“πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος” (Β Τιμ. 3,16-17)
Οι Πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου που συνέταξαν το Σύμβολο της Πίστεως, δεν έπραξαν τίποτα παραπάνω από το να βασιστούν στα Θεόπνευστα Ευαγγελικά Αποστολικά κείμενα και να περιγράψουν σε λίγες γραμμές την πίστη, την ομολογία και την προσδοκία του Ορθοδόξου Χριστιανού.
Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Χριστός μετά την σαρανταήμερη παραμονή του στην έρημο, ήταν να ξεκινήσει το δημόσιο κήρυγμά Του προκειμένου να οδηγήσει τον κόσμο στη μετάνοια και τη σωτηρία.
“Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν” (Ματθ. 4,17). Ακριβώς το ίδιο είπε και στους Αποστόλους, όταν τους όρισε την πρώτη αποστολή. “Πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν” (Ματθ. 10,7).
Το σωτηριολογικό έργο του Χριστού, το κήρυγμα προς μετάνοια και σωτηρία είναι η ουσία της πίστεως και περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια στις Γραφές. Ειδικά η Καινή Διαθήκη είναι ο οδηγός ζωής του Χριστιανού, είναι η Αλήθεια, είναι ο Λόγος, είναι ο Χριστός.
Οφείλουμε να έχουμε όλοι οι χριστιανοί ως οδηγό τη Γραφή, το Ευαγγέλιο. Όπως ο Απόστολος Παύλος στην Προς Γαλάτας Επιστολή του μας λέγει:
“Θαυμάζω ὅτι οὕτω ταχέως μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον, ὃ οὐκ ἔστιν ἄλλο, εἰ μὴ τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ.ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾿ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω.ἄρτι γὰρ ἀνθρώπους πείθω ἢ τὸν Θεόν; ἢ ζητῶ ἀνθρώποις ἀρέσκειν; εἰ γὰρ ἔτι ἀνθρώποις ἤρεσκον, Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἂν ἤμην” (Γαλ. 1,6-10)
Ο Θείος Παύλος 2000 χρόνια μας προτρέπει, ότι πρέπει να είμαστε πιστοί στο Ευαγγέλιο. Ο Ευαγγελιστής Μάρκος μας λέγει: “Μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι Ἰωάννην ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ λέγων ὅτι πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ· μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ” (Μαρκ. 1,14-15)
Ο άνθρωπος που δεν επιθυμεί να ζήσει με την Αλήθεια, δεν μπορεί να δεχθεί τον Ευαγγελικό Λόγο, γι΄ αυτό και οι αιρέσεις είναι ουσιαστικά η διαστροφή των ευαγγελικών κειμένων, τα οποία από τους πρώτους αιώνες, κάποιοι προσπάθησαν να τα μετατρέψουν και να αλλάξουν τα νοήματά τους, για να τα προσαρμόσουν στις δικές τους επιθυμίες.
Ο Απόστολος Παύλος προφητεύει ότι θα έρθει ο καιρός που οι άνθρωποι δεν θα ανέχονται την αλήθεια και τη διδασκαλία του Ευαγγελίου και θα εκτρέπονται στις δικές τους επιθυμίες και ερμηνείες. Μας προτρέπει όμως σε επιφυλακή, σε αγρυπνία, για να διαφυλάξουμε την αλήθεια, αυτούσια όπως υπάρχει από τους Ευαγγελιστές.
“Διαμαρτύρομαι οὖν ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ μέλλοντος κρίνειν ζῶντας καὶ νεκροὺς κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ, κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ. ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν,καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται.σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον” (Β Τιμ. 4,1-5)
Όλα αυτά είναι γνωρίσματα των εσχάτων ημερών.Ο Απόστολος Παύλος στην Β’ προς Τιμόθεον Επιστολή μας περιγράφει τις έσχατες ημέρες.
“Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι. καὶ τούτους ἀποτρέπου” (Β Τιμ. 3,1-5)
Ποιό Μυστήριο τηρείται και τελείται στην Εκκλησία χωρίς το Ιερό Ευαγγέλιο; ΚΑΝΕΝΑ.
Όσον αφορά τη Θεία Λειτουργία, που είναι το αποκορύφωμα της λατρείας του Θεού, ο ιερέας σταυρώνει με το Ευαγγέλιο το Άγιο Αντιμήνσιο πάνω εις την Αγία Τράπεζα, λέγοντας: “Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων”. Eκεί τελείται το Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, όπου ο Θεός ενώνεται με τον άνθρωπο και οι άνθρωποι γίνονται κατά Χάριν Θεοί.
Το Ιερόν Ευαγγέλιο βρίσκεται μόνιμα στην Αγία Τράπεζα και χωρίς αυτό δεν μπορεί να τελεστεί καμιά Θεία Λειτουργία, διότι Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.
Από το Άγιο και Ιερό Ευαγγέλιο δεν μπορεί κανείς χριστιανός να παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο. Η Ανάσταση του Χριστού μας είναι ημέρα Κυριακή και οφείλουμε να ομολογούμε μετά παρρησίας την αλήθεια του Ευαγγελίου.
“Ὀψὲ δὲ σαββάτων, τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων, ἦλθε Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία θεωρῆσαι τὸν τάφον καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας· ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ.” (Ματθ. 28,1-2)
“Πορευομένων δὲ αὐτῶν ἰδού τινες τῆς κουστωδίας ἐλθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν τοῖς ἀρχιερεῦσιν ἅπαντα τὰ γενόμενα. καὶ συναχθέντες μετὰ τῶν πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες ἀργύρια ἱκανὰ ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις λέγοντες·εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων. καὶ ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς πείσομεν αὐτὸν καὶ ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν. οἱ δὲ λαβόντες τὰ ἀργύρια ἐποίησαν ὡς ἐδιδάχθησαν. καὶ διεφημίσθη ὁ λόγος οὗτος παρὰ Ἰουδαίοις μέχρι τῆς σήμερον” (Ματθ. 28,11-15)
Δυστυχώς αλλά η πραγματικότητα είναι ότι για δύο χιλιετίες περίπου, πολεμιέται από εμάς τους ίδιους τους ανθρώπους και αμφισβητείται το μεγαλύτερο κοσμοιστορικό γεγονός της ανθρωπότητος.
Τα “ουαί” (αλλοίμονο) του Χριστού δεν ήταν προς τους Ρωμαίους, την κοσμική δηλαδή εξουσία, αλλά ήταν προς τους συμπατριώτες του Γραμματείς και Φαρισαίους. Αυτούς που αποτελούσαν, υποτίθεται, την ευσεβή φυλή του Ισραήλ. Αυτούς που είχαν καταντήσει ο ορισμός της υποκρισίας, ενώ είχαν το σχήμα ευσέβειας και επιδεικτικά έκαναν μεγάλες προσευχές.
Αυτούς που αντί ο θησαυρός της καρδιάς τους να είναι ο Θεός, είχαν αγκαλιάσει το χρήμα και την εξουσία. Αυτούς που δεν τους αρκούσε ο δικός τους κατήφορος, αλλά με τη στάση τους, το παράδειγμά τους εμπόδιζαν και την είσοδο του απλου λαού στην Βασιλεία των Ουρανών, αφού ο απλός λαός είχε ως παράδειγμα την ψεύτικη και υποκριτική ζωή τους.
“Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν” (Ματθ. 23,14)
Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι είχαν διαστρέψει τις Γραφές και τις είχαν προσαρμόσει στις ανάγκες τους. Εκτός απ' αυτό, πολλές φορές αποδείχτηκε ότι ακόμα και τις Ιερές Γραφές της Π.Δ. κυριολεκτικά τις αγνοούσαν.
Παράδειγμα ο έλεγχος του σεβάσμιου Φαρισαίου και άρχοντα της Ιουδαίας Νικόδημου απ' τον Χριστό. "Συ εί ο διδάσκαλος του Ισραήλ και ταύτα ου γινώσκεις;" (Ιωάν. Γ', 10).
Kι' όμως υπήρξε κόσμος που τους πίστεψε. Αν αυτό συνέβαινε τότε, στην εποχή μας, που ο Άγιος Πορφύριος την παρομοίαζε με την εποχή του Χριστού, τί συμβαίνει;
Γιατί οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν δέχτηκαν τον λόγο του Ιησού; Γιατί ήταν φιλάργυροι. “Ἤκουον δὲ ταῦτα πάντα καὶ οἱ Φαρισαῖοι φιλάργυροι ὑπάρχοντες, καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν” (Λουκ. 16,14).
Ως αποκορύφωμα έχουμε τον Ιούδα, όπου εξ' αιτίας της φιλαργυρίας του, πρόδοσε τον Δεσπότη Χριστό για τα τριάκοντα αργύρια.
“οἱ δὲ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμὸν καὶ παγίδα καὶ ἐπιθυμίας πολλὰς ἀνοήτους καὶ βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν. ῥίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς” (Α Τιμ. 6,9-10)
Ποιός είναι ο λόγος που κανείς δεν μιλά πλέον για την Αλήθεια του Ευαγγελίου; Ο Χριστιανός που πρέπει να πειθαρχήσει; Στην Ευαγγελική Αλήθεια Αυτή καθ' Αυτή ή στις ερμηνείες των ανθρώπων; “ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος καὶ οἱ ἀπόστολοι εἶπον· πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις” (Πραξ. 5,29)
Γνωρίζουμε από τις Γραφές ότι όσοι άνθρωποι πίστεψαν στον Αναστημένο Χριστό, όπως μας λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, γίναν παιδιά του αληθινού Θεού.
“ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ᾿ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν” (Ιω. 1,12-13)
Ο κλήρος έπεσε στους Έλληνες να είναι οι πρώτοι που με τη θέλησή τους θα δεχθούν τον Αναστημένο Χριστό, θα αποδεχτούν την Υιοθεσία Του με την θριαμβευτική είσοδο Του στα Ιεροσόλυμα.
“Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν. ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ Ἰησοῦ· ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου” (Ιω. 12,20-23)
Τα περισσότερα προσκυνήματα στους Αγίους Τόπου είναι Ελληνικά με κυριότερο τον Πανάγιο Τάφο. Και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι πριν λίγα χρόνια, όταν ανοίχθηκε ο Πανάγιος Τάφος για εργασίες συντήρησης, και ήρθε στο φως μετά από αιώνες η ιερή πλάκα στην οποία είχε τοποθετηθεί το Σώμα του Χριστού, Έλληνες πρωτοστάτησαν.
Ο Χριστός μας άφησε τεράστια κληρονομιά. Τεράστια η κληρονομιά τεράστια και η ευθύνη.
Άραγε, οι σημερινοί Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει αυτήν την τεράστια κληρονομιά τους, μα κυρίως την ανάλογη ευθύνη τους;
Αγωνιούν οι άνθρωποι εάν οι γονείς τους, αν κάποιος θείος τους, τους ορίσει με την διαθήκη του κληρονόμους της περιουσίας τους.
Κι' όμως κυριολεκτικά αδιαφορούν για τον μεγαλύτερο Θησαυρό που μας κληρονόμησε ο Επουράνιος Συγγενής μας, ο Επουράνιος Πατέρας μας, και που είναι η Αιώνια Ζωή, με την δικη Του Διαθήκη. Την Καινή Διαθήκη.
Ο Άγιος Πορφύριος μιλούσε για συμφορά, την οποία θα γνωρίσει η εποχή μας. Όμως έλεγε ότι δεν πρέπει να απελπιζόμαστε.
Ο Θεός θα δώσει τη λύση. Άλλωστε οι άνθρωποι μάλλον προβλήματα δημιουργούν. Αυτό αποτυπώνεται και στα λόγια του Αγίου Παϊσίου:
“Κι αν μου πούν ότι δεν υπάρχει κανείς Έλληνας, εγώ δεν ανησυχώ. Μπορεί ο Θεός να αναστήση έναν Έλληνα. Φθάνει και ένας». Ακόμη πίστευε: «Και ένας Χριστιανός να μείνη μόνο, ο Χριστός θα κάνει το σχέδιό Του».
Όταν άλλοι μιλούσαν για δυσάρεστες μελλοντικές εξελίξεις στο Έθνος και έσπερναν τον φόβο, ο Γέροντας μετέδιδε αισιοδοξία και ελπίδα˙ μιλούσε για αναστημένη Ελλάδα και για ανάκτηση της Αγια-Σοφιάς. «Υπάρχει και Θεός˙ τον Θεό που τον έχεις βάλει;», είπε σε κάποιον κληρικό που έβλεπε το μέλλον της Πατρίδος ζοφερό”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου