Kάθε χρόνο τέτοια μέρα, μόλις ξημέρωνε συνήθιζα να κατηφορίζω στην Πλατεία Ελευθερίας. Με έπαιρνε μικρό ο πατέρας μου. Μου αγόραζε δυο σημαιούλες, μια της Κύπρου και μια της Ελλάδας. Και μου αφηγείτο ιστορίες από τον αγώνα της ΕΟΚΑ.
Ο ίδιος δεν ήταν αγωνιστής σε αυτό το έπος. Βρισκόταν εκτός Κύπρου, στην εξέχουσα Αλεξάνδρεια, με τις ελληνικότατες (τότε) ρίζες. Είχε, όμως, πολεμήσει σε ένα άλλο αγώνα. Εκείνον του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κόντρα στις φασιστικές δυνάμεις. Όταν επέστρεψε, είχε ήδη γεννηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία. Μέγα επίτευγμα ενός μικρού λαού με τεράστια ψυχή. Απέφευγε να μου εξηγήσει γιατί μου έδινε δύο σημαιούλες. Όταν μεγάλωσα, αντιλήφθηκα….
Όπως και να ‘χει, η συνήθεια μου έμεινε. Λίγο μετά τα μεσάνυκτα, μόλις το ημερολόγιο έγραφε 1η Οκτωβρίου, πήγαινα στην Πλατεία. Χωρίς σημαιούλες πια. Της είχα φυλάξει για πάντα στο μουσείο της καρδιάς μου. Πήγαινα με όνειρα όμως. Μέσα στο πυκνό σκοτάδι ονειρευόμουν την στιγμή που αυτή η επέτειος θα είχε πραγματικό νόημα. Όταν οι βάρβαροι θα έφευγαν. Όταν ο ήλιος θα έλαμπε πλέον απ’ άκρη σ’ άκρη στο μικρό νησί. Όταν η Κυπριακή Δημοκρατία θα έβγαζε τα μαύρα και θα φορούσε ξανά τα πορφυρά.
Δεν έκανα τίποτα άλλο εκεί στην Πλατεία. Μόνο όνειρα… Άλλωστε, συνήθως, ήμουν μόνος τέτοια ώρα. Πέρσι, συνάντησα εκείνη την βασανισμένη μαυροφορούσα ηλικιωμένη κυρία, που είχε γενέθλια την 1η Οκτωβρίου. Εκείνη, που όπως μου είχε εξηγήσει, δεν πήγαινε ποτέ στη γιορτή την οποία στήνουν τέτοια μέρα τα παιδιά της. Ήταν τόσο παράξενη. Είχε τόσο πόνο μέσα της. Μου είχε προκαλέσει μεγάλη απορία και περιέργεια, ώστε αποφάσισα να μάθω το γιατί. Ήθελα να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι, πώς γίνεται να στήνεται μια γιορτή για κάποιον αλλά το τιμώμενο πρόσωπο να αρνείται να παραστεί.
Ρώτησα κι έμαθα με έκπληξη, ότι η γιορτή λάμβανε χώρα στο Προεδρικό. Τόση αξία είχε, λοιπόν, η μαυροφορούσα κυρία… Χρησιμοποίησα τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα και εξασφάλισα πρόσκληση. Ήταν όλοι τους εκεί. Πρόεδροι, πρώην πρόεδροι, υπουργοί, πρώην υπουργοί, βουλευτές, πρώην βουλευτές, πολιτειακοί αξιωματούχοι, πρώην πολιτειακοί αξιωματούχοι. Όσοι πέρασαν κατά καιρούς από κάποιο πόστο εξουσίας… Γιόρταζαν και αντάλλασσαν ευχές για την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ανάμεσά τους και κάποιοι γνωστοί στην πιάτσα. Καρεκλοκένταυροι, εξουσιομανείς, άπληστοι, κάποιοι στιγματισμένοι, λαμόγια, μιζαδόροι, τιποτένιοι. Και πολλοί με σφραγίδα αποτυχίας, λιγόψυχοι και άτολμοι. Με βαριά ευθύνη για την τραγωδία που οδήγησε το 1974 στην απώλεια της μισής… ανεξάρτητης πατρίδας. Κατάλαβα αμέσως, γιατί η μαυροφορούσα κυρία ένιωθε αηδία και αρνείτο να παραστεί.
Έκαναν και ομιλίες οι αθεόφοβοι. Εξαιρετικοί ρήτορες, έβγαζαν διθυραμβικούς λόγους. Πόσο να αντέξει κάποιος τόση υποκρισία… Βγήκα στην αυλή. Χρειαζόμουν καθαρό αέρα. Στα δέκα μέτρα με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. Η γνωστή μαυροφορούσα κυρία καθόταν σε μια γωνιά. Κρατούσε ένα βιβλίο και διάβαζε.
Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της. Την ρώτησα γιατί κλαίει. «Διάβασα αυτά που γράφουν για τον περιβόητο Άγγλο δήμιο. Αυτόν που έπαιρνε τις ζωές των παλικαριών. Μετρούσε ακόμη και τα δευτερόλεπτα που χρειαζόταν κάθε παλικάρι για να πάρει το δρόμο της αθανασίας», μου είπε. Την ακούμπησα στοργικά στον ώμο. Αναλογίστηκα εκείνες τις ηρωικές στιγμές, που αμούστακα παιδιά έδιναν μάθημα πατριωτισμού και ανδρείας στους αδίστακτους εγκληματίες. Αναπόφευκτη η σύγκριση με τις πράξεις όσων βρίσκονταν μέσα στο χώρο της γιορτής. Βούρκωσαν και τα δικά μου μάτια…
Είπα στην κυρία ότι κατάλαβα γιατί αρνείται να παραστεί στο περιβόητο πάρτι. Την ρώτησα, όμως, γιατί φέτος ήρθε, έστω και στο προαύλιο. «Ήρθα να δω πώς κάνουν μνημόσυνο ανοίγοντας σαμπάνια», μου είπε με νόημα.
Την αγκάλιασα και της υποσχέθηκα πως όσο ζω, εγώ θα γιορτάζω κάθε 1η Οκτωβρίου και θα εύχομαι να λυτρωθεί κάποια στιγμή από τα βάσανά της. Να βρει την ευτυχία που της αξίζει. Η μαυροφορούσα κυρία, με τα δάκρυα να κυλάνε στο ρυτιδωμένο πρόσωπο της, ξεκίνησε με αργό βηματισμό να φύγει. Απομακρύνθηκε αρκετά αλλά σταμάτησε. Γύρισε και μου είπε: «Να εύχεσαι το ίδιο και για την αγνοούμενη αδελφή μου μου, την Ελευθερία. Να εύχεσαι να βρεθεί».
Κανονικά σήμερα είναι γιορτή. Για τα 63 χρόνια μιας πατρίδας. Το σύμβολο της κατοχής στη ράχη του παλληκαρόβουνου, όμως, μας υποχρεώνει να βυθιστούμε σε βαθύ στοχασμό… Με την ελπίδα να μπορέσουμε κάποια στιγμή να αγαπήσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία. Και να ενώσουμε δυνάμεις για να βρούμε την Ελευθερία. Κυρίως, να την καθαρίσουμε από την διαφθορά, που τρώει σιγά-σιγά τα σωθικά της. Να την απαλλάξουμε από την απληστία πολλών που κατέχουν αξιώματα και άλλων που εμπλέκονται σε σκάνδαλα. Υπονομεύοντας κατ’ αυτό τον τρόπο, την ισχύ της μικρής αλλά τόσο λατρεμένης πατρίδας μας. Απειλώντας την με ολοκληρωτική καταστροφή.
Φιλελεύθερος
3 σχόλια:
ΑΣΕΒΕΙΣ, ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ, ΣΦΟΓΚΟΚΩΛΑΡΙΟΙ, ΙΟΥΔΕΣ, ΕΦΙΑΛΤΕΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΙΣΧΡΑ ΣΥΝΩΝΥΜΑ ΠΟΥ ΑΦΘΟΝΟΥΝ, ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΛΗΣΜΟΝΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ. ΛΗΣΜΟΝΟΥΝ ΤΙ ΕΣΤΙ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΑΣΕΒΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΤΙΜΗΜΕΝΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΘΩΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΣ ΧΑΘΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ .... ΜΕΓΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ Ο ΤΟΤΕ "εθνάρχης" ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΠΟΥ ΛΗΣΜΟΝΗΣΕ ΚΑΙ ΑΘΕΤΗΣΕ ΤΟΥΣ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΟΡΚΟΥΣ ΧΑΡΙΝ ΤΩΝ ΦΙΛΟΔΟΞΙΩΝ ΤΟΥ ... ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΦΗΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ....(Όπως και ο έτερος "εθνάρχης" Καραμανλής). ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΚΑΙ ΨΕΥΤΕΣ, ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΕΚΣΤΟΜΙΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΜΗΔΕΝ ... ΚΑΙ ...
Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν.
Το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο μ’ αυτό εκείνων που την κυβερνούν.
Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου.
Επειδή ένας πολιτικός ποτέ δεν πιστεύει αυτά που λέει, εκπλήσσεται όταν οι άλλοι τον πιστεύουν.
ΚΑΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ...Ποιοι κυβερνούν; Οι ευρύπρωκτοι!
ΕΜΕΙΣ ΑΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ....
Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας
Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;
Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;
Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι
καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά;
κάθε νησάκι της ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μὴν εἶναι τάχατε τὰ ἐρειπωμένα
ἀρχαία μνημεῖα της χρυσὴ στολή,
ποὺ ἡ τέχνη ἐφόρεσε καὶ τὸ καθένα
μία δόξα ἀθάνατη ἀντιλαλεῖ;
Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,
καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ
καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα
καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!
ΚΑΙ ΛΑΒΑΡΟ ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΙΜΗΜΕΝΗ ΜΑΣ ΣΗΜΑΙΑ... ΠΟΥ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΑΣ ΥΨΩΝΟΥΜΕ ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΓΑΛΑΖΙΟ ΜΑΣ ΟΥΡΑΝΟ ....
Ἡ σημαία
Πάντα κι ὅπου σ᾿ ἀντικρίζω,
μὲ λαχτάρα σταματῶ,
ὑπερήφανα δακρύζω,
ταπεινὰ σὲ χαιρετῶ.
Δόξα ἀθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχὴ
καὶ μαζί σου φτερουγίζει
τῆς πατρίδος ἡ ψυχῆ.
Ὅταν ξάφνου σὲ χαϊδεύει
τ᾿ ἀγεράκι τ᾿ ἀλαφρό,
μοιάζεις κύμα, ποὺ σαλεύει
μὲ χιονόλευκον ἀφρό.
Κι ὁ σταυρὸς ποὺ λαμπυρίζει
στὴν ψηλή σου κορυφή,
εἶν᾿ ὁ φάρος ποὺ φωτίζει
μίαν ἐλπίδα μας κρυφή.
Σὲ θωρῶ κι ἀναθαρρεύω
καὶ τὰ χέρια μου χτυπῶ,
σὰν ἁγία σὲ λατρεύω,
σὰ μητέρα σ᾿ ἀγαπῶ.
Κι ἀπ᾿ τὰ στήθη μου ἀνεβαίνει
μία χαρούμενη φωνή:
«Νἆσαι πάντα δοξασμένη,
ὦ Σημαία γαλανή!»
Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.
Ιωάννης Καποδίστριας.
ΚΑΙ ...Όποιος μας πρόδωσε και θα μας ξαναπροδώσει, δεν θα μας συγχωρέσει ποτέ για την πράξη του αυτή. Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΘΥΜΑΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ ....
ΜΠΟΥΜΕΡΑΓΚ Ο δι...ΑΠΡΕΠΗΣ.
Χρόνια πολλά τζιαι Λεύτερα, όμως η 1η Οκτωβρίου ας μας θυμίζει και την προδοσία των επαίσχυντων συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου που με τις υπογραφές δύο ελλήνων ηγετών ενταφίασαν τον προαιώνιο πόθο των ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ για την πολυπόθητη ΕΝΩΣΗ.
Προ των συμφωνιών κάποιοι ταγοί μας δήλωναν
Νικόλας Πλαστήρας: «Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή όπως η Ελληνική Κυβέρνηση αναλάβει πρωτοβουλία λύσεως του Κυπριακού (ΕΝΩΣΗ)!» «Υπομονή και τήρηση εφεκτικής (επιφυλακτικής), στάσης για να μην συγκρουσθώμεν με τους Άγγλους συμμάχους!
»Σοφοκλής Βενιζέλος: «Δια τους γνωστούς διεθνείς λόγους δεν δυνάμεθα να ζητήσωμεν την ευόδωση και επίλυση της Πανελλήνιας αυτής αξίωσης!» (Ένωσης)
«Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν. Δεν ημπορεί, λόγω του Κυπριακού, να διακινδυνεύσει από ασφυξίαν».
Κωνσταντίνος Καραμανλής::«Το Κυπριακό έχει μεταβληθεί σε εθνική γάγγραινα και αποτελεί εθνική περιπέτεια στην οποία σύρεται η Ελλάς και η μόνη λύση που σπομένει είναι μια απ ευθείας συνεννόηση με τους Τούρκους.» (Βουλή Ελλήνων)
Και ….1959-1960 Ακολούθησαν οι επαίσχυντες συμφωνίες Ζυρίχης μετά από ένα νικηφόρο αγώνα κατά τον οποίον θυσιάστηκαν δεκάδες αγωνιστές υπέρ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και ΕΝΩΣΗΣ και μας εξανάγκασαν να «συνθηκολογήσουμε» και να βάλουμε ασήκωτη ταφόπλακα στο εθνικά μας οράματα, διότι ΟΛΟΙ ήθελαν να απαλλαγούν από αυτό τον μπελά των απροσκύνητων Ελλήνων Κυπρίων….Ήταν η αρχή όλων των δεινών μας…
Και σε συνεννόηση με τους Τούρκους το 1974 επήλθε η εθνική καταστροφή χωρίς η μητέρα πατρίδα να αποστείλει ούτε μια σφαίρα στην μαχόμενη Κύπρο που ήταν μακράν. Μεταξύ πολέμου και ντροπής ο Καραμανλής επέλεξε το δεύτερο και ξευτέλισε και πατρίδα και Ελληνική σημαία...
Και το 1974… ΕΑΛΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ.
Ας τα θυμόμαστε αυτά, διότι όποιος λαός ξεχνά την ιστορία του είναι αναγκασμένος να ... υποστέλλει Ελληνικές σημαίες και να λησμονά ότι την πατρίδα ουκ ελάττω παραδόσω.
Η 1η Οκτωβρίου μέρα εξαρτημένης ανεξαρτησίας, λοιπόν ας συμβολίζει ταυτόχρονα ότι είναι και μέρα περισυλλογής, για τα δεινά, που επέφερε στην μαρτυρική Ελληνική Κύπρο μας, που αντί σήμερα να έχει υψωμένη Ελληνική σημαία στο ... Προεδρικό έχει την Κυπριακή την οποία με έγκριση Μακαρίου *σχεδιάστηκε από Τουρκοκύπριο ο οποίος τιμούσε μόνο την Τουρκική και ακόμη και στην ταφή του έδωσε εντολή όπως μη υπάρχει Κυπριακή σημαία .... παρά μόνο το μισοφέγγαρο ... Ιλαροτραγικά πράγματα ...
*Το σχέδιο που κέρδισε στο διαγωνισμό ήταν του Τουρκοκύπριου ζωγράφου Ισμέτ Γκιουνέι και επιλέχθηκε από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακάριο Γ΄ και τον αντιπρόεδρο Φαζίλ Κιουτσούκ (Fazil Küçük). Σύμφωνα με αρχεία του φόρεϊν όφις, το σχέδιο της σημαίας είχε δημιουργηθεί εξ αρχής από τους Βρετανούς και το παρέδωσαν στον πραιτωριανό τους Κουτσιούκ, ο οποίος στην συνέχεια το έδωσε στον Γκιουνέϋ!!!! Ακόμη και αυτή η σημαία μας δοτή και πλαστή είναι. Κρίμα...
Για ΕΝΩΣΗ και Λευτεριά την ζωή τους πρόσφεραν οι αγωνιστές μας...
Έγραψε ο μελλοθάνατος Ευαγόρας Παλληκαρίδης ...
Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα μέσ’ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ‘χω παρέα μόνη κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ‘ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ, θα μπω σ’ ένα παλάτι, το ξέρω θαν’ απάτη, δεν θαν’ αληθινό.
Μέσ’ το παλάτι θα γυρνώ. ώσπου να βρω τον θρόνο, βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ’ αυτό.
Κόρη πανώρια (ΕΛΛΑΔΑ) θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ. ΦΕΥ!
Μ.Ρ. Από κατεχόμενη Ελληνική Κερύνεια μας.
Ωμες αληθειες.
Καιρο ειχαν να κτυπησουν ο Μπουμεραγ κσι ο/η Μ.Ρ. και βρηκαν τον στοχο... και παλι.
Ευγε.
Ντ.
Δημοσίευση σχολίου