Ήμουν κι εγώ εκεί! Ναι φίλοι μου έκανα κι αυτή την θυσία για σας… Φύτρωσα κρυφά στο Ναό της Δημοκρατίας σας… (από φαντασία ε… σκίζω!) στο άντρο της ληστοσυμμορίας ήθελα να πω, αλλά η γλώσσα μου τρέχει πιο γρήγορα κι απ' την σκιά μου. Τρύπωσα ανάμεσα στους ζωντανούς-νεκρούς, που όντας καλεσμένοι απ' τον άθεο αρχηγό τους βρέθηκαν εκεί, για να γιορτάσουν την πολιτική και βιολογική ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΟΥΣ.
Στο νυχτερινό κέντρο διασκεδάσεως με τον ενδεικτικό τίτλο "ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ" αριστερά της Πύλης του Κράτους και δεξιά της τσέπης του παρακράτους… οι αξιότιμοι πελάτες εισέρχονται με επίσημες ενδυμασίες, λόγω της σοβαρότητας του συμβάντος. Κλήθηκαν εκτάκτως απ' τον απερχόμενο αρχηγίσκο της παρεούλας τους, για να αποχαιρετήσουν μετά… μουσικής την απρόσμενη εισδοχή τους στον πολιτικό στίβο της χώρας και για να παραδώσουν τα κλειδιά της ακυβερνησίας με την αξιοπρέπεια, που δεν επέδειξαν προ-και μετά ΕΞΟΥΣΙΑΣ!
Και ιδού το σποράκι σας επί τω έργω, εθελοντής οδηγός στο "Κέντρο Άμεσης Βολευτικής" και ξεναγός σας στο πολυτελές Ίδρυμα αποκαταστάσεως πολιτικής ένδειας. Χαιρετούρες σύμπνοιας ομοειδών λακέδων της εξουσίας προς τον εξόχως χαζοχαρούμενο κι αδιάβαστο αδαή οικοδεσπότη. Οι ευτυχείς τρόφιμοι απαστράπτοντες και με χαμόγελα ευδαιμονίας για την κατάληψη κυβερνητικών θέσεων, (λόγω αφελών ψηφοφόρων), που ούτε στο όνειρό τους δεν είχαν δει τέτοια ΜΕΓΑΛΕΙΑ.
Ζωντανοί-νεκροί (εν αγνοία τους) ανυπόληπτοι πολίτες και πολιτικοί καμαρώνουν στους αστραφτερούς καθρέφτες, που δεν απεικονίζουν την σκοτεινή πλευρά τους. Ίσως είναι διεθνής πρωτοτυπία, που αποτυχημένοι χωρικοί κι ευκαιριακοί αστοί γιορτάζουν την επιστροφή τους στον τάφο της ανυπαρξίας τους και ίσως και στην καταδίκη τους για ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ!
Σουλατσάρω κι εγώ ανέμελο ανάμεσά τους, αφού δεν βρίσκω κάτι αξιόλογο για να περιγράψω. Τα υποψήφια ΖΟΜΠΥ περιφέρουν το άψυχο σώμα τους από καναπέ σε μπουφέ, για να κορέσουν την άσβεστη δίψα τους για φιγούρα του κενού ΕΓΩ τους και του αντιπαθητικού παρουσιαστικού τους. Όλα τα ανθρώπινα ελαττώματα σε μια κομματική ΣΥΝΟΜΟΤΑΞΙΑ!
Αχ καλοί μου φίλοι αν μπορούσατε να παίρνατε μια "εικονική" ιδέα, για το πώς διασκεδάζουν την ασημαντότητά τους, αυτά τα παρασιτικά εγωπαθή ανθρωπάκια… θα κόβατε όχι μόνο τα χέρια σας - που τους δώσατε ΨΗΦΟ - μα και τα κεφάλια σας για να μην ξανα… δεν ξέρω τι κάνετε μ' αυτά, αφού σαν ξεραμένα τα βλέπω. Ευτυχώς για σας, ήμουν εκεί (έστω και χωρίς χέρια και κεφάλια ) αν-επίσημος ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΣΑΣ!
Οι ψεκασμένοι ετοιμοθάνατοι με χαμένη την επαφή τους με το κοινωνικό γίγνεσθαι, προσήλθαν ευπροσήγοροι, για να την βρουν στο λαμπερό πανηγυράκι του συναφιού τους. Το μόνο που βρήκαν ήταν παντελής έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού… από κοινωνική κριτική όμως… άλλο τίποτα. Μα δεν θα πέσω στην παγίδα τους, γιατί η ανατροφή μου δεν μου επιτρέπει να σχολιάζω τα κακώς κείμενα, αφού καλώς-κακώς μόνοι τους απογυμνώθηκαν κι αποκαλύφθηκε η εσωτερική τους ΕΝΔΕΙΑ.
Μόνο οι συνταξιούχοι επαναστατικοί αντίπαλοί τους δεν ήταν καλεσμένοι (απ' αυτούς θα την… βρουν παρόλα τα ΧΗΜΙΚΑ!), γιατί δεν πρόλαβαν να τυπώσουν τα ονόματά τους στην πρόσκληση… και χωράνε εκατομμύρια σ' ένα χαρτάκι; Μα μήπως χωράνε και στα κατάστιχά τους; Ναι, είναι "ακριβές" οι συντάξεις, σε μια εποχή που έχουμε τόσες υπο-χρεώσεις στον ΔΟ.ΝΗ.ΤΗ. (Δ.Ν.Τ.) και στους διεθνείς δανειστές μας! Σιγά να μην ασχολούμαστε τώρα με άνεργα αφελή ΓΕΡΟΝΤΑΚΙΑ!
Όσο για τον ταλαίπωρο λαό που τον κατάντησαν ζητιάνο… σιγά τώρα μην ασχοληθούμε μ' αυτούς, την ώρα που πρέπει να δουλεύουν για να βγάζουμε κι εμείς την διασκέδασή μας. Όλοι το ίδιο είμαστε ρε παιδιά; Εμείς είμαστε εξουσία κι εσείς με το κεφάλι κάτω να μας ευχαριστείτε, που σας δίνουμε ένα κομμάτι ψωμί κι έχετε ακόμα τα σπίτια σας… κι ως πότε… και μην βράζετε στο ζουμί σας… γιατί το ηλεκτρικό στοιχίζει και τι το θέλετε ΚΑΙ το σπίτι; Για έξοδα και να πληρώνετε και ΕΝΦΙΑ;
Τέτοια "σοφά" λόγια έπαιρνε το αυτί μου και κατέγραφε η… κινητή κάμερά του (αστείο!) οι κεραίες μου εννοώ. Σκηνές απείρου κάλλους γύρω απ' το μπαρ με τα εδέσματα και τα ακριβά ποτά… που καταναλίσκονταν εν ριπή οφθαλμού απ' τους πεινασμένους λάτρεις των πάρτη, συνοδεία μουσικής απ' το ξεχασμένο πιάνο, που το χτυπούσε ένας δικός τους και τον συνόδευε στο τραγούδι μια δικιά τους… Α(Ο)ΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ! Κάθε ομοιότητα με αληθινά πρόσωπα, εντελώς ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ!
Το σποράκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου