(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)
Πολλοί συνέλληνες πιστεύουν ότι οι επιπτώσεις από το Ουκρανικό είναι μόνον ενεργειακές και οικονομικές. Δυστυχώς όμως υπήρξαν και αναξέσεις συγκυριακές. Αναμοχλεύσεις σχετιζόμενες με πολιτικές, δεοντολογικές, ιδεολογικές, διπλωματικές διαφορές.
Εξηγούμαι:
1. Ουδείς ψόγος από την ομιλία του Ουκρανικού Προέδρου στην Ελληνική Βουλή.
2. Η μη αναφορά του στο Κυπριακό, θεωρώ πως ήταν θεμιτή /επιτρεπτή. Μίλησε για την χώρα του που υφίσταται ανηλεή, απάνθρωπη καταστροφή. Το να αναμίξει ζητήματα που αφορούν εμάς, δεν θα ήταν – ως προς εκείνον- κάτι που θα όφειλε να είχε αναφερθεί. Δεν ήρθε για το δικό μας πρόβλημα, αλλά το δικό του, σε ετούτη την τραγική στιγμή. Να συμφωνήσω πως το σαβουάρ βίβρ απαιτεί ο προσκεκλημένος να μην έρχεται με χέρια αδειανά. Αλλά αυτά δεν ισχύουν όταν πολεμά.
3. Η παρουσία του «Αζοφίτη Ναζί» , όπως αποκαλείται, ήταν αχρείαστη καθ’ αυτή. Όχι βέβαια (σ.σ αναφέρομαι πιο κάτω) επειδή είναι … Ναζί. Αλλά θεωρώ πως όταν υφίσταται επίσημη ομιλία του Προέδρου του, σε ένα ξένο Κοινοβούλιο η παρουσία άλλων είναι παντελώς περιττή (αν όχι και μειωτική).
4. Απαράδεκτη συμπεριφορά επέδειξε ο κος Ζελένσκι κατά την ομιλία του στην Κυπριακή Βουλή. Ή θα έπρεπε να αποφύγει να ζητήσει να ομιλήσει εκεί ή –εφόσον το έπραξε- είχε ηθική και δεοντολογική υποχρέωση να αναφερθεί και στην τουρκική εισβολή και κατοχή.
Είναι ανεπίτρεπτο /προκλητικό να ζητάς τη βοήθεια από κάποιους που υπέστησαν ανάλογη εισβολή και έχασαν έκτοτε το περίπου 40% της χώρας τους και να μην λες ούτε μια λέξη συμπόνοιας , συμπαράστασης, αλλά να επιδεικνύεις αδιαφορία, αγνόηση προκλητική!.
Εξυπακούεται ότι η εκ των υστέρων επίκληση της συμμετοχής της Ουκρανίας σε διεθνή (ΟΗΕ) καταδικαστικά ψηφίσματα για το Κυπριακό, μόνον θυμηδία, αλλά και θυμό προξενεί.
Υποθέτω ότι γνωρίζει πως αν η Δύση –με εμάς μαζί – δεν τον βοηθούσαν έμπρακτα, δεν θα μας ευγνωμονούσε αν είχαμε αρκεστεί σε ψηφίσματα που απλώς θα καταδίκαζαν τη ρωσική εισβολή.
Έγινε και κάτι αχαρακτήριστο: όταν η κα Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής, του εξέφρασε την κατανόησή της, επειδή και η Κύπρος βίωσε παρόμοιες καταστάσεις τότε, λόγω … -τεχνικού προβλήματος – η σύνδεση διακόπηκε και η οφειλόμενη απάντηση του Ουκρανού Προέδρου δεν ακούστηκε (!).
Ενδεχομένως επειδή λίγες ημέρες, πριν, είχε εκθειάσει την Τουρκική συμβολή για ειρηνική διευθέτηση του ουκρανικού (όπως παρουσιάστηκε).
Συνδυάζοντας τα δύο γεγονότα /συμπεριφορές , οδηγείται κανείς στο αβίαστο συμπέρασμα πως ο κος Πρόεδρος ανεπανόρθωτα εκτέθηκε.
Καταδικάζει την άδικη ρωσική επιδρομή, αλλά για άλλες –ανάλογες- περιπτώσεις αλλαχού (πχ Κύπρος) παγερά αδιαφορεί. Αυτή είναι η αδιαφιλονίκητη διαπίστωση, η θλιβερή!....
5. Ως προς την εμφάνιση του «Αζοφίτη Ναζί» πολεμιστή:
Προσωπικά δεν αισθάνθηκα ναζιστική απειλή και ούτε κανενός είδους φόβου ή ταραχής. Εξάλλου ο Χίτλερ έχει προ πολλού ταφεί. Ούτε απόρησα –όπως άλλοι συμπολίτες μου –για τον κουρνιαχτό και τον σάλο που προκλήθηκε από την … «ναζιστική εισβολή» στην Βουλή.
Γνωρίζω την τακτική των κομματικών κροκόδειλων που χύνουν δάκρυα (δημοκρατικά βέβαια) εξ αφορμής μιας εμφάνισης / παρουσίας, που την – έωλη – «δημοκρατία» τους την ενοχλεί. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Τίποτα το καινούργιο δηλαδή. Θα ήθελα – με την ευκαιρία και για πολλοστή φορά – σε κάτι που αφορά την πατριωτική συμπεριφορά να κάνω μνεία.
Φρονώ πως η άδολη φιλοπατρία (παντού και γενικώς) θα πρέπει, πρωτίστως να πάσχει από Δαλτονισμό/ Πατριωτική Αχρωματοψία(!).
Ο συνειδητοποιημένος πατριώτης δεν (πρέπει να) βλέπει «χρώματα κομματικά» ούτε να διακατέχεται από ιδεολογίες και ιδεοληψίες όταν η Πατρίδα του κινδυνεύει πραγματικά. Τον συνεγείρει η θέα της σημαίας, το άκουσμα του εθνικού ύμνου και η καρδιά του πάλλεται δυνατά.
Το έπραξαν οι Έλληνες το 1940 –πέραν από διαχωρισμούς κομματικούς – με αποτέλεσμα το απίστευτο /ανείπωτο έπος που τους πάντες συγκινεί.
Δεν δικαιούνται άραγε να κάνουν το ίδιο και οι Ουκρανοί; Δεξιοί, Αριστεροί, Ακροδεξιοί, Κομμουνιστές, Ναζιστές, χωρίς διάκριση κομματική ή ιδεολογική;
Συμπερασματικά:
Δεν με απασχολεί το τι πιστεύει, το που ανήκει ο –αποκαλούμενος – «Αζοφίτης Ναζί» που εμφανίστηκε και μίλησε στην Ελληνική Βουλή.
Δεν αισθάνθηκα κανενός είδους κίνδυνο μολύνσεως μου από τον θανατηφόρο ιό του Ναζισμού να με γυροφέρνει και να με απειλεί. Είδα μόνον έναν ουκρανό πατριώτη με πολεμική στολή.
ΥΓ Άλλωστε όλοι (με εξαίρεση τους επαγγελματίες κομματανθρώπους) πρέπει να έχουμε εμβολιαστεί με το εμβόλιο αντιμετώπισης /αντίθεσης σε κάθε Τυραννίδας /Ολοκληρωτισμού, μορφή.
Επιπρόσθετα (μήπως και συνέλθουν μερικοί), η Ουκρανία σήμερα δεν κινδυνεύει από κάποιον Ναζί, αλλά από τον «Δημοκράτη» κο Πούτιν που ακολουθεί ναζιστική /σταλινική πρακτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου