Δεν έδινα πολύ σημασία στα άρθρα του BAS_4, θεωρώντας αψύ το ύφος του στα θεολογικά θέματα. Εντελώς συμπτωματικώς όμως χθές διάβασα το άρθρο www.triklopodia.gr/bas_4-εσφιγμενου-πρόταση-σωτηρίας-γιατί/ , που μου προεκάλεσαν διάφορα ερεθίσματα όσα ανέφερε, δυστυχώς θλιβερά.
Θεώρησα το άρθρον αυτό καθ’εαυτό αρκετά ισορροπημένο, με την έννοια ότι αποδίδει ευθύνες προς όλους και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όλοι. Ουδείς τέλειος και όπως ψάλλομε σε κηδείες και μνημόσυνα «ουκ έστιν άνθρωπος, ος ζήσεται και ούχ αμαρτήσει». Όποιος δεν το συνειδητοποιεί για τον εαυτόν του, Παράδεισον δεν θα δει λόγω επάρσεως.
Όμως ταράχθηκα αφόρητα με τα βίντεο του γέροντος Μεθόδιου, υβρίζοντος τους αγίους Παϊσιον, Πορφύριον κα. (https://youtu.be/2biPEIFjO2I ) Είχα από παλαιά ακούσει αλλά απέφευγα να τα δω. Γενικώς προσπαθώ να αποφεύγω κάθε τι σκανδαλιστικό. Πώς έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και τα άκουσα. Φρίκη, μόνο φρίκη.
α) Δεν είναι μόνον η κατάκρισις αγίων, που τους αποκαλεί “μάγους” αλλά απλά και μόνον η κατάκρισις νεκρών από μόνη της συνιστά μέγα ατόπημα. Ποιός τολμά να κατακρίνει νεκρούς; Η Ορθόδοξος θέσις είναι αν μεν κάποιος κατά την κοσμικήν άποψιν ήταν καλός να “χαιρόμαστε” γιατί θα πάει στον Παράδεισον (ασφαλώς η κρίσις είναι του Χριστού) ενώ αν ήταν κακός να “θρηνούμε” διότι δεν σώθηκε (κατά την δική μας άποψιν). Και ο γέρων Μεθόδιος συνεχίζει τον κατακριτικόν του λόγον επί σχεδόν 30ετία!!! Δεν συγχωρεί έναν κεκοιμημένον, που και ο απλός αγράμματος λαός λέει: “Συγχωρεμένος νά’ναι”. Και αυτός ηγούμενος αγιορειτικής μονής, που θα κατηχήσει μοναχούς και προσκυνητές, δεν συγχωρεί;;; Φρικτό, φρικτό, φρικτό! Ένα εκκλησιαστικό ρητό λέει : “Αν θες να νικήσεις μια φορά, εκδικήσου… Αν θες να νικήσεις για πάντα, ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ!“
β) Είναι έτι χειρότερον το ύφος του: μιλάει με μένος για τον κεκοιμημένον και δεν έχει κανένα πατερικό ήθος. Έτσι ομιλούν οι μοναχοί και ειδικώς οι αγιορείται; Ο πνευματικός πατήρ κλαίει για τα αμαρτήματα των άλλων και αυτός στέκεται σαν κοσμικός εισαγγελεύς να αγορεύει καταπελτικως για την καταδίκη του κεκοιμημένου. Τότε γιατί τελούμε τα μνημόσυνα και τα Σαρανταλείτουργα; Για να παρακαλέσουμε τον Κύριον να συγχωρέσει τους νεκρούς αλλά πρέπει πρώτα εμείς να τους έχομε συγχωρέσει. “Άφες αυτοίς ταις αμαρτίαις ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών” λέμε στην Κυριακή προσευχή, την προσευχή που ο ίδιος ο Κύριος μας παρέδωσεν. Εσύ πάτερ την αγνοείς, την αρνείσαι; Αυτά κατηχείς στους λοιπούς με το παράδειγμα σου;
γ) Καταλογίζει στον Όσιον Παϊσιον ότι ονομάτισε τον Πατριάρχη τον καλύτερον, που θα μπορούσε να υπάρξει. Ρωτώ: “ε, και;;; είναι αυτό αμάρτημα για να το τονίζεις δεκαετίες αφού κοιμήθηκε;” Όπως είπα πριν “ουκ έστιν άνθρωπος, ος ζήσεται και ούχ αμαρτήσει“. Πού γνωρίζει τί ενοούσε ο Όσιος; Αν εννοούσε ότι ήταν ο καλύτερος από τους υπάρχοντες εκλεξίμους; Αν εννοούσε ότι ήταν ο πλέον ταιριαστός για την πνευματική μας κατάπτωσιν; Πώς κρίνει ο γέρων Μεθόδιος, με το δικό του σκεπτικό; Το “μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε” το αγνοεί;
γ) Το χειρότερον όλων είναι εκεί όπου χρησιμοποιεί τα λόγια του Χριστού κατά την Τελικήν Κρίσιν, όταν θα του απολογηθούν οι κατ’αυτόν υπόδικοι ότι έκαναν θαύματα και Εκείνος θα τους διώξει λέγων “ουκ οίδα υμάς“. Ποιός τολμά να το πει; Και δεν έχει καταλάβει τι έπραξε!
Το απογοητευτικό της υποθέσεως είναι ότι τα λεγόμενά του τα υιοθετούν άτομα με ελαχίστη έως μηδαμική ορθόδοξον παιδεία και τα αναπαράγουν, όπως τα λόγια των πολιτικων, θέτοντες σε κίνδυνον πέραν των εαυτών των και όσους τους ακούν.
δ) Ο Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης, βασιζόμενος στο «και οι ιερείς οι εγγίζοντες Κυρίω τω Θεώ αγιασθήτωσαν, μη ποτέ απαλλάξη απ’ αυτών Κύριος» (Έξ.ιθ:22~ακόμα και οι ιερείς που με πλησιάζουν, πρέπει να εξαγνιστούν για να μην οργιστώ εναντίον τους) συνιστούσε στους ιερείς: “ο ιερέας πρέπει νὰ μιλάει πάντα με γλυκύτητα. Να είναι προσεκτικός στα λεγόμενά του, γιατί του ιερέα πιάνονται και οι ευχές και οι κατάρες. Να μην καταράται, αλλά πάντα να εύχεται. Να μιλάει με καλοσύνη στους συνανθρώπους του. Νὰ προσέχει ακόμη, όταν πρόκειται να λειτουργήσει. Να μην έχει το παραμικρό στην ψυχή του εναντίον κάποιου. Άν κάτι τον βαραίνει, πρέπει οπωσδήποτε να ζητήσει συγχώρηση. Διαφορετικά δεν μπορεί να πιάσει τα Άγια“. Αναρωτιέμαι πώς έπιανε τα Άγια, όταν κατηχούμε τους πιστούς να μην κοινωνήσουν αν έχουν κάτι κατά αδελφού, ενώ ο γ. Μεθόδιος έχει 30 έτη κατά κεκοιμημένου. Τελικώς τί είναι χειρότερο; Να είσαι οικουμενιστής κατά την κρίσιν των άλλων ή να μην είσαι πράος όπως ο Χριστός;
Προ ετών στο Όρος ομιλώντας με αξιοσεβάστους γέροντες άκουσα το εξής για τον γέροντα Μεθόδιον:
“έχει πέσει σε πλάνη και προσευχόμαστε όλοι να φωτισθεί για να σωθεί”. Ήταν ένα σοκ για μένα.
Κάτι τελευταίο σχετικώς με τα 100 χρόνια της αγιοκατατάξεως. Το άκουγα επί έτη αλλά ποτέ δεν το είδα θεσμοθετημένο. Με αφορμή αυτό πού έγραψε ο BAS_4 ανέτρεξα στο συναξάρι του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και πράγματι αναφέρει “Πέθανε το 1360 και τιμήθηκε αμέσως σαν Άγιος”. Άρα ποιά 100 χρόνια μας λένε; Πού είναι τα 100 χρόνια του Αγίου Νεκταρίου, που αγιοκατετάχθη μόλις 41 έτη μετά την κοίμησίν Του (1920~1961); Αλλά και πού ο γέρων Μεθόδιος έλαβε τα διδάγματα του μεγάλου Αγίου, την Συγχωρητικότητα, χάριν της οποίας κυρίως αγίασεν όπως ο ίδιος είπε;
Του Αγίου Νεκταρίου τας ικεσίαις Χριστέ, ελέησον και φώτισόν ημάς και ειδικώς τον γέροντα Μεθόδιον, ώστε να έρθει εις επίγνωσιν Αληθείας!
πρωτοπρεσβ. Κωνσταντῖνος Π.
.jfif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου