Έκανε άραγε ο μαζικός εξαναγκασμός ανέφικτη την πληροφορημένη συναίνεση για τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού;
«Έκανα τις δόσεις του εμβολίου μου, αλλά δεν ξανακάνω άλλες», είναι η φράση που ακούω παραπάνω από μια φορά.
Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο πριν- ξέρω, φαίνεται να είναι παραπάνω- χιλιάδες άνθρωποι έκαναν πορεία στους δρόμους της Αυστραλίας διαδηλώνοντας κατά της εξουσίας. Ήμουν κι εγώ μια από αυτούς.
Σε πολλές περιπτώσεις οι εντολές διευκολύνθηκαν μέσω των δυνάμεων έκτακτης ανάγκης που θεσπίστηκαν από τα Υπουργεία Εξωτερικών και τις κυβερνήσεις. Αλλά μερικοί τομείς (π.χ. Πανεπιστήμια) και εργοδότες (π.χ. αεροπορικές εταιρίες) έφεραν τις διαταγές από μόνες τους προς όλους.
Αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι, αν οι κυβερνήσεις και οι εργοδότες το δοκίμαζαν αυτό ξανά, πόσοι θα έβγαιναν τώρα στους δρόμους να κάνουν πορεία σε ένδειξη διαμαρτυρίας;
Αυτή είναι μια σημαντική ερώτηση καθώς καμιά από τις νομοθετικές δυνάμεις που έκαναν την «εφιαλτική εντολή» εφικτή την έχουν επαναφέρει. Και μόνο κάποιοι εργαζόμενοι μετρημένοι στα δάχτυλα έχουν με επιτυχία νικήσει τις διαταγές.
Στο μεταξύ το κατάλοιπο με την διαταγή συνεχίζεται…
Πρόσφατα έλαβα μια κλήση από έναν εργαζόμενο ο οποίος «έλαβε εντολή» να κάνει μια αναμνηστική δόση. Αυτοί ήθελαν να συζητήσουν για τις εναλλακτικές επιλογές.
«Απλά πες όχι» του είπα. Μια απλή εναλλακτική επιλογή, ενδεχομένως με επιπτώσεις, αλλά μια επιλογή που εγώ θα τοποθετούσα στην κορυφή της λίστας μου. Το να πεις «όχι» στο παρόν κλίμα είναι πολύ πιο πιθανό να γίνει αποδεκτό απ’ ότι ήταν 12 μήνες πριν. Και ξέρω ανθρώπους που έχουν κάνει το ίδιο με επιτυχία, χωρίς να χάσουν τη δουλειά τους.
Αλλά υπάρχει κάτι πιο σημαντικό που διακυβεύεται: «Σε ποιον ανήκει το σώμα σου;»
Ρώτησα αυτόν που με κάλεσε: «Θέλεις πραγματικά να συνεχίσεις να εργάζεσαι για έναν εργοδότη ο οποίος πρόκειται να απαιτεί από σένα να κάνεις ένα εμβόλιο κάθε 6 μήνες μόνο και μόνο για να βγάζεις το ψωμί σου;»
Αυτή είναι μια ερώτηση που όλοι εμείς πρέπει να κάνουμε γιατί υπό αυτές τις συνθήκες, δεν υπάρχει σωματική αυτονομία (αυτό είναι, ο εργοδότης σου κατέχει το σώμα σου) και είναι απίθανο να δώσει νομικά έγκυρη πληροφορημένη συγκατάθεση. Το να εξαναγκάζεσαι να κάνεις ένα εμβόλιο, προκειμένου να κρατήσεις την εργασία σου, δεν είναι πληροφορημένη συγκατάθεση. Είναι το αντίθετό της.
Σε αναλογισμό των απαραίτητων προϋποθέσεων για την έγκυρη νομικά πληροφορημένη συγκατάθεση – η οποία μπορεί να δοθεί μόνο εθελοντικά και με την απουσία αδικαιολόγητης πίεσης, εξαναγκασμού ή χειραγώγησης – γίνεται ξεκάθαρο ότι όποιος «διατάσσεται» είναι ανίκανος να δώσει πληροφορημένη συγκατάθεση. Γιατί; Επειδή οι εντολές και η πληροφορημένη συγκατάθεση είναι αμοιβαίως αποκλειόμενες. Αν σε κάποιον πουν ότι πρέπει να κάνει ένα εμβόλιο για να διατηρήσει τη δουλειά του, τότε η πληροφορημένη συγκατάθεση δεν είναι εφικτή, ανεξάρτητα αν ο ίδιος είναι πρόθυμος να κάνει (το εμβόλιο) για τους λόγους αυτούς.
Είναι αρκετοί αυτοί που το κατάλαβαν αυτό, και τη σοβαρότητα της νέας τρομοκρατίας «χωρίς εμβόλιο, δεν πληρώνεσαι» στην οποία εισερχόμεθα. Δραματικά, χιλιάδες άνθρωποι φεύγουν από τις δουλειές τους, όπου βρίσκονταν επί δεκαετίες, αφήνουν την καριέρα τους, και αυτό είναι κάτι που μπορεί να θεωρηθεί ως η μεγαλύτερη μαζική εξαναγκασμένη αποχώρηση που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση ενός πληθυσμού ικανότατου να εργαστεί. Ακόμα πιο τραγικά, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, μπορεί και περισσότεροι, αναγκάσθηκαν να κάνουν το εμβόλιο για να κρατήσουν τη δουλειά τους. Και ας μη μιλήσουμε για εκείνους που βλάφθηκαν ή ακόμη χειρότερα.
Και αυτό συμβαίνει σε μια επονομαζόμενη «ελεύθερη» χώρα.
Η συγκατάθεση έπειτα από πληροφόρηση δεν ήταν μόνο «απίθανη» για όσους έλαβαν την εντολή. Έχω σοβαρές ανησυχίες αναφορικά με το αν κάποιος στην Αυστραλία έδωσε συγκατάθεση έπειτα από πληροφόρηση για τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού.
Επιτρέψτε μου να εξηγήσω.
Κατά τη διάρκεια των ετών που είχαμε κορωνοϊό, οι Αυστραλοί ήταν εξαρτημένοι από τους πολιτικούς και τους υγειονομικούς τεχνοκράτες, οι οποίοι μας είπαν πόσο δυστυχισμένες επρόκειτο να γίνουν οι ζωές μας αν δεν εμβολιαζόμασταν. Η αποστροφή ήταν εμφανής και το μήνυμα ξεκάθαρο. Με κάποιο τρόπο επιτρέψαμε στις αυστραλιανές αρχές να μας υποβάλλουν στην «μεγαλύτερη κλινική δοκιμή, στην μεγαλύτερη δοκιμή εμβολίου που έγινε ποτέ παγκοσμίως», παρά τις συνθήκες, τις συμφωνίες και τους τρόπους συμπεριφοράς οι οποίοι υποτίθεται πως θα μας προστάτευαν από παρόμοια πράγματα. Πιστεύω πως «το 95%» του ρυθμού «εμβολιασμού» κατά του κορωνοϊού επιτεύχθηκε με αδικαιολόγητη πίεση, εξαναγκασμό και χειραγώγηση του Αυστραλιανού πληθυσμού.
Σου είπαν ότι δεν θα μπορείς να παραβρίσκεσαι σε γάμους, κηδείες, γενέθλια, κοινωνικές εκδηλώσεις, σχολεία ή κοινωφελείς εργασίες αν δεν εμβολιαζόσουν; Αδικαιολόγητη πίεση.
Σου είπαν ότι δεν θα μπορείς να εργαστείς, να επιστρέψεις στο σπίτι, να ταξιδέψεις, να επισκεφθείς άρρωστους συγγενείς, να μπεις σε νοσοκομείο ή να αποκτήσεις ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αν δεν εμβολιαζόσουν; Εξαναγκασμός.
Σου είπαν ότι ήταν καθήκον σου, η κοινωνική σου συμβολή και ένας τρόπος να «αγαπάς το γείτονά σου» με το να εμβολιαστείς; Χειραγώγηση.
«Η πλειονότητα των ανθρώπων που εμβολιάστηκαν το έκαναν από εξαναγκασμό», ανέφερε ο δόκτωρ Peter McCullough στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αυστραλία. «Το έκαναν από εξαναγκασμό. Έπρεπε να προσπαθήσουν να κρατήσουν τις δουλειές τους ή να παραμείνουν στη θέση τους … και η καρδιά μου ραγίζει που τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν κάνει το εμβόλιο και τόσοι πολλοί έχουν βλαφθεί.»
Το ίδιο υπόδειγμα πίεσης, εξαναγκασμού και χειραγωγίας παρατηρήθηκε παντού σε όλον τον κόσμο.
Στην Μεγάλη Βρετανία, τα Αρχεία του Εγκλεισμού αποκάλυψαν πως η κυβέρνηση μεταχειρίστηκε στρατηγικές ψυχολογικών επεμβάσεων με χαρακτηριστικά στρατιωτικής βαθμίδας προκειμένου να σιγουρευτεί ότι «τρομοκρατήθηκαν όλοι υπερβολικά πολύ» ώστε να συμμορφωθούν.
«Πρέπει να ρίξετε μια ματιά στον ορισμό του εξαναγκασμού», εξηγεί ο Βρετανός Καθηγητής Ψυχολογίας Christian Buckland. «Η εγκυκλοπαίδεια Britannica αναφέρει, «Είναι η απειλή ή η χρήση τιμωρητικών μέτρων ενάντια στις πολιτείες, ομάδες ανθρώπων ή και μεμονωμένα άτομα προκειμένου να τους κάνουν να δεσμεύονται (να κάνουν κάτι) ή να απέχουν από συγκεκριμένες πράξεις… και εκείνες τις απειλές που περιλαμβάνουν ψυχολογική πίεση και κοινωνικό εξοστρακισμό.»
Ο Buckland συνεχίζει, «Αυτό είναι πραγματικά σημαντικό επειδή (τα Αρχεία του Εγκλεισμού) αποδεικνύουν πως η ψυχολογική πίεση είχε χρησιμοποιηθεί στο κοινό. Αυτό σημαίνει πως οποιαδήποτε συναίνεση που δόθηκε για τον εμβολιασμό, είτε σε ρώτησαν είτε όχι ή αν συμφωνούσες ή όχι… αυτό δεν ήταν εύλογο.»
«Ε και;» Πιθανόν να ρωτήσετε. Λοιπόν, αν η συναίνεση δεν ίσχυε, τότε ποιος φέρει την ευθύνη;
Ο Buckland εξηγεί, «Μια από τις πιο σημαντικές ερωτήσεις που πρόκειται να προκύψει από αυτό το ζήτημα θα είναι για τη λογοδοσία και την ευθύνη για όλους τους ανθρώπους που έχουν τραυματιστεί υπερβολικά πολύ ή έχουν στερηθεί κάποιον, εξαιτίας του εμβολίου κατά του κορωνοϊού. Επειδή έδωσαν την συγκατάθεσή τους για ένα εμβόλιο για το οποίο δεν θα μπορούσαν να συναινέσουν. Θα πρέπει να υπάρχει μια μορφή ανάληψης ευθυνών, βασισμένη στο γεγονός ότι κανένας δεν μπορούσε να δώσει πληροφορημένη συγκατάθεση.»
Αυτό το ζήτημα της μη πληροφορημένης συγκατάθεσης είναι πολλά παραπάνω από μια σωματική αυτονομία. Συνδέεται αναπόφευκτα με την ιατροφαρμακευτική ελευθερία… και όχι μόνο.
«Η ιατροφαρμακευτική σου ελευθερία συνδέεται αναπόφευκτα με την κοινωνική σου ελευθερία και την οικονομική σου ελευθερία», αναφέρει ο δόκτωρ McCullough. «Όταν αυτή η ιατροφαρμακευτική ελευθερία καταργείται, και ξεκινάς να κάνεις πράγματα στο σώμα σου για άλλους λόγους, εκτός φαρμακευτικών, αυτό παραβιάζει και άλλους κύκλους ελευθερίας, και αυτό μπορεί να φέρει την κατρακύλα. Πρέπει να βγούμε από όλο αυτό.»
Συμφωνώ.
Εμείς, οι άνθρωποι, χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε τα όριά μας. Το όριο όπου η κυβέρνηση σταματά και η σωματική αυτονομία ξεκινά. Το όριο της «πληροφορημένης συναίνεσης.»
Η πληροφορημένη συναίνεση δεν αφορά μια προαιρετική ηθική στις ηθικές αξίες ιατρικής φύσεως. Πρόκειται για μια θεμελιώδη αρχή στην ιατρική και την ελευθερία.
Χωρίς αυτή, χάνουμε πολλά περισσότερα από το δικαίωμα να αρνηθούμε ένα πειραματικό εμβόλιο.
Η δόκτωρ Julie Sladden πιστεύει πως πολλοί Αυστραλοί εξαναγκάστηκαν να λάβουν ιατρικά σκευάσματα κατά τα έτη του κορωνοϊού.
το είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου