ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ, ΠΑΝΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΑΔΕΛΦΙΑ, ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Επιμέλεια κειμένου του Αντώνιου Αντωνά, από ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΑΛΛΑ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ.

 

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ, ΤΟ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ ΧΑΡΜΟΣΥΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΑΓΑΠΗ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ, ΣΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΓΟΛΓΟΘΑ, ΛΟΓΩ ΕΠΑΡΑΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΚΑΙ ΙΤΑΜΩΝ ΑΠΕΙΛΩΝ, (ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΠΡΟΥ) ΑΠΟ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΟΛΕΤΗΡΕΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ. ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΚΑΙ Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΩΘΕΙ. ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΕΥΛΟΓΙΑ ΘΕΟΥ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΙΣΚΑΤΑΡΑΤΟΙ ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ.

 

ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΙΡΗΝΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ. Ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ …. 

 

Μεγάλη Δευτέρα. 

 

Ξεκινώντας από την πρώτη ημέρα, δεν ξεχνάμε πως στην ουσία όλη αυτή η εβδομάδα είναι μία διαδρομή που ταυτίζεται με την πορεία του ανθρώπου. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος και θυσιάζεται για τη ΣΩΤΗΡΙΑ μας, αλλά και όλοι εμείς είμαστε συνοδοιπόροι Του και ο καθένας ξεχωριστά φέρει τα δικά του βάρη, τον δικό του σταυρό μέσα στην δύσκολη καθημερινότητα και παργματικότητα της νέας «αταξίας» πραγμάτων.. 

 

Με τη Μεγάλη Δευτέρα αρχίζουν τα Πάθη του Χριστού. Η Εκκλησία μνημονεύει το θαύμα της «Ξηρανθείσης Συκής». Ο Ιησούς, δηλαδή, στον δρόμο του για την Ιερουσαλήμ είδε μία συκιά και θέλησε να φάει έναν από τους καρπούς της. Δυστυχώς όμως , το δέντρο δεν είχε ούτε ένα σύκο πάνω του. Τότε, ο Κύριος την καταράστηκε και αυτή ξεράθηκε. Σε ένα συμβολικό πλαίσιο, η συκιά δείχνει την ανθρώπινη φύση. Έτσι, βλέπουμε ότι κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του προορισμό και ταυτόχρονα είναι υπεύθυνος για τη ζωή του και για τη συμπεριφορά του απέναντι στον πλησίον του.  

 

Συγχρόνως, υμνείται ο πάγκαλος Ιωσήφ, ο μικρότερος γιος του Ιακώβ, ο οποίος ήταν και ο πιο αγαπητός του. Για τον λόγο αυτό μισήθηκε από τα αδέρφια του, που τον έριξαν σε βαθύ λάκκο και εξαπάτησαν τον πατέρα τους, ώστε να νομίζει πως τον κατασπάραξε κάποιο θηρίο. Αφού τον πούλησαν για 30 αργύρια σε εμπόρους και μετά από πολλές περιπέτειες, ο Ιωσήφ αποκτά την εκτίμηση του Φαραώ της Αιγύπτου. Στο τέλος, χάρη σε αυτήν την εκτίμηση καταφέρνει να σώσει από την πείνα όλη την οικογένειά του, ακόμα και τα αδέρφια του που τον είχαν κακομεταχειριστεί. Με αυτόν τον τρόπο, προοικονομείται η μορφή του Χριστού που σώζει τους ανθρώπους, ακόμα και αν αυτοί τον πρόδωσαν. 

 

Μεγάλη Τρίτη  

 

Την ημέρα της Μεγάλης Τρίτης έχουμε την παραβολή των ταλάντων, των Δέκα Παρθένων, ενώ ψάλλεται και το τροπάριο της Κασσιανής. Πιο συγκεκριμένα, οι Δέκα Παρθένες μάς διδάσκουν να είμαστε γεμάτοι πίστη, προνοητικότητα και φιλανθρωπία. Η παραβολή των ταλάντων, σύμφωνα με την οποία ένας πλούσιος άρχοντας μοιράζει στους δούλους τα υπάρχοντά του και τάλαντα, έχει ιδιαίτερη σημασία: Τα τάλαντα συμβολίζουν τα χαρίσματα που προσφέρει ο Θεός στους ανθρώπους . Δεν έχει σημασία πόσα διαθέτουμε, αλλά πώς τα χρησιμοποιούμε.  

 

Όσον αφορά το τροπάριο της Κασσιανής, δεν υπήρξε αμαρτωλή, όπως πολλοί πιστεύουν. Αντίθετα, προοριζόταν να γίνει βασίλισσα, σύζυγος του Θεόφιλου, ο οποίος είπε: «Εκ γυναικός ερρύει τα φαύλα», εννοώντας την πτώση από τον Παράδεισο εξαιτίας της Εύας. Όταν η Κασσιανή απάντησε: «Εκ γυναικός πηγάζει τα κρείττω», εννόησε ότι η γυναίκα είναι η αιτία για τα καλύτερα, μιλώντας φυσικά για την Θεοτόκο. Εκείνος προσεβλήθη και τελικά, παντρεύτηκε την Θεοδώρα. Τότε, η Κασσιανή έγινε μοναχή και έγραψε τον Ύμνο: «Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή». 

 

Μεγάλη Τετάρτη  

 

Αυτή η μέρα αναφέρεται στην αμαρτωλή γυναίκα, στην προδοσία του Ιούδα, στην τελετή του Νιπτήρος και στον Μυστικό Δείπνο. Σύμφωνα με τις Γραφές, την Μεγάλη Τετάρτη τα Πάθη του Χριστού συνεχίζονται, καθώς εκείνος βρισκόταν στα Ιεροσόλυμα, στο σπίτι του Φαρισαίου. Στην πόλη, λοιπόν, ζούσε μια γυναίκα γνωστή ως αμαρτωλή. Όταν η γυναίκα έφθασε στο σπίτι του Φαρισαίου, μεταμέλησε μπροστά στον Ιησού κλαίγοντας με λυγμούς. Την ίδια μέρα, ο Ιούδας θα ενημερώσει τους Εβραίους για την πράξη που θα κάνει ζητώντας τα 30 αργύρια. Η αντίθεση που συμβαίνει εδώ είναι πρόδηλη: από τη μία η αμαρτωλή γίνεται αγία και από την άλλη ο μέχρι πρότινος πιστός μαθητής του Ιησού παίρνει τον δρόμο της προδοσίας. 

 

Μεγάλη Πέμπτη  

 

Το Πρωί αυτής της μέρας τελείται η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και στο τέλος οι πιστοί μεταλαμβάνουν της Αγίας Κοινωνίας. Το ίδιο βράδυ ψάλλεται η Ακολουθία των Παθών, η οποία περιλαμβάνει 12 Ευαγγέλια, όπου εξιστορείται το Μέγα Πάθος, με κορύφωση τη Σταύρωση . Τη συγκεκριμένη μέρα, ο Κύριος, ξέροντας ότι έχει προδοθεί θα προσευχηθεί ως Θεός και συνάμα ως ένας άνθρωπος που φοβάται, καθώς σε μία στιγμή αγωνίας λέει τη φράση: «Απελθέτω απ’εμού το ποτήριον τούτο».  

 

Ο Θεάνθρωπος τελικά, θα συλληφθεί και θα ταπεινωθεί. Νωρίτερα, θα δικαστεί και θα οδηγηθεί με οδυνηρό τρόπο στον Γολγοθά. Στο τέλος αυτής της βραδιάς, τη νύχτα πριν από τη Μεγάλη Παρασκευή, ο Χριστός σταυρώνεται. Η θυσία όμως αυτή έδειξε την απόλυτη ταπείνωση και δίδαξε ταυτόχρονα την υπομονή στα παθήματα. Η συνειδητή πορεία του Χριστού προς τη Σταύρωση και η ανάβασή του στον Σταυρό συμβολίζει την ατελείωτη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο και τη σφοδρή επιθυμία του για τη λύτρωση του κόσμου, που ο Πανάγαθος εν σοφία εποίησε και εμείς με αφροσύνη τον καταστρέφουμε.  

 

Σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Ματθαίο, οι στρατιώτες που οδήγησαν τον Ιησού στην αυλή του δικαστηρίου, προκειμένου να τον περιγελάσουν για τον ισχυρισμό ότι ήταν βασιλιάς των ανθρώπων, του έπλεξαν αγκάθινο στεφάνι. Στην πορεία των χρόνων, το στεφάνι θεωρήθηκε σύμβολο βασανιστηρίων και θυσίας, πλεγμένο από βούρλα και αγκαθωτό θαμνόδεντρο. 

 

Μεγάλη Παρασκευή  

 

Στην Εκκλησία τη Μεγάλη Παρασκευή ψάλλεται η Ακολουθία των Ωρών, γίνεται η περιφορά του Επιταφίου σε όλη την Ελλάδα και ακολουθεί ο Επιτάφιος Θρήνος. Σύμφωνα με τις Γραφές στις 3:00 το μεσημέρι παραδίδεται το πνεύμα του Μεσία φωνάζοντας «Τετέλεσται». Η γη σείεται, ο ουρανός σκοτεινιάζει και το καταπέτασμα του Ναού του Σολομώντος σκίζεται στα δύο. Η ημέρα της κορύφωσης του δράματος με την Αποκαθήλωση κατά την οποία ο ιερέας παριστάνει τον Ιωσήφ της Αριμαθαίας, ανεβαίνει με μικρή σκάλα στον σταυρό και αποκαθηλώνει τον Εσταυρωμένο, είναι η πιο θλιβερή μέρα για τους χριστιανούς. 

 

Ταυτόχρονα, ο Επιτάφιος αποτελεί ύψιστο σύμβολο. Η περιφορά του ξεκινά από το ιερό βήμα κάθε εκκλησίας, ακολουθεί μία πορεία γύρω από τον ναό ή την ευρύτερη περιοχή και καταλήγει στο κέντρο του ναού, όπου παραμένει ως το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. 

 

Μεγάλο Σάββατο  

 

Την ημέρα εκείνη οι Μυροφόρες αντικρίζουν άδειο τον τάφο του Χριστού και διαδίδουν παντού το νέο. Το πρωί ψάλλεται η λειτουργία του Αγίου Βασιλείου και το βράδυ γίνεται η Ανάσταση. Την ώρα που οι ιερείς ψέλνουν το «Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών», μεταφέρουν στους πιστούς το μήνυμα ότι ο Χριστός φέρνει στον κόσμο το δώρο του φωτός και της ατελεύτητης ζωής… 

 

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. 

 

Η Ανάσταση κατέχει την κεντρικότερη θέση όλης της θρησκευτικής ζωής των Ελλήνων, καθώς προσφέρει ένα πλήθος συμβολισμών. Γίνεται την άνοιξη και όλα στη φύση αναγεννιούνται. Επίσης, το «θανάτω θάνατον πατήσας» αποκτά ιδιαίτερη σημασία και γίνεται ξεκάθαρο όταν τα μεσάνυχτα οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα. Έτσι, περνάμε από τον πόνο και τη θλίψη των Παθών και της Σταύρωσης στην αγαλλίαση και την ελπίδα. Τέλος, το Άγιο Φως και το σχήμα του Σταυρού που σχηματίζουν οι πιστοί έξω από τα σπίτια τους, αποτελεί σύμβολο καλής τύχης και ευτυχίας. 

 

Την Κυριακή του Πάσχα, τελείται μέσα σε ένα χαρμόσυνο κλίμα ο Εσπερινός της Αγάπης, ενώ μοιράζονται φύλλα δάφνης, που συμβολίζουν τη νίκη του Θεανθρώπου απέναντι στον θάνατο, ολοκληρώνοντας έτσι τον κύκλο των καθημερινών ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδας και της Ανάστασης. Μέσα από αυτήν την πορεία των Παθών και συνειδητοποιώντας τον βαθύτερο συμβολισμό πίσω από τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας, μακάρι φέτος, τη 3η χρονιά του κορωνοϊού, να κάνουμε Πάσχα μέσα στις καρδιές μας και να καταλάβουμε πως το πραγματικό νόημα δεν είναι στις συναθροίσεις και στους φολκλορισμούς, αλλά στην αγάπη που δίνουμε και μοιράζουμε γύρω μας.  

 

Τιμητικό λυρικό και επικό αφιέρωμα για την Ελληνική πολύπαθη Κύπρο. 

 

Του Γολγοθά τα βάσανα, την Άλωση και Σταύρωση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Κύπρου, όπως την είδαν απού ψηλά, τα τρία ειρήνης περιστέρκα… 

Α.Α.  

 

Πρωί πρωί, που το πουρνόν ξημέρωμα,/ τζιείν΄ την ημέραν, την ασβολερήν, την μαυροκαημένην,/ όταν οι Τούρτζιοι βάρβαροι, που απ΄ τ΄ανάθεμαν,/ ήρτασιν τζιαί σ’ άλωσαν, Κύπρος μας αγαπημένη/ τζιαί κατάσφαζαν γέρημα γυναικόπεδα,/ γριές μανάδες, γέροντες πατεράδες τζιαί αδέρφκια,/ τρία ασπροπούλια, καλά πουλιά,/ τρι΄ άσπρα της Κύπρου, ειρήνης περιστέρκα,/ που πισσομαυρισμένα εγίνασιν,/ που τους καπνούς και τα αχνίζοντα αίματα./ Ασβολωμένα ήταν, απούθρηνισμό καρκιάς/ τζι΄ οδύνης, απού την ματοχυσία…./ Τα ΄δασιν ούλλα τα κακά που τ΄άψη,/ της Κύπρου της πομπαρτοκαμένης,/ τζι΄ ακόμη εθωρούσασιν, μαραζωμένα,/ εδερνοπίσκασιν πετώντας γοερά,/ στους θλιμμένους κυπριακούς ουρανούς,/ που βροσιήνμαύρων πικρών δακρύων,/ με οδυρμούς, καταρράκτες ερίχνασιν…/Τζιαί νεκαλιούνταν τα περιστέρκα μας,/ μαζί με τ΄ απροστάτευτα ορφανά,/ τις μάνες τζιαί πατέρες τους χαροκαμένους,/ τους μαυροπικραμένους τζιαί πενθοκτυπημένους./ Γαλάζιοι τζιαί ξάστεροι οι ουρανοί μας ήταν…/, πριν έρτουν, να τους μολύνουσιν,/ που τα πέρατα της βάρβαρης ανατολής,/ ορδές μυριάδες γιουρούκηδες,/ που για γαίμαν Χριστιανικόν αδημονούσαν/ όπως οι πρόγονοι τους Οθωμανοί Σουλτάνοι,/ οι γαιματοβαμμένοι, που τζιαί αυτοί αιμοδιψούσαν… 

 

Μαυροπικραμμένα, εσμίασιν τα πυρωμένα γαίματα/ τα πύρρεια τα δάκρυα, πικρά την νήσον,/ εποτίζαν τζιαί μ΄ορμή εχύνουνταν./ στην θάλασσα της Τζιερύνειας,/ Ερυθρά η θάλασσα βάφτηκε, Νεκρά θάλασσα εγίνει,/ μαύρη τζιαί η γη η δακρυοποτισμένη γέρημη τζιαί στείρα πια./ Αλοίτζιαί τρισαλοίμονο ..οϊμέ…!/ στα τρία μοιραία άσπρα περιστέρκα,/ τα έρημα, που λαβωμένα επετούσαν,/ που πάνωθκιον, της αστραποκτυπημένης,/ στο βαρύν σκότος πισσούριτυλιγμένης,/ θαλασσοφίλητης πανώρκας νήσου/. Ας όψονται τζι΄ ας ξέρουσιν,/ οι Τούρτζιοιβαρβάροι, ότι ακόμα τζιαί μετά,/ που μια νύχτα πισσοσκότεινη ο ήλιος/, ο φωτοστεφανώμενος,/ το πουρνόν τζιαί πάλαι, θ΄ ανατείλει,/ απ τα φωτόλαμπρα, της Κυπρου τα’ ‘πουράνια,/ με το κοντάρι του, το λαμπερόν, φωθκιάν τζι όλεθρον/, εις τους οχτρούς αλύπητα θα σπείρει/ τζιαι Ανάσταση τζιαι Λευτερκά, εννά φέρει…. ΄

 

Ενε πρόλαβαν το μήνυμα στην μάνα μας να πάνε,/τα τρία της Κύπρου, περιστέρκα../ Απεγνωσμένα μάχουνται,/ στης Κύπρου της ματοτζιηλισμένης/, στην αχάπαρη την μάνα για να πάσιν,/ να ικετεύσουν, ύστατη στιγμή,/ βοήθεια μητρική να κελεύσουν/. Εν είχαν απ΄αλλούβοήθεια,/ τα άμοιρα να εκλιπαρήσουν,/ για την έρμην κόρη, που αργοπέθαινε./ Εθέλασιν μόνο στην μάνα της,/ τα μαύρα μαντάτα να της λαλήσουν,/ για την βαρβαροκτυπημένη θυγατρί,/ απού τα σιέρκα τα ΄γκληματικά κατασφαγμένης,/ αυτόνων των βάρβαρων, τ΄ Αττίλα απογόνων./ Εν πρόλαβε το μαυροπικραμμένο μαντάτο/, το ΄να άσπρο περιστέρι για να πάει/, μες΄ τους καπνούςεχάθην./ Απού ψηλά την Κύπρο εθώρεντην,/ που εκαύκετου…, εν άντεξε, εποστάθηκεν,/η θλίψη το παράλυσε, τζιαί χάμου ππέφτει,/ οϊμένανε..στ’ Απόστολου Βαρναβα σκλαβωμένο μοναστήρι!/ Το άλλο στου Τζιύκκου το ψηλό βουνί,/ της ΠαναγιάςΤζιυκκώτισσας, στο άγιο το θρονί της,/ ψυχομασιεί τζιαί σέρνεται το πισσομαυρισμένο/το τρίτο απ τον ουρανό, την Κύπρο/ που τους καπνούς, θολά εθώρεντην / τζι΄ απ την πύρινη θωρκά του, αστραπόβροντα γενιούνται./ τζιαι επιθανάτιο Ύστατο ανακάλημα, μες την ανεμοζάλη του την μαυρογέρημη/, σαν Διγενή Ακρίτα μεταμόρφωση,/ στα θεία ουράνια με βροντερήν ανθρώπινην λαλιά/, ανακράζει το πικροποτισμένο/ τζιαί αναπέμπει ικεσία έσχατη,/ που σαν ιερή ψαλμουδκιάαπόκοσμη,/ απαντοχή στα πέρατα ακούστην,/ «Την Κύπρο σώστε, Ω! Θεέ, Χριστέ μας,/ τζιαί συ Τζιυκκώτισσα Παναγιά μας/ Εσύ της Κύπρου η μάνα Παναγιά, που απ΄την Κύπρο,/ όταν πέρασε,ς τον Άη Λάζαρο να δείς,/ πάνου στου Τζιύκκου τα βουνά μαζί,/ τ΄ ανεβήκατε για να βλογήσετε,/ πιστούς Χριστιανού Κυπραίους,/ τα πεύκα ούλλα λύγισαν τζιαί υποκλιθήκαν./ Έλα πίσω Παναγιά μας, συγχώρεση να δώσεις,/ για τις αμαρτίες μας τζιαί τούτην μόνον την φοράν,/ τους βάρβαρους θε να λυγίσεις τζιαί γονατίσεις,/ στα τιμημένα χώματα της Κύπρου, να θεοκαρβουνιάσουν,/Αυτοί οι βάρβαροι που αμάχους κατάκαψαν,/ εκκλησιές λεηλάτησασιν, ιερά και όσια καταπατήσασιν…/ Τζιαί επί τέλους οι Κυπραίοι τζιαί ούλλoς,/ ο Ελληνισμός αυτός ο μαρτυρικός λαός να πνάσουσιν…,/απ αύτηνν του κόσμου την μαυροσκότεινη/ μαυρογέρημη τραγωδία να ησυχάσουσιν…. , ειρήνη/ τζιαί αναπαμό νάχουν, διότι δεν έχουν ποτέ λυγίσει/ τζιαι αν τα ματωμένα τους γόνατα τους,/ καμιά φορά ακούμπαγαν το χώμα/ ήταν γιατί μόνο στους νεκρούς τους ήρωες,/ γονάτιζαν τζιαι για προσευχή….. ……

 

Τζιαί άφησε τον τελευταίο στεναγμό,/ το τρίτο ματοβαμμένο περιστέρι….,/ στον τρούλλο του Αποστόλου Ανδρέα,/ στ΄Άγιο υπόδουλο μοναστήρι της Ουρανίας Καρπασίας…./ποτίζοντας τζιαι τούτο, το πικροχολωμένο/ το δακρύβρεχτο με το αίμα του το Άγιο Αθάνατο Δέντρο της Ελευθερίας…./.και προσδοκώμενης Ανάστασης της πικροβασανισμένης Κύπρου…,/ το μοναχικό χρυσοπράσινο φύλλο που κλυδωνίζετε,/ στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της Μεσογείου…… 

 

Εσύ Χριστέ Πανάγαθε, που τα εγκόσμια βάσανα εβίωσες, Εσύ που ματόβρεκτος ανέβαινες τον Γολγοθά, Εσύ που του Σταυρού εβίωσες τα βάσανα και τον θάνατο, μ΄αγκάθινο στεφάνι, δες και της Κύπρου τα μαρτύρια, που είναι Εσταυρωμένη και δώσε απλόχερα, ανάπαυση…Και όπως Εσύ αναστήθηκες και τον θάνατο πατήσας και στην Κύπρο την πολύπαθη, κάνε το ευσπλαχνικό σου θαύμα και ευχή δώσε και σ΄ αυτή για ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ…. 

 

Τέλος ας συλλογισθούμε ότι …Περιμένουμε όλοι την Άνοιξη, την Ανάσταση και λησμονήσαμε ότι προηγούνται αιώνες τώρα που Ιούδες μας φιλούν και μας προδίδουν, αιώνες τώρα που Πόντιοι πιλάτοι και νίπτουν και τρίβουν τας χείρας τους για τα δεινά, που μας προκαλούν … Αλλά εφ΄ όσον ο Θεός μεθ΄ημών. Ουδείς καθ΄ υμών … 

 

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΑΔΕΛΦΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ. 

 

Αντώνιος Αντωνάς.

Share