Είναι αυτό που λένε διάσπαρτα μικρά πικρόχολα σχόλια, κάτι σαν τα διασπειρόμενα μικρού διαμετρήματος σκάγια των κυνηγών καθώς βαράνε τις μπεκάτσες, τους τσαλαπετεινούς, τα ορτύκια και τις τσίχλες, αφήνοντας ομολογουμένως να τους ξεφεύγουν τα αγριο-γούρουνα, για τα οποία το βόλι θα έλθει κάποτε από αλλού. Κι όλα αυτά με αφορμή όσα περίεργα και παράδοξα συμβαίνουν στην ελληνική επικράτεια της ακράτειας, που σε κάνουν να μην μπορείς να συγκρατήσεις την εκρηκτική ροπή σου να τα εκφράσεις διαθλαστικά, διανθίζοντάς τα με μία δόση χιούμορ για να μην υπερβείς τα πλαίσια της αστικής ευγένειας και αρχίσεις να χρησιμοποιείς το αγοραίο λεξιλόγιο των λεμβούχων, των κουτσαβάκηδων και των αγροτοποιμένων, το οποίο πάντως θα απέδιδε αυθεντικότερα τα συναισθήματα που αναβλύζουν από τα πολιτικά μας δρώμενα.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Σχόλιο 1. Ένα γλωσσικό λάθος (lapsus linguae) του υπουργού παιδείας και παλιμπαιδισμού αριστείδη (εκ του αριστεύω και αριστήνδην) μπαλτά (του αρχαιοελληνικού πέλεκυ), το οποίο αναδύθηκε ως συριζαίϊκο τσιτάτο με το «η αριστεία είναι ρετσινιά», διαστρέβλωσε την αλήθεια που (ξανα)βιώνουμε σήμερα, μετά από τα χρόνια του Μεταξά με τους δηλωσίες κομμουνιστές, ότι δηλαδή «η αριστερά είναι ρετσινιά». Από μία άποψη, η ρήση του εν λόγω υπουργού έδρασε ως μπαλτάς διπλής όψεως, τουτέστιν ως ο διπλούς πέλεκυς του αριστερού φασισμού. Καμία έκπληξη, και ο Μουσολίνι ως σοσιαλιστής ξεκίνησε την πολιτική του αναρρίχηση, διευθύνοντας την αριστερή εφημερίδα Avanti («Εμπρός») μέχρι να ηγηθεί της πορείας στη Ρώμη, κατά το: «όλοι οι δρόμοι – αριστεροί και δεξιοί – οδηγούν – τελικά – στη ρώμη» της εξουσίας!
Σχόλιο 2. Ο γιάνης βαρουφάκης, βαθύς γνώστης του παγκόσμιου οικονομικού γίγνεσθαι, όπως συνάγεται και από τα βιβλία του (από τα οποία όποιος τα διαβάσει κατανοεί ότι ο άνθρωπος κατανοεί το αντικείμενό του, πράγμα σπάνιο για πολλούς συγγραφείς που γράφουν νομίζοντας ότι ξέρουν τι γράφουν), μπορεί σύμφωνα με τη δήλωση του πρωθυπουργεύοντος τσίπρα να μην είναι καλός πολιτικός, αλλά ισχύει και το αντίστροφο: ένας «καλός πολιτικός», με βάση τα τριτοκοσμικά πρότυπα του καθ’ ημάς αεριτζίδικου δημοκοπικού συστήματος, δεν είναι απαραίτητα και καλός οικονομολόγος, και μάλλον είναι εξ ορισμού «ανοικονόμητος» σε λόγια και έργα. Ατυχώς όμως τα σημερινά προβλήματα της συριζαίϊκης ανελοαφροασιανής Ελλάδας συμβαίνει να είναι και οικονομικά! Όσο για τον γιάνη βαρουφάκη που ποντάρει μια στο ΟΧΙ και μια στο ΝΑΙ, μια στο κόκκινο και μια στο μαύρο, μια στο καρφί και μια στο πέταλο, αυτά έχει η θεωρία των παιγνίων στην οποία εξειδικεύεται. Το πρόβλημα με τις συνεχείς ταλαντώσεις – αρμονικές, φθίνουσες ή εξαναγκασμένες, όπως λέμε στη φυσική – δεν είναι με τι θεωρία αλλά με την πράξη. Το πώς και πόσες φορές το παίζεις το ρημάδι (το παιχνίδι) είναι εκείνο που σε καθιστά μικρό ή μεγάλο «παίκτη», παρέχοντάς σου ταυτόχρονα την σχετική μικρή ή μεγάλη αυτοϊκανοποίηση…
Σχόλιο 3. Το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, που υποτίθεται ότι προσδίδει την δημοφιλία του λαϊκού 61% στον «χαρισματικό» τσίπρα (μεγάλη η χάρη της Μεγαλόχαρης, τί χαρίζει, και σε ποιους και γιατί χαρίζεται άραγε;), δεν είναι παρά ένα αμάλγαμα αντιφατικών και πολιτικά αντίρροπων προοπτικών, ως προς το τι θα επακολουθούσε αμέσως μετά, αν όντως επικρατούσε, καθότι συνίσταται από πολλά κόκκινα, ροζ, γαλάζια και μαύρα ΟΧΙ. Κοινώς μαύρο φίδι που θα μας έτρωγε, αν επικρατούσε. Κάτι κατάλαβε ο μικρός αλέξης και το μετέτρεψε σε «ΝΑΙ σε όλα». Νους υγιής εν σώματι υγιεί, το είχε πει και ο Ιουβενάλης άλλωστε (mens sana in corpore sano), ο προπάτορας του φίλου μας Ρέντσι, ντε, αυτού που δώρισε στον τσίπρα τη γραβάτα-θηλιά, που ορθώς δεν μάσησε και δεν τη φόρεσε, γιατί αν σε κρεμάσουνε τι να το κάνεις το μυαλό.
Σχόλιο 4. Η Ζωή του παιδιού (ευλαβικό υποκατάστατο της χρηστομάθειας που παρείχε παλαιότερα η Διάπλασις των παίδων), με τον αυθορμητισμό της ζωϊκής της δύναμης και τον φανατισμό που διακρίνει την πάσης φύσεως θρησκοληψία, φωνασκεί καρφώνοντας στους πάντες ότι ο (κοινοβουλευτικός) βασιλιάς μας, που συσκέπτεται με τον εαυτό του στα Παλαιά Ανάκτορα (νυν Βουλή των Ελλήνων), είναι γυμνός. Το πρόβλημα δεν είναι ότι είναι γυμνός, πάντα έτσι ήταν από τη φύση του ο γυμνοσάλιαγκας, αλλά το ότι οι φωνές της κάνουν ορατή τη γύμνια του και στους υπηκόους του, που επέλεγαν να μην το βλέπουν με αντιπαροχή την συμμετοχή τους στην «αυλή των θαυμάτων» και των προνομίων του πελατειακού κράτους.
Σχόλιο 5. Πολλοί πιστεύουν ότι το αποτέλεσμα των όσων σχιζοφρενικών συμβαίνουν στο συριζαίϊκο μαγαζί, με τα αλλήθωρα κομμουνίζοντα παραμάγαζα, τις αριστερές καρότσες «που τρέχουν στον κατήφορο και κάνουν ντούνκου-ντούνκου» και την «κοινωνική πα(τ)σοκαρία» που τα επικαλύπτει μαζικά και ασφυκτικά, θα είναι τελικά η άνοδος της «Χρυσής Αυγής». Πιθανώς, με την προϋπόθεση ότι θα αλλάξει το αδιόρθωτα και βαρύτατα φθαρμένο όνομά της. Για το «Χρυσή» ουδέν πρόβλημα, θυμίζει άλλωστε και τις χρυσές λίρες. Έτσι κι αλλιώς «ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται» και ορθώς ελπίζει στο θεόσταλτο της πραγμάτωσης των αναγκών του, καθότι, σύμφωνα με τον Όμηρο (τον κατά Δίωνα Χρυσόστομο, «πρώτο και μέσο και ύστατο» των επί γης ποιητών), «και γαρ τ’ όναρ εκ Διός εστίν» (Ιλιάς, Α63). Αλλά έτσι και κρατήσουν το «Αυγή», ο κόσμος θα θυμάται συνειρμικά την συνονόματη αριστερόφρονα από τα γεννοφάσκια της εφημερίδα, με τα όσα έγραφε προεκλογικά ως «τσιπράτα» (συριζαίϊκα τσιτάτα) για τους ζουρνάδες, τα νταούλια, τον πεντοζάλη, το σκίσιμο του καλσόν – συγγνώμη του μνημονίου ήθελα να πω – και την «Θεσσαλονίκη μου, μεγάλη φτωχομάνα», και όπου φύγει-φύγει.
Η «Αυγή» ως λέξη και ως έννοια, ως σημαίνον και σημαινόμενο, θα προκαλεί από τούδε και στο εξής, εκούσια ή ακούσια, την επαναφορά στη μνήμη μας εικόνες αγοραίας καλπουζανιάς γαβριάδων, πιτσιρικάδων και παπατζήδων του δρόμου, μαζικής πολιτικής εξαπάτησης, αφρώδους και ανερμάτιστου βερμπαλιστικού κομπογιαννιτισμού, και τελικά, ζόφου, σκότους, και ερέβους, ταυτιζόμενη ανακλαστικά με την λαϊκή «κατακρΑυγή».
Υ.Γ. Όσο για τα απανταχού αγριο-γούρουνα της πολιτικής μας ζούγκλας, μην ανησυχείτε «δεν ξεχνώ», έσσεται ήμαρ. Κάθε πράγμα στον καιρό του, κι ο κολιός τον Αύγουστο…
Χρίστος Γούδης
Δημοτικός Σύμβουλος
με την «Ελληνική Αυγή»
στο Δήμο Αθηναίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου