Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΑΤΣΗ
Επιστέγασμα των αγώνων του Κυριάκου Μάτση ήταν όταν, μέσα από το κρησφύγετο του στο Δίκωμο, βροντοφώναξε στη 1:30 το μεσημέρι της 19ης Νοεμβρίου του 1958:
«Όχι δεν παραδίδομαι. Αν θα βγω, θα βγω πυροβολώντας».
Περικυκλωμένος στο ασφυκτικό κρησφύγετό του δεν είχε άλλη εκλογή παρά να πεθάνει. Ο ίδιος δεν είχε αφήσει στην ψυχή του κανένα ηθικό περιθώριο για εκλογή. Ήταν έτοιμος για τον θάνατο. Τον είχε προβλέψει στα γράμματά του, τον είχε αναλύσει στους φιλοσοφικούς στοχασμούς του, τον είχε με σιγουριά καταγράψει στο ημερολόγιο του, τον είχε τραγουδήσει.
Είχε υπογραμμίσει στο βιβλίο «Σιδηρά Διαθήκη» του Δημητρακοπούλου:
«Έκλεξε όσον ημπορής τον τρόπο του θανάτου σου, ένας ωραίος θάνατος είναι συνήθως η ευγενεστέρα πράξις της ζωής!»
Ο Λοχίας του Τμήματος Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων (αρ. 442) Σαλίμ Γιαβούζ άκουσε όλο τον διάλογο μεταξύ του Κυριάκου Μάτση και του μεταφραστή, και κατέθεσε αργότερα:
Άκουσα τον μεταφραστή να λεει στα ελληνικά: ‘Μάτση, Μάτση πιάστηκες στο κρησφύγετο. Δεν υπάρχει πιθανότητα να δραπετεύσεις. Παραδώσου’.
Στη συνέχεια άκουσα μια βαριά φωνή που φαινόταν ότι ερχόταν κάτω από το δάπεδο, να απαντά στα ελληνικά: ‘Δεν παραδίδομαι’.
Ο μεταφραστής στη συνέχεια ρώτησε: “Πόσοι είστε εκεί κάτω;’
Και η φωνή απάντησε: ‘Τρεις».
Ο μεταφραστής ακολούθως ρώτησε: ‘πόσα όπλα έχετε μαζί σας;’
Και η φωνή απάντησε: ‘Δυο’.
Ο μεταφραστής ρώτησε: ‘έχετε βόμβες;’
Και η φωνή απάντησε: ‘Έχουμε βόμβες’
Ο μεταφραστής είπε στη συνέχεια: ‘Ελάτε ένας, ένας, άοπλοι και παραδοθείτε’.
Η φωνή απάντησε: ‘Δύο πρόσωπα έρχονται άοπλα- μην τους πυροβολήσετε’.
Ο μεταφραστής ρώτησε: ‘Εσύ τι θα κάμεις;’
Η φωνή απάντησε: ‘Θα δω τι θα κάνω με τον εαυτό μου. Εάν δεν θέλετε να πολεμήσετε, είναι καλύτερα να φύγετε από το δωμάτειο’.
Έντεκα μήνες πριν το πέρασμα του Μάτση στην αθανασία, σε επιστολή προς τους γονείς του, φανερώνει το πως θα αντιμετώπιζε το τελευταίο προσκλητήριο της πατρίδας:
«Πιστεύομεν ότι κάθε θυσία μας δεν πηγαίνει άδικα και εσείς να είστε περήφανοι για μας. Αν ο καλός Θεός μας επιφυλάσσει την λαμπράν τύχη να δώσουμεν την ζωήν μας για την πατρίδα, τότε η χαρά σας πρέπει να είναι απέραντη. Δεν ξέρω αν μπορεί να ονειρευτεί ένας άνθρωπος καλύτερη τύχη από αυτή. Και δεν μπορώ να σκεφθώ γονείς που να είναι πιο περήφανοι παρά για τα παιδιά τους που έπεσαν για την πατρίδα».
Ο λόγος του Μάτση είναι λόγος διαχρονικός, γιατί πηγάζει από αξίες οικουμενικές, οι οποίες έχουν ως κέντρο αναφοράς τους τον άνθρωπο. Ο Κυριάκος Μάτσης αντιτάχθηκε και με την γραφίδα του, αλλά και με το όπλο του σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού και καταπίεσης. Η πίστη του στην ελευθερία και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια στάθηκαν οι παντοτινοί σύντροφοί του.
Περισσότερα για τον ήρωα ΕΔΩ
Διαβάστε και παλιότερη ανάρτησή μας ΕΔΩ
1 σχόλιο:
ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΗΡΩΑ ΜΑΣ
ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΤΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΌΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από εκείνην που αισθάνεται ένας σαν βλέπει να μετατρέπονται σε πραγματικότητα τα όνειρα και οι ελπίδες και τα ιδανικά του. Πλάσαμε δυνατά μέσα μας κάποια όνειρα και ζήσαμε με την ελπίδα για μια πραγματοποίησή των και χαιρόμαστε τώρα, γιατί μια όμορφη μοίρα μάς έταξε στρατιώτες για τη νίκη των (...). Ίσως σου φανεί κάπως παράξενο γιατί σου γράφω συνέχεια για τα ίδια πράγματα. Δεν το κάμνω μόνο γιατί τούτα και μόνο έγιναν η ζωή και το βίωμά μας...»
(Απόσπασμα από γράμμα του Κυριάκου Μάτση).
«Μολών Λαβέ! Αν θα βγω, θα βγω πυροβολώντας!». Τούτες ήταν οι στερνές σου λέξεις... Οι απάνθρωπες χειροβομβίδες των Άγγλων σε σκότωσαν. Έτσι διάλεξες τον τρόπο του θανάτου σου. Στην κηδεία σου, οι Άγγλοι αφαίρεσαν την ελληνική σημαία από το φέρετρό σου. Ωστόσο, ο ίδιος ο Χάρτινγκ είχε ομολογήσει ότι «μπορεί να αφαιρέσαμε την ελληνική σημαία από το φέρετρο του Μάτση, δεν μπορέσαμε όμως ποτέ να αφαιρέσουμε τη σημαία που είχε μέσα στην καρδιά του...». Έκτοτε, στον αγιασμένο σου τάφο στα φυλακισμένα μνήματα κυματίζει η γαλανόλευκη. Να τη βλέπουμε σήμερα και να συλλογιζόμαστε το χρέος μας
ΟΙ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝΕ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΑ ΛΗΣΜΟΝΑΜΕ...
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Δημοσίευση σχολίου