ακολουθούν την συνταγή της ανοησίας.
Πιστεύουν ότι με την σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων προτού αντικατασταθούν εξ ολοκλήρου με πράσινες πηγές ενέργειας, έχει προκύψει ένα τεράστιο έλλειμμα στον ενεργειακό εφοδιασμό.
Με σχεδόν θρησκευτικό ζήλο, η Γερμανία κόβει την πυρηνική παραγωγή.
Τα μέλη της G7 όχι μόνο ήταν απροετοίμαστα για να αντιμετωπίσουν την Ρωσία, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουν καταλήξει ακόμη σε επαρκή απάντηση.
Η Ρωσία έχει ουσιαστικά εμπορευματοποιήσει το νόμισμά της, ιδιαίτερα στην ενέργεια, τον χρυσό και τα τρόφιμα.
Ακολουθεί την Κίνα σε παρόμοια πορεία.
Με αυτόν τον τρόπο έχει υπονομεύσει την ηγεμονία του δολαρίου, ίσως μοιραία.
Ως κινητήρια δύναμη πίσω από τις αξίες των νομισμάτων, τα εμπορεύματα θα είναι η επόμενη εξασφάλιση το επόμενο collateral που θα αντικαταστήσει τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία.
Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε την ισχύ του μεξικανικού πέσο έναντι του δολαρίου (αύξηση 9,7% από τον Νοέμβριο του 2021) και του ρεάλ Βραζιλίας (αύξηση 21% σε ένα χρόνο)
Aκόμη και το ραντ Νότιας Αφρικής έχει αυξηθεί κατά 11% τους τελευταίους πέντε μήνες.
Το γεγονός ότι αυτά τα ανίσχυρα νομίσματα αυξάνονται σηματοδοτεί την μετατόπιση του κόσμου από το δολάριο σε κάτι νέο.
Όμως, έχοντας γυρίσει την πλάτη τους στον χρυσό, οι Αμερικανοί και οι δυτικοί ηγέτες δεν έχουν επαρκή απάντηση στο πρόβλημα. Αν μη τι άλλο, είναι πιθανό να συνεχίσουν τον αγώνα για την ηγεμονία του δολαρίου αντί να αποδεχτούν την πραγματικότητα. Και όσο περισσότερο η Αμερική αγωνίζεται να διεκδικήσει την εξουσία της, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα διάσπασης στη δυτική εταιρική σχέση.
Η Ευρώπη χρειάζεται απεγνωσμένα τη ρωσική ενέργεια ενώ η Αμερική όχι.
Η Ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια να υποστηρίζει άνευ όρων την αμερικανική πολιτική.
Αυτό, φυσικά, είναι το στοίχημα της Ρωσίας.
Η Ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια να υποστηρίζει άνευ όρων την αμερικανική πολιτική.
Αυτό, φυσικά, είναι το στοίχημα της Ρωσίας.
συνεχίζεται στο 2ο μέρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου