Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης
Συνταγματική αναθεώρηση (πραγματική και όχι κίβδηλη) δεν μπορούν να κάνουν αυτοί που ποδοπάτησαν και κατέλυσαν το Σύνταγμα και τη Λαϊκή κυριαρχία, προκειμένου να γίνουν, από εντολοδόχοι του Λαού, εντολείς του (και εντολοδόχοι εξωχώριων δυνάμεων).
Η μόνη αναθεώρηση που μπορούν να κάνουν στο Σύνταγμα οι καταπατητές του, είναι κίβδηλη και θνησιγενής.
Όπως εκείνες που έκανε η χούντα των συνταγματαρχών.
Και όποια αναθεώρηση κάνουν, θα έχει την ίδια τύχη με εκείνες... δηλαδή θα πεταχτεί στον ιστορικό “κάλαθο των αχρήστων”.
Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους:
Ο σφετερισμός της πολιτικής εξουσίας και μάλιστα ο ολοκληρούμενος με πραξικόπημα* που καταλύει την Λαϊκή κυριαρχία, δεν μπορεί να παράσχει δημοκρατική νομιμοποίηση στους σφετεριστές.
(*) “Πραξικόπημα, είναι η αιφνιδιαστική πολιτική ή στρατιωτική ενέργεια που παραβιάζει το Σύνταγμα και περιορίζει τις ελευθερίες του Λαού”. (Λεξικό Δημητράκου).
Όλες οι πράξεις μίας τέτοιας πραξικοπηματικής εξουσίας, αναθεωρούνται μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και τη δίωξη των σφετεριστών.
(Άρθρο 120.3 Σ: O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή, διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος).
Τόσο τον σφετερισμό θέσεων εξουσίας που ο Λαός εμπιστεύεται σε κάποιους, όσο και το πραξικόπημα, που το ζήσαμε με την επτάχρονη χούντα των συνταγματαρχών, το ζούμε και με τη χούντα των κομματαρχών και των “άσπρων κολλάρων”.
Οι μόνες διαφορές μεταξύ των δύο αυτών πραξικοπημάτων, είναι:
1) Η φοβέρα που εξέπεμπαν τα τάνκς των συνταγματαρχών, εκπέμπεται τώρα από τις οθόνες της τηλεόρασης.
2) Οι σύγχρονοι πραξικοπηματίες, δεν αλλάξαν “στολή” και θέση.
Δηλαδή, ενώ στη χούντα των συνταγματαρχών, οι πραξικοπηματίες στρατιωτικοί άλλαξαν στολή και θέση και εμφανίστηκαν με σμόκιν, καταλαμβάνοντας τις πολιτικές θέσεις της διακυβέρνησης της Χώρας, στη χούντα των κομματαρχών, οι πραξικοπηματίες δεν άλλαξαν, ούτε στολή, ούτε και θέση, καθώς αυτό που σφετερίσθηκαν, δεν ήταν η θέση, αλλά οι δυνατότητες που τους προσφέρει η θέση που τους εμπιστεύθηκε ο κυρίαρχος Λαός και την οποία ήδη κατείχαν.
Αυτό, η μή αλλαγή θέσης και “στολής”, είναι που καθιστά δυσδιάκριτο (για τον Λαό) το πραξικόπημα των κομματαρχών που, από εντολοδόχους του Ελληνικού Λαού, τους κατέστησε εντολείς του.
Υπενθυμίζεται ότι: Σύσσωμο το Πολιτικό Σύστημα της Χώρας (όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου, μπροστά στα μάτια ολόκληρης της Ελληνικής, αλλά και της διεθνούς, κοινωνίας) με τη σύμπραξη του ΠτΔ και υπό την προεδρία του, αμέσως μετά το αποτέλεσμα τού Δημοψηφίσματος του “62,5% ΟΧΙ”, τον Ιούλιο του 2015, συμφώνησαν ή επέτρεψαν (δια της ανοχής τους) να ανατραπεί η απόφαση του Δημοψηφίσματος αυτού!!!
Όμως, το Δημοψήφισμα, είναι μία επίσημη και πανηγυρικά παρμένη απόφαση του κυρίαρχου Λαού που το Σύνταγμα (άρθρο 52) την καθιστά ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ “για όλους τους λειτουργούς της Πολιτείας”.
(Άρθρο 52Σ: “H ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση. Nόμος ορίζει τις ποινικές κυρώσεις κατά των παραβατών της διάταξης αυτής”).
Με αυτή την πράξη (της ανατροπής της Λαϊκής ετυμηγορίας τού Δημοψηφίσματος) ο εντολοδόχος του Λαού (τα κοινοβουλευτικά κόμματα) ανέτρεψε πραξικοπηματικά την επιταγή του 1ου Άρθρου του Συντάγματος, καθιστώντας τον εαυτό του εντολέα και τον κυρίαρχο Λαό, εντολοδόχο.
(Άρθρο 1οΣ:
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα”).
Και, μιας και πιάσαμε το Σύνταγμα στα χέρια μας, ας ξαναθυμηθούμε και την ακροτελεύτια παράγραφο του τελευταίου του άρθρου του:
Άρθρο 120Σ:
“4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
(τα κεφαλαία, είναι δικά μου).
Κατανοητά;
πηγή
Συνταγματική αναθεώρηση (πραγματική και όχι κίβδηλη) δεν μπορούν να κάνουν αυτοί που ποδοπάτησαν και κατέλυσαν το Σύνταγμα και τη Λαϊκή κυριαρχία, προκειμένου να γίνουν, από εντολοδόχοι του Λαού, εντολείς του (και εντολοδόχοι εξωχώριων δυνάμεων).
Η μόνη αναθεώρηση που μπορούν να κάνουν στο Σύνταγμα οι καταπατητές του, είναι κίβδηλη και θνησιγενής.
Όπως εκείνες που έκανε η χούντα των συνταγματαρχών.
Και όποια αναθεώρηση κάνουν, θα έχει την ίδια τύχη με εκείνες... δηλαδή θα πεταχτεί στον ιστορικό “κάλαθο των αχρήστων”.
Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους:
Ο σφετερισμός της πολιτικής εξουσίας και μάλιστα ο ολοκληρούμενος με πραξικόπημα* που καταλύει την Λαϊκή κυριαρχία, δεν μπορεί να παράσχει δημοκρατική νομιμοποίηση στους σφετεριστές.
(*) “Πραξικόπημα, είναι η αιφνιδιαστική πολιτική ή στρατιωτική ενέργεια που παραβιάζει το Σύνταγμα και περιορίζει τις ελευθερίες του Λαού”. (Λεξικό Δημητράκου).
Όλες οι πράξεις μίας τέτοιας πραξικοπηματικής εξουσίας, αναθεωρούνται μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και τη δίωξη των σφετεριστών.
(Άρθρο 120.3 Σ: O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή, διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος).
Τόσο τον σφετερισμό θέσεων εξουσίας που ο Λαός εμπιστεύεται σε κάποιους, όσο και το πραξικόπημα, που το ζήσαμε με την επτάχρονη χούντα των συνταγματαρχών, το ζούμε και με τη χούντα των κομματαρχών και των “άσπρων κολλάρων”.
Οι μόνες διαφορές μεταξύ των δύο αυτών πραξικοπημάτων, είναι:
1) Η φοβέρα που εξέπεμπαν τα τάνκς των συνταγματαρχών, εκπέμπεται τώρα από τις οθόνες της τηλεόρασης.
2) Οι σύγχρονοι πραξικοπηματίες, δεν αλλάξαν “στολή” και θέση.
Δηλαδή, ενώ στη χούντα των συνταγματαρχών, οι πραξικοπηματίες στρατιωτικοί άλλαξαν στολή και θέση και εμφανίστηκαν με σμόκιν, καταλαμβάνοντας τις πολιτικές θέσεις της διακυβέρνησης της Χώρας, στη χούντα των κομματαρχών, οι πραξικοπηματίες δεν άλλαξαν, ούτε στολή, ούτε και θέση, καθώς αυτό που σφετερίσθηκαν, δεν ήταν η θέση, αλλά οι δυνατότητες που τους προσφέρει η θέση που τους εμπιστεύθηκε ο κυρίαρχος Λαός και την οποία ήδη κατείχαν.
Αυτό, η μή αλλαγή θέσης και “στολής”, είναι που καθιστά δυσδιάκριτο (για τον Λαό) το πραξικόπημα των κομματαρχών που, από εντολοδόχους του Ελληνικού Λαού, τους κατέστησε εντολείς του.
Υπενθυμίζεται ότι: Σύσσωμο το Πολιτικό Σύστημα της Χώρας (όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου, μπροστά στα μάτια ολόκληρης της Ελληνικής, αλλά και της διεθνούς, κοινωνίας) με τη σύμπραξη του ΠτΔ και υπό την προεδρία του, αμέσως μετά το αποτέλεσμα τού Δημοψηφίσματος του “62,5% ΟΧΙ”, τον Ιούλιο του 2015, συμφώνησαν ή επέτρεψαν (δια της ανοχής τους) να ανατραπεί η απόφαση του Δημοψηφίσματος αυτού!!!
Όμως, το Δημοψήφισμα, είναι μία επίσημη και πανηγυρικά παρμένη απόφαση του κυρίαρχου Λαού που το Σύνταγμα (άρθρο 52) την καθιστά ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ “για όλους τους λειτουργούς της Πολιτείας”.
(Άρθρο 52Σ: “H ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση. Nόμος ορίζει τις ποινικές κυρώσεις κατά των παραβατών της διάταξης αυτής”).
Με αυτή την πράξη (της ανατροπής της Λαϊκής ετυμηγορίας τού Δημοψηφίσματος) ο εντολοδόχος του Λαού (τα κοινοβουλευτικά κόμματα) ανέτρεψε πραξικοπηματικά την επιταγή του 1ου Άρθρου του Συντάγματος, καθιστώντας τον εαυτό του εντολέα και τον κυρίαρχο Λαό, εντολοδόχο.
(Άρθρο 1οΣ:
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα”).
Και, μιας και πιάσαμε το Σύνταγμα στα χέρια μας, ας ξαναθυμηθούμε και την ακροτελεύτια παράγραφο του τελευταίου του άρθρου του:
Άρθρο 120Σ:
“4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
(τα κεφαλαία, είναι δικά μου).
Κατανοητά;
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου