Το να απέχει κάποιος από την ψηφοφορία κατά τις εκλογές είναι μία προσωπική πολιτική απόφαση, συνεπώς τα αίτια της ποικίλουν. Μία υψηλή ομάδα σε ποσοστό αποχής είναι οι νέοι και αιτία είναι ένα είδος παντελούς αδιαφορίας για τα πολιτικά τεκταινόμενα που διακατέχει μεγάλο μέρος των νέων. Το σύστημα τους έχει πείσει ότι «αν δεν αγωνιστείς ο ίδιος να γίνεις «πετυχημένος» (με την έννοια που δίνουν οι νεοέλληνες νεόπλουτοι στην λέξη αυτή), μην περιμένεις να το πράξουν για σένα οι πολιτικοί, γενικά…». Οπότε οι νέοι επικεντρώνονται στα όποια ενδιαφέροντα και φιλοδοξίες τους, απλοί παρατηρητές (και ίσως ούτε αυτό) της πολιτικής διαπάλης.
Μεγαλώνοντας ωστόσο οι νέοι της πατρίδος μας αρχίζουν να κατανοούν ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα, η οποία σε ελάχιστους μόνον επιτρέπει να επιτύχουν, μετά από πολλούς συμβιβασμούς και επιλογές που τους υποβιβάζουν σε τυφλοπόντικες, που μέσα σε «υπόγεια λαγούμια» ψάχνουν το τυράκι(δόλωμα) της επιτυχίας, υποσκάπτοντας τα θεμέλια της Πατρίδος.
Και θα πήγαινα πιο πέρα και θα έλεγα ότι η σύγχρονη Ελλάδα είναι μία χώρα που δεν επιτρέπει σχεδόν σε κανέναν να επιτύχει το οτιδήποτε ολοκληρωμένο και υψηλό, αρχίζοντας από έναν έντιμο και σωστό επαγγελματισμό έως την αυτο-ολοκλήρωση του κάθε προσώπου ως γονιού και συζύγου, ως πολίτου και τελικά ως πνευματικού όντος.
Κι αν ρωτήσει κάποιος το γιατί, η απάντηση είναι διότι όλοι οι εκάστοτε κυβερνώντες, συνεπικουρούμενοι από τα πολιτικά δεκανίκια τους (άκρως απαραίτητα για την λειτουργία και την μακροημέρευση του παγιωμένου σάπιου συστήματος) έχουν διαδοχικά και μεθοδικά διαλύσει κάθε ευνοϊκή συνθήκη μέσα στην οποία θα μπορούσε και θα έπρεπε να ζει ο Έλληνας ώστε να αναπτυχθεί σφαιρικά, φθάνοντας μέχρι την συνειδησιακή/πνευματική του ολοκλήρωση, στο μέτρο βέβαια των δυνάμεων του καθενός.
Το έχουν πράξει και το πράττουν, πλέον καθ’ υπερβολήν και αναισχυντία, επειδή είναι ανίκανοι; Το πράττουν από άγνοια τού πώς πρέπει να λειτουργεί μια σωστή Πολιτεία -δεν την ονομάζω «Κράτος», γιατί αυτή είναι μία απαίσια λέξη ως σημαίνον για ένα πολύ υψηλό σημαινόμενο. Ή το πράττουν εσκεμμένα και μεθοδικά; Η απάντηση πάει μακριά και βαθιά και δεν μπορεί να επιχειρηθεί στο άρθρο αυτό. Ίσως σε κάποιο επόμενο.
Θεωρώ όμως ότι συμβαίνει κάτι πολύ βαρύτερο από τα προαναφερόμενα: ότι το καθεστωτικό σύστημα στην Ελλάδα επιδιώκει το ακριβώς αντίθετο από την αυτο-ολοκλήρωση του ανθρώπου, επιδιώκει την καταστολή του βιολογικά, θρησκευτικά, ψυχονοητικά. Με άλλα λόγια επιδιώκει την βιολογική απομείωση και την διάλυση του νου και της ψυχής όσων ζουν ή θα ζήσουν, έως τελικής πτώσεως του ελληνικού Έθνους.
Οι παραλογισμοί που επιβάλλουν δεν είναι τόσο «αθώοι» όσο φαίνονται, παρ’ όλο που γρατζουνάνε την λογική μας. Είναι η πλέον ακραία και σκληρή μέθοδος χειραγώγησης του όντος. Θέλουν να φτάσουν τον άνθρωπο στο σημείο να του λένε «πετάει ο γάιδαρος» και αυτός να απαντάει, συμφωνώντας πλήρως: « πετάει»! Σπάζοντας έτσι την λογική του και το αυτεξούσιο του (την ελευθερία της βούλησης του), γιατί αυτά τα δύο πάνε μαζί, ως μέρη της ψυχής του ανθρωπίνου όντος.
Θέλουν, λοιπόν, να αλλάξουν την οντολογία του ανθρώπου και να φτιάξουν ένα ανθρώπινο ρομπότ, συνδυασμό ανθρώπου και υπολογιστή, που σκέπτεται και αντιδρά εντελώς προγραμματισμένα χωρίς να μπορεί να ξεφύγει ούτε χιλιοστό από τον προγραμματισμό του. Το ανθρωπο-ρομπότ αυτό το έχουν ονομάσει «μεταάνθρωπο».
Θα τα καταφέρουν; Δεν νομίζω! Μου ήρθε τώρα στον νου ένας υπέροχος ύμνος του εσπερινού: «Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών, ο ποιών θαυμάσια μόνον»!
Ξέφυγα πολύ από το κυρίως θέμα μου, νομίζω όμως ότι άξιζε αυτή η μικρή παρένθεση.
Το πόσο εχθρικό είναι το πολιτικό σύστημα προς τον Έλληνα πολίτη και οι εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες που δημιουργεί ώστε να δυσκολέψει στο έπακρον ή και να παρεμποδίσει την ανάπτυξη του, σε κάθε τομέα που αφορά την ύπαρξη του, αρχίζουν να τα κατανοούν αρκετοί νέοι άνθρωποι όταν μπουν για τα καλά στην παλαίστρα της ζωής. Σαν αποτέλεσμα, οι ικανότεροι και πλέον καλά καταρτισμένοι από αυτούς φεύγουν στο εξωτερικό, όπου τουλάχιστον οι οικονομικές συνθήκες και οι συνθήκες επιστημονικής ανέλιξης είναι πολύ καλλίτερες. Όσους μένουν εδώ, για απλότητα θα τους κατατάξω στην κατηγορία των ψηφοφόρων μέσης ηλικίας.
Από τους ψηφοφόρους μέσης ηλικίας την αποχή επιλέγουν κατ’ εξοχήν αυτοί που έχουν διακρίνει την σαπίλα του πολιτικού συστήματος και δεν την εκμεταλλεύονται προς ίδιον όφελος. Ζουν στο πετσί τους την βαθειά εχθρότητα του συστήματος προς ό,τι άγιο και ιερό κουβαλάει εντός του και ο τόπος και ο Έλληνας. Σκύβουν το κεφάλι υπομονετικά, υποφέροντας γι’ αυτήν την κατάσταση και περιμένουν τις επόμενες εκλογές να επιδείξουν ένα «μη μου άπτου» προς το σύστημα αυτό: «Μη με αγγίζεις, θα λερωθώ… και ούτε εγώ θέλω να σε ξέρω. Σου γυρίζω την πλάτη, τότε που μπορώ, στις εκλογές»!
Η πολιτική θέση της αποχής καλλιεργείται και από διανοητές που ενασχολούνται με την πολιτική πραγματικότητα. Ένας κορυφαίος εξ αυτών, πρόσωπο που βαθύτατα εκτιμώ για την εν γένει προσφορά του στην ελληνική διανόηση, αλλά και Ιστορία, ενώ είναι υπέρμαχος των συχνών δημοψηφισμάτων ώστε να κυριαρχεί η βούληση του λαού στις πολιτικές αποφάσεις, δεν ψηφίζει και συνιστά την αποχή στο μόνο καθολικό δημοψήφισμα που μας επιτρέπει η εκλόγιμη μοναρχία κάθε τέσσερα χρόνια. Όσο κι αν αλλοιωθεί το αποτέλεσμα του με τις γνωστές μεθόδους νοθείας, δεν παύει «το δημοψήφισμα» αυτό να αποτυπώνει την πολιτική βούληση των πολιτών στην δεδομένη χρονική και πολιτική συγκυρία.
Οι διανοητές αυτοί καταλήγουν στο ότι, μη μετέχοντας σε αυτήν την κεκαλυμμένη δικτατορία, την απονομιμοποιούμε. Αλλά δυστυχώς αυτή νομιμοποιείται βάσει του ισχύοντος Συντάγματος και μόνον με την αλλαγή του μπορεί να απονομιμοποιηθεί!
Επίσης ισχυρίζονται ότι αν η αποχή φθάσει σε πολύ υψηλά ποσοστά, τότε το νεοφεουδαρχικό/απολυταρχικό αυτό σύστημα θα καταρρεύσει. Αλλά και ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι βάσιμος, διότι ένα περίπου 20%,των εκλογέων, όσοι είναι περίπου οι ιδιοτελείς υποστηρικτές του, θα ψηφίζουν οπωσδήποτε. Ουδέποτε, συνεπώς, θα μηδενιστεί το ποσοστό των ψηφισάντων οπότε, ναι, θα υπήρχε κοινοβουλευτικό πρόβλημα.
Και το νεοταξίτικο σύστημα θα κυριαρχεί, εφ’ όσον το Σύνταγμα δεν θέτει κάτω όριο εκλογικού ποσοστού προκειμένου να κυβερνήσει ένα κόμμα και εφ’όσον υπάρχουν πάντα τα γνωστά δεκανίκια του με τα οποία μπορεί να συνασπιστεί και να έχει την πλειοψηφία των 151+ βουλευτών. (Ήδη ο κ. Βελόπουλος απέβαλε τον κ. Σαράκη από την Κ.Ο. του κόμματος, κυρίως διότι ο πρώτος επιθυμεί συνεργασία με την Ν.Δ., ενώ ο δεύτερος όχι!)
Θέτουμε εδώ το γενικά αποδεκτό αξίωμα ότι η στάση και θέση του σωστού πολίτη αποβλέπει πάντα στο συλλογικό καλό, δηλαδή στο εν γένει καλό της Πατρίδος και του Έθνους, μέσα στο οποίο αυθύπαρκτα ενυπάρχει και το δικό του καλό. Και ποτέ δεν υπάρχει ξέχωρα, εκτός αν είναι ολιγάρχης ή επιδιώκει προσωπικά οφέλη εις βάρος των συνανθρώπων του, αλλά τότε δεν μιλάμε για «σωστό πολίτη».
Υπό αυτό το αξίωμα, η καίρια παράλειψη που εντοπίζεται στις παραπάνω πολιτικές θέσεις που εγκρίνουν την αποχή είναι ότι στην εξίσωση αποχή/κατάρρευση του συστήματος δεν υπολογίζεται ότι υπεισέρχεται ο παράγων χρόνος, ίσως το σημαντικότερο στοιχείο στην εξίσωση αυτή. Σε αυτό όμως θα γίνει εκτενέστερη αναφορά στη συνέχεια.
Πλην των πολιτικών διανοητών, που είναι ελάχιστοι, υπάρχουν πολλοί όχι ιδιαίτερα διακεκριμένοι ή και ασήμαντοι, κυρίως στο διαδίκτυο, που ωθούν τους Έλληνες στην αποχή παίζοντας αμισθί ή εμμίσθως το παιχνίδι του συστήματος. Το σύστημα επιδιώκει σφόδρα την αποχή, αλλιώς θα ελάμβανε μέτρα ώστε να τηρείται το Σύνταγμα που προβλέπει υποχρεωτική την ψήφο όλων των Ελλήνων, όσων βέβαια έχουν δικαίωμα ψήφου (άρθρο51 του Συντάγματος, παρ.5: Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική).
Και γιατί το καθεστωτικό σύστημα «καίγεται» κυριολεκτικά η αποχή να είναι μεγάλη; Πρώτον, διότι αν όσοι το αμφισβητούν ψηφίσουν, θα ενδυναμωθούν τα πατριωτικά κόμματα. Δεύτερον, διότι χωρίς την αποχή θα φανεί η αληθινή πολιτική δύναμη του κυβερνώντος κόμματος και γενικά όλων. (Επί πλέον η αποχή είναι ευνοϊκός παράγων για νοθεία των αποτελεσμάτων). Κάποιοι ήδη υπολόγισαν ότι η αληθινή δύναμις του κυβερνώντος κόμματος, όπως προέκυψε από τις ευρωεκλογές, βρίσκεται περίπου στο 11% του εκλογικού σώματος!
Τρίτον και σημαντικότερον, διότι ο σύστημα τοποθετεί στην προαναφερθείσα εξίσωση τον παράγοντα χρόνο, διότι έχει επίγνωση πόσο πολύτιμος τού είναι.
Επιστρέφω, λοιπόν, σε αυτόν τον παράγοντα. Η αποχή επιτρέπει στο καθεστωτικό σύστημα να επιμηκύνει χρονικά την παραμονή του στην εξουσία. Χρησιμοποιώντας την άλφα ή βήτα πράξη είτε φθηνού εντυπωσιασμού (ανασχηματισμός) είτε ουσιαστική (πρόσκληση στον κ. Κασσέλακη, επιβιώνει μέχρι να φέρει τα πράγματα σε μη αναστρέψιμο σημείο, δηλαδή μέχρι να ολοκληρώσει την ατζέντα της νέας Τάξης στην οποία δουλικά και ολοκληρωτικά ανήκει.
Και είμαι σίγουρη ότι η ατζέντα αυτή, πλην άλλων, περιλαμβάνει τον αφανισμό όλων των Ελλήνων. Μέχρι να συμβεί αυτό, προβλέπει την επανακατάκτηση μας από τους Τούρκους, είτε με έναν χαμένο πόλεμο εφ’όσον αφοπλίζουν δραματικά την Πατρίδα μας είτε με παράδοση της Ελλάδος de facto (δηλαδή εκ των πραγμάτων, όπως ακριβώς τώρα συντελείται , όρα Θράκη, Αιγαίο…). Ή de jure, υπογράφοντας νέα συνθήκη για Θράκη, Αιγαίο και (μετά) δεν συμμαζεύεται… Όλα ρυθμισμένα, κανονισμένα και γραμμένα στο μυστικό αρχηγείο των παγκοσμιοποιητών.
Η νεοταξική ατζέντα θα συνεχιστεί στην Ελλάδα, είτε μείνει ο Μητσοτάκης επί κεφαλής του επιτελείου εκτέλεσης της, είτε πάρει κάποια αρχηγική θέση στα μη εκλεγόμενα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. Βλέπουμε πλέον καθαρά ότι προωθεί την συνεργασία με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να τον εδραιώσει ως συν-αρχηγό του παγκοσμιοποιητικού συστήματος στην Ελλάδα. Αν μεν φύγει για Βρυξέλλες θα παραμείνει ο Κασσέλακης επί κεφαλής του ανθελληνικού επιτελείου. Αν μείνει, με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζει την κυβερνητική συνεργασία του με το πλήρως και προκλητικά νεοταξίτικο αυτό μόρφωμα ήδη από εποχής Τσίπρα, πόσο μάλλον τώρα!
Και θα συνεχίζονται οι μυστικές διαβουλεύσεις με την Τουρκία, θα συνεχίζεται η αποστολή οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία, ερήμην του λαού και των Ε.Δ.(ή μήπως ξέρουν και εγκρίνουν;), ίσως αύριο και Ελλήνων στρατιωτών. Και συνεχίζεται η ακρίβεια, η πλήρης καταστροφή του περιβάλλοντος με ανεμογεννήτριες, πλημμύρες και φωτιές, συνεχίζεται ο εποικισμός της χώρας μας από λαθροεισβολείς, συνεχίζεται η αλλοδαπή και εγχώρια εγκληματικότητα, συνεχίζεται η καταστροφή της Παιδείας και η προσπάθεια διαστροφής των μικρών παιδιών…
Συνεχίζεται η απομείωση του ελληνικού πληθυσμού με όπλα την άκρατη ακρίβεια και τον Λοατκικό νόμο κατά της εν Χριστώ οικογένειας, με τον οποίο εξευτελίζεται πλήρως η μητρότητα και η πατρότητα και επί πλέον παραδίδονται μικρά παιδιά σε θέαση και βίωμα κάθε διαστροφής. Συνεχίζονται οι προετοιμασίες για νέα πανδημία και τους συνακόλουθους εμβολιασμούς, συνεχίζεται και τρέχει η ημερομηνία για τις νέες ταυτότητες και την αχρήματη κοινωνία των φυλακισμένων πολιτών σε πόλεις των 15 λεπτών, από όπου για να βγεις σίγουρα θα απαιτούν την νέα ταυτότητα…
Τέλεια! Οι παγκοσμιοποιητές τρίβουν τα χέρια τους που η αποχή στην Ελλάδα τους έδωσε τον χρόνο να συνεχίσουν στην πιο κρίσιμη γι’ αυτούς χώρα τις ατζέντες τους. Καταχαίρονται με μία πολιτική επιλογή που τους δίνει την δυνατότητα και την δυναμική να εξακολουθήσουν να οδηγούν την Ελλάδα προς μεθοδευμένο, αργό θάνατο.
Τι, όμως, θα είχε συμβεί αν οι απέχοντες είχαν πάει να ψηφίσουν ένα μικρό κόμμα, κατά συνείδηση; Όλες οι πιθανότητες συντείνουν στο ότι θα είχε συμβεί ακαριαίος θάνατος του ανθελληνικού συστήματος. Και τέρμα όλες οι ατζέντες του!
Μια καινούργια μέρα θα άρχιζε για την Ελλάδα, αν τα μικρά κόμματα εν συνόλω είχαν κερδίσει την πλειοψηφία λόγω μη αποχής, έναντι των «με την βούλα» συστημικών. Αυτό το λέω για να προλάβω κάποιον που θα ρωτήσει: μα είναι όλα τα μικρά κόμματα γνησίως πατριωτικά και αντισυστημικά; Η απάντηση είναι όχι.
Ωστόσο, κάτω από το βάρος της μεγάλης ευθύνης που τους ανατέθηκε από τον λαό, σίγουρα αρκετά θα δέχονταν να συνασπιστούν για το καλό αυτού του λαού και του Έθνους, έχοντας τα μάτια τους ανοιχτά να μην παρεισφρύσουν κόμματα-Δούρειοι ίπποι του συστήματος ανάμεσα τους. Κάτι όχι ιδιαίτερα δύσκολο διότι αυτά φαίνονται από μακριά! Κι αν κάποιο «μαύρο πρόβατο»/κόμμα υπονόμευε την προσπάθεια, απλά θα χαρακτηρίζονταν ως τέτοιο και ο λαός στη συνέχεια θα το εξαφάνιζε πολιτικά.
Θα συστήνονταν συνεπώς από τα περισσότερα μία κυβέρνηση «Εθνικής σωτηρίας» με εκλεγμένον από αυτά τον πρωθυπουργό και το υπουργικό συμβούλιο, όπου όλα τα κόμματα θα αντιπροσωπεύονταν κατ’ αναλογίαν της δύναμης τους. Και μην πει κάποιος ότι οι ανά καιρούς υπουργοί είναι εντιμότεροι και πιο ικανοί, από αυτούς που μπορούν να βρουν τα μικρά κόμματα σε συνεργασία.
Κύριο και πρωταρχικό μέλημα αυτής της κυβέρνησης θα ήταν να ξεθολώσει τα εσωτερικά μάτια των Ελλήνων, που τα έχει θολώσει, έως πνευματικής και νοητικής τύφλωσης, η μανιασμένη νεοταξίτικη προπαγάνδα της τηλεόρασης των ολιγαρχών. (Αυτοί όλοι, όπως γνωρίζουμε, δεν έχουν πατρίδα… πατρίδα τους θεωρούν ό,τι βρίσκεται μέσα στην τσέπη τους. Το ίδιο ισχύει και για τους υπαλλήλους τους, τηλεπαρουσιαστές).
Στη συνέχεια και σε εύθετο χρόνο, η κυβέρνηση «Εθνικής σωτηρίας» θα προχωρούσε σε έντιμες εκλογές, χωρίς μαύρη ή γκρίζα προπαγάνδα και «κατά παραγγελίαν» δημοσκοπήσεις, χωρίς νοθεία, εκθέτοντας στον λαό την πλήρη αλήθεια για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Και ο λαός ή θα έδινε υπεροχή σε κάποιο κόμμα ή η εντολή του θα ήταν να κυβερνήσουν πάλι όλα μαζί.
Ονειρεύομαι; Ίσως! Αλλά πολλά σπουδαία πράγματα έχουν αρχίσει επειδή κάποιος ή πολλοί ή ένας ολόκληρος λαός τα ονειρεύτηκαν!
Είθε, λοιπόν, αυτό το «όνειρο» λευτεριάς από δαιμονικά δεσμά, πρώτα μέσα μας και μετά έξω μας, να το ονειρευτούμε όλοι οι Έλληνες. Ώστε, αρχίζοντας από τον εσωτερικό μας κόσμο να γίνουμε ταπεινοί και ακέραιοι άνθρωποι, άρα σωστοί πολίτες. Πολίτες που σε ό,τι σκέπτονται και πράττουν έχουν γνώμονα το καλό του Έθνους και όχι το ίδιον όφελος είτε αυτό είναι οικονομικό ή εγωιστικό, με το να θέλουν να επικρατήσει ο δικός τους ισχυρισμός, το δικό τους ιδεολόγημα ή το «δικό» τους κόμμα (δηλ. το κόμμα από το οποίο αποκομίζουν προσωπικά οφέλη), ενώ είναι ολοφάνερο ότι από όλα αυτά το Έθνος κατακερματίζεται και η Πατρίδα μας καταστρέφεται συστηματικά. Τώρα και με επιτάχυνση.
Είθε το Πανάγιον Πνεύμα, που σε λίγες μέρες θα τιμήσουμε εορτάζοντας, να μας φωτίσει όλους τους Έλληνες στις επόμενες εκλογές, που ίσως είναι πολύ κοντά, να είμαστε όλοι εκεί: στις κάλπες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου