ΓΑΛΛΙΑ: Το σύστημα τίμησε την γυναίκα που εξ αιτίας της κάθε χρόνο 200.000 άνθρωποι δεν βλέπουν το φως της ημέρας

Στις 30 Ιουνίου πέθανε στο Παρίσι η Simone Veil σε ηλικία 89 ετών, μια «σπουδαία» γυναίκα που εξυμνήθηκε από τους υποστηρικτές των αμβλώσεων και της προώθηση του νόμου που τις νομιμοποίησε το 1974 (μεταξύ των οποίων ο Τσίπρας αλλά και ο Μητσοτάκης, που θρήνησε στο twitter για την «μεγάλη απώλεια»). 

Μια γυναίκα που καταδικάστηκε από τους καθολικούς χριστιανούς στην Γαλλία για την υπεράσπιση της δολοφονίας αθώων, για τη μείωση του γαλλικού πληθυσμού μέσω της ανεύθυνης πρακτικής της κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενης «εθελοντικής διακοπής της εγκυμοσύνης» (IVG). Με 200.000 εκτρώσεις ετησίως για σαράντα χρόνια*, ο συνολικός αριθμός των αμβλώσεων που πραγματοποιήθηκαν στη Γαλλία έφθασε περίπου στα 8 εκατομμύρια. Για τους παραδοσιακούς Καθολικούς και πολλούς άλλους που αναγνωρίζουν την ανηθικότητα αυτής της καταστροφής ανθρώπων (που αν στην θέση τους ήταν δέντρα θα είχαν περισσότερους υποστηρικτές), δεν υπάρχει τίποτα αξιέπαινο στη συμβολή της Simone Veil στη γαλλική κοινωνία.

Το 1974 η εβραϊκής καταγωγής Veil ήταν υπουργός Υγείας επί προεδρίας Βαλερί Ζισκάρ Ντεσταίν, ενός άνδρα που ήρθε στην εξουσία με στόχο την «μεταρρύθμιση» και τον «εκσυγχρονισμό» της γαλλικής κοινωνίας. Η επικίνδυνη πρακτική των αμβλώσεων «από την πίσω πόρτα» θεωρήθηκε ως μια μορφή διάκρισης κατά των γυναικών και η Simone Veil πολέμησε για να περάσει τον νόμο που νομιμοποίησε τις εκτρώσεις, αλλά μέσα σε περιορισμούς, οι «επιπόλαιες αμβλώσεις» απαγορεύτηκαν. Περιορισμοί που σπάνια τηρήθηκαν, αφού ποιος θα κρίνει εάν μια έκτρωση είναι «επιπόλαια» ή «σοβαρή»;

 

Παρόλο που η Veil δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνη για την κατάχρηση του νόμου της, θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει εκφράσει τις ανησυχίες της για τις συνέπειες που θα είχε στη Γαλλία ο νόμος εάν χρησιμοποιείτο επανειλημμένα ως τρόπος για να γίνονται αμβλώσεις κατά παραγγελία και για οποιαδήποτε περίσταση.
Σε αντίθεση με τη φεμινίστρια Evelyne Sullerot (βλ. παρακάτω), η Simone Veil δεν εξέφρασε ποτέ τη λύπη της για τον αριθμό των αμβλώσεων. Ούτε αναγνώρισε ποτέ ότι, καθώς άλλαξαν τα ήθη στην κοινωνία, η έκτρωση έγινε το "πράσινο φως" για σεξ χωρίς φραγμούς και ευθύνες και συχνά οδήγησε σε δυστυχία πολλά κορίτσια. Και ότι, σε αντίθεση με τις προσδοκίες, η έκτρωση δεν έκανε ευκολότερες τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά πιο προβληματικές. Γιατί ένας άντρας να πρέπει να ανησυχεί για την αγάπη και το γάμο εάν οι γυναίκες είναι ελεύθερες να «κάνουν ό, τι θέλουν με το σώμα τους» και αν δεν υπάρχουν συνέπειες ούτε για την σεξουαλική  πράξη, ούτε για την πράξη της έκτρωσης;

Ενώ ο Νόμος Veil απομάκρυνε την ευθύνη τόσο από τους άντρες όσο και από τις γυναίκες, η Simone Veil εξυμνήθηκε με τον θάνατό της ως «η πιο αξιοθαύμαστη γυναίκα», τόσο από την αριστερά όσο και την δεξιά. Μόνο οι καθολικοί και άλλοι με παρόμοιο ηθικό κώδικα αντέδρασαν με βαθιά ανησυχία, αν όχι με τρόμο, για τις ανθρώπινες απώλειες που όχι μόνο οδηγούν σε μείωση του πληθυσμού αλλά και  ανοίγουν την πλημμυρίδα της μετανάστευσης ως «αντικατάσταση» για τα παιδιά που δεν τα άφησαν ποτέ να γεννηθούν. Η Veil δεν μίλησε ποτέ κατά της μαζικής μετανάστευσης, χωρίς αμφιβολία επειδή μια τέτοια θέση θα ήταν «ρατσιστική» ή μπορεί να της θύμιζε το ναζισμό.

 

Ο Βαλερί Ζισκάρ Ντεσταίν διόρισε υπουργό Υγείας την Simone Veil για τον ρητό σκοπό της επεξεργασίας ενός νόμου ο οποίος θα νομιμοποιούσε τις αμβλώσεις. Κατά παρόμοιο τρόπο, το 2012, ο François Hollande διόρισε υπουργό Δικαιοσύνης την Christiane Taubira με σκοπό να εγκρίνει νόμο που θα νομιμοποιούσε τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων και την υιοθεσία, με αποτέλεσμα εκατομμύρια καθολικοί και άλλοι να βγουν μαζικά και δυναμικά στους δρόμους της Γαλλίας από τα τέλη του 2012 έως το 2014, σε μια προσπάθεια να αναγκάσουν τον Hollande να πάρει πίσω τον νόμο που «άλλαζε την φύση του γάμου», αλλά βέβαια ο νόμος πέρασε.

 

Να πούμε βέβαια, ότι στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές, το εβδομήντα ένα τοις εκατό των Καθολικών ψήφισε τον Μακρόν! Έτσι, εάν οι καθολικοί μπόρεσαν και βγήκαν στους δρόμους για να υπερασπιστούν την ζωή και την οικογένεια, γιατί δεν μπόρεσαν (;) να ψηφίσουν τουλάχιστον έναν πιο παραδοσιακό υποψήφιο;

 

Όπως διαβάζουμε στην Wikipedia, η  Simone Veil γεννήθηκε στη Νίκαια στις 13 Ιουλίου 1927 ως Simone Annie Liline Jacob, κόρη της Yvonne Steinmetz και του André Jacob. Το 1944 συνελήφθη από τις γερμανικές αρχές μαζί με ολόκληρη την οικογένειά της και απελάθηκαν στο Auschwitz-Birkenau. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στο Μπέργκεν-Μπέλσεν, όπου η μητέρα της πέθανε από τύφο λίγο πριν την απελευθέρωση του στρατοπέδου στις 15 Απριλίου 1945. Ο πατέρας της και ο αδερφός της πέθαναν επίσης. Παντρεύτηκε το 1946 τον Antoine Veil και έκανε τρεις γιους: τον Jean, τον Claude-Nicolas και τον Pierre François. Ο Antoine Veil πέθανε στις 12 Απριλίου 2013, σε ηλικία 86 ετών. Η Veil, που ήταν δικηγόρος, έγινε υπουργός Υγείας το 1993 υπό τον François Mitterrand. Από το 1979 έως το 1982 εξελέγη πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και αργότερα προήγαγε ένα Σύνταγμα για την Ευρώπη και επιζητούσε θερμά την «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».

 

Όσον αφορά την Evelyne Sullerot, (φώτο - πέθανε τον Απρίλιο του 2017) την φεμινίστρια συντρόφισα της Veil, που αναφέρθηκε παραπάνω, ήταν συν-ιδρύτρια του “Planning familiale”, της γαλλικής εκδοχής του Planned Parenthood και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου άλλαξε τη θέση της και άσκησε κριτική σε διάφορα «προοδευτικά» θέματα όπως η αντισύλληψη, για την οποία είχε πει τα εξής:

 

«Θέλαμε να απελευθερώσουμε και να κάνουμε τις γυναίκες υπεύθυνες και να προωθήσουμε την αρμονία στα ζευγάρια και στην οικογένεια». 

 

Η Sullerot παρατήρησε τον ολισθηρό δρόμου που πήρε το φεμινιστικό κίνημα ώστε να μετατραπεί σε «πόλεμο μεταξύ των δύο φύλων που είχε ως αποτέλεσμα την ακύρωση του ζευγαριού και την εξάλειψη του πατέρα». «Το κίνημα απομακρύνθηκε, οι φεμινίστριες πήγαν πολύ μακριά, οικοδόμησαν τις απόψεις τους πάνω στο μίσος και την θυματοποίηση», και μιλούσαν μόνο για την επιθυμία τους να κάνουν εκτρώσεις. Για την Sullerot, η αντισύλληψη ήταν το «φάρμακο κατά του “κακού” που λέγεται άμβλωση».

 

Ήταν ενάντια στο να γίνει η αντισύλληψη κάτι το «σωστό» και εξέφρασε την λύπη της για το γεγονός ότι η έκτρωση έγινε ένα «άλλο είδος αντισύλληψης», «το δικαίωμα για καταστροφή». 

 

Ποτέ δεν ακούστηκαν τέτοια λόγια από την Veil. Η οποία γνώρισε ένα σωρό εγκώμια και επαίνους. Και τι επαίνους! Τι τιμές! Είσοδο στην Γαλλική Ακαδημία, Βραβείο Καρλομάγνου, βραβείο από το Συμβούλιο της Ευρώπης, Λεγεώνα της Τιμής, κλπ ...

Με τον θάνατό της, ένας σύλλογος που υπερασπίζεται την ζωή, ο “Droit de Naître” («Το Δικαίωμα να Γεννηθείς») εξέδωσε αυτό το ανακοινωθέν: 

 

(...) Δεν ήταν μόνη σε αυτόν τον αγώνα, αλλά δέχτηκε να γίνει η εικόνα του, με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να την κάνουν ένα είδος "αγίας της Δημοκρατίας". 

 

Αυτή η "αγιοποίηση" από τα media έγινε ενώ ήταν ακόμα ζωντανή. Τώρα που πέθανε αυτό μεγαλώνει, όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις. Υπάρχουν όμως και φωνές που δεν της δίνουν καμία δοξολογία, ούτε καμία καταδίκη. Αυτές είναι οι φωνές των αμέτρητων παιδιών που εξαλείφθηκαν νόμιμα, από ένα βράδυ τον Ιανουάριο του 1975.

 

Την ημέρα εκείνη η νίκη της Veil υπέγραψε την θανατική τους καταδίκη. Κατά τη στιγμή της ψηφοφορίας του νόμου, ο αριθμός των αμβλώσεων στη Γαλλία εκτιμάτο σε 60.000 ετησίως. Σήμερα, έχει ξεπεράσει τις 200.000 ετησίως. Νομιμοποιημένη, τετριμμένη και μάλιστα προωθούμενη, η έκτρωση έχει γίνει ένα ‘ιερό δικαίωμα’, το επίκεντρο μιας σέκτας της οποίας η κυρία Veil - μέσα από τον καπνό του θυμιάματος - ήταν η αρχι-ιέρεια. Τώρα, μακριά, πολύ μακριά από τις τιμές και τις δόξες αυτού του κόσμου, στέκεται αντιμέτωπη με τον Δικαστή της και τα θύματά της. (...)  

* Στην Ελλάδα ο αριθμός υπολογίζεται σε 300.000 τον χρόνο! 40.000 μόνο από κορίτσια κάτω των 18!

 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή 

 

ΣΧΟΛΙΟ

Ολα τα κακά για την ανθρωπότητα και την ανθρώπινη ζωή από πίσω κρύβουν εβραίους....

Δυστυχώς για την θανούσα τα εκατομμύρια των αθώων ζωών που χάθηκαν την καταδικάζουν αιωνίως....

Share