Δεν κατάλαβα τον λόγο της άκαιρης εσωκομματικής συζήτησης της Ν.Δ. Βέβαια –λογικά και χρονικά- έπρεπε να είχε γίνει άμεσα μετά το εκλογικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου. Το γεγονός όμως των γεγονότων που μεσολάβησαν και αφορούσαν στα δύο μεγαλύτερα κόμματα της Αντιπολίτευσης, θα ήταν –πολιτικά, όχι χρονικά –πιο έξυπνο, αν καθυστερούσε, για προφανείς λόγους τακτικής. Όταν σπαράσσονται εσωτερικά –και αναμεταξύ τους – οι αντίπαλοι σου και τα ΜΜΕ, ο κόσμος ασχολείται με τα εκεί τεκταινόμενα , τότε είναι τουλάχιστον αφελές να προχωρείς σε δικό σου Συνέδριο στο οποίο γνωρίζεις, ότι θα υπάρξουν φωνές αντίθετες, με αποτέλεσμα να στραφεί –έστω μερικώς- και προς εσένα (την Νέα Δημοκρατία) το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Αυτά ως προς το άκαιρο του πράγματος. Ας έρθουμε τώρα στο δια ταύτα.
Το τι συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενο για γνωστούς και μη εξαιρετέους λόγους. Κάποτε τα συντροφικά μαχαίρια βγαίνουν από τα θηκάρια τους και τότε έχουμε ….. δράματα!. Σημειώνω μόνον τον πυρήνα, το κύριο αίτιο στο οποίο οφείλεται (συμπτωματικά και για τα δύο κόμματα) η περιδίνηση που έχουν περιέλθει: «Οι επιλογές Αρχηγών» τους, φαίνεται πως όχι μόνον δεν συγκινούν τους ψηφοφόρους τους, αλλά ούτε και τους Βουλευτές και τα μέλη των κομμάτων τους (!). Η Ν.Δ έχει /ανέδειξε εντελώς αντίθετο ζήτημα. Διαθέτει έναν αδιαμφισβήτητο Αρχηγό, αλλά εμφανίζονται διαφοροποιήσεις στελεχών της, οι οποίες αφορούν σε ιδεολογικά, οργανωτικά κ. α θέματα. Βλέπετε δεν λείπουν από καμία παράταξη, τα προβλήματα(!).
- Οι πρώτοι – Αντιπολίτευση – έχουν σοβαρότατα εγγενή /εσωτερικά προβλήματα να επιλύσουν. Δυστυχώς όμως αδιαφορούν για τα προβλήματα του λαού. Τους απασχολεί /κύριο μέλημά τους: το πώς θα πέσει ο κος Πρωθυπουργός. Μετά όλα …. θα είναι εύκολα. Θα λυθούν από … μόνα τους!....Μάλιστα διαγκωνίζονται ποιος από τους δύο είναι και ο πλέον κατάλληλος να τον ρίξει. Φαντάζονται προφανώς ότι όποιος το πετύχει αυτός θα διοικήσει καλύτερα και θα εξυπηρετήσει τον λαό! Φαιδρότητες!.
- Η Ν.Δ –χωρίς να το προσπαθήσει ή να ευθύνεται γι αυτό – παίζει χωρίς αντίπαλο ουσιαστικά. Στάθηκε τυχερή!. Εξαιτίας όμως δικών της λαθών, ολιγωρίας, αστοχιών, σημείωσε σημαντική απώλεια /διαρροή ψήφων, στις Ευρωεκλογές. Αυτό συνετέλεσε στο να ακουστούν έντονες, αντίθετες φωνές με την γραμμή που ακολουθήθηκε σε διάφορα ζητήματα.
Θα ήθελα εδώ να εισφέρω κάποιες σκέψεις – τροφή για σκέψη, για να ακριβολογήσω- χωρίς να είμαι υπέρ ή κατά οιουδήποτε.
- Είναι φυσικό όταν κάτι δεν πηγαίνει εκλογικά επιθυμητά να υπάρχουν γκρίνιες και ενστάσεις. Αντίθετα στους θριάμβους (πχ στο 41% των Εθνικών Εκλογών) ακούγονταν μόνον αλληλοσυγχαρητήρια και … εμβατήρια.
- Τα κόμματα, ιδίως τα μεγάλα, πρέπει –μας λένε- να είναι πολυσυλλεκτικά και συνεπώς οι προσερχόμενοι «πιστοί» είναι ευπρόσδεκτοι –κάποτε και έναντι προσφοράς ή ανταλλαγμάτων /θώκων- αρκεί (αυτό θέτουν ως .. φραστική προϋπόθεση ενσωμάτωσης των «ξένων») να αποδεχτούν, στην πράξη, τη γραμμή του νέου τους κόμματος. Αυτά βέβαια έχουν μόνον θεωρητική σημασία, αφού όταν οι νεοφερμένοι πάρουν υψηλές θέσεις στην Κυβερνητική ιεραρχία, ενδέχεται να κατευθύνουν /στρίψουν το τιμόνι προς άλλη /διαφορετική κατεύθυνση /πορεία. Συνέβη με την Ν.Δ και στο παρελθόν. (Σ.Σ Συμβαίνει και με συνεργασίες /συγκυβερνήσεις, όπως εκείνη του «Αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ και τους «Ακροδεξιούς», όπως τους αποκαλούσαν πριν συγκυβερνήσουν, ΑΝΕΛ). Εδώ λοιπόν έχουμε αλλοίωση – μεγαλύτερη ή μικρότερη , αδιάφορο – της κομματικής φυσιογνωμίας /ιδεολογικής κατεύθυνσης -, πέραν πάσης αμφιβολίας και εντός υποκρισίας).
- Η πολυδιαφημιζόμενη –ως προσόν – πολυσυλλεκτικότητα λειτουργεί ως μπούμερανκ, ιδίως όταν οι συνθήκες το υπαγορεύσουν /επιβάλλουν.
- Τίθεται σοβαρό /καίριο ζήτημα ιδεολογικής καθαρότητας v/s κυβερνησιμότητας. Εάν δηλαδή έχουμε κόμματα με σταθερή ιδεολογία, πρόγραμμα, και ταυτότητα, τότε θα πείσουν μια μερίδα του εκλογικού σώματος. Συνήθως όμως αυτό δεν αρκεί για να σχηματίσουν Κυβέρνηση. Συνεπώς ή θα έχουμε υποχρεωτικά συγκυβέρνηση 2 ή περισσοτέρων κομμάτων, ή θα επιλεγεί –« πολυσυλλεκτικότητα» εκάστου με πολυφωνία , διαφοροποιήσεις –κάποτε και ομαδοποιήσεις – ελεγχόμενες κάπως –με την προσδοκία της (μονοκομματικής) κυβέρνησης. Άλλος τρόπος, οδός, πόρος, δεν υπάρχει, τουλάχιστον για τους σκεπτόμενους, μη υποκριτές ανθρώπους.
- Κομματική ταυτότητα, ιδεολογικός προσανατολισμός, καθαρότητα κομματικής γραμμής: Εδώ έχετε … ό,τι προαιρείσθε ή νομίζετε. Εξηγούμαι:
Ι. Διαθέτουν πράγματι τα κόμματα σαφή /ευανάγνωστη ιδεολογική ταυτότητα; Ιδεολογική καθαρότητα; Προσωπικά οι κομματικές ταυτότητες, μου θυμίζουν καράβια που ταξιδεύουν με σημαία ευκαιρίας. Ανέχονται συνεχείς τροποποιήσεις, αλλοιώσεις ή και μεταλλάξεις.
ΙΙ. Τηρούν την παράδοση, στηρίζουν (και στηρίζονται) τις ρίζες, το καταστατικό, τις αρχές τους, την Ιστορία τους, την προέλευσή τους ή … ανάγκη κυβερνησιμότητας, επιτρέπουν στον εαυτό τους .. παρεκτροπές, παρεκκλίσεις/κάποτε και εκτροχιασμούς;. Ρητορικά ερωτήματα.
Ας είμαστε ειλικρινείς:
- Το άθλιο /κατάπτυστο ρηθέν του Μακιαβέλι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», ζει και βασιλεύει και υπαγορεύει την πορεία του ανθρώπινου ξεπεσμού.
- Διαλέγετε και παίρνετε λοιπόν: θέλετε καθαρότητα, αρχές κ.ο.κ , ή να κυβερνήσετε κ.κ πολιτευόμενοι;
- Επειδή δεν συνηθίζω να θεωρητικολογώ , αλλά να αποδεικνύω με παραδείγματα τα όσα παραθέτω, θα θυμίσω:
- Ο ΣΥΡΙΖΑ του 3-5% θα κυβερνούσε ποτέ την χώρα αν δεν (αναγκάζονταν) να … ερωτευτεί τους «Ακροδεξιούς» ΑΝΕΛ; Γι αυτό άλλωστε χαίρεται και εναβρύνεται /ναρκισσεύει (και εκτίθεται!), επειδή τα κατάφερε(;). Πως όμως τα κατάφερε; Απλούστατα: κομματικότερα, Μακιαβελικότερα. Γιατί ακολούθησε το «τι» και αδιαφόρησε για το «πως» το πέτυχε!!!. Εύγε του(!).
Συμπέρασμα:
- Ο πολιτικός (κομματικός το ορθό) κόσμος, θα πρέπει κάποτε να απαλλαγεί τόσο από τα υποκριτικά, όσο και τα Μακιαβελικά του σύνδρομα.
- Να αποφασίσει έντιμα να τοποθετηθεί και να επιλέξει , αφήνοντας κατά μέρος την υποκρισία και τα φληναφήματα περί: «πολυσυλλεκτικότητας», «καθαρότητας», «… ριζικών επιστροφών», «Μεταλλάξεων», «ταυτοτήτων και παραδόσεις». Λίγος (οφειλόμενος άλλωστε) σεβασμός στους «εντολείς» ψηφοφόρους πολίτες , δεν βλάπτει.
ΥΓ Το προβληματικό –όπως το κατάντησαν τα κόμματα –Κ.Δ.Πολίτευμα έχει αλλοιωθεί, μεταλλαχτεί, ασχημύνει, ανεπίτρεπτα. Τα όποια φραστικά ψιμύθια /φτιασιδώματα, δεν προσφέρουν. Εκθέτουν απλώς εκείνους που τα επιχειρούν και αυτούς οι οποίοι ψωμίζονται από τον Κοινοβουλευτισμό.
*Ιατρός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου