(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)
Δεν διεκδικεί μόνον δάφνες Κλαυσιγελοτοποιού (=πρόξενος κλαυσίγελου) ο πολέμαρχος (στρατιωτικόν πίλον φέρων και μετά …. μικροφώνου διασκεδαστικώς περιφερόμενος) Τούρκος Πρόεδρος. Είναι ένα ολόκληρο επιτελείο οξυδερκών, υψηλού IQ – και, περιέργως; χαμηλών προσδοκιών, νοητικού αρχέγονου πηλίκου, όπως οι Υπουργοί Στρατιωτικών, Εξωτερικών και π. Ναύαρχος (σχεδιαστής της τουρκικής νεφελοκοκκυγίας της «Γαλάζιας Πατρίδας», την οποία φαντάζονται εκτεταμένη και μάλιστα σε σχήμα … ημισελήνου!...).
Κακώς λοιπόν τόσον εμείς (αρμόδιοι, ΜΜΕ, πολίτες κ.ο.κ) ασχολούμαστε με αλλοπαρμένους «ηθοποιούς» της πλάκας, της διεθνούς πολιτικής σκηνής. Δεν αντέχει σε λογική αντιμετώπιση /σχολιασμό ο παραλογισμός . Δεν απαιτεί εξηγήσεις το αυταπόδεικτο/το αυτονόητο, όταν το –υποτιθέμενο- διανοητικό πηλίκον /IQ ακυρώνεται /καπελώνεται από πηλήκια /κλάρες. Δεν υπερβάλλω όταν γράφω για παραλογισμό, μεγαλοϊδεατισμό, ιδέες μεγαλείου, αρπακτική /ενστικτοκατευθυνόμενη τακτική και πρακτική των γειτόνων. Είμαι δε πεπεισμένος πως (σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής), ο έξαλλος τούρκος Πρόεδρος θα αιματοκυλίσει, όχι μόνον γειτονικούς λαούς (σ. σ το ντόμινο δεν θα αφορά μόνον την Ελλάδα), αλλά και τον ίδιο τον λαό του, αναίτια, αχρείαστα, εγκληματικά.
Έχουν γραφεί και ειπωθεί πολλά, και εδώ και διεθνώς, για την επικίνδυνη συμπεριφορά των Νεοοθωμανών Νεοχαλίφηδων. Εκτιμώ πως ένα –και μάλιστα πρόσφατο γεγονός - αρκεί ως παράδειγμα: Δημιουργείται μεγάλη και σημαντική βάση (κυρίως ελικοπτέρων) στην Αλεξανδρούπολη. Η Αλεξανδρούπολη είναι πόλη της Ελλάδας, η οποία είναι χώρα δυτική και μέλος του ΝΑΤΟ. Συμπτωματικά η Τουρκία είναι και αυτή μέλος της ίδιας συμμαχίας, δηλαδή «φίλη» (ή Λυκόφιλη;) και «σύμμαχος» δική μας και των λοιπών μελών, καθώς και της ηγέτιδας του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ. Η Τουρκία αγοράζει - παρά την εύλογη αντίδραση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ – ρωσικούς πυραύλους. Δηλαδή εχθρικούς πυραύλους. Παρέλειψα να ενημερώσω (κυρίως τους Τούρκους) πως το ΝΑΤΟ προέκυψε ως ανάγκη αντιμετώπισης της (εχθρικής) Σοβιετικής Ενώσεως και στις μέρες μας, ό, τι απέμεινε, της Ρωσίας. Αυτό δεν εξηγείται βέβαια με όρους συμμαχικής δεοντολογίας, ούτε λογικής επεξεργασίας.
Υπάρχει όμως και, χειρότερη, εξέλιξη: Ως γνωστόν οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ έχουν διάφορες βάσεις.
Πχ στην Τουρκία (εδώ και δεκαετίες): εκείνη του Ιντσιρλίκ (και όχι μόνον). Άραγε, θα ήταν ποτέ δυνατόν, εμείς ή κάποια άλλη Νατοϊκή χώρα, να εναντιωθούμε σε αυτό; Αν το πράτταμε, θα ήταν πράξη, όχι μόνον αντιδεοντολογική και αντισυμμαχική αλλά και εξόχως σχιζοφρενική. «Περιέργως» συνέβη και αυτό εκ μέρους της Τουρκίας (;). Ωσάν να μην αρκούσε η δική της ανήκουστη αγορά, από εχθρικό Κράτος, οπλικών συστημάτων, ενοχλήθηκε και διαμαρτυρήθηκε επειδή οι ΗΠΑ προέκριναν την αναβάθμιση της βάσης της Αλεξανδρούπολης που ανήκει στη σύμμαχο χώρα του ΝΑΤΟ, την Ελλάδα.
Το ζήτημα δεν είναι αποδυθούμε σε μια απέλπιδα προσπάθεια αλίευσης ψηγμάτων λογικής, ηθικής, συμμαχικής αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης στον έμφυτο τουρκικό πρωτογονισμό και βαρβαρισμό. Δεν υπάρχουν. Είναι ανόητο και άτοπο να επιμένουμε ως διεθνής κοινότητα, στην ερμηνεία της αλλοπαρμένης ανθρωποαφανιστικής συμπεριφοράς της. Απλούστατα επειδή: οι επιδιώξεις της, απάδουν προς το διεθνές Δίκαιο, και τις έννοιες της: Συμμαχίας και Φιλίας εξαιτίας της ασυμβατότητας που υφίσταται.
Οι Νεοοθωμανοί και οι συνοδοιπόροι τους φρόντισαν να αυτοεξοριστούν –υπό την καθοδήγηση του «μικρομέγαλου» Σουλτανίσκου Πρόεδρου τους - να βγουν εκτός πλαισίων λογικής, ηθικής, ανθρωπισμού. Δεν έχω πλέον χαρακτηρισμούς. Οι Τούρκοι –κατ’ εξοχήν οι ηγεσίες τους- είναι ξεχωριστοί, μοναδικοί, ανερμήνευτοι. Μια κατηγορία μόνοι τους. Κοντολογίς: (Απλώς) …. Τούρκοι με το ιδίωμα του Τουρκισμού. Αλήθεια αυτά τα πυγμαία /νανώδη ανιστόρητα ηγετικά αναστήματα (τα δυτικά και όχι μόνον) δεν έχουν αντιληφθεί περί ποίων πρόκειται; Θαμπώθηκαν από τα οικονομικά τους συμφέροντα και αδυνατούν να διακρίνουν τα οφθαλμοφανή. Εκτός και αν (μαζοχιστικά) θέλουν να αισθάνονται την … χαρά της ταχείας ευρωπαϊκής Ισλαμοποίησης, η οποία μόνον υπό την ηγεσία της Τουρκίας μπορεί να επιτευχθεί. Πάντως, το να θέλει σφόδρα ο (χριστιανός) ευρωπαίος να νιώσει διαφορετικά δηλαδή έμπλεος Ισλαμισμού, είναι σίγουρα διαστροφή!.... Αυτοί οι μη φυσιολογικοί χριστιανοί είναι το πρόβλημα και όχι τα τουρκικά θρασίμια!
ΥΓ Όσο για εμάς ο βασικός εχθρός (τουρκικός) δεν βρίσκεται εκτός. Εντός υπάρχει και είναι ο ελληνικός εγγενής διχασμός. Θα το συνειδητοποιήσουμε κάποτε, ώστε όταν έρθει η ώρα της σύγκρουσης, το «Μολών Λαβέ» να στεφθεί και από επιτυχία; Οψόμεθα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου