Στις 15 Νοεμ. 1983 η ονομαζόμενη "Συνέλευση του Ομόσπονδου Τουρκικού Κράτους της Κύπρου» διακήρυξε την ίδρυση νέου Κράτους στην κατεχόμενη περιοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας υπό την επωνυμία «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Αυτό κατά παράβαση των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου δια των οποίων σχηματίστηκε η Κυπριακή Δημοκρατία. Η Τουρκία έκτοτε καταβάλλει εργώδεις προσπάθειες για την αναγνώριση του ψευδοκράτους της «Τουρκική Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου» αλλά ως τώρα μόνο η Τουρκία το έχει αναγνωρίσει και κανένα άλλο κράτος. Ο ΟΗΕ αντέδρασε χλιαρά στην παράνομη και αυθαίρετη ανακήρυξη.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας επικαλούμενο την υπ’ αριθ. 321 Απόφαση της Γεν. Συνέλευσης εξέφρασε με τις υπ’ αριθμ. 365 και 367/1975 Αποφάσεις του τη λύπη του και ζήτησε τον σεβασμό της Κυριαρχίας της Ανεξαρτησίας και της Εδαφικής Ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και με αποφάσεις του Νο 541/83 και 550/84 καταδίκασε την ίδρυση του ψευδοκράτους ως άκυρη και ανίσχυρη και κάλεσε όλες τις χώρες να σεβαστούν την Κυπριακή Δημοκρατία και να απομακρύνουν όλα τα ξένα στρατεύματα από το έδαφος της Κύπρου.
Την καταδίκη του ψευδοκράτους ζήτησαν επίσης με ανακοινώσεις ο Λευκός Οίκος, η Αγγλία, η Σοβιετική Ενωση, η Κίνα, η Γαλλία κ.α
Το ψευδοκράτος στερείται των προϋποθέσεων εκείνων που απαιτεί η Συμφωνία του Montevideo του 1933 ήτοι: α/ Προσδιορισμένη εδαφική έκταση β/ Πολιτική Εξουσία γ/ Μόνιμο πληθυσμό (λαό) και δ/ Ικανότητα να έρχεται σε διεθνείς σχέσεις με άλλες χώρες.
Αυτές τις προϋποθέσεις δεν τις διαθέτει το ψευδοκράτος.
Το κυριότερο όμως κώλυμα είναι ότι δεν μπορεί να ιδρυθεί και αναγνωριστεί νομίμως μια χώρα όταν προέρχεται από στρατιωτική κατοχή και έχει καταδικαστεί από τη Διεθνή Κοινότητα.
Με βάση το Διεθνές Δίκαιο το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου δεν μπορεί να καταστεί ανεξάρτητο και αυτόνομο κράτος και επί πλέον γιατί βρίσκεται διαρκώς υπό τον έλεγχο του στρατού κατοχής μιας ξένης δύναμης. Το 1932 η Ιαπωνία είχε κατακτήσει την Ματζουρία, αλλά ποτέ δεν αναγνωρίστηκε η κυριαρχία της ως νόμιμη και μετά τον Β'Π.Π απεχώρησε. Διακηρύξεις μη Αναγνωρίσεως Κρατών επανελήφθησαν στο Montevideo το 1933, στο Buenos Aires το 1936 και στη Lima το 1938. Μόνο κατόπιν διαπραγματεύσεων ορίζουν οι Διακηρύξεις επιλύονται τα ζητήματα και γίνονται δεκτά τα αποτελέσματα.
Στις 14 Αυγούστου 1941 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρούσβελτ και ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Τσόρτσιλ υπέγραψαν τον Χάρτη του Ατλαντικού διακηρύσσοντας ως εκπρόσωποι των αντιστοίχων χωρών τους ότι: " Οι χώρες τους δεν θα επιδιώξουν επέκταση εδαφική ή άλλου είδους " Αυτά ενσωματώθηκαν στη Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών με την οποία: "Όλα τα κράτη στις διεθνείς τους σχέσεις θα απέχουν από την απειλή ή χρήση βίας που εκδηλώνεται εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους.."
Έπειτα από τα ανωτέρω όλες οι Τουρκικές ενέργειες στην Κύπρο αλλά και οι απειλές και παραβιάσεις στο Αιγαίο είναι παράνομες και παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο. Βίαια μέσα δε μπορεί να νομιμοποιήσουν κατάκτηση. Ακόμη και η απειλή βίας που έρχεται σε αντίθεση με την ελεύθερη και δημοκρατική έκφραση και βούληση του λαού. Όλες αυτές οι αρχές καταπατήθηκαν με τον πιο βάναυσο τρόπο με την αιματηρότατη εισβολή των Τουρκικών Δυνάμεων στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974, έναντίον ενός κράτους μέλους του ΟΗΕ.
Η αυτοαποκαλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου» ΔΕΝ πληροί ουδένα εκ των στοιχείων εκείνων που προσδιορίζουν ένα κράτος:
α/ Οι Τουρκοκύπριοι από την Οθωμανική Διοίκηση ως το 1955-60 που ελευθερώθηκε η Κύπρος από την ΕΟΚΑ, κατοικούσαν διεσπαρμένοι σε όλη την Κυπριακή επικράτεια και δε διέθεταν ξεχωριστό κομμάτι.
β/ Η εισβολή της Τουρκίας δια των όπλων το 1974 συνοδεύτηκε από βίαιο διωγμό των Ελληνοκυπρίων από τη Βόρειο Κύπρο στη Νότιο και των Τουρκοκυπρίων από τη Νότια Κύπρο στη Βόρεια αντιστοίχως. Τα σπιτικά τους αμέσως άρπαξε ο Αττίλας και μετέφερε Τούρκους από την Τουρκία για τον εποικισμό της κατεχόμενης Βόρειας Κύπρου.
γ/ Το βόρειο τμήμα που ανακηρύχτηκε "Τουρκοκυπριακό κράτος" κατά παραχώρηση της εξουσίας από τον τουρκικό στρατό προς τους Τουρκοκυπρίους πέραν του ότι είναι παράνομο βρίσκεται ακόμη και σήμερα υπό συνεχή κατοχή από στρατιωτική δύναμη 45.000 ανδρών βαρέως οπλισμένη με 300 άρματα μάχης, βαρύ πυροβολικό, δυνάμενη να ενισχυθεί εντός ολίγου από την απέναντι Τουρκία. Αναφορικά με το ψευδοκράτος δεν υπάρχει έννομη τάξη αλλά έξωθεν επιβαλλομένη δια των όπλων, ούτε εφαρμογή του διεθνούς δικαίου διότι είναι καθ' ολοκληρία παράνομο.
δ/ Στο ψευδοκράτος νόμιμη εξουσία δεν υπάρχει διότι στηρίζεται στις 45.000 λόγχες του Τουρκικού στρατού και όχι στη θέληση ακόμη και των Τουρκοκυπρίων, οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν εκδιωχθεί, άλλοι διαφωνούν και η δημογραφική συγκρότηση του ψευδοκράτους έχει αλλοιωθεί με τη μεταφορά εποίκων από την Ανατολία. Όταν ξένος στρατός βρίσκεται στο έδαφος μιας άλλης χώρας λείπει το στοιχείο που αποτελεί προϋπόθεση για μια νόμιμη κρατική εξουσία
ε/ Στην τουρκοκρατούμενη Βόρεια Κύπρο η πολιτική ηγεσία δεν έχει προέλθει από νόμιμες διαδικασίες, όπως λ.χ εκλογές ολόκληρου του πληθυσμού που κατοικούσε στην περιοχή προ της εισβολής και στρατιωτικής κατοχής, αλλά απεναντίας, η υπάρχουσα σήμερα Τουρκοκυπριακή ηγεσία είναι συνυφασμένη με τις στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής και υπακούει εξ ολοκλήρου σε ότι διατάσσει η Τουρκία. Κατ' επανάληψη ο Ραούφ Ντενκτάς είχε δηλώσει: "Είτε το πιστεύω είτε όχι, το θεωρώ δίκαιο ή όχι, εγώ κάνω ακριβώς, ότι με διατάσσει η Τουρκία" πράγμα που σημαίνει ότι στηρίζεται πάνω σε αυτήν όπως άλλωστε και ολόκληρη η "οντότητα της "puppet state" το οποίον τελεί υπό κατοχήν.
στ/ Το ψευδοκράτος του Ραούφ Ντεκνκτάς και τώρα του διαβόητου Τατάρ είναι προϊόν ένοπλης εισβολής και κατοχής του Τουρκικού Στρατού. Τούτο στερεί το ψευδοκράτος από ένα βασικό ακόμη στοιχείο της Ανεξαρτησίας και της ελεύθερης βούλησης.
ζ/ Η Τουρκία προβαίνει βαθμιαίως σε ενέργειες ενσωματώσεως της Βόρειας Κύπρου στην Τουρκία. Αρχικά ήταν υπέρ της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, τώρα ομιλεί υπέρ "ανεξάρτητου κράτους" και αργότερα σκοπεύει όπως λέγει να το εντάξει στην Τουρκία. Ήδη το νόμισμα του ψευδοκράτους είναι η τουρκική λίρα, ο προϋπολογισμός του εγκρίνεται από την Τουρκία, οι μισθοί των υπαλλήλων εγκρίνονται από την Τουρκία, το τηλεφωνικό δίκτυο είναι ενσωματωμένο στην Τουρκική Τηλεφωνική Εταιρεία, το Ταχυδρομείο ανήκει και ασκείται από την Μερσίνα, ενώ στην ψευτοκυβέρνηση υπηρετούν Τούρκοι υπουργοί από την Τουρκία.
η/ Ο Λαός ο οποίος αποτελεί προϋπόθεση και συστατικό στοιχείο ενός κράτους στην προκειμένη περίπτωση έχουμε τους 200.000 Ελληνοκυπρίους εκτοπισμένους, οι οποίοι υπό την απειλή θανατώσεως εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τις περιουσίες τους, τις καλλιέργειες τους, τα μαγαζιά τους, τις επιχειρήσεις τους (όπως στην Κερύνεια και Αμμόχωστο). Όλος αυτός λαός και αρκετοί Τουρκοκύπριοι αν θα υπήρχε καθεστώς ελεύθερης βούλησης θα καταδίκαζαν το κατοχικό καθεστώς και θα προτιμούσαν την επανένωση της Κύπρου, προκειμένου να απολαύσουν καθεστώς δημοκρατίας με βάση το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Συνεπώς, η αντικατάσταση των νομίμων κατοίκων με καταληψίες της ξένης περιουσίας δεν αναπληρώνει το στοιχείο του λαού που είναι απαραίτητο συστατικό για μια πολιτεία. Οι μεταφερθέντες καταληψίες των νομίμων κατοίκων συνιστούν πράξη η οποία αντίκειται στο άρθρο 49 της Τετάρτης Σύμβασης της Συνθήκης της Γενεύης το οποίον απαγορεύει τη μεταφορά αστικού ή αγροτικού πληθυσμού της κατοχικής δύναμης η οποία υπολογίζεται ότι σήμερα έχει μεταφέρει 120.000 παράνομους Τούρκους υπηκόους, προκειμένου να εκτοπίσουν τους νόμιμους κατοίκους της Βόρειας Κύπρου.
θ/ Η Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ που αποτελεί ήδη διεθνές εθιμικό δίκαιο, στο Άρθρο 17 προβλέπει ότι "ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει ιδιωτική περιουσία" και ότι "κανένας δεν μπορεί αυθαίρετα να στερείται της περιουσίας του"
Η Τουρκία για να εδραιώσει την παράνομη ίδρυση της λεγομένης "Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου" (Τ.Δ.Β.Κ) εφάρμοσε στα καταληφθέντα εδάφη την γνωστή μέθοδο του αφελληνισμού και την εθνική κάθαρση κάθε Ελληνοκυπριακού στοιχείου και διαμοίρασε τις περιουσίες τους, λεηλάτησε τις εκκλησίες του, προέβη σε αρχαιοκαπηλία κλπ πράξεις αντίθετες προς το Διεθνές Δίκαιο και τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Υπολογίζεται ότι λόγω της αφόρητης καταπίεσης και της φασιστικής νοοτροπίας του ψευδοκράτους μετανάστευσαν στην Αγγλία περί του 40.000 Τουρκοκύπριοι.
Ωστόσο παρατηρείται μια ανοχή αν όχι παρότρυνση εκ μέρους των "συμμάχων" μας στο ΝΑΤΟ και τινών εταίρων μας στην Ε.Ε να επιβάλλει την αναγνώριση του ψευδοκράτους "fait a comli", δηλαδή επί τη βάση των τετελεσμένων. Και διερωτώνται αυτοί αν θα ήταν διατεθειμένοι να δώσουν την αναγνώριση κράτους στα 15-20 εκατ. Κούρδους της Τουρκίας που είναι το 30% του τουρκικού πληθυσμού; Ας σημειωθεί εν παρόδω ότι οι Κούρδοι είναι ένας πανάρχαιος λαός, τον οποίον αναφέρει ο Ξενοφών τον 4ον π. Χ αιώνα στην "Κύρου Ανάβαση". Όσο για τους Τουρκοκυπρίους οι περισσότεροι είναι Έλληνες Κύπριοι εξισλαμισθέντες όπως είναι εκατομμύρια άλλοι στην Τουρκία για να γλυτώσουν τους διωγμούς και την βαριά φορολογία. Η απόδειξη ότι οι περισσότεροι οι Έλληνες πρόσφυγες εκ Τουρκίας έχουν την κατάληξη "ογλου".
Μετά την πρόσφατη ενέργεια της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης να ζητήσει την διεθνή αναγνώριση της "Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου" η χώρα μας πρέπει να ενεργοποιηθεί και να σταματήσει την γνωστή κατευναστική πολιτική η οποία ευνοεί την γείτονα.
Όσο διαρκεί η στρατηγική της Τουρκίας για απόσπαση Ελληνικών εδαφών (Βόρεια Κύπρος, Νησιά Αιγαίου, Δυτική Θράκη) η Ελλάδα επιβάλλεται να προβάλει το Κουρδικό πρόβλημα, που είναι η "Αχίλλειος πτέρνα" της Τουρκίας.
Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να προετοιμαστούν ακόμη και με δυναμικά μέσα απόρριψη του Αττίλα από τη Βόρεια Κύπρο κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις που μπορεί στο μέλλον να προκύψουν.
(Τα νομικά στοιχεία λήφθησαν από το βιβλίο "Μολών Λαβέ" Εκδόσεις Γρηγόρη του διακεκριμένου δικηγόρου και διεθνολόγου Θαλή Μυλωνά)
* Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου