Αυτή είναι η Πολιτεία που αρμόζει
σε τέτοιους πολίτες, δεν εξηγείται διαφορετικά. Κάνεις υπομονή, να μην
μιλήσεις, να μην σχολιάσεις, να μη φορτώσεις κι άλλο την ψυχή σου με το βάρος της
κατάκρισης, αλλά φτάνει η ώρα που δεν αντέχεις. Και δεν αντέχεις ακόμα περισσότερο,
όταν βλέπεις να μην αντιδρά συνολικά ο Λαός.
Ο πολιτικός θίασος που κυβερνάει
την Πατρίδα μας, μετά τις αποτυχημένες παραστάσεις που έδωσε με το πρόσχημα της
δήθεν προώθησης των συμφερόντων στο όνομα του κυρίαρχου Λαού (ας κρατήσουμε μία
υποσημείωση εδώ, για τη συνέχεια), προχώρησε μέσα στην ανιστόρητη ανευθυνότητα (που
αγγίζει τα όρια της επικίνδυνης ηλιθιότητας) σε ένα ακόμα ξέσπασμα της ιδεοληψίας
του. Γιατί οι δήθεν σωτήρες πάσχουν τελικά από όλα τα συμπλέγματα που
χαρακτηρίζουν όσους μειονεκτούν εις γνώσιν τους έναντι των άλλων σε διαφόρους
τομείς, αλλά θέλουν να πλήξουν τους άλλους για να καλύψουν την δική τους μειονεξία.
Καθαρή μιζέρια δηλαδή ή ίσως και ακρότατη έκφραση ρατσισμού ως προς τους άλλους
που δεν συμμετέχουν στο δικό τους τέλμα. Σε απλά ελληνικά, μηδενισμός. Και ας έρθουμε
και στο προκείμενο.
Ναι, το μάθημα των Θρησκευτικών το
κουρέλιασαν και το έκαναν κουβαρίστρα! Και δυστυχώς ακόμα οι γονείς, όσοι
θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους, καλά κοιμούνται! Τι κρίμα… Στο όνομα του
κυρίαρχου Λαού (η υποσημείωση που κρατήσαμε) πριν σχεδόν έναν αιώνα οι ομοϊδεάτες
των σημερινών γιαλαντζί (τουρκική λέξη που σημαίνει ψεύτικος) αριστερών έκαναν
τη δική τους κάθαρση στην κοινωνία, καταργώντας τον Θεό. Οι δύσμοιροι, τι
κατάφεραν;
Ίσως το μόνο απομεινάρι από αυτά
που κατάφεραν να έχει μείνει στα μέρη μας. Ακόμα και ο μεγάλος κομουνιστικός
γίγαντας της Κίνας, κινείται σε ρυθμούς μεγάλης πολυεθνικής εταιρίας, εξαγοράζοντας
ό,τι μπορεί σε όλη την Υφήλιο και παράγοντας σχεδόν τα πάντα για ολόκληρη την
Υφήλιο. Θιασώτες λοιπόν αλλοτινών ιδεολογημάτων, όλοι γιαλαντζί αριστεροί
(συνδυασμένη η τουρκική λέξη με τον ντολμά, φαγητό που χαρακτηρίζει άριστα τους
διοικητές της Χώρας), το μόνο που έφεραν ως επίτευγμα της ιδεολογίας τους στην
Πατρίδα μας, είναι το ξαναζέσταμα του Διεθνισμού, αυτό που είχαν ως προμετωπίδα
στο εκλογικό τους μανιφέστο οι άθεοι κυβερνήτες…
Με μανία τότε έκλειναν τις Εκκλησίες
και δίωκαν μέχρι θανάτου τους Χριστιανούς, προσφέροντας στο χώμα της πολύπαθης
Ρωσίας χιλιάδες νέους μάρτυρες από την σοβιετική επανάσταση. Στο όνομα του
κυρίαρχου Λαού γίνονταν όλα. Και τότε δεν υπήρχε Έθνος, ήταν όλα τόσο άριστα
αποδομημένα… Το ίδιο και σήμερα, αλλά με άλλα μέσα: δεν μπορούν να κλείσουν τις
Εκκλησίες και να οδηγήσουν στο μαρτύριο του Χριστιανούς, αλλά μπορούν να τους μειώσουν
ηθικά και ιστορικά (με βλακώδεις υπαινιγμούς για την προσφορά της Εκκλησίας
στην Κατοχή και την παρουσία της στα χρόνια της Δικτατορίας), να την γελοιοποιήσουν
ως δήθεν οπισθοδρομική και να την παρουσιάσουν ως ξεπερασμένη παλιομοδίτικη συνήθεια,
άνευ ουσίας. Στην εποχή της αφασίας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της αφωνίας
των παραδοσιακών μέσων (τα ίδια μέσα που τώρα κατηγορούν, είναι αυτά που τους ανέδειξαν
και τους προώθησαν τότε – και μία δεύτερη υποσημείωση για τη συνέχεια στο
σημείο αυτό), προσπαθούν μέσα στον άκρατο προοδευτισμό του φαίνεσθε να πλήξουν
όσους πιστεύουν στο Θεό και να τους δείχνουν απλώς ως γραφικούς.
Και σήμερα όλα στο όνομα του Λαού
(και όχι του Έθνους φυσικά). Ενός λαού δυστυχισμένου,
καλού και αγαπημένου, πάντα ευκολόπιστου και πάντα προδομένου, όπως θα
έλεγε και σήμερα ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός (και ας προσπαθούν να
μειώσουν το έργο του παρουσιάζοντάς το στρατευμένο και τον ίδιο όχι ως εθνικό –
λέξη απαγορευμένη για τους ιδεοληπτικούς). Προδομένος, αφού ως ευκολόπιστος αγκιστρώθηκε
στους νεόκοπους σωτήρες πιστεύοντας τα λόγια που χάριζαν υποσχέσεις οικονομικού
αντικρίσματος. Αλλά κι εκεί διαψεύστηκε (ο λαός) και έμεινε απλά δυστυχισμένος.
Αλλά στο δικό του όνομα φτιάχνουν τη Χώρα μας ξανά, σε νέες βάσεις και νέα
θεμέλια.
Τα παιδιά της γενιάς των
καταλήψεων, οι νεαροί που έλαμψαν στα κανάλια το 1990 ως πρόεδροι 15μελών
συμβουλίων, τα παιδιά «φαινόμενα» όταν διεκδικούσαν δημαρχιακούς θώκους, αυτοί
που λάμβαναν δαχτυλίδια διαδοχής στο κόμμα τους αργότερα, δήλωναν τον 1990 πως
θα ήθελαν (ως μαθητές) να είναι «δικαίωμά
μας να μπορούμε να κρίνουμε εμείς εάν κάποια ώρα θα θελήσουμε να λείψουμε από
το μάθημα». Μέλος της ΚΝΕ τότε, το πιστεύω του το κάνει πράξη σήμερα.
Δικαίωμά μας να λείπουμε όποτε θέλουμε από το μάθημα. Το παιδί που δημιούργησαν
εν πολλοίς τα κανάλια κήρυξε τον πόλεμο στα κανάλια (τι φιάσκο κι αυτό)
προσπαθώντας να πείσει και πάλι τον ευκολόπιστο λαό πως ό,τι γίνεται συμβαίνει
για το καλό του.
Στρέφοντας τώρα τον λαό προς τους δήθεν κακούς δημοσιογράφους
που ακολουθούσαν τις προσταγές των διαπλεκόμενων ιδιοκτητών τους. Αλλά, όταν
όλα τα προηγούμενα χρόνια τον καλούσαν και δεν έχανε ευκαιρία να πάει, όταν του
έπλεκαν τα εγκώμια του χαρισματικού ηγέτη, όταν τον εμφάνιζαν ως σωτήρα; Τότε
τα κανάλια ήταν καλά; Οι δημοσιογράφοι αντικειμενικοί; Οι καναλάρχες δεν είχαν
δοσοληψίες με την πολιτική; Αυτή είναι η δεύτερη υποσημείωση που είχαμε
κρατήσει.
Πόσα ψέματα και πόσο όμορφα
τυλιγμένα. Ελευθερία και δημοκρατία. Αλλά ούτε το ένα ζούμε ούτε το άλλο
έχουμε. Το μόνο που έχουμε είναι ευθύνες. Όλοι μας. Βαριές. Το παιδί με τις υπέροχες
ιδέες που θα κατέστρεφαν κάθε σχολείο, μολονότι τις κάνει πράξη για τα δημόσια
σχολεία, επιλέγει να στείλει τα δικά του παιδιά σε καλό ιδιωτικό σχολείο. Τι να
κάνουν στο δημόσιο που το έχει ρημάξει η πολιτική του; Αυτό από μόνο του δεν αποδεικνύει την ασυνέπεια
των λόγων και των πράξεών του; Αλλά τότε, 17 χρόνων παιδί από το Ενιαίο των
Αμπελοκήπων, μικρός επαναστάτης και τηλεοπτικός αστέρας, ζητούσε δικαιώματα.
Αυτά τα δικαιώματα και τις ελευθερίες
πληρώνουμε σήμερα. Δυστυχώς. Η Παιδεία μας γίνεται ένα χάος που την ορίζει η
παρέα των καταληψιών (όχι μόνο των σχολικών αιθουσών αλλά και των κομματικών
θέσεων που αναδείκνυαν τους πιστούς ακόλουθους σε τυπικώς αμόρφωτους
αρχισυντάκτες κλπ.) Σχολεία υποβαθμισμένα, που φροντίζει η κομματική προπαγάνδα
να παρουσιάσει ως λειτουργούντα για πρώτη φορά στην εντέλεια, μαθήματα
τροποποιημένα για να μεταλλάσουν εγκεφάλους σε πιόνια, εξετάσεις που
εξαφανίζονται, υποσχέσεις για άμεση και απρόσκοπτη πρόσβαση στην τριτοβάθμια
εκπαίδευση, γλώσσα που μισούν….
Στα κομματικά τους φυλλάδια αλλά
και στο λόγο τους φαίνεται το μίσος για την γλώσσα μας, την αξία της οποίας
αναγνωρίζουν παγκοσμίως εισάγοντας την διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών ως
υποδειγματικής γλώσσας για την ανάπτυξη της λογικής και της κριτικής ικανότητας.
Αυτή τη γλώσσα το υπουργείο της Α-παιδείας την εξοστρακίζει. Και ο λαός
κοιμάται…
Χρειαζόταν ο Αρχιεπίσκοπος να κάνει
το αυτονόητο και να παρουσιάσει τα παρατράγουδα (και στην κυριολεξία μάλιστα)
που έχει φέρει η α-παιδευτική μεταρρύθμιση του υπουργείου στο μάθημα των
Θρησκευτικών; Κανένας εκπαιδευτικός δεν ένιωσε την φρίκη; Και οι γονείς τώρα
που έμαθαν, θα σκύψουν κι άλλο το κεφάλι;
Αλήθεια είναι ισονομία και
ισοπολιτεία να μπορούν παιδιά άλλων θρησκειών που ζουν στη χώρα μας να
διδάσκονται βιβλία του δικού τους πιστεύω και με διδάσκοντες που εγκρίνουν οι
δικές τους θρησκευτικές αρχές, αλλά τα ορθόδοξα παιδιά να υποχρεώνονται να
διδαχθούν το αποκορύφωμα της συμπλεγματικής ιδεοληπτικής ρατσιστικής αντιμετώπισης
του μαθήματος των Θρησκευτικών από την παρέα των προοδευτικών; Αν ο μικρός
ηγέτης ζητούσε το δικαίωμα να μπορούν να κρίνουν μόνοι τους οι μαθητές αν
θέλουν να λείπουν από κάποιο μάθημα… ορίστε λοιπόν! Έφτασε η ώρα να κάνουμε
πράξη του όραμα του ηγέτη: να σηκωθούν και να φύγουν τα παιδιά από το δήθεν
μάθημα των Θρησκευτικών! Ο πρώτος διδάξας είναι ο οραματιστής πρωθυπουργός και
οι δηλώσεις του σε τηλεοπτική εκπομπή υπάρχουν σε αμέτρητες καταχωρήσεις στο
διαδίκτυο.
Πληγή για τον τόπο και τον Λαό μας ο
τρόπος που οι φωστήρες παρουσίασαν και εφαρμόζουν τον νέο πρόγραμμα διδασκαλίας
των Θρησκευτικών από την Γ’ Δημοτικού μέχρι και την Γ’ Λυκείου. Οι γονείς θα
μείνουν άφωνοι; Δεν πρέπει να πάρουμε επιτέλους τα παιδιά μας από τα διαλυμένα
σχολεία που σκοπό έχουν να διαλύσουν τους σκεπτόμενους εγκεφάλους; Ο πρωθυπουργός
της κατάληψης έδειξε το δρόμο. Και τον ακολούθησε πιστά όλα αυτά τα χρόνια με τις
καταλήψεις του σε κάθε τι.
Τώρα που καταλαμβάνουν την ύπαρξη μας,
προσπαθώντας να κάνουν τα παιδιά πολυπολιτισμική χοάνη για να είναι αύριο
ακέφαλα όντα και προσωπικότητες κενές, χωρίς γλώσσα, χωρίς Πατρίδα, χωρίς
πιστεύω, είναι καιρός να αντιδράσουμε!
Προσευχή! Σταματήσαμε να
προσευχόμαστε. Δεν ζητάμε την βοήθεια και το έλεος του Θεού. Δεν μετέχουμε στα
μυστήρια με την ψυχή και την καρδιά μας. Προσευχή! Αυτή είναι η λύση σήμερα.
Και θα μας βοηθήσει ο Θεός αύριο να ξεπεράσουμε το πρόβλημά μας.
Οργίστηκα με όσα διάβασα για το
μάθημα των Θρησκευτικών. Οργίζομαι με την υποκρισία των κυβερνόντων. Αισθάνομαι
πολίτης δευτέρας κατηγορίας. Πρέπει να κάνουμε προσφυγές για ρατσιστική
αντιμετώπιση από την ίδια την Πολιτεία. Αυτή στοχοθετεί τους Ορθοδόξους Χριστιανούς.
Δικαίωμα του καθενός είναι να πιστεύει ή να μην πιστεύει στον Θεό. Υποχρέωση
του, όμως, είναι να σέβεται τις πεποιθήσεις
του άλλου. Και η Πολιτεία θα πρέπει επιτέλους να προστατέψει και όσους
πιστεύουν στον Τριαδικό Θεό μας.
Ο Θεός να μας φυλάει από τους κυβερνήτες
μας, πολύ δε περισσότερο από τους βλαμμένους, από αυτούς δηλαδή που δεν
δουλεύει το μυαλό τους (βλαμμένος-η-ο, μετοχή παθητικού παρακειμένου του
ρήματος βλάπτω). Αλλά χωρίς να ξέρεις τη γλώσσα πάντα θα παρεξηγείς τις λέξεις
(πίσω από αυτές άλλωστε κρύβεται και ο Αλέξης).
Και για να μην χανόμαστε ας διαβάσουμε
τι είχε πει για τον βλαμμένο άνθρωπο, αυτόν που έχει βλάβη δηλαδή, ο Άγιος
Παΐσιος ο Αγιορείτης, όταν του είπαν κάποιοι ότι σκανδαλίζονται γιατί βλέπουν
πολλά στραβά στην Εκκλησία. Με τον ίδιο τρόπο που οι ιδεοληπτικοί αριστεροί
σήμερα σκανδαλίζονται γενικά από την Εκκλησία. Η απάντηση του Αγίου μας:
- Αν ρωτήσης μια μύγα: «έχει λουλούδια εδώ στην περιοχή;», θα πη: «δεν ξέρω, εκεί
κάτω στον λάκκο έχει κονσερβοκούτια, κοπριές, ακαθαρσίες», και θα σου αραδιάσει
όλες τις βρωμιές στις οποίες πήγε.
Αν όμως ρωτήσεις μια μέλισσα: «είδες
καμμιά ακαθαρσία εδώ στην περιοχή», θα σου πη: «ακαθαρσία; όχι, δεν είδα
πουθενά, εδώ ο τόπος είναι γεμάτος από ευωδιαστά λουλούδια» και θα σου αναφέρη
ένα σωρό λουλούδια του κήπου, του αγρού κ.λ.π. Βλέπεις, η μύγα ξέρει μόνον που
υπάρχουν σκουπίδια, ενώ η μέλισσα ξέρει πως εκεί πέρα είναι ένας κρίνος, πιο
εκεί ένα ζουμπούλι... Όπως έχω καταλάβει, άλλοι άνθρωποι μοιάζουν με την
μέλισσα και άλλοι με την μύγα. Αυτοί που μοιάζουν με την μύγα ψάχνουν σε κάθε
περίπτωση να βρουν τι κακό υπάρχει και ασχολούνται μ’ αυτό, δεν βλέπουν πουθενά κανένα καλό . Αυτοί που
μοιάζουν με την μέλισσα βρίσκουν παντού ό,τι καλό υπάρχει.
Ο βλαμμένος ο άνθρωπος, βλαμμένα
σκέφτεται, όλα τα παίρνει αριστερά , όλα τα βλέπει ανάποδα . Ενώ, όποιος έχει
καλούς λογισμούς, ό,τι και να δη, ό,τι και να του πης, θα βάλει καλό λογισμό.
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ
ΠΑΊΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Γ΄, σελ.27-28)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου