Η Αλήθεια πρέπει να επαναλαμβάνεται σταθερά, γιατί το Λάθος κηρύσσεται καθημερινά και όχι μονο απο λίγους αλλά από τους πολλούς. Στον τύπο στις εγκυκλοπαίδειες, στα Σχολεία στα Πανεπιστήμια. Παντού το Λάθος ασκεί τη εξουσία του, ευτυχισμένο και άνετο γνωρίζοντας ότι έχει την... πλειοψηφία με το μέρος του.
"Δεν αναπολούμε ούτε είμεθα οπαδοί ολοκληρωτισμού. Είναι όμως αδύνατο να μην συγκρίνουμε τα επιτεύγματα του πειθαρχημένου και δημιουργικού λαού τότε, με την σημερινή εξαθλίωσι και απαξίωσι της Δημοκρατίας σήμερα, όπου νόμος είναι το «δίκιο» του Μαζιωτη!!!
Και ευλόγως διερωτώμεθα? Τις πταίει? Γιατί τότε στην κορυφή του Ολύμπου και τώρα στο βάθος του Γκρεμού??
Η ιστορία μας διδάσκει αρκεί να την γνωρίζουμε. Στην Ελλάδα όμως έχει καταστεί κι αυτή ἀχρηστη.. όπως και η παιδεία της απαιδείας που τυγχάνουν οι νεοέλληνες σήμερα..
Δάσκαλοι του λαού μας, έγιναν φανατισμένοι αποβλακωθέντες της επανάστασης που χάθηκε και οι «ιστορικοί -καθηγητές» των ΜΜΕ…, ενώ οι πολιτικοί ταγοί μας επενδύουν στον λαϊκισμό..»
Κάθε χρόνο την οδυνηρή αυτή επέτειο οι Έλληνες υφίστανται την αδυσώπητη θεατρική παράσταση ενός θιάσου ετεροκλήτου από κάθε χώρο, πολιτικής, δημοσιογραφίας, συνδικαλισμού, των «γραμμάτων και τεχνων», της «γενιάς του πολυτεχνείου» που παρελαύνουν μπροστά από τα φώτα του «ιερατείου διανομής της αλήθειας» για να επαναλάβουν τα ίδια καλοστημένα παραμύθια πλεγμένα γύρω από έναν αδιαμφισβήτητο πυρήνα θλιβερής αλήθειας. Την τραγωδία της Κύπρου με αντάλλαγμα την αποκατάστασι της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Όταν, 40 χρόνια μετά την τραγωδία της Κύπρου, η αλήθεια εξακολουθεί να παραμένει επτασφράγιστο μυστικό δια νόμου που επέβαλε την εθνική σιωπή.Βέβαια, η επιρροή του μύθου είναι αδύνατον να κάλυψη πάντοτε τα αποσιωπούμενα πραγματικά γεγονότα. Που τα συζητούν με τους επιβάτες τους οι ταξιτζήδες , τα αναλύουν ακόμη και στα κουρεία οι μπαρμπέρηδες. Αν όχι όλοι, πάντως οι περισσότεροι των Ελλήνων αναγνωρίζουν.. Ότι η ανατροπή της κυβερνήσεως Γ.Παπαδοπούλου- Σ.Μαρκεζίνη και η ανάληψις της εξουσίας, από το απρόσωπο καθεστώς Ιωαννίδη με τα μεθοδευμένα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, ήταν απότοκος της αρνήσεως της Κυβερνησεως, να επιτρέψη τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήσι της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο του 1973. Ενώ τέλος η αποκατάστασις της Δημοκρατίας στην Ελλάδα επετεύχθη με την ναυτικώς ανεμπόδιστο, εκ μέρους της Ελλάδος, εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και την αυτοκατάλυσι του καθεστώτος.
Την εξουσίαν παρέδωσε εκουσίως σε πολιτική κυβέρνησι, χωρίς να ανατραπή από την «θρυλικη» αντιστασι... Μάλιστα τον αποκληθέντα από τους «ιστορικούς και εκπαιδευτικούς» των Μέσων Ενημερώσεως , «Εθνάρχην» Καραμανλήν, (τον θείον του τέως λαλίστατου Πρωθυπουργού μας που τώρα ποιεί το σιωπηλό παπάκι) ο οποίος «Εθνάρχης» τότε μόνον συνειδητοποίησε την γεωγραφική αποστασι της Κύπρου από την Ελλάδα ειπών ότι «η Κύπρος είναι μακράν» ώρκισεν, όπως ενθυμούμεθα, Στρατιωτικός. Ο Πρόεδρος του αυτοκαταλυθέντος καθεστώτος, στρατηγός Φαίδων Γκυζίκης.
Καραμανλής και Γκυζικης στην ορκομωσία |
Ιστορικώς , τόσον εκ των στόχων της δράσεως, όσον και των αυστηρώς προσωπικών διακυβεύσεων, δύο (2) υπήρξαν οι αυθεντικοί αντιστασιακοί. Ο Αλέξανδρος Παναγούλης, που με κίνδυνο της ζωής του, προσπάθησε να δολοφονήση τον Γ. Παπαδόπουλο και ο τέως Βασιλεύς Κωνσταντίνος. Ο πρώτος αποτυχών συνελήφθη αμέσως και τελικώς αμνηστευθείς έτυχεν χάριτος την 21.8.1973 οτε απεφυλακίσθη, ενώ ο τέως Βασιλεύς, απώλεσε τον θρόνο του με το αποτυχόν κίνημα της 13/12/1967.
«.. Ελάχιστοι οι αντιστασιακοί. Είναι ο κανένας.Τους πολλούς θα τους συναντήσετε την επομένη της ανατροπής της χούντας»
« .. Σκύψτε να σας θυμίσω μια αλήθεια, που ζήσαμε όλοι μας και κανείς δεν τολμα τώρα ούτε να ψιθυρίσει. Εκεί τέλος του εξήντα οι περισσότεροι Ελληνες θαυμάζανε τον στρατιωτικό αρχηγό, τον παρακολουθούσανε εντυπωσιασμένοι και χειροκροτούσαν ελεύθερα τις ρητορείες του..Ο ίδιος και οι σύντροφοι του γύριζαν την Ελλάδα και υπήρχε ένα πλήθος κόσμου, που τους υπεδέχετο με ζητωκραυγές..»Και σε άλλο χρονογράφημα της με τίτλο «η φυγή» (11.1.1987) γράφει.
«…Πόσες φορές δεν διάβασα γραμμένο σοβαρά, απο σοβαρούς ανθρώπους, σε σοβαρά έντυπα για την "ολοκληρωμένη αντίστασι του Ελληνικού λαού εναντίον της στρατιωτικής δικτατορίας". Μεγαλύτερο ψέμα, πιο φανταστικό παραμύθι μπορούσε ποτέ να λεχθή;..Τα κρύψαμε όλα κάτω απο ένα χρυσοκέντητο βέλο με φανταστικές απεικονίσεις ηρωικών εκδηλώσεων..»Κι ενώ επιεικώς μόνον απογοήτευσι προκαλεί στους σκεπτομένους Έλληνες αυτός ο άκαιρος και άστοχος συν-θλιπτικός «εορτασμός» που συμπίπτει με την τραγική επέτειο του διαμελισμού της Κύπρου.. οι φιλότιμες προσπάθειες να συνδεθεί με ό,τι προκαλεί συζήτησι-εκτός από την Αλήθεια-, προσδίδουν μια άχαρη γελοιότητα και προκαλουν νευρικά γέλια ατέλειωτα:
"Ημέρα μνήμης και τιμής στους ήρωες του αντιδικτατορικού αγώνα η 24η Ιουλίου. Με ένα στεφάνι στο Πάρκο Ελευθερίας, εκεί όπου μαρτύρησαν εκατοντάδες αντιστασιακοί στη διάρκεια της δικτατορίας, θα τιμήσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας την 39η επέτειο για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας".Όμως στον καθ όλα εντιμότατο και λαλίστατο περί παντός επιστητού ως εν προκειμενω, όμως τόσο σιωπηλό περί αλλων που τον αφορύν, Πρόεδρο μας, να εξηγήσουμε τι διέρχεται του νόου μας, οσάκις τον ακούμε, να μας ομιλεί περί διαφάνειας, αξιακής κρίσεως και τα τοιαύτα..
«…Στις αρχές του 1995 η βίλα πολυαπασχόλησε τα μέσα και τον ίδιο χρόνο το θέμα φούντωσε όταν δημοσιεύτηκε το ¨πόθεν έσχες¨ του 1994 περιλαμβάνοντας για πρώτη φορά τη βίλα. Σ' εκείνο το ¨πόθεν έσχες¨ αναφερόταν η αγορά του οικοπέδου της Εκάλης, έκτασης 3,7 στρεμμάτων, με κτίσμα 532 τ.μ. με το ποσό των 170 εκατ. δραχμών. Το ¨πόθεν έσχες¨ του 1995 αναφερόταν σε μονοκατοικία της οδού Αγράμπελης 6, στην Εκάλη, εμβαδού 532 τ.μ. Είχε, όμως, επεκταθεί κατά 380 τ.μ. Χώροι στάθμευσης, πισίνα, υπόγειοι βοηθητικοί χώροι, αποθήκες και το εκκλησάκι στον κήπο.
Στο ίδιο "πόθεν έσχες" αναφερόταν ότι ο Α. Παπανδρέου για την αγορά του σπιτιού είχε δανειστεί χρήματα από έξι άτομα του στενού του φιλικού του περιβάλλοντος. Από τον Γιάννη Αλεξίου 10 εκατ., ο οποίος είχε κάνει και τη διαπραγμάτευση με τους κληρονόμους Λουμίδη και είχε υπογράψει προσύμφωνο στο όνομά του. Τον μαιευτήρα Θέμη Λαμπρινόπουλο 20 εκατ., τον επιχειρηματία Τζορτζ Χάλαγκ 65 εκατ., τον Κάρολο Παπούλια 10 εκατ., τον Γιώργο Κατσιφάρα 20 εκατ. και τον Αντώνη Λιβάνη 30 εκατ..»
Στην υγειά των κοροϊδων |
Είναι η τελευταία ευκαιρία μας πριν από τον μεσαίωνα του σαρωτικού ριζοσπαστικου ολοκληρωτικου ισλαμισμού και της νεοναζιστικής κομμουνιστικής αριστεράς.
συνεχίζεται
πηγή
(ευχαριστώ τον φίλο Διόνυσο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου