Αλλά πώς έγινε η πλουσιότερη τρομοκρατική ομάδα στον κόσμο;
Ο αγώνας μιας γενιάς, η τρομοκρατία έχει αναμφίβολα έρθει να καθορίσει το πώς τα έθνη, οι άνθρωποι και φυσικά οι θρησκευτικές κοινότητες σχετίζονται ο ένας με τον άλλον. Το κακό της μοντέρνας εποχής μας, η τρομοκρατία έχει καρφιτσωθεί στο Ισλάμ. Η αποκέντρωση μας είπε για μια ιδεολογία της οποίας το δόγμα προέρχεται από τις ερήμους της Αραβίας, τόσο βίαιη και όσο ανελέητη, όσο και η ιστορία του λαού της.
Από τη στιγμή που το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου βρέθηκε στο έδαφος, τα μέσα ενημέρωσης, πολιτικοί και αξιωματούχοι διατυμπάνισαν την προσυσκευασμένη πραγματικότητά τους, παίζοντας με το φόβο, το μίσος και την εκδίκηση για να τροφοδοτήσουν την ρητορική του πολέμου, δείχνοντας θυμωμένα δάχτυλα σε μουσουλμάνους σε όλο τον κόσμο, έτσι ώστε οι «ελεύθεροι λαοί» να παραμείνουν ανυποψίαστοι στα δεσμά που τα κράτη σιγά-σιγά τους πέρασαν γύρω από το λαιμό και τα πόδια τους – μία πολιτική ελευθερία τη φορά, μια εκτελεστική διαταγή τη φορά.
Για πάνω από μια δεκαετία οι δυτικές χώρες έχουν ακολουθήσει τους ηγέτες τους σε πολέμους και στο φόβο, στο θυμό και την απογοήτευση, κατηγορώντας συνεχώς «αυτούς τους μουσουλμάνους εξτρεμιστές» που επιδιώκουν να καταστρέψουν την ελευθερία και τη δημοκρατία τους. Ωστόσο, καθώς πόλεμοι διαδέχθηκαν ο ένας τον άλλον, καθώς μέτωπα άνοιξαν στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία, την Υεμένη, το Πακιστάν, ο τρόμος προωθήθηκε κι άλλο, ο ριζοσπαστισμός αξίωσε ακόμη περισσότερους άνδρες και περισσότερα εδάφη στο όνομά του.
Σε τέλειο συγχρονισμό με την πρόοδο της τρομοκρατίας, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν ανεβάσει τον πήχη, πάντα διογκώνοντας τον αμυντικό προϋπολογισμό τους, ασταμάτητα επιτάσσοντας περισσότερους πόρους και περισσότερες λύσεις εν όψει της λύσης αυτού του αλγόριθμου της τρομοκρατίας. Και παρόλα αυτά, οι υπερδυνάμεις έχουν αποδειχθεί φαινομενικά ανίσχυρες απέναντι σε αυτή τη μάστιγα.
Μια δεκαετία σε αυτόν τον πόλεμο και η τρομοκρατία δεν έχει υποχωρήσει. Αντ ‘αυτού, έχει χτίσει μια αυτοκρατορία στην καρδιά της ευρύτερης Ανατολικής Μεσογείου, συγχωνεύοντας εδάφη και κοινότητες υπό το έμβλημά του. Παρόλη την τεχνολογική υπεροχή της και την οικονομική ισχύ της, η Δύση απέτυχε να περιορίσει το Ισλαμικό Κράτος. Αντ ‘αυτού, παρακολουθεί από μακριά, καθώς οι μαχητές της τρομοκρατίας οργανώνονται σε κράτος, χτίζοντας οικονομική και στρατιωτική δύναμη για να ταιριάζει με τις ηγεμονικές φιλοδοξίες τους.
Θεωρία συνωμοσίας; Λοιπόν, όχι και τόσο… Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν ήδη παραδεχθεί τη δημιουργία και τη χρηματοδότηση της Αλ Κάιντα, οπότε μια παραδοχή για το Ισλαμικό Κράτος δεν είναι και παρατραβηγμένη. Το 2012, η τότε υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον παραδέχτηκε δημοσίως το σχεδιασμό και τη χρηματοδότηση της Αλ Κάιντα ως τακτικό όπλο πολέμου στο Αφγανιστάν.
Έχοντας κατά νου ότι η Αλ Κάιντα τέθηκε σε λειτουργία στα τέλη του 1980 για να επιπλήξει τις φιλοδοξίες της Μόσχας στην Ευρασία και να κρατήσει υπό έλεγχο τις παλιές γεωπολιτικές ενεργειακές γραμμές, περίπου 25 χρόνια εμπειρίας στο παιχνίδι πολέμου με ριζοσπαστικούς θα ήταν πιθανόν να μοιάζει με αυτό που το Ισλαμικό Κράτος κάνει τώρα, σφιχτοδεμένο, άγριο, καλά εκπαιδευμένο, καλά εξοπλισμένο και με καλή στρατηγική. Αν το Αφγανιστάν ήταν η προετοιμασία, μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι η Συρία και το Ιράκ είναι το τελικό προϊόν.
Σε ένα ρεπορτάζ του Mintpress αυτό το Φεβρουάριο, ο Sean Nevins έγραψε, «Το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας [ISIS] έχει δημιουργήσει μια αυτοκρατορία που εκτείνεται σε απόσταση εκατοντάδων μιλίων στις χώρες του ονόματός του. Έχει συσσωρεύσει πλούτο που του επιτρέπει να χρηματοδοτεί ένα πόλεμο, κυβερνά ένα πληθυσμό περίπου 8 εκ. ανθρώπων και επιχειρεί τεράστιες ποσότητες υποδομής στις περιοχές που έχει κατακτήσει».
Πώς μπορεί κάποιος να δημιουργήσει μια αυτοκρατορία, αν όχι με συμμάχους και αν όχι τέτοιους, τουλάχιστον προστάτες;
Οι στρατοί και οι πόροι για τη χρηματοδότηση επεκτατικών πολέμων δεν έρχονται απλά από το πουθενά, ούτε η πρόοδος που μπορεί να παγιωθεί χωρίς ισχυρή υλικοτεχνική και πολιτική στήριξη.
Το 2014, οι ιρακινές αρχές εκτίμησαν ότι το Ισλαμικό Κράτος είχε περίπου £ 2 δισ. στα ταμεία του. Ένας χρόνος πλιάτσικο, λεηλάτησης πολύτιμων αντικειμένων και μεταφοράς φυσικών πόρων πιθανότατα αύξησε τον οικονομικό πήχη ακόμα πιο ψηλά – κανένα τέτοιο πράγμα όπως η ύφεση στη χώρα της μαύρης σημαίας!
Είναι ενδιαφέρον ότι, ενώ οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της ήταν πρόθυμοι να ξαναγράψουν το διεθνές δίκαιο για να παγώσουν το Ιράν με οικονομικό και χρηματοπιστωτικό βρόχο μέσω των κυρώσεων και δρακόντειας εποπτείας για το εξωτερικό εμπόριό του, το Ισλαμικό Κράτος έχει τη δυνατότητα να εμπορεύεται πετρέλαιο μέσω της Τουρκίας και της Ιορδανίας χωρίς να ασχολείται κανείς.
Ο Luay Αλ Khatteeb, διευθυντής του Ινστιτούτου Ενέργειας του Ιράκ, εξήγησε σε συνέντευξή του στο CNN το 2014, πώς το Ισλαμικό Κράτος «μεταφέρει αργό με δεξαμενόπλοια προς την Ιορδανία μέσω της επαρχίας Ανμπάρ, στο Ιράν μέσω Κουρδιστάν, στην Τουρκία μέσω της Μοσούλης, στην τοπική αγορά της Συρίας και στην περιοχή Κουρδιστάν του Ιράκ, όπου το μεγαλύτερο μέρος του ραφινάρεται σε τοπικό επίπεδο». Το να πιστεύει κανείς ότι οι κρατικοί αξιωματούχοι δεν είναι συνένοχοι σε αυτό το «εμπόριο» είναι εκτός λογικής.
Είτε τέτοια συνενοχή πηγάζει από την επιθυμία να επωφεληθούν από ένα προσοδοφόρο εμπόριο, είτε από μια πιο σκοτεινή ατζέντα, κάνει πολύ μικρή διαφορά – όταν πρόκειται για τρομοκρατία, ακόμη και εύλογη δυνατότητα άρνησης σε κάνει ένοχο από συνενοχή. Αλλά και πάλι, αυτό θα ήταν να υποθέσουμε ότι οι υπάλληλοι αγνοούν την πανούκλα που στηρίζουν. Δεν είμαι σίγουρος ότι έχουμε πια αυτή την πολυτέλεια!
Τα γεγονότα δείχνουν όλο και περισσότερο προς μια μεγάλη τρομοκρατική σκευωρία. Από τον οπλισμό στην κατάρτιση των μαχητών, όλα έχουν ελεγχθεί. Τώρα, είναι απλά θέμα απελευθέρωσης των ορδών του τζιχάντ στον κόσμο και παρακολούθησης της εξάπλωσης.
Όταν ακόμη και η εφημερίδα New York Times δεν επιχειρεί να αρνηθεί ότι τα όπλα ρέουν προς τους εξτρεμιστές στη Συρία υπό το πρόσχημα της ανοικοδόμησης της δημοκρατίας, τότε ξέρεις ότι κάτι έχει πάει στραβά.
Τον Απρίλιο του 2013, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβεβαίωσαν ότι είχαν καταρτίσει ένα πρόγραμμα $ 70 εκατομμυρίων στην Ιορδανία «που εκπαιδεύει τις ειδικές δυνάμεις του βασιλείου για τον εντοπισμό και την ασφάλεια τοποθεσιών χημικών όπλων σε ολόκληρη τη Συρία, αν πέσει το καθεστώς και οι λάθος αντάρτες μοιάζουν να τα παίρνουν στα χέρια τους», όπως αναφέρθηκε στον Economist. Τον ίδιο μήνα, η κυβέρνηση Ομπάμα υποσχέθηκε, επίσης, να διπλασιάσει τη μη θανατηφόρα βοήθεια προς τη συριακή αντιπολίτευση, ανεβάζοντας το σύνολο στα $ 250 εκατομμύρια.
Τον Σεπτέμβριο του 2014 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα δεσμεύτηκε για τη χορήγηση επιπλέον μισού δισεκατομμυρίου δολαρίων στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας στη Συρία. Το πρόβλημα είναι, ότι οι λεγόμενοι «μετριοπαθείς» αξιωματούχοι που ποτέ δεν κουράζονται να μιλούν γι’ αυτούς, δεν είναι ακριβώς αγόρια της χορωδίας- στην πραγματικότητα είναι θυγατρικοί του Ισλαμικού Κράτους. Και πάλι, αυτό δεν είναι μια συνωμοσία. Αυτά είναι τα γεγονότα και αυτά τα γεγονότα έχουν τεκμηριωθεί εκτενώς.
«Οι λεπτομέρειες που διαρρέουν δείχνουν ότι η ISIS και το μεγαλύτερο μαχητικό «κύμα» στο Ιράκ – και σε μικρότερο βαθμό στη γειτονική Συρία – διαμορφώνεται και ελέγχεται από το Langley, Βιρτζίνια και άλλα θυλάκια της CIA και του Πενταγώνου, ως το επόμενο στάδιο στην εξάπλωση χάους στο δεύτερο μεγαλύτερο πετρελαϊκό κράτος στον κόσμο, το Ιράκ, καθώς και στην αποδυνάμωση των πρόσφατων προσπαθειών σταθεροποίησης στη Συρίας», έγραψε ο William Engdhal, ένας εξέχων αναλυτής στο RT.
Το Ισλαμικό κράτος δεν ήταν ατύχημα. Είχε σχεδιαστεί, υποβοηθηθεί, εκπαιδευθεί και αναπτυχθεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών να εισβάλει, να καταλάβει και να εκμεταλλευτεί τη Μέση Ανατολή, ενώ ισχυρίζεται την απελευθέρωση και οικοδόμηση της δημοκρατίας.
Catherine Shakdam, πολιτική αναλύτρια, συγγραφέας και σχολιάστρια για τη Μέση Ανατολή, με ιδιαίτερη έμφαση στα ριζοσπαστικά κινήματα και την Υεμένη. Κορυφαία αναλύτρια για το Κέντρο Μελετών Μέσης Ανατολής της Βηρυτού και σύμβουλος στην Anderson Consulting.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου