Από τις αρχές του 2024 έχει γίνει κατανοητό ότι η Ουκρανία του Ζελένσκι, με τους δυτικούς υποστηρικτές – πάτρωνές του, δεν είναι σε θέση να σταματήσει ή να εκδιώξει ή να νικήσει τον εισβολέα Βλαντιμίρ Πούτιν.
Η Ουκρανία -ό,τι απομένει από τη χώρα μετά την προσάρτηση των ρωσόφωνων περιοχών και της Κριμαίας στη Ρωσία– έχει δηλώσει δημοσίως και επισήμως ότι έχει μεγάλη έλλειψη οπλικών συστημάτων, ενώ έχει εξαντληθεί πλέον το ανθρώπινο δυναμικό για την αντιμετώπιση των εντεινόμενων ρωσικών επιθέσεων και κατάληψης ουκρανικών περιοχών.
Αφού χάθηκαν οι επιχειρήσεις για όλους τους προηγούμενους μήνες -και αφού συνολικά ΗΠΑ και νατοϊκές χώρες έχουν ξοδέψει πάνω από 236 δισ. δολάρια για τη χρηματοδότηση του πολέμου στην Ουκρανία-, οι δυτικές δυνάμεις ψάχνουν την αντίδρασή τους από τον περασμένο Απρίλιο, με «μπροστάρη» τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν σε συνεργασία με τις ΗΠΑ. Η Δυτική Συμμαχία απέναντι στη Μόσχα του Πούτιν επέλεξε και θέλει να εφαρμόσει το «Σχέδιο Β», χωρίς να υπάρχει αυτή τη στιγμή καμιά επίσημη διεθνής συμφωνία ή δέσμευση, παρά μόνο αναγνωριστικές δηλώσεις, για να ζυγιστούν οι ρωσικές αντιδράσεις.
ΝΑΤΟϊκά οπλικά συστήματα
Το «Σχέδιο Β» αποσκοπεί στη χρήση αμερικανικών – νατοϊκών μεγάλου βεληνεκούς οπλικών συστημάτων -τα οποία μπορούν να φέρουν και πυρηνικές κεφαλές- για ασύμμετρες επιθέσεις εναντίον ρωσικών υποδομών και κατοικημένων περιοχών μέσα στο έδαφος της Ρωσίας – και όχι μόνο στις προσαρτημένες από τη Ρωσία ουκρανικές περιοχές. Αυτά τα βαριά μεγάλου βεληνεκούς δυτικά οπλικά συστήματα δεν θα αναπτυχθούν κατ’ ανάγκην στο ουκρανικό έδαφος, αλλά θα μπορούν να ενεργοποιούνται και από τις νατοϊκές χώρες, στις οποίες είναι ήδη εγκαταστημένα.
Η επισημοποίηση και εφαρμογή του «Σχεδίου Β» δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση, με μια αχαρτογράφητη συλλογιστική, δεν επιθυμούν ούτε τη διάσωση του ουκρανικού λαού, που ενσαρκώνει πλέον τη σύγχρονη εκδοχή της θυσίας της Ιφιγένειας ούτε τη διάσωση της Ουκρανίας από την απόλυτη καταστροφή και ταπεινωτική ήττα. Αποσκοπούν ευθέως και ξεδιάντροπα στην καθαρή απειλή ασφάλειας της ίδιας της Ρωσίας με χτυπήματα στο έδαφός της, ώστε να προκαλέσουν μια δυναμική αντίδραση της Μόσχας. Ευελπιστώντας ότι ο στριμωγμένος Πούτιν θα αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει πρώτος έστω και μικρού βεληνεκούς πυρηνικές κεφαλές ως αντίποινα. Κάτι τέτοιο θα δικαιολογούσε την ενεργοποίηση του πυρηνικού δόγματος για αποτρεπτικό χτύπημα, που προηγουμένως θα έχει μετατραπεί σιωπηλά σε χτύπημα αφοπλισμού.
Με δυο λόγια η αχαρτογράφητη αμερικανονατοϊκή συλλογιστική διαμορφώνεται σε αμερικανονατοϊκή επιχείρηση εναντίον της Ρωσίας, που οδηγεί σε ευθεία σύγκρουση ΝΑΤΟ – Ρωσίας.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει εμπλέξει τη χώρα, διευκολύνοντας εκτός των άλλων σιωπηλώς αλλά συστηματικώς τους νέους αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς. Η επιλογή των στόχων που θα πληγούν εντός ρωσικού εδάφους (αν και όταν εφαρμοστεί το «Σχέδιο Β» της Δύσης) και ο εντοπισμός τους γίνονται από τους δορυφόρους, αλλά υλοποιούνται κυρίως με τα ειδικά αεροσκάφη εναέριας επιτήρησης AWACS. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη συστηματικώς εκχωρεί παράνομα άδειες για εναέριο ανεφοδιασμό (air to air refueling) στην RAF, δηλαδή τη βρετανική πολεμική αεροπορία μέσα στο FIR Αθηνών.
Βρετανικό αεροσκάφος εναέριας επιτήρησης AWACS
Τα βρετανικά αυτά αεροσκάφη αναγνώρισης AWACS πηγαίνουν στη Μαύρη Θάλασσα προκειμένου να εντοπίζουν και να καταγράφουν μέσα στη Ρωσία τους στόχους. Η παρανομία έγκειται στο γεγονός ότι η Ελλάδα δίνει άδεια στη RAF για εναέριο ανεφοδιασμό χωρίς να έχει υπογράψει επίσημο διμερές μνημόνιο συνεργασίας, όπως έχει γίνει π.χ. με τις ΗΠΑ ή τη Γαλλία, με αποτέλεσμα το FIR Αθηνών να καθίσταται ξέφραγο αμπέλι, δεδομένου ότι η RAF γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τους κανονισμούς του ICAO. Η «κυριακάτικη δημοκρατία» παρουσιάζει δύο από τις πλείστες ελληνικές διεθνείς αγγελίες στην οποία αναγράφεται η άδεια εναέριου ανεφοδιασμού των αεροσκαφών.
Δύο από τις πολλές ελληνικές διεθνείς αγγελίες για τον παράνομο εναέριο ανεφοδιασμό μέσα στο FIR Aθηνων των βρετανικών αεροσκαφών εναέριας επιτήρησης AWACS
Η αντίδραση Πούτιν στο αμερικανονατοϊκό σχέδιο
Ο Ρώσος πρόεδρος επέλεξε το έδαφος του Ουζμπεκιστάν για την αντίδρασή του στο αμερικανονατοϊκό σχέδιο για τη χρήση μεγάλου βεληνεκούς όπλων -που μπορεί να φέρουν και πυρηνικές κεφαλές- εναντίον στόχων μέσα στο έδαφος της Ρωσίας. Ο Πούτιν εξήγησε ότι αυτά τα όπλα μεγάλου βεληνεκούς είναι νατοϊκής κατασκευής, εκτοξεύονται και επιχειρούν με νατοϊκό προσωπικό, με την άδεια των κατασκευαστών τους, ενώ οι ρωσικοί στόχοι επιλέγονται και αποφασίζονται από εμπειρογνώμονες του ΝΑΤΟ. Επομένως η Ρωσία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια αμερικανονατοϊκή επιχείρηση που στοχεύει στο έδαφος της Ρωσίας, δηλαδή απειλεί την ασφάλεια της Ρωσίας.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν παρατήρησε με το γνωστό παγωμένο ύφος του ότι οι αξιωματούχοι χειριστές αυτών των νατοϊκών όπλων προέρχονται ή είναι εγκαταστημένοι σε μικρές ευρωπαϊκές χώρες, κατά κανόνα πυκνοκατοικημένες. Αυτός είναι ένας παράγων που πρέπει να υπολογιστεί πολύ σοβαρά προτού η Δύση αρχίσει να συζητά για επιχειρήσεις της βαθιά μέσα σε ρωσικό έδαφος. Με αυτόν τον διπλωματικό τρόπο ο Πούτιν προειδοποίησε τη Δύση ότι οποιαδήποτε δυτική επίθεση σε ρωσικό έδαφος θα προκαλέσει ένα άμεσο και άγριο χτύπημα αντιποίνων. Τα νατοϊκά όπλα που θα χρησιμοποιηθούν εναντίον της Ρωσίας -είτε βρίσκονται σε ουκρανικό έδαφος είτε στη νατοϊκή χώρα εγκατάστασής τους- θα χτυπηθούν σε οποιαδήποτε χώρα βρίσκονται.
Την ίδια στιγμή, όμως, ο Πούτιν διαβεβαιώνει ότι ο ίδιος δεν πρόκειται να επιτεθεί και πολύ περισσότερο να εισβάλει σε ευρωπαϊκή, νατοϊκή χώρα για να την καταλάβει. Δι’ αυτού του τρόπου η Μόσχα επιχειρεί να αντιμετωπίσει τους ισχυρισμούς -και την προπαγάνδα- ευρωπαϊκών χωρών -ενίοτε και των Βρυξελλών- ότι ετοιμάζει επίθεση εναντίον ευρωπαϊκών – νατοϊκών χωρών. Το τελευταίο διάστημα, πάντως, η απερχόμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κράτη-μέλη επιμένουν ότι φοβούνται για την ασφάλεια και κυριαρχία τους από ρωσική επίθεση, ισχυρισμός αυτός που χρησιμοποιείται από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για την αναγκαιότητα ενίσχυσης του ευρωπαϊκού στρατού και ανάπτυξης της οικονομίας πολέμου μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ολα θα κριθούν στον εορτασμό για τα 75 χρόνια της Συμμαχίας
Στις αρχές Ιουλίου, στην Ουάσινγκτον, τα κράτη-μέλη της Συμμαχίας στη Σύνοδο Κορυφής θα εορτάσουν τα 75 έτη της Συμμαχίας και θα «ανανεώσουν τους όρκους τους» για την ευρωατλαντική ασφάλεια. Στην πραγματικότητα θα επιχειρήσουν να αποσπάσουν ομόφωνη απόφαση για τη χρήση από το ουκρανικό έδαφος αλλά και από νατοϊκές χώρες μεγάλης εμβέλειας οπλικών συστημάτων για πλήγματα μέσα στο έδαφος της Ρωσίας.
Οι εξέλιξες αυτές αναμένονται να είναι καθοριστικές για το μέλλον και τον ρόλο της Συμμαχίας 75 χρόνια μετά την ίδρυσή της και την επαναφορά ενός σύγχρονου Ψυχρού Πολέμου με τη Ρωσία. Οπως είναι γνωστό, οι δυτικές δυνάμεις απαιτούν την πλήρη αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από την Ουκρανία στα σύνορα του 1991 και την πλήρη ένταξη του Κιέβου στο ΝΑΤΟ. Στον αντίποδα, η Μόσχα δεν παραιτείται από τις περιοχές που έχει καταλάβει και απαιτεί διεθνή δέσμευση ότι η Ουκρανία δεν θα καταστεί κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, δηλαδή το ΝΑΤΟ δεν θα έρθει στην αυλή της Ρωσίας.
Οι αποφάσεις αυτές είναι επείγουσες και για τον λόγο ότι τον Νοέμβριο του 2024 θα γίνουν οι αμερικανικές εκλογές, με τον επόμενο πρόεδρο, ειδικά αν αυτός είναι ο Ντ. Τραμπ, να δεσμεύεται χειροπόδαρα από τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής. Προηγουμένως, στις 15-16 Ιουνίου στο Μπούργενστοκ της Ελβετίας θα συγκληθεί η διάσκεψη ειρήνης για την Ουκρανία, με συμμετοχή 160 αντιπροσώπων κυβερνήσεων, διεθνών οργανισμών κ.λπ. για να εξεταστεί το μέλλον της Ουκρανίας… χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή το αντίπαλο κράτος, τη Ρωσία.
Ο αποκλεισμός της Ρωσίας έγινε κατ’ απαίτηση του κ Ζελένσκι, ο οποίος όμως παρακάλεσε δημοσίως τον πρόεδρο της Κίνας να παραστεί. Ο κ. Τζινπίνγκ, πάντως, απέρριψε την πρόσκληση με το λογικό επιχείρημα ότι σε μια διάσκεψη ειρήνης κατ’ ανάγκην συμμετέχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, αν υπάρχει η θέληση για ειρηνική διευθέτηση του θέματος, που όμως δεν υπάρχει για τη Δύση και τον κ. Ζελένσκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου