ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ, ΔΕΝ ΝΙΚΗΘΗΚΑΜΕ, «ΠΡΟΔΟΘΗΚΑΜΕ»!

Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά.

 

«Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε. Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε» Σολωμός.

 

ΠΡΟΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ, ΤΟΥΣ ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΕΣ ΑΜΑΧΟΥΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΠΑΘΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ, ΜΑΣ, ΤΑ ΣΥΛΗΜΕΝΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΟΣΙΑ ΜΑΣ, ΕΡΑΝΙΖΟΜΑΙ, ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΤΑΔΙΔΩ ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΟΛΙΓΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ, ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΤΙΜΗΤΙΚΑ ΜΟΥ ΑΡΘΡΑ. ΜΕ ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ. 

 

Κομπάζουν και θριαμβολογούν οι ΒΑΡΒΑΡΟΙ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ, που χωρίς τις προδοσίες των δόλιων «συμμάχων» μας, ο Τουρκικός Κεμαλικός στρατός, θα όδευε στις βάρβαρες στέπες της βαθύτερης Ανατολής, όπου και η κοιτίδα τους ήταν. 

 

Μικρασιατική καταστροφή του 1922. 

 

Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τις επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού στη Μικρά Ασία, που έφεραν τις ελληνικές δυνάμεις πολύ κοντά στην Άγκυρα. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, τα λάθη της στρατιωτικής ηγεσίας τη λυσσαλέα αντίσταση των Τούρκων, αλλά και τις επαίσχυντες προδοσίες των δόλιων μας συμμάχων, οι πρόγονοί μας έφτασαν σε απόσταση αναπνοής από την Άγκυρα. 25 Ιουνίου 1921. Στις 30 Ιουνίου 1921, ο Στρατός μας, συγκεκριμένα το Νότιο Συγκρότημα Μεραρχιών, καταλαμβάνει την περιοχή του Αφιόν Καραχισάρ και κινείται προς τον βορρά. Στις 2 Ιουλίου 1921, διασπώνται οι τουρκικές αμυντικές γραμμές στην Κιουτάχεια από το Α’ Σώμα Στρατού. Στις 4 Ιουλίου 1921, καταλαμβάνεται η Κιουτάχεια από το Γ΄ Σώμα Στρατού και τη ΙΧ Μεραρχία. 

 

Ο Ελληνικός ένδοξος στρατός προ των πυλών της Άγκυρας έφτασε, αλλά οι δόλιοι σύμμαχοι μας τότε, που αρχικά με παρότρυνση τους, ξεκίνησε αυτή η εκστρατεία μας πρόδωσαν για πολλοστή φορά. Ποτέ δεν ήθελα τους Έλληνες δυνατούς… Ποτέ. Στην Μικρά Ασία δεν ηττηθήκαμε, αλλά προδοθήκαμε, από Εφιάλτες συμμάχους …. 

 

Ο Δ. Γούναρης ο οποίος είχε μεταβεί εσπευσμένα στο Λονδίνο, τότε ενημέρωσε τον Lloyd George ότι σύντομα η Ελλάδα θα ξεκινήσει στρατιωτική επιχείρηση στη Μικρά Ασία και ο Βρετανός πρωθυπουργός επικρότησε την ενέργεια αυτή λέγοντας: «μία θερμή γωνία της αγγλικής καρδίας είναι αφιερωμένη στην Ελλάδα, ην (=την οποία) η Αγγλία προτίθεται να βοηθήσει ίνα επανέλθει εις την παλαιάν της εύκλειαν (=δόξα)». Ήταν οι πρώτοι που μας εγκατέλειψαν, αποστερώντας τον Ελληνικό στρατό, από πολεμοφόδια και επικοινωνίες … 

 

Ωστόσο, οι κεμαλικοί είχαν αρχίσει τη διπλωματική αντεπίθεση. Στις 25 Φεβρουαρίου/10 Μαρτίου 1921, υπέγραψαν συμφωνία ανακωχής των εχθροπραξιών με τους Γάλλους στην Κιλικία. Από την πλευρά των Κεμαλιστών τη συμφωνία υπέγραψε ο Υπουργός Εξωτερικών Bekir Sami Bry και προέβλεπε την εκκένωση της περιοχής από τα γαλλικά στρατεύματα και την ανταλλαγή αιχμαλώτων ενώ οι Γάλλοι κεφαλαιούχοι είχαν προτεραιότητα στην εκμετάλλευση των Αργάνων και του Ακ Νταγ και προβλεπόταν η συμμετοχή Γάλλων βιομηχάνων στις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις της Τουρκίας. Οι Γάλλοι «αμέλησαν» να ενημερώσουν επίσημα Βρετανούς και Έλληνες. 

 

Έξι μέρες αργότερα, οι Κεμαλικοί υπέγραψαν συμφωνία με τους Μπολσεβίκους (Συνθήκη της Μόσχας) στην οποία είχαμε αναφερθεί εκτενώς στο άρθρο «Η Ολέθρια για την Ελλάδα συνεργασία Λένιν-Κεμάλ» (09/04/2017) … Και τέλος, την άνοιξη του 1921 υπογράφτηκε και ιταλοτουρκική συμφωνία (Σύμφωνο Sforza-Bekir Sami), που προέβλεπε παραχωρήσεις σε ιταλικές εταιρείας στην Τουρκία σε αντάλλαγμα για την άδεια προμήθειας οπλισμού. Θεωρούμε ότι αυτές οι τρεις συμφωνίες έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της μικρασιατικής εκστρατείας. 

 

Οι Τούρκοι είχαν καταλάβει ότι έπαιζαν το τελευταίο τους χαρτί. Ο Κεμάλ ήξερε ότι αν έχανε, του περίμενε οικτρό τέλος. Πολύ εύστοχα έγραψε σε σχόλιο του στο παρελθόν ένας αναγνώστης, ότι θα τον κρεμούσαν από κάποιον φανοστάτη της Άγκυρας… Έδωσε εντολή όποιος αξιωματικός ή οπλίτης επιχειρούσε να λιποτακτήσει , να εκτελείται επί τόπου. Οι Τούρκοι εθνικιστές είχαν περιέλθει σε δεινή θέση, γιατί εκτός από τις ελληνικές επιτυχίες, είχαν ν’ αντιμετωπίσουν και την αντίδραση του λαού. Πολλοί ανέμεναν λαϊκή εξέγερση και πίστευαν ότι θα τους λιντσάρει ο λαός . Κάποιοι μάλιστα είχαν προμηθευτεί δηλητήριο για να αυτοκτονήσουν. Η Χαλιντέ Εντίπ Αντιβάρ (η εβραϊκής καταγωγής ΄΄πασιονάρια΄΄ του κεμαλισμού), γράφει: ΄΄Ποτέ μου δεν είχα δει τόσο κουρασμένο και απελπισμένο τον Μουσταφά Κεμάλ όσο τότε… Όλοι ανεξαιρέτως πιστεύαμε πως πλησιάζουν οι τελευταίες μέρες της ζωής μας΄΄. Με κινήσεις απελπισίας ο Κεμάλ, έδωσε διαταγή να μεταφερθεί η πρωτεύουσα από την Άγκυρα στη Σεβάστεια ενώ σε επιστολές του στους Κούρδους φυλάρχους που είχαν πρωτοστατήσει σε σφαγές χριστιανικών πληθυσμών, τους ενημερώνει ότι αν νικήσουν οι Έλληνες, θα δικαστούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Τους καλεί λοιπόν να συνεχίσουν να μάχονται στο πλευρό των Τούρκων εθνικιστών και τους υπόσχεται αυτονομία. (ανεκπλήρωτες υποσχέσεις) 

 

Να σημειώσουμε εδώ, ότι πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε ο οπλισμός, που είχαν προσφέρει οι Μπολσεβίκοι στον Κεμάλ. Τα περισσότερα τυφέκια των κεμαλικών ήταν σοβιετικής κατασκευής (και ήταν τριπλάσια από τα γαλλικά), ενώ οι μπολσεβίκοι έδωσαν στον Κεμάλ το 1/3 των πυροβόλων και το 1/4 των μυδραλιοβόλων, όπως γράφει ο αείμνηστος Σαρρής. 

 

Από την 10 Αυγούστου 1921, η ελληνική στρατιά πέρασε τη γραμμή εξορμήσεως της και κινήθηκε ανατολικά. Ως τις 1η Αυγούστου, δεχόταν μόνο σποραδικές επιθέσεις από τουρκικές δυνάμεις και άτακτους Τούρκους αντάρτες (Τσέτες). Ωστόσο, κατά την πορεία προς τον Σαγγάριο, ως τις 10 Αυγούστου, άρχισαν να παρουσιάζονται σοβαρά προβλήματα ανεφοδιασμού. Αρρώστιες και πυρετοί από διάφορες αιτίες με σοβαρές απώλειες.. 

 

Το πρωί της 10ης Αυγούστου, άρχισε η γενική επίθεση με σκοπό την επίτευξη ρήγματος στο τουρκικό μέτωπο και την υπερκέραση του από τα ανατολικά. Οι πρώτες επιθέσεις υπήρξαν νικηφόρες παρά τη λυσσαλέα αντίσταση των Τούρκων. Οι μάχες ήταν σκληρές. Οι απώλειες εκατέρωθεν πολύ σημαντικές. Η τουρκική άμυνα είχε ενισχυθεί. Στις 28 Αυγούστου εκδηλώθηκε σφοδρή τουρκική αντεπίθεση, η οποία αποκρούστηκε. Το βράδυ της 29ης Αυγούστου ο Κεμάλ ανέστειλε τις επιχειρήσεις. Όμως στις 30 και 31 Αυγούστου οι ελληνικές δυνάμεις μετακινήθηκαν λόγω έλλειψης πυρομαχικών και εφεδρειών, δυτικά του Σαγγαρίου, στις παλιές τους θέσεις στο Εσκί Σεχίρ. Η μάχη για την κατάληψη της Άγκυρας είχε χαθεί… 

 

Οι απώλειες ήταν μεγάλες κι από τις δύο πλευρές. Ο Στρατός μας είχε 208 νεκρούς αξιωματικούς, 3.469 νεκρούς στρατιώτες, 713 τραυματίες αξιωματικούς, πολλούς στρατιώτες τραυματίες και 354 αγνοούμενους., τους οποίους δυστυχώς λόγω αποκοπής συγκοινωνιών, από τους δόλιους συμμάχους μας δεν μπορουσε να αναπληρώσει. 

 

H τουρκική πλευρά είχε: 235 νεκρούς αξιωματικούς, 4-5000 νεκρούς στρατιώτες, 571 τραυματίες αξιωματικούς, 9.582 στρατιώτες τραυματίες και 5.-6000 αγνοούμενους (τακτικός στρατός). Σημαντικές ήταν οι απώλειες των ατάκτων: περίπου 500 νεκροί αξιωματικοί, 2000 νεκροί στρατιώτες, 230 τραυματίες αξιωματικοί και 3.650 τραυματίες στρατιώτες… 

 

Παρά τη δυσμενή για τους Έλληνες τελική έκβαση της επιχείρησης, η ανδρεία και η αντοχή του Στρατού μας, προκάλεσαν τον παγκόσμιο θαυμασμό. Ο Γάλλος ιστορικός Ντριό έγραψε: «Οι Έλληνες επιτέθηκαν με μεγαλειώδη ορμή και πραγματοποίησαν πραγματικό άθλο. Παρά τις δυσχέρειες, την ανεπάρκεια του εφοδιασμού και την δίψα, κατόρθωσαν να εισδύσουν τις εχθρικές θέσεις, να περάσουν τον Σαγγάριο..» 

 

Συμπυκνωμένα αποσπάσματα.. 

 

Η εγκατάλειψη από τους Συμμάχους, η στάση των ξένων αξιωματούχων, η διαταγή προς αναχώρηση επέφεραν την κατάρρευση. Η Σμύρνη παραδόθηκε στις φλόγες με τις τουρκικές δυνάμεις να επιδίδονται σε άγριες σφαγές – προσφιλής τούρκικη πολεμική τακτική. Οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις πήραν τον δρόμο της διαφυγής στα νησιά, ενώ ο άμαχος πληθυσμός δεχόταν την άρνηση των ξένων να τους παραλάβουν στα πλοία τους. Η Γαλλία και η Ιταλία, πήραν το μέρος του Ατατούρκ επειδή ήθελαν να επεκτείνουν την επιρροή τους στη Μ. Ασία και εμάχοντο υπέρ της Τουρκίας. 

 

Προδοτικός ήταν και ο αγγλικός διπλωματικός ρόλος –ανέντιμος– με την απόφασή τους να διακόψουν εντελώς τον ανεφοδιασμό του Ελληνικού Στρατού. Πρόκειται για έναν αήθη εμπαιγμό της Αγγλίας προς την Ελλάδα, που αφού φρόντισε να αποκαταστήσει τις φιλικές σχέσεις της με την Τουρκία και να θέσει τα πετρέλαια της Μοσούλης υπό την κυριαρχία της άφησε στην τύχη τον Ελληνικό Στρατό. 

 

Η Γερμανία τάχτηκε με τους Τούρκους τους οποίους ανεφοδίαζε, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν συμφωνία με τους τουρκικούς όρους, προσφέροντάς τους ηθική υποστήριξη παρά τις καταστροφές που υπέστησαν τα αμερικάνικα ιδρύματα. Πρώτοι οι Γάλλοι εγκατέλειψαν τις ελληνικές δυνάμεις ύστερα από Σύμβαση με τον Κεμάλ παρέχοντάς του στρατιωτικούς συμβούλους και οπλισμό (!)… και ακολουθώντας και οι υπόλοιποι «σύμμαχοι» των Ελλήνων, οι ευρισκόμενες συμμαχικές ξένες δυνάμεις στη Μ. Ασία τα ίδια επαίσχυντα προδοτικά έπραξαν …κατά του Ελληνικού στρατού. ΑΙΔΩΣ!!! 

 

Κακουχίες, πείνα, επιδημίες… Η Ελλάδα μαζεύει τις στάχτες της και αναγεννάται ως μυθικός Φοίνικας και εν δικαίω στρέφει τα πυρά της προς τα άχρηστα –μηδενικά– υποκείμενα, που ανέκαθεν τόσο την πίκραναν εγκαταλείποντάς την στις κρίσιμες της ώρες. Αλλά, γιατί αυτή η στάση των Συμμάχων; Η Μ. Ασία ήταν η μόνη που παρεμβάλλεται ανάμεσα στην Ευρώπη και στην κυρίως Ασία. Ενώ, κάθε μια από τις Μ. Δυνάμεις ήθελε να εκμεταλλευθεί τη γεωγραφική θέση της Τουρκίας για το δικό της συμφέρον. Ο υπουργός των ΗΠΑ Χίους δήλωσε ότι δεν θα απειλούσαν την Τουρκία και δεν θα της κήρυσσαν πόλεμο για να προστατεύσουν το αμερικάνικο δημόσιο και τους Έλληνες.. Αυτή την πολιτική εκμεταλλεύτηκε η Τουρκία η οποία επιδίδεται πλέον συστηματικά στη σφαγή και στην εξόντωση κάθε μειονότητας υπό τη βράβευση των Δυνάμεων. Σημαντική προσφορά στον Αττατούρκ είχε και η άτιμη διαγωγή των ξένων αξιωματικών έναντι του Ελληνικού στρατού, όλων των στρατιωτικών αποσπασμάτων. 

 

Με τις σφαγές στη Σμύρνη παραβιάστηκαν στοιχειώδεις κανόνες του Διεθνούς Δίκαιου. Η Μικρασιάτικη Καταστροφή επηρέασε βαθύτατα την πορεία του μικρασιατικού πολιτισμού από την τουρκική κοινωνία, χάθηκαν από τον πληθυσμό στοιχεία ανθρωπισμού και ο δυτικός τρόπος ζωής. Ο πολιτισμός του ελληνικού και του αρμένικου λαού με τις βαθιές ρίζες τους, ακρωτηριάσθηκε και τα πεπρωμένα τους υπέστησαν τον βιασμό της Μεγάλης Προδοσίας με την ανοχή των Μεγάλων. Δείκτης της Πολιτικής της Ελλάδας το Κυπριακό, το δράμα της Μικρασιατικής Καταστροφής και τα δικά της συμφέροντα. 

 

Και ο ρόλος του Λένιν …. 

 

Στα τέλη Αυγούστου – αρχάς Σεπτεμβρίου του 1922, ολοκληρώθηκε η Μικρασιατική Καταστροφή. Τι οδήγησε σ’ αυτήν; Πρώτα και κύρια, η συμμαχία Λένιν-Κεμάλ! 

 

«Δεχόμαστε να ενώσουμε τις προσπάθειες και τις ενέργειες με τους Μπολσεβίκους Ρώσσους, οι οποίοι στρέφονται ενάντια στα ιμπεριαλιστικά κράτη και έχουν σαν σκοπό τους την σωτηρία των λαών που κατατυραννούνται κάτω από το πέλμα αυτών των κρατών», έγραφε στις 26 Απριλίου του 1920, ο Κεμάλ προς τον Λένιν, εις απάντησιν των σχετικών κρούσεων από τους σιωνιστάς της Μόσχας. 

 

Η απάντηση των Σοβιετικών υπάρχει σε κείμενο που υπογράφει ο υπουργός Εξωτερικών, Γιούρι Τσιτσέριν. 

«Η Σοβιετική Κυβέρνηση σκέφτεται να στηριχθεί η Τουρκοσοβιετική συνεργασία στις παρακάτω αρχές: 

• Ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Τουρκίας. 
• Ένταξη στο Τουρκικό κράτος των εδαφών για τα οποία ούτε εμείς ούτε εσείς έχουμε αντίρρηση ότι ανήκουν στους Τούρκους…».

Επιστέγασμα της προσεγγίσεως Λένιν-Κεμάλ, το Τουρκοσοβιετικό «Σύμφωνο Φιλίας και Αδελφοσύνης ενάντια στον ιμπεριαλισμό», που υπεγράφη τον Μάρτιο του 1921, ταυτοχρόνως με την πρώτη μεγάλη επιχείρηση του Ελληνικού Στρατού εναντίον των κεμαλικών στην Κιουτάχεια. 

 

Παντός είδους οπλισμός καθώς επίσης και άφθονα χρήματα –ενώ την περίοδο εκείνη ο ρωσσικός λαός υπέφερε από λιμό!- εδόθησαν στον Κεμάλ από τις αρχές των επαφών τους. Αλλά, μετά την υπογραφή του Συμφώνου, η σοβιετική βοήθεια έρρευσε άφθονη και χάρισε την νίκη στον Κεμάλ, ο οποίος δήλωσε αιωνίως ευγνώμων στον Λένιν: «Αυτή η μεγαλοσύνη και η φιλανθρωπική πράξη της σοβιετικής Pωσσίας ως προς τους άτυχους, τους οποίους η απληστία του ιμπεριαλισμού και η βαρβαρότητα των Ελλήνων έριξαν στην πιο φρικτή ανέχεια, θα εκτιμηθεί ανάλογα από τον τουρκικό λαό». 

 

Ιδού πως περιγράφουν με την σειρά τους οι Σοβιετικοί ιστορικοί την βοήθεια προς τον Κεμάλ και την σημασία της για την έκβαση του πολέμου («Παγκόσμια Ιστορία», Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ, εκδόσεις «Μέλισσα»): «Πριν ακόμα υπογραφεί το Σύμφωνο της Μόσχας, η σοβιετική κυβέρνηση είχε αρχίσει να βοηθάει τον τουρκικό λαό. Αργότερα, η βοήθεια αυξήθηκε και πλάτυνε, παρ’ όλο που η ίδια η Σοβιετική χώρα δοκίμαζε τεράστιες στερήσεις. Η σοβιετική κυβέρνηση έδωσε στον τουρκικό λαό δωρεάν πάνω από 10 εκατομμύρια χρυσά ρούβλια και σημαντικές ποσότητες από όπλα και πυρομαχικά. Η ανιδιοτελής σοβιετική ενίσχυση βοήθησε την Τουρκία να συγκεντρώσει δυνάμεις, να οργανώσει τακτικό στρατό και να ανακόψει την επίθεση των Ελλήνων εισβολέων». 

 

Ποιο ήτο το «μυστικό» της τουρκο-σοβιετικής συμμαχίας; Η αποστολή ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην Ουκρανία, κατά των μπολσεβίκων, δικαιολογούνται οι κομμουνισταί. Στην πραγματικότητα, η κοινή προέλευση Κεμάλ και Λένιν και τα οικονομικά συμφέροντα, ήταν η αιτία της προσεγγίσεως! Ο μεν Κεμάλ προερχόταν από τους φαινομενικώς εξισλαμισθέντες , εβραίους «ντονμέδες», ο δε Λένιν ήτο εβραίος εκ μητρός, εγγονός του Ισραήλινού Μπλανκ! 

 

Τέλος, όσον αφορά ρόλο των ανθελλήνων Γερμανών …. 

 

Ήδη από το 1908, με αφορμή-πρόσχημα το Κρητικό ζήτημα ξεκινούν οι διωγμοί των Ελλήνων σε Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη και Σμύρνη. Έλληνες ραβδίζονται, ληστεύονται και ρίχνονται στα τουρκικά μπουντρούμια. Αφιονισμένος όχλος καταδιώκει Έλληνες εμπόρους από το εσωτερικό της Μικράς Ασίας, προς τα παράλια. 

 

Ποιος είναι ο ρόλος της Γερμανίας σ’ αυτές τις κτηνωδίες; 

 

Με καθοδηγητή τον βαρόνο Μάρσαλ, χιλιάδες Γερμανοί μυστικοί πράκτορες οργώνουν στην κυριολεξία τη Μ. Ασία και υποδαυλίζουν τους διωγμούς των Ελλήνων. 

 

Η «Deutsche Bank», χρηματοδοτεί αφειδώς το Τουρκικό κράτος.. Είναι χαρακτηριστικό, ότι σε μία μόνο μέρα τον χειμώνα του 1908, άνοιξαν 200 (!) γερμανικά καταστήματα μικρά και μεγάλα. Χιλιάδες Γερμανοί και Αυστριακοί, καταφθάνουν, συχνά δωρεάν, με τα γερμανικά πλοία, στην Ανατολή. 

 

Στη Σμύρνη, ιδρύθηκαν μετά το 1908, πολλοί ελληνικοί σύλλογοι, που θα αποτελούσαν στη συνέχεια την πανεργατική ένωση με ένα πρόγραμμα και μία διεύθυνση. 

 

Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, διαταράσσονται. Εισαγωγή ελληνικών εμπορευμάτων στην Τουρκία απαγορεύτηκε. Αφίσες και εικόνες του βασιλιά Γεώργιου Α’ ξηλώθηκαν και ποδοπατήθηκαν. Για ένα χρόνο τα ατμόπλοια της εταιρείας Πανταλέοντος, μένουν ακινητοποιημένα σε τουρκικά λιμάνια. 

 

Γερμανοί πράκτορες, σε συνομιλίες τους με Τούρκους αναρωτιούνται «γιατί δεν αρπάζουν ή δεν αγοράζουν τα καταστήματα των γκιαούρηδων»;
 

Τα γεγονότα μετά το 1912 

 

Το 1909, οι Νεότουρκοι αγοράζουν, με «πίστωση» από τους Γερμανούς, δύο παλιά θωρηκτά, τα «Φρειδερίκος Γουλιέλμος» και «Βάισελμπουργκ», τα οποία οδηγήθηκαν στον Κεράτιο από Γερμανούς αξιωματικούς και γερμανικά πληρώματα. 

 

Τα πλοία… ξαναβαφτίζονται σε «Hayreddin Barbarossa» και «Torgut Reis»! Η Ελλάδα συντρίβει τους Τούρκους στους Βαλκανικούς Πολέμους και ο Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης με το θωρηκτό «Αβέρωφ», απελευθερώνουν το ένα μετά το άλλο τα νησιά του Αιγαίου. Ιστορική έχει μείνει η πρόσκλησή του προς τον αρχηγό του τουρκικού στόλου Ραμίζ μπέη, μετά την απελευθέρωση, προσωρινή δυστυχώς, της Τενέδου: «Καταλάβαμε Τένεδον. Αναμένουμε έξοδο του στόλου σας. Αν επιθυμείτε γαιάνθρακα, προτίθεμαι να σας εφοδιάσω» (24 Οκτωβρίου/6 Νοεμβρίου 1912). Ο τουρκικός στόλος όμως, κρύβεται νυχθημερόν πίσω από τον Ναγαρά. 

 

Και όταν βγήκαν βέβαια από την κρυψώνα τους, έπαθαν διπλή πανωλεθρία (ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου). Το ζήτημα των νησιών και της Βορείου Ηπείρου, με απόφαση της Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, παραπέμφηθηκε στην Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη. Εκεί, Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Ιταλία, κάνουν τα πάντα για να μην δοθούν στην Ελλάδα τα νησιά του Αιγαίου και η Βόρειος Ήπειρος. 

 

Τελικά, με τη στήριξη του Βρετανού ΥΠΕΞ σερ Έντουαρντ Γκρέι, τα νησιά δίνονται στην Ελλάδα. Παρά τις έντονες αντιδράσεις Τούρκων και Γερμανών, που έφτασαν στο σημείο να προτείνουν να δοθούν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία Λέσβος και Χίος και να παραχωρηθεί στην Ελλάδα η Ρόδος, η οποία τότε βρισκόταν υπό ιταλική κατοχή, η επιμονή Βρετανίας, Γαλλίας και (τσαρικής) Ρωσίας, είχε σαν αποτέλεσμα τα νησιά του Αιγαίου να δοθούν οριστικά στην Ελλάδα. 

 

Οι διωγμοί των Ελλήνων σε Θράκη και Μικρά Ασία 

 

Και ενώ οι Γερμανοί συνεχίζουν τη διείσδυσή τους στην Μικρά Ασία, οι Νεότουρκοι αποφασίζουν μετά την απώλεια πολλών εδαφών, να αναθέσουν την αναδιοργάνωση του στρατού τους στους Γερμανούς. Επικεφαλής 150 Γερμανών αξιωματικών είναι ο *Λίμαν φον Σάντερς, τον οποίο αναφέραμε και προηγουμένως. 

 

*Και σημειώστε, περί Θείας Δίκης και Νέμεσις …. Διαβάστε … 

 

Τον Γενάρη του 1914, η κόρη λοιπόν, του καθοδηγητή των Τούρκων Γερμανού Στρατηγού Λίμαν πασά με τον αρραβωνιαστικό της, νεαρό Γερμανό αξιωματικό και δύο φίλες της, πήγαν βόλτα στο Μπεϊκός της Πόλης. Εκεί, Τούρκοι στρατιώτες που βρίσκονταν σε κτηνώδη κατάσταση, αφού έπιασαν και έδεσαν τον νεαρό Γερμανό «μεταχειρίσθηκαν αισχρότατα», όπως γράφει ο Μ. Ροδάς, τις τρεις κοπέλες. Μετά το τραγικό αυτό συμβάν, ο Λίμαν «Πασάς» αποφάσισε να φύγει από την Κων/πολη. 

 

Διαταγή του Κάιζερ από το Βερολίνο όμως, δεν του επέτρεψε να πραγματοποιήσει την απόφασή του. Ο μνηστήρας της κόρης του, μην μπορώντας να αντέξει την ντροπή, αυτοκτόνησε στο ξενοδοχείο «Pera Palace». Όσο για την Λίμαν, η οθωμανική κυβέρνηση του έδωσε μια τεράστια αποζημίωση για όσα έγιναν στο Μπεϊκός … ! Τούρκο φίλευε και κ@@ο φύλαγε! 

 

Όταν ρωτήθηκαν οι Γερμανοί πώς αξιολογούν την παρουσία Ελλήνων στη Μικρά Ασία και τη Θράκη, απάντησαν: 

«Η Τουρκία δεν έχει ουδεμίαν ασφάλειαν, ούτε δύναται να οργανωθεί ελευθέρως εις το μέλλον, λόγω της παρουσίας εχθρικών στοιχείων, εμπνεομένων έξωθεν με επαναστατικάς ιδέας»! Συνεπώς, ο ηθικός αυτουργός των διωγμών που ακολούθησαν σε βάρος των Ελλήνων σε Θράκη και Μ. Ασία, ήταν η Γερμανία. 

 

Ας δούμε τα αποτελέσματα των τότε διωγμών των Ελλήνων στη Θράκη. Εκδιωχθέντες: Περιφέρεια Καλλίπολης 24.636 Έλληνες, Μυριόφυτο 2.210, Περίχωρα Κωνσταντινούπολης 7.000, επαρχία Σαράντα Εκκλησιών 21.150, επαρχία Ραιδεστού-Μακράς Γέφυρας 15.130. Από την τουρκοκρατούμενη περιφέρεια. Διδυμοτείχου, ως τις 24/8/1915 που η περιοχή δόθηκε στους Βούλγαρους, αναφέρονται 5.366 εκτοπισμένοι. Ως το τέλος του Α’ Παγκομσίου Πολέμου, είχαν εκτοπιστεί από τη Θράκη 150.000 Έλληνες! 

 

Τον Μάιο του 1914, οι διωγμοί των Ελλήνων, πάντα με γερμανική καθοδήγηση, επεκτάθηκαν και στη Μικρά Ασία .30.000 Έλληνες εκδιώχθηκαν από την περιοχή της Ερυθραίας (Τσεσμέ, Καραμπουρνού, Δικελί, Πέργαμο και Φώκαια, όπου έγιναν αθρόες σφαγές των κατοίκων της, σύμφωνα με μαρτυρίες Γάλλων αρχαιολόγων). Έλληνες ψαράδες στο Εγγλεζονήσι, μπροστά στον Κόλπο της Σμύρνης, δολοφονήθηκαν με μαρτυρίες Γάλλων αρχαιολόγων). Έλληνες ψαράδες στο Εγγλεζονήσι, μπροστά στον Κόλπο της Σμύρνης, δολοφονήθηκαν από Τούρκους στρατιώτες σε διατεταγμένη υπηρεσία (Ιούνιος 1914). Όσοι διωχθέντες δεν μπόρεσαν να έρθουν στην Ελλάδα, προωθήθηκαν στο εσωτερικό της Τουρκίας. 

 

Σύμφωνα με στοιχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ως τα τέλη του 1914, 153.890 Έλληνες εκτοπίστηκαν από τα παράλια της Μ. Ασίας στο εσωτερικό. Βέβαια, διωγμοί έγιναν και στον Πόντο. Από τους 500.000 Έλληνες που ζούσαν εκεί πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, 235.000 εκτοπίστηκαν και 80.000 κατέφυγαν στη Ρωσία… 

 

Όσο για τον Λίμαν φον Σάντερς, σε περιοδεία του στη Μ. Ασία, παρουσία Ελλήνων επισκόπων, είπε για τους Έλληνες στους Τούρκους: «Αυτούς εδώ, τι τους φυλάτε;» Και δείχνοντας τα ελληνικά σχολεία είπε: «Εν όσω αφήνετε αυτά εδώ, σεις θα είσθε οι είλωτες των Ελλήνων»… 

 

Όσον αφορά διωγμούς Ελλήνων κατά την Μικρασιατική Καταστροφή:  

 

Συνολικά, το φθινόπωρο του 1922 έφθασαν στην Ελλάδα άνω των 900,000 Έλληνες Μικρασιάτες πρόσφυγες, εγκαταλείποντας τις ανά τους αιώνες πατρογονικές τους εστίες. 

 

Και τότε οι δόλιοι σύμμαχοι μας, κάποιοι από αυτούς έτριψαν και άλλοι ένιψαν τας χείρας. Δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν μίλησαν και μας έγραψαν κανονικά… 

 

Αποσπασματικές πηγές με πρόσθετα σχόλια και πληροφορίες: Μιχαήλ Λ. Ροδάς, «ΠΩΣ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ» Α’ έκδοση 1916, Β’ Έκδοση ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ 2019. 

 

«Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τ. ΙΕ,ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ 

 

Στο δια ταύτα τυχεροί είστε Τούρκοι βάρβαροι, αλλά ταυτόχρονα πρέπει κάποιος να σας βγάζει το καπέλο, για την πετυχημένη σας παμπέσικη ύπουλη διπλωματική σας πολιτική … Απέχουμε κατά παρασάγγας από αυτή, οι Έλληνες.  

 

Τούρκοι δόλιοι και μπαμπέσηδες,, παρ όλον ότι ανέκαθεν προδίδετε τους συμμάχους, αλώβητοι και κερδισμένοι βγαίνετε πάντα και ειδικά στους Βαλκανικούς πολέμους και στον Α΄και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κ.α., που συμμαχίες συνάπτατε με τους Γερμανούς εγκληματίες κατακτητές,, την στιγμή που η Ελλάδα και όλη η Ευρώπη, έχυναν ποταμούς αίματος πολεμώντας τους. 

 

Μέχρι σήμερα η πιστή Ελλάδα και η Ελληνική Κύπρος και προδίδονται και υποσκάπτονται και η Τουρκία κατάντησε η άπιστη παραχαϊδεμμένη αμοιβομένη παλλακίδα των συμμάχων, που τους χορεύει στο ταψί. ΦΕΥ! 

 

Αυτά τα ολίγα και άλλα μύρια για τις προδομένες ήττες του Ένδοξου Ελληνικού στρατού στην Ελληνική Μ. Ασία, και Ελληνική Κϋπρο, ο οποίος επαναλαμβάνω δεν ηττήθηκε, αλλά προδόθηκε…. 

 

Κατά την διάρκεια τηε Ελληνικής Επανάστασης, μια νηπιακή χούφτα εύτολμων ΕΛΛΗΝΩΝ αγωνιστών κατατρόπωσε εσάς τους μυρίους. Στο Ελληνικό Αιγαίο ένας μικρός πολεμικός στόλος (1 προς 10) με Ναύαρχο τον ΕΛΛΗΝΑ Κουντουριώτη σας καταναυμάχησε και με όσα πλοία του απέμειναν, ο Μέγας Αρχηγός του πολυάριθμου και πλήρως εξοπλισμένου από τους Γερμανούς Τουρκικού Ναυτικου Ραμίζ Μπέης κατέφυγε στα Δαρδανέλια και από φόβο παρέμεινε εκεί κρυβόμενος για όσο διάρκεσε ο πόλεμος (Καταχωνιάσατε το πολεμικό του ημερολόγιο ή το χάσατε σκόπιμα; Να σας στείλουμε αντίγραφο!), 

 

Στη Ελληνική Κύπρο το 1974, ως θρασύδειλη χώρα των 82 εκατομ. , επιτεθήκατε σε αυτό το άοπλο νησί των 500 χιλ. κατοίκων και παρά την υπεροπλία σας, ναι μεν είχατε μια ντροπιαστική νίκη, αλλά και ανυπολόγιστες σοβαρότατες απώλειες … 

 

«COK UTANC VERICI ZAFERLER – SHAMEFUL VICTORIES …- VERY EMBARRASSING VICTORIES! » 

 

Επί πλέον αποσπάσματα από έγκυρες πηγές με πρόσθετα σχόλια και πληροφορίες: ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, «ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ», Περιοδικό ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, τ. 288 Πηγές: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, τ. ΙΕ, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ .Δρ. Ιωάννης Παπαφλωράτος, «Η Ιστορία του Ελληνικού Στρατού (1833-1949), Τόμος Ι, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΑΚΚΟΥΛΑ, 20 .Dr Ι. Παπαφλωράτο 

 

ΓΙΑΝΝΗΣ Κ. ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ, «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ HISTORICAL QUEST, 2019 

 

ΚΩΣΤΑΣ Μ. ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ, «1992: Πώς φτάσαμε στην καταστροφή», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΠΟΝ, ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚA BIΒΛΙΑ ΤΟΥ Α. ΑΝΤΩΝΑ. 

 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΠΟ ΑΝΤΩΝΗ ΑΝΤΩΝΑ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ www.ledrastory.com

Share