Καθηγητής Φυσικής και φιλοσοφίας ΔΠΘ
Η καλύτερη εισαγωγή και γνωριμία στην τερατουργία του Πλήθωνος του Γεμιστού είναι η περιγραφή της ζωής της σκέψης και των έργων του Πλήθωνος από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη στο έργο του Η Γυφτοπούλα.
Μεταξύ άλλων ο Παπαδιαμάντης γράφει για τον Πλήθωνα Γεώργιο Γεμιστό:
...ο Πλήθων υπήρξε και αυτός επί των ημερών του δεινός της Χριστιανικής θρησκείας διώκτης...
Σε άλλο σημείο της Γυφτοπούλας ο Παπαδιαμάντης αναφέρει:
«....εζούσεν άνθρωπος ονόματι Γεώργιος Γεμιστός, αγγείον του Σατανά και γεμάτος από κάθε λογής γοητείαν και ασέβειαν....και από αυτόν τον διδάσκαλον της κακίας εδιδάχθει ο Γεώργιος Γεμιστός κάθε είδους πονηρίαν και ανομίαν, εις τόσον οπού ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους δεν εύρεν άλλο σκεύος εκλεκτότερον δια του λόγου του για να καταργήσει ( Ω της θεοστυγούς ανομίας!) την αμώμητον πίστιν του Χριστού και να φέρει εις τον κόσμον την άθεον ειδωλολατρίαν....»
Σύγχρονοι μελετητές και διανοούμενοι θεωρούν τον Πλήθωνα ως τον αναγεννητή της Ελλάδος και της Ευρώπης και άλλοι ευρισκόμενοι σε μέγιστη πλάνη ως τον απελευθερωτή της από την εβραϊκή πλάνη των Χριστιανών. Θεωρούν δηλαδή πως ο Χριστιανισμός κατέστρεψε τον Ελληνισμό και ότι επείγει να επανέλθουμε στην αρχαία θρησκεία των Ελλήνων.
Όπως δείχνει ο τίτλος του άρθρου αυτού, ο Πλήθων ο Γεμιστός επί της ουσίας διαφθείρει την Ελλάδα και την Ευρώπη, διότι διαστρέφει και αγνοεί τόσο την αρχαία Ελλάδα όσο και την Χριστιανική Ελλάδα. Συνδέει τις επιστήμες, μαθηματικά. φυσική κλπ. με μια μορφή αρχαιολατρείας και φυσιολατρείας, αγνοώντας ο ίδιος την βασική διάκριση κτιστού Ακτίστου και βάζοντας το Θείο στο επίπεδο της φύσεως, θεοποιώντας έτσι την Φύση.
Με τον τρόπο αυτό εισάγει στην δυτική Ευρώπη τις βάσεις του νατουραλισμού και της φυσιολατρείας με όχημα την επιστήμη. Ο Giordano Bruno είναι φυσικός απόγονος του Πλήθωνα του Γεμιστού, αρνούμενος ο ίδιος την Θεότητα του Χριστού και αποθεώνοντας την φυσική πραγματικότητα μέσω του πανθεϊσμού όπου Θεός και κόσμος ταυτίζονται.
Ομοίως ότι ακολουθεί στην Δύση μετά τον Bruno σε όλη την εξέλιξη της δυτικής αναγέννησης και του δυτικού διαφωτισμού μέχρι την κορύφωση των στον Γερμανικό ιδεαλισμό, τον γερμανικό υλισμό και την εν γένει δυτική υποκειμενοκρατία, δεν είναι άλλο από την δυτική μίμηση αντιγραφή και μετάφραση στο δυτικό πνεύμα του αρχαιολατρικού και παγανιστικού πνεύματος που θα εγκαινιάσει και θα διδάξει προς το τέλος του μεσαίωνα ο Έλλην Πλήθων ο Γεμιστός.
Ο Γεμιστός Πλήθων όπως και ο Πάπας θα απορρίψουν τον ιστορικό Θεάνθρωπο Χριστό και στην θέση του θα βάλλουν τον γυμνό Θείας Χάριτος υποκειμενικό και δαιμονιώδη εαυτόν των. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο πιστός μαθητής του Πλήθωνα ο Έλλην επίσκοπος Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος θα προσχωρήσει στον παπισμό και θα γίνει καρδινάλιος του Πάπα.
Διότι το πνεύμα του Πάπα και το πνεύμα του Πλήθωνος δεν είναι άλλο από το πνεύμα της αρνήσεως του Χριστού ως τελείου Θεού και τελείου ανθρώπου. Αυτό το πνεύμα της αρνήσεως του Χριστού δια μεν του Πάπα θα εισχωρήσει σε όλο τον δυτικό χριστιανικό κόσμο δια δε του Πλήθωνος σε όλο τον δυτικό φιλοσοφικό κόσμο. Ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις θα υπάρξουν σε αυτό τον κανόνα και την επιταγή του πνεύματος της αρνήσεως.
Ο Πλήθων ως λόγιος και ως μορφωμένος, τόσο στα ελληνικά γράμματα όσο και στην θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας, ήταν ενήμερος για τις μεγάλες μορφές της Ορθοδόξου Θεολογίας από τον Μέγα Αθανάσιο, από τους Καππαδόκες με κορυφαίο τον Μέγα Βασίλειο, αργότερα τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή και ακολούθως τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και τον σύγχρονο του Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό με τον οποίο είχε παρευρεθεί στις συνόδους της Φερράρα και της Φλωρεντίας.
Ο Πλήθων απέκτησε δόξα και φήμη διδάσκοντας Πλάτωνα στους αγράμματους Ιταλούς που τον τίμησαν ως μεγάλο «φωτιστή» των. Την εποχή εκείνη, στην καρδιά του Δυτικού Μεσαίωνα, όπου οι άνθρωποι είχαν περιέλθει σε πνευματική πενία, ένας μέτριος λόγιος του Ορθόδοξου Βυζαντίου, δηλαδή της Ανατολικής Ρωμανίας, φάνταζε ως «γίγας του πνεύματος». Αυτό που δεν αρνούμαστε στον Πλήθωνα ήταν η φιλοπατρία του. Όμως συγχρόνως ο ίδιος έβλαψε την Ελλάδα αρνούμενος τον Χριστό.
Σαφώς η Ανατολική Αυτοκρατορία είχε περιέλθει σε μαρασμό μετά την δυτική κατάκτηση της από τους σταυροφόρους της Τετάρτης σταυροφορίας, η οποία κατέλυσε την Ανατολική Ρωμανία το 1204, αλλά και από τις δικές της αμαρτίες. Το πόσο μέτριος λόγιος ήταν ο Πλήθων φαίνεται σαφώς από το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να διακρίνει το θεμελιώδες γεγονός, ότι η διαφθορά της βυζαντινής κοινωνίας πολιτικών αρχόντων και αυτοκρατόρων αλλά και εκκλησιαστικών αρχόντων προερχόταν ακριβώς από την περιφρόνηση στην πράξη του Ευαγγελίου και του προσώπου του Χριστού.
Αντί λοιπόν ο ίδιος ως λόγιος και ως σοφός να εργαστεί για την αναβάθμιση και τον επαναευαγγελισμό της Αυτοκρατορίας, πέταξε μαζί με τα σαπουνόνερα και το μωρό. Το ποσό μικρός ανακαινιστής της Ελλάδας ήταν ο Πλήθων φαίνεται ακριβώς από την αποτυχία του να σώσει την Ελλάδα, η οποία αμέσως μετά τον θάνατό του θα περιέλθει στην χειρότερη μορφή δουλείας της, την υποδούλωση δηλαδή των Ελλήνων στους Οθωμανούς Τούρκους. Το ποσό άδικο είχε ο Πλήθων και ποσό δίκαιο είχαν οι Έλληνες πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας φαίνεται σαφώς από τα εξής ιστορικά γεγονότα που ακολουθούν.
Πρώτον, η Ελλάδα και ο Ελληνικός λαός σώθηκαν και φυλαχτήκαν ακέραιοι μέσα στην πέντε και επτά αιώνων Οθωμανική δουλεία με σκληρούς διωγμούς μόνο δια της Ορθόδοξης χριστιανικής πίστης και δια μέσω της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ό,τι μη χριστιανικό και ορθόδοξο απορροφήθηκε και αφομοιώθηκε από τους Οθωμανούς.
Δεύτερον, όσο αφορά τον δυτικό παπικό Μεσαίωνα, μολονότι οι άνθρωποι της δυτικής Ευρώπης προσπάθησαν να τον πετάξουν από πάνω των, έπεσαν σε δεύτερη ακόμη χειρότερη πλάνη αποκτώντας μια παραποιημένη εικόνα της Αρχαίας Ελλάδος μέσω του Πλήθωνα και άλλων αρχαιολατρών ευρωπαίων μαθητών του.
Το μέγεθος της αρχαιολατρικής και νατουραλιστικής πλάνης αυτής που εισήχθη στην Δύση από τον Πλήθωνα γίνεται εμφανές στους δυο τελευταίους αιώνες, όπου η νατουραλιστική και αρχαιολατρική Δύση παράγει διαρκώς απάνθρωπες και μισάνθρωπες καταστάσεις εξίσου δαιμονικές, όπως αυτή των παπικών ιερών εξετάσεων και των παπικών ιεροεξεταστών. Θυμίζουμε τους Παγκόσμιους Πολέμους με τα Άουσβιτς, τα Γκουλάνκ και τα εκατομμύρια θύματά των.
Η πλέον όμως τραγική και μακάβρια εξέλιξη της αρχαιολατρείας του Πλήθωνα και των δυτικών μαθητών και μιμητών του είναι η παρούσα κατάσταση του 21ου αιώνα με την μετατροπή όλης της γης και όλης της ανθρωπότητας σε παγκόσμια Άουσβιτς και παγκόσμια Γκουλάνκ μέσω κορωνοϊών, μνημονίων, παγκόσμιας αστυνόμευσης και κατάργησης της Δημοκρατίας και του ανθρώπου, που αντικαθίσταται από τον μεταάνθρωπο ρομπότ και τον κάτοικο της οργουελικής παγκόσμιας φάρμας των ζώων.
Βέβαια, ο Πλήθων ο Γεμιστός δεν είναι ο πρώτος που εισάγει την παραποίηση είτε της αρχαίας Ελλάδας είτε της χριστιανικής Ελλάδας. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλους Νεοπλατωνικούς φιλοσόφους ή αιρετικούς χριστιανούς. Όμως είναι ο πρώτος εκ των Ελλήνων μετά τον Ιουλιανό τον παραβάτη που θέλει να εισάγει την αρχαία ειδωλολατρεία και να εκδιώξει τον Χριστό μετά την ώριμη πλέον εποχή, όπου η Χριστιανική Ελλάδα γνωστή ως Ρωμανία μέσω των μεγάλων Ελλήνων πατέρων και Θεολόγων της Εκκλησίας είχε τοποθετήσει τα πράγματα στην θέση των. Ο Πλήθων αρνείται πως ο Χριστός είναι ο Μόνος Αληθινός και Σαρκωθείς Θεός.
Η αντίχριστος αρχαιολατρεία του Πλήθωνα και των μαθητών-μιμητών του αποτελεί παραποίηση και της Αρχαίας Ελλάδας και δείχνει πως χωρίς τον Χριστό η Ελλάδα γίνεται παίγνιο στα χέρια των δαιμόνων και των δαιμονισμένων ανθρώπων. Απόδειξη ότι σήμερα, όπου μετά από συστηματικό πόλεμο και διωγμό της ορθόδοξης Ελλάδας από Έλληνες ή από ξένους μέσω των ανθελληνικών και αντιχριστιανικών ελληνικών κυβερνήσεων και συγχρόνων των «μεσαιωνιστών» και σκοταδιστών δήθεν διανοουμένων και άλλων σκοταδιστικών ιερατείων, ιδίως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ακόμη περισσότερο προσφάτως, η ελληνική κοινωνία έχει πλήρως αρρωστήσει, μη μπορώντας να αντισταθεί στην πολλαπλώς επιχειρούμενη γενοκτονία της.
Δυστυχώς, ο Πλήθων ο Γεμιστός με τις αντιχριστιανικές, αρχαιολατρικές και δαιμονοκρατούμενες διδασκαλίες του είναι μαζί με τους ομόφρονες σύγχρονους μαθητές του στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη ο ενταφιαστής και ο φθορεύς της πραγματικής και αυθεντικής Ελλάδας είτε αρχαίας είτε χριστιανικής.
Μολονότι ο Πλήθων προσπαθεί να μιμηθεί τον Πλάτωνα, στην ουσία τον παραφράζει και τον αχρηστεύει, όπως το ίδιο κάνει και με τον Αριστοτέλη. Ο πλατωνισμός και ο αριστοτελισμός του Πλήθωνα είναι μια άγρια και δαιμονιώδης εκδοχή του Νεοπλατωνισμού παλαιοτέρων νεοπλατωνικών λογίων και φιλοσόφων που αδυνατούν να κατανοήσουν πως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, όπως και όλη η Αρχαία Ελλάδα δείχνουν κατ’ ευθείαν στον Χριστό.
Τόσο ο Πλήθων όσο και όλοι οι φιλοσοφούντες νεοπλατωνικοί και νέο αριστοτελικοί όλων των εποχών Χριστιανοί ή μη, Έλληνες ή ξένοι, αδυνατούν να κατανοήσουν την ουσία της αρχαίας Ελλάδας και παραμένουν στην επιφάνεια των πραγμάτων. Για αυτό ως καχεκτικά πνεύματα είτε αρνούνται τον Χριστό ως τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο, που σαρκώνεται μέσα στην ιστορία όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, είτε παραποιούν την Ορθόδοξη Πίστη. Διότι η ουσία της Αρχαίας Ελλάδας σε όλες τις εκφράσεις της, μύθος, ποίηση φιλοσοφία επιστήμη, έγκειται στην αναγνώριση της αξίας του υλικού ορατού κόσμου και στην ιερότητα του ανθρώπινου σώματος.
Αυτή η αρχαία εμπειρία του αρχαίου ελληνικού κόσμου, πως η ύλη και το σώμα όχι μόνο δεν είναι κακό αλλά σημείο ιερότητας του ανθρώπινου όντος και φανέρωσης του Θεού μέσα στον κόσμο, δικαιώνεται μόνο με την Ανάσταση του Χριστού ως του Σαρκωμένου Θεού Λόγου και Υιού της παρθένου. Η έννοια του προσώπου και της υποστάσεως που κυριαρχεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στην Ορθόδοξη Θεολογία διαφαίνεται ήδη στην αρχαία ελληνική ποίηση των μεγάλων Ελλήνων τραγικών Αισχύλου, Ευριπίδη και Σοφοκλή.
Ο Πλήθων είναι ελάχιστο έως ανύπαρκτο πνεύμα σοφίας εμπρός στους γίγαντες του πνεύματος που είναι οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας. Ο Πλήθων είναι πραγματικά ένας ξεπεσμένος επαρχιώτης μπροστά στην Σοφία ενός Βασιλείου ενός Αρεοπαγίτου, ενός Μαξίμου ή των μεγάλων μυστικών Συμεών, Γρηγορίου και τόσων άλλων.
Αν ο Πλήθων ήθελε να ωφελήσει πραγματικά τους συνανθρώπους του και την πατρίδα του, όφειλε να γνωρίζει το βάθος της Ορθόδοξης Θεολογίας, στο οποίο εμπεριέχεται όλη η αρχαία ανθρώπινη σοφία εμβαπτισμένη και μεταμορφωμένη μέσα στην Θεία και Άκτιστο Σοφία. Όπως όφειλε να γνωρίζει, πως όλη η αρχαία μυστηριακή και ιερουργική ανθρώπινη γνώση και εμπειρία, αποκαθαρμένη και μεταμορφωμένη ενυπάρχει στο Μυστήριο των Μυστηρίων, που είναι η Θεία Λειτουργία, όπου το κτιστό υλικό σώμα μεταμορφώνεται σε Άκτιστο Σώμα και Αίμα Θεού παραμένοντας κτιστό.
Δηλαδή, όφειλε να μαθητεύσει στους Μέγιστους Μύστες του Θεού, τους Έλληνες πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι οδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα είδαν και δίδαξαν πως στην Μια Άκτιστο και Θεία Υπόσταση του Χριστού Λόγου ενώνεται το κτιστό με το Άκτιστο δια των Θείων και Ακτίστων Ενεργειών της Θείας και Υποστατικής Ακτίστου Φύσεως του Θεού.
συνεχίζεται στο Β μέρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου