Οι «ψεκασμένοι»: Τα κρεμαστάρια των αλεπούδων

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βαθιώτης

 

Πράγματι, εδώ και καιρό έχουμε μπερδέψει τα ονόματα των πραγμάτων· η σπατάλη των ξένων αγαθών ονομάζεται γενναιοδωρία και η αποκοτιά στις κακές πράξεις ονομάζεται ψυχικό σθένος: γι’ αυτό και το κράτος έχει φτάσει στα έσχατα όριά του1.

 

Μια προσφιλής τακτική των προπαγανδιστών που θέλουν να επιβάλλουν στην «λαϊκή αγορά» τα νέα ιδεολογικά προϊόντα τους, ισοπεδώνοντας όσες μειοψηφικές φωνές αμφισβητούν τις (δήθεν) αγαθές προθέσεις των διακινητών των Μεγάλων Ιδεών είναι ο στιγματισμός του αμφισβητία με τη χρήση απαξιωτικών ετικετών. 

 

Όταν κάποιος δυσκολεύεται να καταρρίψει την, ασύμφορη γι’ αυτόν, αντίπαλη επιχειρηματολογία στην ουσία της, ακολουθεί την πονηρή οδό του διαβόλου: διαβάλλει, δηλαδή, την προσωπικότητα του αμφισβητία, οπότε παρέλκει να αντικρούσει ένα προς ένα τα επιμέρους επιχειρήματά του. Αφού ο αντίπαλος εμφανίζεται ως ελαττωματικό μυαλό, είναι κατά λογική αναγκαιότητα ελαττωματικοί και οι ισχυρισμοί του, σαν τα νερά που τρέχουν από μια μολυσμένη πηγή. 

 

Αρκεί, λοιπόν, ο προπαγανδιστής να ρίξει την ρετσινιά σε έναν φωτισμένο νου, με άλλα λόγια: να σπιλώσει την φήμη του, ώστε να ξεμπερδέψει μια κι έξω με τον μπελά που τον βρήκε, χωρίς να σπάει το κεφάλι του πώς θα εξουδετερώσει το περιεχόμενο των οχληρών ισχυρισμών.  

 

Όποιος τα βρίσκει μπαστούνια με τις αμφισβητήσεις, ξεπαστρεύει τον αμφισβητία, ακυρώνοντάς τον ως πρόσωπο: Εύκολα, γρήγορα, αποτελεσματικά – μονοκονδυλιά.

 

Eν έτει 2022, προπαγανδιστές είναι οι Νεοεποχίτες-Νεοταξίτες που, με αιχμή του δόρατος τον κορωνοϊό και την κλιματική αλλαγή, προωθούν δαιμονιωδώς το πρότζεκτ της Μεγάλης Επανεκκίνησης (Great Reset). Μία από τις πολλές Μεγάλες Ιδέες αυτού του πρότζεκτ είναι ο συστηματικός (οιονεί) «εμβολιασμός», ει δυνατόν, κάθε πολίτη, ο οποίος θα πρέπει να εμπιστεύεται με τεντωμένα τα μπράτσα αλλά με κλειστά τα μάτια όχι το ανοσοποιητικό σύστημα του δικού του οργανισμού, αλλά ό,τι του σερβίρουν οι φαρμακευτικοί και κρατικοί οργανισμοί. 

 

Μια άλλη Μεγάλη Ιδέα που προωθείται παράλληλα με την κουλτούρα του (οιονεί) «εμβολιασμού» είναι ο μεταφορικώς νοούμενος εμβολιασμός, δηλαδή το μπόλιασμα, των πολιτών με την κουλτούρα της κλιματικής συνείδησης. Κατ’ αναλογίαν προς τους πρωτοφανείς περιορισμούς των θεμελιωδών δικαιωμάτων που μας κληροδότησε η πανδημία, οι Νεοεποχίτες-Νεοταξίτες προπαγανδιστές προετοιμάζουν τον καινούργιο εφιάλτη των λαών:  

 

Χάριν της προστασίας του κλίματος, θα απαγορεύεται όχι μόνο να κινούμαστε με το αυτοκίνητο της αρεσκείας μας οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας το επιθυμούμε, αλλ’ ακόμη και να τρώμε ό,τι και όσο κρέας θέλουμε.  

 

Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι ότι όσοι αυτοπαρουσιάζονται ως λάτρεις του συστημ(ατ)ικού, και δη υποχρεωτικού, εμβολιασμού του πληθυσμού προπαγανδίζουν ταυτοχρόνως τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τον κόφτη στην ταχύτητά τους, αλλά και την χορτοφαγία. Αυτές είναι μερικές μόνο, ενδεικτικώς αναφερόμενες, έμμονες ιδέες των Νεοεποχιτών-Νεοταξιτών, οι οποίες αποτελούν αντικείμενο μεθοδικής προπαγάνδας, καλά αμειβόμενης από αόρατα κέντρα εξουσίας. 

 

Όσοι, λοιπόν, στέκονται καχύποπτοι απέναντι στα ιδεολογικά προϊόντα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, τολμώντας να πάνε κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα της συμπαγούς πλειοψηφίας, σπιλώνονται εντέχνως εκ μέρους των εμπνευστών και υλοποιητών του «Μεγάλου Σχεδίου» για την (δήθεν) «σωτηρία» του «Σύμπαντος Κόσμου» από την σκυταλοδρομία ή το δέκαθλο των διαφόρων κρίσεων που… όλως τυχαίως μας προέκυψαν από τον Μάρτιο του 2020.  

 

Για την σπίλωση των αντιδραστικών, οι Νεοταξίτες λακέδες βγάζουν από την προπαγανδιστική φαρέτρα τους διάφορα γλωσσικά όπλα (dictis armis2), από τα οποία εκτοξεύουν ποικιλώνυμους ατιμωτικούς λεκέδες σε βάρος των αντιπάλων τους – και μάλιστα εναλλάξ, ώστε να μην αποδυναμώνεται διά του εθισμού η χολή του χλευασμού. Στην πρώτη γραμμή του ρυπογόνου οπλισμού των προπαγανδιστών ανήκουν, μεταξύ άλλων, οι χαρακτηρισμοί «ψεκασμένοι» και «συνωμοσιολόγοι»3. 

 

Η εκτόξευση ατιμωτικών λεκέδων εκ μέρους των νεοταξίτικων λακέδων (σε επιστημονική ορολογία: η χρήση απαξιωτικών ετικετών), η οποία λειτουργεί ως προληπτική άμυνα των προπαγανδιστών έναντι των αφυπνισμένων αμφισβητιών, θυμίζει τον τρόπο δράσης της αλεπούς του αισώπειου μύθου, η οποία σνομπάρει τα σταφύλια, επειδή είναι πολύ ψηλά και δεν μπορεί να τα φθάσει.  

 

Σοφή (αλλά και εξαιρετικά επίκαιρη) και αυτή η παροιμία: όσα δεν φθάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. 

 

Πονηρή, όμως, δεν είναι μόνο η αλεπού, αλλά πρωτίστως ο διάβολος, ο οποίος είθισται να αποκαλείται και «Πονηρός». Επειδή, λοιπόν, του «Πονηρού» είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε, στα (έσχατα) χρόνια της πανδημίας και της κλιματικής αλλαγής δεν χρειάσθηκε ιδιαίτερος κόπος για να καθιερωθεί ο όρος Θαυμαστός Ανάποδος Κόσμος4. 

 

Επομένως, αν αναποδογυρίσουμε την σημασία του όρου «ψεκασμένος», θα δούμε ποιες λέξεις κρύβονται πίσω από την πλαστή ετικέτα που επικολλούν οι προπαγανδιστές στους αντιδραστικούς αντιπάλους τους:

• «Ψεκασμένος» είναι ο υποψιασμένος και αφυπνισμένος.  
• «Ψεκασμένος» είναι όποιος έχει διαβάσει καλά τις κινήσεις του καμουφλαρισμένου εχθρού, ο οποίος κινδυνεύει να ξεγυμνωθεί μπροστά στα μάτια των υπνωτισμένων υποψήφιων καταναλωτών της εκάστοτε τοξικής-νεοταξικής «Μεγάλης Ιδέας» που του σερβίρουν οι επίδοξοι σατανικοί δηλητηριαστές τους.  
• «Ψεκασμένος» είναι ο δεσμώτης που έσπασε τις αλυσίδες του και δραπέτευσε από το σπήλαιο του Πλάτωνα, στο οποίο ήταν από την παιδική του ηλικία ακινητοποιημένος, αναγκασμένος να βλέπει μόνο τον εαυτό του, τους διπλανούς του και τις σκιές που έριχνε το φως της φωτιάς αντίκρυ τους στον τοίχο της σπηλιάς. Μάλιστα, ο Πλάτων μιλούσε για ένα τειχάκι, χτισμένο εκεί δίπλα, «σαν τα χαμηλά παραπετάσματα που στήνουν οι ταχυδακτυλουργοί μπροστά στους θεατές για να δείχνουν από ΄κει τα τεχνάσματά τους»5.

Σήμερα, ταχυδακτυλουργοί είναι προπάντων τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (διάβαζε ανάποδα: Ευνουχισμού) που προβάλλουν στους αλυσοδεμένους θεατές παραποιημένες εικόνες, μέσω των οποίων διαμορφώνεται και παγιώνεται η πλαστή πραγματικότητα, στην οποία συμμετέχει ένα πλήθος από καραγκιοζοπαίκτες (πολιτικούς, δικαστικούς, κληρικούς, ειδικούς κ.ο.κ.), συναπαρτίζοντες ένα φρικαλέο θέατρο σκιών. 

 

Σημειωτέον ότι οι απαξιωτικές ετικέτες των προπαγανδιστών βασίζονται συνήθως σε αληθινά γεγονότα, το νόημα των οποίων παρουσιάζεται ανάποδα. 

 

Επί παραδείγματι, ο όρος «ψεκασμένος» στηρίζεται στο γεγονός ότι, εδώ και πολλά χρόνια, οι πολίτες ψεκάζονται από αεροσκάφη τα οποία διασχίζουν κατά δεκάδες τον ουρανό, αφήνοντας πίσω τους παχιές λευκές ουρές-γραμμές. 

 

Τέτοιοι (χημικοί;) αεροψεκασμοί έλαβαν χώρα φέτος κατά τις ημέρες του Μ. Σαββάτου και της Κυριακής του Πάσχα (23-24/4/2022) σε διάφορα σημεία της Ελλάδος, κατ’ εξοχήν όμως στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Το φαινόμενο αποτυπώθηκε σε πλήθος φωτογραφιών που τράβηξαν διάφοροι «ψεκασμένοι» πολίτες, μεταξύ των οποίων και ο γράφων. Οι αεροψεκασμοί ήταν ορατοί π.χ.:  

• από το κέντρο της Αθήνας (π.χ. ύψος Αγίας Τριάδος Αμπελοκήπων) 

• από την Ραφήνα 

Συνεπώς, όσοι υβριστές-προπαγανδιστές λοιδορούν τους πολίτες, αποκαλώντας τους μεταφορικά «ψεκασμένους», καταφέρνουν με ένα σμπάρο να πετύχουν δυο τρυγόνια:  

 

Αφ’ ενός σπιλώνουν την προσωπικότητα του υποψιασμένου, τυφλώνοντας τους άλλους ως προς τις ζοφερές αλήθειες που λέει· αφ’ ετέρου στρέφουν τον προβολέα στην μεταφορική σημασία του όρου «ψεκασμένος», τυφλώνοντας τους άλλους ως προς την ζοφερή πραγματικότητα που συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους και πάνω από τα κεφάλια τους! (η φωτογραφία που ακολουθεί είναι τραβηγμένη από την είσοδο πολυκατοικίας της Ραφήνας). 

 

Με αυτόν τον τρόπο, σε κάθε κατά κυριολεξίαν ψεκασμένο, που αναγνωρίζει αυτήν την ιδιότητά του, καθώς βλέπει διά γυμνού οφθαλμού τι κάνουν κάποια αγνώστου προελεύσεως αεροσκάφη πάνω από το κεφάλι του, οι προπαγανδιστές χρεώνουν και μια δεύτερη ιδιότητα, εκείνη του «συνωμοσιολόγου». Έτσι, κατά έναν μαγικό τρόπο: 

ο κυριολεκτικώς ψεκασμένος μετατρέπεται μέσω της στάμπας του «συνωμοσιολόγου» σε μεταφορικώς «ψεκασμένο»! 

 

Είναι, πράγματι, αξιοθαύμαστο το επίπεδο της τέχνης των σημερινών προπαγανδιστών, οι οποίοι δεν καταφέρνουν μόνο να προσδίδουν ανάποδη σημασία στις λέξεις, βαφτίζοντας «ψεκασμένο» και «συνωμοσιολόγο» τον υποψιασμένο-αφυπνισμένο, αλλά κάνουν ταυτοχρόνως και κάτι άλλο:  

 

Για να αναποδογυρίσουν την σημασία των λέξεων, πατάνε πάνω σε κάτι απολύτως πραγματικό, αξιοποιώντας έναν από τους γνωστούς νόμους της προπαγάνδας, δηλαδή ότι η μισοαλήθεια αποτελεί το χείριστον ψεύδος6. 

 

Όπως, λοιπόν, υπάρχουν οι (αερο)ψεκασμοί, έτσι υπάρχουν και οι συνωμοσίες. Η ορθόδοξη ανάγνωση του όρου «συνωμοσιολόγος» σημαίνει εκείνον που μιλά για τις (από καταβολής κόσμου υπαρκτές!) συνωμοσίες. Κι όμως! Μέσα από την προπαγανδιστική-γκαιμπελική επανάληψη, ο «συνωμοσιολόγος» μετατράπηκε σήμερα σε λέξη κακόσημη (pejorative).  

 

Στην περίπτωση της στάμπας του «συνωμοσιολόγου» οι προπαγανδιστές, ως άρχοντες του ψεύτικου και ανάποδου κόσμου μας, έχουν μεριμνήσει τα δέοντα, ώστε να φυλάξουν όσο καλύτερα γίνεται τα νώτα τους. Γι’ αυτό ακριβώς έχουν επιστρατεύσει κάποιους γραφιάδες, οι οποίοι ενέταξαν τον ισχυρισμό περί αεροψεκασμών (πρβλ. τον παγιωμένο όρο “chemtrail”, που σημαίνει «χημικό ίχνος» και προέρχεται από σύντμηση των λέξεων “chemical” / “trail”) στις θεωρίες συνωμοσίας. 

 

Η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιείται για να καταρριφθεί η συγκεκριμένη (δήθεν) θεωρία συνωμοσίας δεν είναι ορθή, αλλ’ αντιθέτως απολύτως σαθρή. Κεντρικό επιχείρημα των γραφιάδων αποτελεί η θέση ότι οι λευκές παχιές ουρές-γραμμές που αφήνουν τα αεροπλάνα καθώς διασχίζουν τον ουρανό είναι συνήθη ίχνη συμπύκνωσης, γνωστά στην διεθνή ορολογία ως “contrails” (σύντμηση των λέξεων “condensation” / “trails”).  

 

Στην Wikipedia διαβάζουμε ακόμη ότι «το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, με επίσημη ανακοίνωση, ανέφερε πως η συμπύκνωση των υδρατμών των καυσαερίων αποτελεί φυσικό φαινόμενο» και ότι «οι λευκές γραμμές των αεροπλάνων άρχισαν να αυξάνονται τα τελευταία χρόνια […] λόγω της μεγάλης αύξησης της εναέριας κυκλοφορίας, η οποία πενταπλασιάστηκε από το 1970». 

 

Στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν την διασταύρωση των ιχνών συμπύκνωσης στον ουρανό, οι συντάκτες του σχετικού λήμματος αναφέρουν ότι:  

«όταν υπάρχει αρκετή υγρασία και ψύχος, τότε τα ίχνη αυτά μπορούν να μείνουν στον ουρανό και να απλωθούν για πάρα πολλές ώρες». 

 

Επίσης, παραθέτουν τους λόγους που κάποια αεροσκάφη αφήνουν ίχνη και κάποια άλλα όχι:  

«Ένας λόγος είναι επειδή διαφορετικά αεροσκάφη έχουν διαφορετικούς κινητήρες, μερικά αφήνουν ίχνη συμπύκνωσης και άλλα όχι. Ο άλλος λόγος είναι επειδή τα αεροπλάνα είναι σε διαφορετικά υψόμετρα». 

 

Οι εξηγήσεις, όμως, αυτές φαντάζουν παιδαριώδεις. Τούτο, διότι ειδικά κατά τις φετινές ημέρες του Μ. Σαββάτου και της Κυριακής του Πάσχα, τα αεροπλάνα που άφηναν τις λευκές παχιές ουρές-γραμμές πετούσαν ταυτοχρόνως σε ακανόνιστη διάταξη, περίπου στο ίδιο ύψος –σαν να ήθελαν να χαρακώσουν διαγωνίως τον ουρανό–, και σε πολλά σημεία του λεκανοπεδίου της Αττικής (πάνω από κατοικημένες περιοχές).  

 

Αντιθέτως, τα αεροπλάνα που προσγειώνονταν στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» ακολουθούσαν συγκεκριμένη πορεία και διάταξη, πετώντας στο ίδιο ύψος και χωρίς να αφήνουν καμία λευκή ουρά-γραμμή πίσω τους. Επιπλέον, ενώ τα ίχνη συμπύκνωσης εξαφανίζονται μετά από περίπου λίγα λεπτά της ώρας, τα ύποπτα «χημικά ίχνη» απλώνονται σιγά-σιγά στον ουρανό και μετατρέπονται σε λευκό πέπλα ακαθόριστου σχήματος, άλλα πιο λεπτά και άλλα πιο παχιά, που θολώνουν την ατμόσφαιρα και μειώνουν την ηλιακή ακτινοβολία, παραμένοντας στον ουρανό επί πολλή ώρα. (Στην φωτογραφία που ακολουθεί, τραβηγμένη από τον γράφοντα την Κυριακή του Πάσχα, φαίνεται ένα επιβατικό αεροπλάνο να κατευθύνεται προς το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», χωρίς να αφήνει πίσω του τα επίμαχα λευκά ίχνη, τα οποία έχουν αφήσει πάνω από αυτό άλλα αεροπλάνα με διαφορετική αποστολή). 

 

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι το ζήτημα των (χημικών;) αεροψεκασμών έχει αποτελέσει αντικείμενο ανάλυσης στην διεθνή βιβλιογραφία.  

 

Επί παραδείγματι, ο Dan Davis στο βιβλίο του με τίτλο “Το κράτος του τρόμου. Η σκοτεινή πλευρά της εξουσίας”7 παρέχει την πληροφορία ότι οι δράσεις αεροψεκασμού ξεκίνησαν την δεκαετία του ΄90 στις ΗΠΑ αλλά και σε χώρες του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με μαρτυρίες που προέρχονται από την Γερμανία, την Γαλλία, την Ολλανδία, την Ισπανία, την Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία, την Κροατία και την Ελβετία.  

 

Ο συγγραφέας αναφέρει ότι έγινε προσπάθεια να αποδοθούν οι αεροψεκασμοί σε κάποιο σχέδιο αποκατάστασης του στρώματος του όζοντος, αλλά κατά τρόπο μη αξιόπιστο. Μάλιστα, παραθέτει μαρτυρία κατοίκου του Oberpfalz της Βαυαρίας, ο οποίος τον Ιούνιο του 2004 προέβη σε μετρήσεις του βρόχινου νερού που συγκεντρώθηκε στη σκεπή του σπιτιού του, από τις οποίες προέκυψε ότι στο νερό υπήρχαν ίχνη από βάριο, μεθάνιο, αλουμίνιο, στρεπτομυκίνη κ.ά.8  

 

Ο Davis παραδέχεται ότι δεν είναι σε θέση να επαληθεύσει τέτοιες μαρτυρίες, προτρέπει όμως τους αναγνώστες να συνειδητοποιήσουν ότι, όπως είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, οι κυβερνήσεις συνηθίζουν να εξαπατούν τους λαούς τους ακόμη και σε σοβαρά ζητήματα υγείας.  

 

Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και να καταγράφουμε τυχόν μεταβολές στην κατάσταση της υγείας μας, οι οποίες εμφανίζονται λίγες ημέρες μετά την θέαση των περίεργων (χημικών;) αεροψεκασμών πάνω από κατοικημένες περιοχές. Σε αυτό το πλαίσιο, συνεχίζει ο συγγραφέας, οι επίμαχοι αεροψεκασμοί θα πρέπει να συσχετίζονται και με κύματα γρίπης που κάνουν ξαφνικά την εμφάνισή τους9.  

 

Με το πρόβλημα των αεροψεκασμών καταπιάνεται και ο Joachim Sonntag στο βιβλίο του με τίτλο «2025. Μέρος Β΄: Το τελικό παιχνίδι. Ο εφιάλτης για τα παιδιά μας»10. Και αυτός ο συγγραφέας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, κάνοντας λόγο για ένα κρατικό μυστικό, που κανείς δεν επιτρέπεται να το αγγίξει. Ειδικότερα, εξετάζει το ενδεχόμενο να σχετίζονται οι επίμαχοι αεροψεκασμοί με ένα παγκόσμιο σχέδιο επηρεασμού του καιρού σε καθημερινή βάση (Geoengineering / Γεωμηχανική), για την υλοποίηση του οποίου χρησιμοποιούνται εκατομμύρια τόνοι τοξικών ουσιών που μακροπρόθεσμα καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος και την βιόσφαιρα της γης. 

 

Όποιος ετοιμάζεται να βάλει στο στόμα του την καραμέλα του «συνωμοσιολόγου», καθώς μειδιά ειρωνικά κατά την ανάγνωση της εικασίας ότι είναι εφικτός ο επηρεασμός του καιρού (weather manipulation), θα ήταν χρήσιμο να αναζητήσει ένα γερμανικό βιβλίο με τον τίτλο «Καιρός κατά βούληση» (Wetter nach Wunsch), το οποίο γράφτηκε το 1976 από τον Γκέοργκ Μπρόυερ (Georg Breuer) και κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 198211. Στις σελίδες 112 επ. αυτού του βιβλίου αναλύεται το φαινόμενο της «εμφύτευσης νεφών σαν όπλο» και αναφέρονται τα εξής: 

«Σύμφωνα με μια σύνοψη που δημοσιεύτηκε από το αμερικανικό Υπουργείο Εμπορίου για τις επιχειρήσεις τροποποίησης του καιρού κατά το οικονομικό έτος 1972, το Κέντρο Όπλων Ναυτικού στην Τσάινα Λαίηκ της Καλιφόρνιας έκανε πειράματα χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές εμφύτευσης και έκανε επίσης και μια μελέτη για τις επιπτώσεις της εμφύτευσης στην εκτεταμένη περιοχή. Προσωπικό του αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας εκτέλεσε μια μεγάλη επιχείρηση για να μειώσει την ξηρασία στις Φιλιππίνες. Θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε αν ο στρατός έκανε αυτή την επιχείρηση για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους, ή αν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να δοκιμάσει τις τεχνικές και ν’ αποκτήσει έτσι πείρα που ενδεχομένως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για λιγότερο ανθρωπιστικούς σκοπούς αλλού». 

 

Αν μετά την ανάγνωση του προταθέντος βιβλίου, ο έχων την καραμέλα της «συνωμοσιολογίας» ανά χείρας εξακολουθεί να νιώθει «άπιστος Θωμάς», ας παρακολουθήσει την αμερικανική κινηματογραφική ταινία του 2017 με τίτλο Geostorm. 

 

Σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας: 

Μετά από μια άνευ προηγουμένου σειρά φυσικών καταστροφών απειλητικών για τον πλανήτη, οι παγκόσμιοι ηγέτες αποφασίζουν να δημιουργήσουν ένα σύνθετο δίκτυο δορυφόρων, προκειμένου να μπορέσουν να ελέγξουν τις κλιματικές αλλαγές και να κρατήσουν τον πλανήτη ασφαλή.  

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι, στο προαναφερθέν βιβλίο του για όσα πρόκειται να συμβούν μέχρι το 2025, ο Sonntag μιλά εύστοχα για «κουλτούρα αρνητών» (Leugnungs-Kultur), την οποία καλλιεργούν τα συστημικά ΜΜΕ, προσπαθώντας να ταμπελοποιήσουν ως διασπείροντες ανυπόστατες θεωρίες συνωμοσίας όσους «γραφικούς» βγαίνουν και φωνάζουν ότι ψεκάστηκαν με χημικά κάθε φορά που βλέπουν να έχει κατακλυσθεί ο ουρανός από λευκές ουρές-γραμμές12. 

 

Δεδομένου, πάντως, ότι από το 2020 καλλιεργείται παγκοσμίως η εμβολιαστική κουλτούρα, θα μπορούσε κάποιος να παρομοιάσει τους αεροψεκασμούς με εμβολιασμούς της στρατόσφαιρας, οι οποίοι είναι εύλογο να επιδρούν και στην υγεία των κυριολεκτικά ψεκασμένων πολιτών. 

 

Ποιος είναι ο πρωτογενής, πραγματικός σκοπός των αεροψεκασμών είναι ένα φλέγον ερώτημα που μένει να διερευνηθεί από κάποιον εισαγγελέα. Αλλά, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει πρώτα να βρεθεί ένας «ψεκασμένος» εισαγγελέας, δηλαδή κάποιος που, με βάση την ανάποδη ανάγνωση του μεταφορικώς νοούμενου όρου, είναι υποψιασμένος και εν ταυτώ αφυπνισμένος. Δηλαδή ένας δραπέτης από το σπήλαιο του Πλάτωνα.  

 

Αν βρεθεί, τότε στην διάθεσή του θα τεθούν δεκάδες φωτογραφίες που πιστοποιούν ότι το Μ. Σάββατο και την Κυριακή του Πάσχα, δηλαδή όσο ο υποδυόμενος τον πρωθυπουργό της Ελλάδος βρισκόταν στα Χανιά, πραγματοποιήθηκαν ανηλεώς αεροψεκασμοί στο λεκανοπέδιο της Αττικής.  

 

Παραπομπές

 

1. Σαλλούστιος, Η συνωμοσία του Κατιλίνα, 52, 10-11, εις: Eco / Giudice / Ravasi, επιμ. έκδ.: Ι. Dionigi, μτφ.: Έφ. Καλλιφατίδη, εκδ. ελληνικά γράμματα, Αθήνα 2006, σελ. 137. 

2. Εδώ παραφράζεται η φράση του Λουκρητίου dictis non armis, ελληνιστί: με τα λόγια και όχι με τα όπλα 

3. Για άλλους χαρακτηρισμούς, όπως ταχαντάρτες, ανεγκέφαλοι, ανόητοι, πανίβλακες, ημιμαθείς κ.λπ. βλ. την κριτική του γράφοντος εις: Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 392 επ. 

4. Για τον Θαυμαστό Ανάποδο Κόσμο της υγειονομικής προπαγάνδας βλ. Βαθιώτη, ό.π., σελ. 23 επ. 

5. Βιβλιο Ζ΄, 515β, 5 (μτφ.: Ν.Μ. Σκουτερόπουλος, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2002, σελ. 502 επ.).
6. Βλ. π.χ. Γεωργαλά, Η προπαγάνδα. Μεθοδική και τεχνική της αγωγής των μαζών, 5η ανατύπωση, Αθήναι 2008, σελ. 173.
7. “Terrorstaat. Die dunkle Seite der Macht”, All-Stern-Verlag, Rot/Ellwangen, 2020, σελ. 152 επ.
8. Ό.π., σελ. 158.
9. Ό.π., σελ. 173.
10. 2025. Teil 2: Das Endspiel. Der Alptraum fuer unsere Kinder, Norderstedt 2020, σελ. 77 επ.
11. Μτφ.: ΑΓΓΕΛΑ ΑΡΤΕΜΗ, εκδ. ΔΗΜ. Ι. ΚΩΤΣΙΑΝΑ.
12. Ό.π., σελ. 82.

πηγή

Share