Του Νίκου Λυγερού
Η ελληνική ΑΟΖ ουσιαστικά ανέδειξε το θέμα του φυσικού αερίου σε εθνικό επίπεδο και με τους καθαρούς στόχους κοιτασμάτων που ανακάλυψε η PGS με τις σεισμικές έρευνες, γνωρίζουμε πλέον ότι η πατρίδα μας έχει τεράστιες δυνατότητες σε αυτόν τον τομέα. Αν επιπλέον προσθέσουμε ότι η καύση του φυσικού αερίου είναι καθαρή, αφού δεν παράγει στάχτες, όπως το πετρέλαιο, αλλά μόνο νερό και διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί στους κινητήρες των σκαφών, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας επανάστασης στον τομέα των μεταφορών. Η Νορβηγία έχει ήδη κατασκευάσει ένα επιβατικό πλοίο για 600 άτομα, το οποίο λειτουργεί με LNG. Αν λοιπόν εξετάσουμε προσεχτικά το κόστος του εμπορικού μας στόλου σε ναυτιλιακό πετρέλαιο και βέβαια την ρύπανση που προκαλεί στις θάλασσες μας αλλά και στην επιβάρυνση για τα νησιά μας, θα είμαστε σε θέση να προετοιμαστούμε για την αντικατάσταση του πετρελαίου από το φυσικό αέριο. Για αυτό το λόγο πρέπει να προβλέψουμε και αλλαγές στους σταθμούς ανεφοδιασμού, για να παρέχουν στο μέλλον υγροποιημένο φυσικό αέριο. Αυτή η αλλαγή φάσης λειτουργεί σύμφωνα και με τη θερμοδυναμική, και για το θέμα της μετατροπής του καυσίμου σε ηλεκτρική ενέργεια. Καθώς ετοιμάζεται τώρα η πόντιση του EuroAsia Interconnector που θα ενώσει την Ελλάδα με την Κύπρο και το Ισραήλ, πρέπει να προβλέψουμε ένα στρατηγικό σχεδιασμό που θα το αξιοποιεί και θα το προωθεί στα νησιά μας. Όλο το δίκτυο που ετοιμάζεται γενικότερα, δίνει στην πατρίδα μας όχι μόνο ένα πλαίσιο ανάπτυξης, αλλά και τη δυνατότητα να πρωτοστατήσει λόγω της τεράστιας ναυτιλιακής μας εμπειρίας αλλά και της τοποστρατηγικής που ενισχύεται από την πληθώρα των νησιών μας. Είναι επιπλέον μια προσέγγιση πιο οικολογική, η οποία είναι συμβατή και με τις γενικές προδιαγραφές που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και με την πρόσφατη ψηφοφορία της. Η αλλαγή φάσης που προκαλεί η ελληνική ΑΟΖ με την εμφάνιση της στο προσκήνιο, ανεβάζει τον πήχη και αναγκάζει τους επενδυτές να σκεφτούν πιο αποτελεσματικά το μέλλον τους, γιατί ακόμα και τα νησιά θα προτιμούν έναν εφοδιασμό με φυσικό αέριο και τοπικά για τα καράβια που θα τα προσεγγίζουν στο μέλλον. Υπάρχει λοιπόν ένα σημαντικό πεδίο δράσης που δεν πρέπει να μην το αξιοποιήσουμε αποτελεσματικά. Κι εφόσον όλοι οι πολιτικοί παράγοντες και ειδικά η κυβέρνηση αναζητά με κάθε τρόπο επενδύσεις ανάπτυξης, εδώ έχουμε ένα πρόσφορο έδαφος λόγω του απέραντου γαλάζιου. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τις διαδικασίες, οι οποίες θα είναι πολύτιμες στο άμεσο μέλλον λόγω συμβατότητας με την εξόρυξη του φυσικού αερίου της Κύπρου, αλλά και του δικού μας. Αυτές οι υποδομές θα ενισχύσουν επί του πρακτέου όλη μας την υψηλή στρατηγική που αφορά την ΑΟΖ.
Η ελληνική ΑΟΖ ουσιαστικά ανέδειξε το θέμα του φυσικού αερίου σε εθνικό επίπεδο και με τους καθαρούς στόχους κοιτασμάτων που ανακάλυψε η PGS με τις σεισμικές έρευνες, γνωρίζουμε πλέον ότι η πατρίδα μας έχει τεράστιες δυνατότητες σε αυτόν τον τομέα. Αν επιπλέον προσθέσουμε ότι η καύση του φυσικού αερίου είναι καθαρή, αφού δεν παράγει στάχτες, όπως το πετρέλαιο, αλλά μόνο νερό και διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί στους κινητήρες των σκαφών, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας επανάστασης στον τομέα των μεταφορών. Η Νορβηγία έχει ήδη κατασκευάσει ένα επιβατικό πλοίο για 600 άτομα, το οποίο λειτουργεί με LNG. Αν λοιπόν εξετάσουμε προσεχτικά το κόστος του εμπορικού μας στόλου σε ναυτιλιακό πετρέλαιο και βέβαια την ρύπανση που προκαλεί στις θάλασσες μας αλλά και στην επιβάρυνση για τα νησιά μας, θα είμαστε σε θέση να προετοιμαστούμε για την αντικατάσταση του πετρελαίου από το φυσικό αέριο. Για αυτό το λόγο πρέπει να προβλέψουμε και αλλαγές στους σταθμούς ανεφοδιασμού, για να παρέχουν στο μέλλον υγροποιημένο φυσικό αέριο. Αυτή η αλλαγή φάσης λειτουργεί σύμφωνα και με τη θερμοδυναμική, και για το θέμα της μετατροπής του καυσίμου σε ηλεκτρική ενέργεια. Καθώς ετοιμάζεται τώρα η πόντιση του EuroAsia Interconnector που θα ενώσει την Ελλάδα με την Κύπρο και το Ισραήλ, πρέπει να προβλέψουμε ένα στρατηγικό σχεδιασμό που θα το αξιοποιεί και θα το προωθεί στα νησιά μας. Όλο το δίκτυο που ετοιμάζεται γενικότερα, δίνει στην πατρίδα μας όχι μόνο ένα πλαίσιο ανάπτυξης, αλλά και τη δυνατότητα να πρωτοστατήσει λόγω της τεράστιας ναυτιλιακής μας εμπειρίας αλλά και της τοποστρατηγικής που ενισχύεται από την πληθώρα των νησιών μας. Είναι επιπλέον μια προσέγγιση πιο οικολογική, η οποία είναι συμβατή και με τις γενικές προδιαγραφές που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και με την πρόσφατη ψηφοφορία της. Η αλλαγή φάσης που προκαλεί η ελληνική ΑΟΖ με την εμφάνιση της στο προσκήνιο, ανεβάζει τον πήχη και αναγκάζει τους επενδυτές να σκεφτούν πιο αποτελεσματικά το μέλλον τους, γιατί ακόμα και τα νησιά θα προτιμούν έναν εφοδιασμό με φυσικό αέριο και τοπικά για τα καράβια που θα τα προσεγγίζουν στο μέλλον. Υπάρχει λοιπόν ένα σημαντικό πεδίο δράσης που δεν πρέπει να μην το αξιοποιήσουμε αποτελεσματικά. Κι εφόσον όλοι οι πολιτικοί παράγοντες και ειδικά η κυβέρνηση αναζητά με κάθε τρόπο επενδύσεις ανάπτυξης, εδώ έχουμε ένα πρόσφορο έδαφος λόγω του απέραντου γαλάζιου. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τις διαδικασίες, οι οποίες θα είναι πολύτιμες στο άμεσο μέλλον λόγω συμβατότητας με την εξόρυξη του φυσικού αερίου της Κύπρου, αλλά και του δικού μας. Αυτές οι υποδομές θα ενισχύσουν επί του πρακτέου όλη μας την υψηλή στρατηγική που αφορά την ΑΟΖ.
* Ο Νίκος Λυγερός είναι Στρατηγικός Σύμβουλος και καθηγητής γεωστρατηγικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου