Ευτυχώς που την εποχή που γεννήθηκα η Ελλάδα ήταν φτωχή χώρα και οι άνθρωποι της απλοί τόσο απλοί που ήταν ευτυχισμένοι με τα απλά πράγματα, τόσο απλοί που πίστευαν και προστάτευαν την οικογένειά τους, τόσο απλοί που έκτισαν την Ελλάδα στα χωράφια στα εργοστάσια και στα γιαπιά.
Είμαι τυχερός που σαν παιδί πήγα στο Γ΄ Πρότυπο Δημοτικό σχολείο της Ακαδημίας και έμαθα από καλούς και άξιους δασκάλους Ιστορία, Πατριδογνωσία, Φυσική Ιστορία και Καλλιτεχνικά, ευτυχώς....
Είμαι τυχερός που τα καλοκαίρια έπαιξα στις αλάνες κρυφτό κυνηγητό, ποδόσφαιρο και πάντα γύριζα στο σπίτι μου με ματωμένα τα γόνατά μου κουρασμένος αλλά πάντα χαρούμενος, ευτυχώς....
Είμαι τυχερός που έζησα σε γειτονιά με τα χαμηλά τα σπίτια με αυλές με τις δαμασκηνιές και τις κορομηλιές με τους χωματένιους δρόμους με τις ακακίες και με τον βασιλικό στην γλάστρα, ευτυχώς....
Είμαι τυχερός που η οικογένεια μου με έστελνε τα καλοκαίρια να δουλέψω για να μάθω με τι κόπο βγαίνει το ιερό ψωμί, ευτυχώς...
Είμαι τυχερός που πήγα στο Α' Γυμνάσιο Αρρένων και έμαθα από καλούς και άξιους καθηγητές την Γραμματική του Τζάρτζανου και τα Αρχαία Ελληνικά για να καταλάβω καλά τι σπουδαίο είναι να είσαι Έλληνας, ευτυχώς...
Είμαι τυχερός που στην εποχή της νιότης μου δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα και η τηλεόραση ήρθε στο τέλος περίπου της εφηβείας μου κι έτσι έμαθα να διαβάζω στην αρχή κλασικά εικονογραφημένα μετά εφημερίδες και υπέροχα βιβλία Ελληνικής και Παγκόσμιας λογοτεχνίας, ευτυχώς....
Είμαι τυχερός που φλερτάρισα κορίτσια που ήταν γυναίκες κανονικές σικάτες και που ίδρωσα και αγωνίσθηκα να πάρω το φιλί τους, γυναίκες θηλυκά ντυμένες και όχι σαν νταλικέρηδες, σαν ξωτικά με δεκάδες τατουάζ και σκουλαρίκια στην γλώσσα και στην μύτη, ευτυχώς....
Είμαι τυχερός που οι πατεράδες μας τότε έδιναν μόνο τα χέρια στις συμφωνίες τους και τα αγόρια δεν ήταν θηλυπρεπή και κουνιστοί, ευτυχώς....
Είμαι τυχερός γιατί τις Κυριακές τρώγαμε όλοι μαζί στο Κυριακάτικο τραπέζι πειράζοντας ο ένας τον άλλον, γιατί οι γείτονες τα καλοκαίρια μαζευόταν στις αυλές για ουζάκι και τραγούδι, γιατί είδα τον πατέρα μου και την μάνα μου να χορεύουν το πιο υπέροχο ταγκό με την φωνή της Βέμπο, ευτυχώς....
Είμαι τυχερός που άκουσα τις πιο όμορφες μουσικές από τον Θεοδωράκη τον Χατζιδάκι, τον Ξαρχάκο και άλλους, ταξίδεψα με τους ποιητές μας Ελύτη, Γκάτσο και άλλους, τραγούδισα τα καλύτερα τραγούδια με τους καλύτερους Τσιτσάνη, Μοσχολιού, Μπιθικώτση, Καζαντζίδη, Βάνου, Αλεξίου και τόσους άλλους, ευτυχώς....
Είμαι τυχερός που είδα χιλιάδες εργάτες να έχουν δουλειά στα καπνεργοστάσια, στα χωράφια με τα σπαρτά, στα αγροκτήματα με τα φρούτα, στην θάλασσα ,στα λιμάνια, στα αεροδρόμια, στα τρένα, ευτυχώς αλλά που τίποτα από όλα αυτά πλέον δεν είναι δικά μας, δυστυχώς....
Είμαι τυχερός που έμαθα από τους γονείς μου, τους δασκάλους μου, τους καθηγητές μου, τα βιβλία που διάβασα, τις παρέες και τους φίλους μου να αγωνίζομαι και να διεκδικώ τα δίκαιά μου στην ζωή στην εργασία, στην πατρίδα μου, ευτυχώς....
Είμαι τυχερός που οι πολιτικοί παλιά στην Ελλάδα είχαν ανάστημα και προσωπικότητα από τον Καποδίστρια στον Τρικούπη, από τον Καραμανλή στον Γεώργιο Παπανδρέου, από τον Ηλιού στον Φλωράκη ακόμα και στον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά μέχρι εκεί, δυστυχώς....
Είμαι δυστυχής γιατί πλέον δεν καλλιεργούνται τα χωράφια μας και δεν παράγουμε Ελληνικά προϊόντα, είμαι δυστυχής γιατί τα αεροδρόμια μας ανήκουν στην Γερμανία, τα τρένα στην Ιταλία, τα λιμάνια στους Κινέζους, οι Πρέσπες έχουν παραχωρηθεί οι μισές, όπως και το όνομα της Μακεδονίας, το Αιγαίο κινδυνεύει, όσο για την Αγία Σοφία δυστυχώς κοιμόμαστε και θα κοιμόμαστε ακόμα, πάντως όπως και να το δούμε το πράγμα ένα είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα πλέον δεν ανήκει στους Έλληνες, δυστυχώς.....
Είμαι δυστυχής που τρέμω μέσω της τηλεόρασης μη τυχόν και χάσω τις καινούργιες ζάντες του αυτοκινήτου μου, τον αποχυμωτή, τον φούρνο μικροκυμάτων, πως πρέπει οπωσδήποτε να πάω για αποτρίχωση και για κρυολιπόλυση, δυστυχώς....
Είμαι ηλίθιος και άχρηστος αφού την ζωή μου την ορίζει το κινητό και η τηλεοπτική προπαγάνδα που με ετοιμάζει και με φοβίζει ότι τον Σεπτέμβριο μετά την Έκθεση της Θεσσαλονίκης το δέκατο πέμπτο κύμα του τηλεοπτικού κορονοϊού θα κάνει επέλαση η κάποιου άλλου καινούργιου ιού που έχουν στα συρτάρια τους και θα μας τον πασάρουν για να συνεχιστεί ο φόβος και να τα οικονομήσουν αυτοί που τα οικονομούν πάντα κι εγώ να αναρωτιέμαι τι ακριβώς ετοιμάζουν πάλι να μας περάσουν το Φθινόπωρο, δυστυχώς....
Είμαι όμως ακόμα τυχερός που συνεχίζω και αντιστέκομαι στην ασκήμια των καιρών και στους θλιβερούς ανθρώπους πολιτικούς η όχι, είμαι ακόμα τυχερός που συνεχίζω και ονειρεύομαι τις μέρες τις καλές που πέρασαν αλλά και που θα έρθουν, είμαι όμως τυχερός που χαίρομαι την πόλη μου και περπατώ σ αυτήν, είμαι όμως τυχερός που πηγαίνω βόλτα στην παραλία και βλέπω τα καραβάκια να αρμενίζουν, είμαι όμως ακόμα τυχερός που μπορώ να στέλνω στον αγύριστο όσα και όσους με πληγώνουν, ευτυχώς....
Μη ξεχνάτε ότι εμείς είμαστε από καλή και τυχερή γενιά.
θεία Ευτέρπη
Υ.Σ Στην φωτογραφία είναι το Α' Γυμνάσιο που πήγαινα μικρός και έμαθα σωστά γράμματα, ευτυχώς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου