Το τζαμί-κέντρο του Ισλάμ και η Αθήνα που έγινε Καμπούλ

Ετοιμαστείτε, έρχεται η σειρά μας

 

Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς

 

Στο βαθμό που ο Ερντογάν υποδύεται τον προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων, ο ισλαμοφασισμός θα χτυπήσει και την πόρτα μας»…  

 

Λυπάμαι, αλλά δεν πολυκατάλαβα τον χρησμό από τον νέο ιμάμη των…Αθηνών! «Με την βοήθεια του Θεού θα ζήσουμε ειρηνικά», είπε ο ποιητής. Και ένας Θεός, ίσως ο δικός του, ξέρει τι ακριβώς εννοούσε.  

 

Δηλαδή χωρίς τη βοήθεια του Προφήτη, πώς ακριβώς θα ζήσουμε; Και γιατί πρέπει να…συγκατοικήσουμε, ειρηνικά η μη; Με μια κοινότητα που μας ήρθε στο μεγαλύτερο βαθμό, ακάλεστη, παράτυπα και χωρίς κανένα μα κανένα δεσμό με τούτη την έρμη χώρα;

 

Θα το ξαναπώ μήπως και το καταλάβουν οι πολιτικοί μας που κάποια στιγμή θα περάσουν από το δικαστήριο, τουλάχιστον της ιστορίας, για την συναυτουργία στην πληθυσμιακή, θρησκευτική και κοινωνική αλλοίωση της χώρας, χωρίς να έχει μεσολαβήσει πόλεμος.

 

Οι έξι που δικάστηκαν και τουφεκίστηκαν, σαν άντρες με παντελόνια-αυτό τουλάχιστον καλό είναι να το θυμόμαστε-τιμωρήθηκαν για μία σειρά λανθασμένων αποφάσεων, όταν υπέστησαν ταπεινωτική ήττα και έφεραν την καταστροφή(συνωστισμό κατ΄άλλους…) στην Μικρά Ασία.  

 

Έχασαν έναν πόλεμο, ασφαλώς όχι από πρόθεση, και στιγματίστηκαν ως προδότες επειδή αυτό επέβαλε η φορτισμένη ατμόσφαιρα εκείνης της εθνικής τραγωδίας. Δεν ήσαν ασφαλώς «εξιλαστήρια θύματα», αλλά δεν ήταν και οι μοναδικοί με ευθύνες, ούτε βεβαίως οδήγησαν την Ελλάδα ενσυνείδητα στον όλεθρο.  

 

Ο πατριωτισμός τους δεν αμφισβητείται και η ιστορία, όπως και η δικαιοσύνη, τους αποκατάστησε την τιμή, ως ένα βαθμό.  

 

Όμως ετούτοι εδώ οι σημερινοί που έκαναν Καμπούλ την Αθήνα, με πλήρη γνώση και συνείδηση, αλλά και χωρίς την πίεση πολεμικών ή άλλων γεγονότων έκτακτης ανάγκης τι ακριβώς είναι; Για πείτε μου;  

 

Μα το φαινόμενο της μετανάστευσης μουσουλμανικών ορδών στην σύγχρονη Ευρώπη, δεν είναι ελληνικό, είναι πανευρωπαϊκό, θα αντιτείνει ο απατεώνας πολιτικός του σήμερα. Και είναι αληθής ο ισχυρισμός ως ένα βαθμό. Όμως οι χώρες που υφίστανται το αναγκαστικό «μπόλιασμα», έχουν σοβαρές ευθύνες για την τύχη τους.  

 

Είτε είναι αυτές που προσκάλεσαν από εθνική διαστροφή τους ισλαμοφασίστες μουσαφιραίους, όπως η Γερμανία και ορισμένοι Σκανδιναυικοί δορυφόροι της, είτε πρόκειται για κράτη με βαρύ αποικιοκρατικό παρελθόν, όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Ισπανία, ακόμη και η Πορτογαλία, που άρμεγαν επί αιώνες τον πλούτο του Τρίτου Κόσμου και σήμερα λούζονται τα επίχειρα.  

 

Η Ελλάδα όμως δεν υπήρξε αποικιοκρατική δύναμη στη νεότερη ιστορία της. Δεν πήγε δια της βίας να διδάξει… πολιτισμό σε ξένα κράτη και να κάνει δούλους τους κατοίκους τους. Γι αυτό και δεν έχει δεσμούς με αυτές τις χώρες, όπως λόγου χάριν έχει σήμερα η Γαλλία με τις πρώην αποικίες του Μαγκρέμπ που αποτελούν φυτώριο μουσουλμάνων εξτρεμιστών, πολύ συχνά Γάλλων υπηκόων, πρώτης, δεύτερης ή τρίτης γενιάς. 

 

Στην Ελλάδα, είκοσι χρόνια πριν, δεν υπήρχαν γκέτο Αλγερινο-ιρακινών, μικρομπακάλικα Πακιστανών και πολύχρωμες κοινότητες φυλών από την υπο-Σαχάρια Αφρική, όπως σε πολλές χώρες της υπόλοιπης «δυτικής» Ευρώπης.

 

Παρόλα αυτά η πατρίδα μας, στο κατώφλι του αιώνα που διανύουμε δέχτηκε ένα ισχυρό κύμα «αναγκαστικής» μετανάστευσης από τις όμορες βαλκανικές χώρες και ορισμένες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Το αντιμετώπισε με υπομονή και αξιοπρέπεια, αποφεύγοντας να κλείσει τα σύνορα και αξιοποιώντας προς όφελος και των δύο πλευρών τις ευκαιρίες που αναμφισβήτητα προέκυψαν μαζί με τους μπελάδες.  

 

Οι οικονομικοί μετανάστες από τα Βαλκάνια βοήθησαν την εγχώρια παραγωγική μηχανή, χωρίς ταυτόχρονα να επιφέρουν δραματικές κοινωνικές αλλοιώσεις. Πέραν του ότι αρκετοί από τους νεοφερμένους είχαν ιστορικούς εθνοτικούς και θρησκευτικούς δεσμούς με την χώρα μας (Βορειο-ηπειρώτες, Ρωσοπόντιοι) και οι υπόλοιποι, Χριστιανοί ως επί το πλείστον, προσαρμόστηκαν γρήγορα στις κοινωνικές δομές, χωρίς να δημιουργούν σοβαρά προβλήματα, αν εξαιρέσει κανείς την κάθετη αύξηση της εγκληματικότητας. Και οι περισσότεροι Αλβανοί ποινικοί όμως, μιλούν τα ελληνικά φαρσί, χωρίς να έχει χρειαστεί να περάσουν από τα «σχολεία» των ΜΚΟ. Την εξήγηση δεν την έχω πρόχειρη, πιθανολογώ ότι είναι ζήτημα συγγενικού… dna, όσο και αν η ιδέα δεν μας αρέσει.  

 

Αντίθετα οι σημερινοί νεοφερμένοι δεν μιλούν λέξη ελληνικά, ούτε και πρόκειται να μάθουν. Για να πατήσουν το πόδι τους σε εκκλησία, ούτε λόγος. Και επιπλέον στην συντριπτική τους πλειονότητα δεν είναι οικονομικοί μετανάστες, τουλάχιστον σε ότι αφορά την Ελλάδα. Αλλού θέλουν να πάνε.

 

Την χώρα μας την βλέπουν ως ένα φιλόξενο σταθμό transit όπου θα μπορούν να τρέφονται με επιδόματα και να αναπτύσσουν παρασιτικές δραστηριότητες. Όχι πάντως να εργάζονται, όπως σκληρά εργάστηκαν τις περασμένες δεκαετίες, Αλβανοί, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Πολωνοί και άλλοι «Ανατολικοί» σε ελληνικό έδαφος. 

 

Πέραν της παρασιτικής δραστηριότητας και του τεράστιου οικονομικού βάρους που προκαλούν αυτοί οι νέας μορφής «αναγκαστικοί» επισκέπτες, συμβάλλουν στην πληθυσμιακή και θρησκευτική αλλοίωση της ελληνικής κοινωνίας, δεδομένου ότι ούτε «ενσωματώνονται», ούτε πολύ περισσότερο «αφομοιώνονται». Και το πρόβλημα είναι ότι επειδή έκλεισαν τα σύνορα στα υπόλοιπα κράτη αρχίζουν να καλοβλέπουν την προοπτική παραμονής τους στην Ελλάδα. Να συνυπάρξουμε, όπως λέει ο Ιμάμης, όλοι μαζί «ειρηνικά».

 

Έλα όμως, που ορισμένοι από δαύτους δεν πιστεύουν στην «ειρηνική συνύπαρξη» με τους Χριστιανούς. Και φροντίζουν να το αποδεικνύουν, εξολοθρεύοντας όσους μπορούν, με τυφλά χτυπήματα στην καρδιά της Ευρώπης.  

 

Όποιος νομίζει ότι εμείς θα γλυτώσουμε, κανακεύοντας τους, ανοίγοντας τους τζαμιά, μπουκώνοντας τους με κάθε λογής χαρτζιλίκια και στεγάζοντας τους σε πολυκατοικίες δίπλα μας, είναι πολύ, μα πολύ γελασμένος.  

 

Η Ελλάδα πράγματι μέχρι τώρα δεν έχει αποτελέσει στόχο των «ασσασίνων» του ισλαμοφασισμού, όχι φυσικά επειδή τους καλοδέχεται, αλλά επειδή το θρησκευτικό τους μίσος πρωτίστως κατευθύνεται κατά των «Ευρωπαίων που τους καταδυνάστευσαν». Των Γάλλων κατακτητών, των Αγγλων ιμπεριαλιστών, των Ισπανών αποικιοκρατών και πάει λέγοντας.  

 

Εμείς όμως έχουμε μια ιδιαιτερότητα. Είμαστε, εκτός από «άπιστοι», θανάσιμοι εχθροί της Τουρκίας. Και εφόσον η γειτονική χώρα αποφάσισε να πάρει πάνω της τα ηνία του ριζοσπαστικού ισλαμικού κινήματος, με τον Ερντογάν να υποδύεται τον νέο…Προφήτη, προστάτη των απανταχού Μουσουλμάνων, ζήτω που καήκαμε.  

 

Η διαμάχη του ακραία αντιδυτικού Ισλάμ με την Ευρώπη, παίρνει δυστυχώς την μορφή ευρω-τουρκικής θρησκευτικής διένεξης. Και ποιος είναι ο αδύναμος κρίκος σε αυτή την υπόθεση; Η Ελλαδίτσα που φιλοξενεί αγόγγυστα μισό εκατομμύριο(μη γελιέστε, τόσοι είναι)μουσουλμάνους, αγνώστου ποινικού μητρώου. 

 

Μην γελιέστε λοιπόν, έρχεται και η σειρά μας. Οι εμπρησμοί είναι απλώς το ορντέβρ. Χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, φοβούμαι ότι θα επακολουθήσουν πολύ χειρότερα. Και τότε να δω τι θα λέει ο «καλός κ’ αγαθός» Ιμάμης της «ειρηνικής συμβίωσης» όπως και οι λαλίστατοι απατεώνες της πολιτικής που του άνοιξαν τζαμί για να κηρύττει την αγάπη...

 

Γιώργος Χαρβαλιάς

 

HellasJournal

πηγή 

Share